Συνοπτική περίληψη του έργου:
Δύο φίλοι στην εφηβεία, προσπαθούν να επιβιώσουν, ορφανοί από πατέρα, στις φαβέλες του λόφου που βρίσκεται πάνω απ’ την παραλία του Ρίο ντε Τζανέιρο.
Εκεί που ο ένας απέκτησε παρά τη θέληση του ένα παιδί και μια ευθύνη που δεν είναι σίγουρος αν μπορεί να σηκώσει στις πλάτες του, ο άλλος προσπαθεί ν’ ανακαλύψει την αλήθεια για τον πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ.
Παράλληλα, ανάμεσα στις συμμορίες του λόφου ξεσπάει ένας ανελέητος πόλεμος. Ανάμεσα στα πυρά, ένα μυστικό βγαίνει στην επιφάνεια που απειλεί να τινάξει στον αέρα τη φιλία τους.

Προσωπική άποψη:
Μετά το “City Of God” που έκανε τεράστια επιτυχία κάνοντας το γύρο ολόκληρου του κόσμου, ορισμένοι εκ των τηλεοπτικών παραγωγών και σεναριογράφοι της σειράς συνδυάζουν τις δυνάμεις τους δημιουργώντας μια ταινία που μάλλον βαδίζει περισσότερο στα χνάρια της τηλεοπτικής σειράς. Τα πιτσιρίκια που γνωρίσαμε μερικά χρόνια πριν, επιστρέφουν έφηβοι πια και πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο τη σκληρότητα που περιβάλλει τόσο την τωρινή ζωή τους, όσο και το παρελθόν τους.

Μιας κι έχουμε να κάνουμε με βραζιλιάνικη παραγωγή, θα ήταν σχεδόν απίθανο ν’ αποφευχθούν οι όποιες σαπουνοπερικές παρεμβολές. Έτσι το σενάριο κάπου αρχίζει να μπάζει, αλλά ευτυχώς, το κλειστοφοβικό σκηνικό του γκέτο του λόφου δεν αφήνει πολλά περιθώρια να μην πέσει ο ένας πάνω στον άλλο, με συνέπεια κάποιες τρύπες να μπαλώνονται.

Ο Meireles αφήνει την καρέκλα του σκηνοθέτη και παραχωρεί τα σκήπτρα στον Morelli. Η διαφορά είναι αισθητή καθώς η κινηματογράφηση αυτή τη φορά είναι πιο πειθαρχημένη. Το ίδιο βέβαια δεν ισχύει και για την κάμερα που μοιάζει σαν one-hand ή σα να έχει πάρκινσον. Οι σκηνές βίας δεν είναι τόσες πολλές κι όπου υπάρχουν έχουν καλυφθεί τόσο ώστε να μην σοκάρουν. Αυτό έχει βέβαια το αρνητικό αποτέλεσμα, εξαιρουμένων μία ή δύο σκηνών να μην προκαλείται κάποιο έντονο συναίσθημα αγωνίας. Απ’ την άλλη χρησιμοποιεί εύστοχα, εμβόλιμες flash-back σκηνές από την τηλεοπτική σειρά. Έτσι όσοι δεν την έχουν παρακολουθήσει δεν μένουν με απορίες.

Στον αντίποδα τώρα, η φωτογράφιση του γκέτο είναι μαγευτική. Παρά τη σαπίλα και τη βιαιότητα που υπάρχει ανάμεσα στα χαλάσματα μιας πόλης που μοιάζει ξεχασμένη απ’ τον θεό, όταν όχι πολύ μακριά, δεσπόζουν βίλες και πισίνες, η εικόνα του λόφου και της ζωής πάνω σ’ αυτόν απεικονίζεται πολύ όμορφα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι απόκληροι μιας κοινωνίας, κάτοικοι ενός σχεδόν καμένου και θολού από τον ζεστό βραζιλιάνικο ήλιο μικρόκοσμου.

Το πρωταγωνιστικό δίδυμο είναι αρκετά πειστικό, ειδικά σε σύγκριση με το προηγούμενο cast. Το γεγονός αυτό ίσως να οφείλεται στην εμπειρία την οποία απέκτησαν, που τους οικειοποιείσαι με τους ρόλους αυτούς, μέσα απ’ την εμφάνισή τους, τόσο στην “Πόλη Του Θεού”, όσο και στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά. Πλην του τέλους, ίσως είναι αυτοί που γίνονται λιγότερο θύματα των χιλιοειπωμένων κλισέ σε ιστορίες όπως αυτές.

Το “City Of God” μας εισήγαγε σ’ έναν κυνικό κόσμο βίας κι εξαθλίωσης. Αυτή τη φορά, η κάμερα εστιάζει περισσότερο στους δύο ήρωες και στο μελόδραμα που αναπτύσσεται στη μεταξύ τους σχέση και στη ζωή τους. Ο Morelli μπορεί να μην καταφέρνει να φτάσει τα επίπεδα δημιουργικότητας του προκατόχου του, ωστόσο δεν μπορείς να πεις πως η προσπάθειά του δεν είναι ικανοποιητική.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Πόλη Των Ανθρώπων
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: Paulo Morelli
Πρωταγωνιστές: Douglas Silva, Darlan Cunha, Jonathan Haagensen, Rodrigo dos Santos, Camila Monteiro, Naima Silva, Eduardo Piranha, Luciano Vidigal, Pedro Henrique, Vitor Oliveira
Παραγωγή: 2007
Διάρκεια: 110’

Επίσημα sites:
http://video.movies.go.com/cityofmen/
http://www.cidadedoshomens.com.br/en/