Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Bridget Jones μια 30χρονη γυναίκα η οποία καπνίζει πολύ, πίνει πολύ, ξεστομίζει ότι της έρθει στο μυαλό, και γράφει κάθε μέρα στο ημερολόγιο της.
Είναι υπάλληλος σε έναν εκδοτικό οίκο που το αφεντικό της Daniel Cleaver αισθάνεται να της δείχνει κάποιο ενδιαφέρον.
Παράλληλα ο Mark Darcy είναι κάποιος που ενδιαφέρεται για αυτήν και έχει κάποιες διαφορές με τον Daniel Cleaver. H Bridget έχει να διαλέξει έναν από τους δυο.

Προσωπική άποψη:
Κάθε ρομαντική κομεντί που σέβεται τον εαυτό της έχει ως κεντρικό άξονα την αναζήτηση της πραγματικής αγάπης. Σιγά τ’ αυγά θα πείτε και εν μέρει δεν έχετε άδικο. Τι γίνεται όμως όταν η πρωταγωνίστρια που την αναζητεί μανιωδώς δεν έχει τίποτα κοινό με τα φωτομοντέλα των περιοδικών; Τι γίνεται όταν δεν είναι σαν την Naomi, με δύο μέτρα πόδι, αλλά γεματούλα, περασμένα 30, πίνει, καπνίζει και συμπεριφέρεται ανεκδιήγητα καθώς η λογική απουσιάζει από τις σκέψεις της; Εκεί φίλε αναγνώστη βρίσκεται το ενδιαφέρον στοιχείο της υπόθεσης.

Η Bridget είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας, ειλικρινής, αυθόρμητη αλλά και με τις ατέλειές της κυρίως εμφανισιακά. Δεν αναζητά τον άντρα μοντέλο των περιοδικών, αλλά εκείνον που θα την καταλάβει και θα την αγαπήσει γι’ αυτό που είναι, χωρίς μασκαρέματα και ψεύτικες συμπεριφορές. Πολλά ζητάει, αλλά κατά βάθος όλοι αυτό δεν αναζητάμε; Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί της και να βιώσουμε παράλληλα τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της.

Το σενάριο της ταινίας είναι βασισμένο στο ομώνυμο best-seller της Helen Fielding. Αν και από διαφορετικό πρίσμα αυτή τη φορά, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς το σαφή επηρεασμό που έχει η ταινία από άλλες αγγλικές επιτυχημένες κωμωδίες όπως το “Four Weddings and a Funeral”. Αν αναλογιστούμε βέβαια ότι το σενάριο είναι δια χειρός Richard Curtis, ο ίδιος άνθρωπος δηλαδή που επιμελήθηκε και το προαναφερόμενο, δεν μας εκπλήσσει. Αντίθετα, θα μπορούσαμε να πούμε πως αυτή η δοκιμασμένη συνταγή λειτουργεί αποτελεσματικά. Δεν είναι λίγες εκείνες οι στιγμές όπου πραγματικά σου φαίνονται αστείες και σε κάνουν να γελάσεις. Ανάλαφρες, με χιούμορ κι έντονα καυστικές, ειρωνικές δόσεις, όπως ακριβώς θα έπρεπε ώστε να σατιριστούν οι εμμονές των γυναικών για τον πραγματικό έρωτα.

Η Sharon Maguire στο πρώτο της σκηνοθετικό βήμα δεν καταφέρνει να προσφέρει εκείνο το στοιχείο που θα έκανε την ταινία ιδιαίτερα ξεχωριστή, κυρίως λόγω της αργής ροής κατά το πρώτο μισό της ταινίας που σχετικά κουράζει καθώς δεν αφήνει τον θεατή να μπει για τα καλά στην υπόθεση. Επιπλέον, θα ήθελα να αφιέρωνε λίγο περισσότερο χρόνο στους φίλους της πρωταγωνίστριας καθώς στη ζωή μιας single αποτελούν μεγάλο κεφάλαιο και καθοριστικό παράγοντα για τις επιλογές της. Βέβαια, στα θετικά πρέπει να καταλογίσουμε τον συναισθηματικό χρόνο που αφιερώνεται στον πατέρα της και στον γάμο του που μοιάζει να καταρρέει δίχως να μπορεί να κάνει τίποτα για να το σταματήσει.

Αν και αρχικά ο ρόλος της Bridget προοριζόταν για την Kate Winslet, η παραγωγή έκανε τελικά την πολύ επιτυχημένη όπως αποδείχτηκε επιλογή της Renee Zellweger. Και αν στο παρελθόν έχω εκφράσει την όχι ιδιαίτερη εκτίμησή μου απέναντί της, σ’ αυτή την ταινία ευχαριστιέμαι να την βλέπω και να την ξαναβλέπω όντας απίστευτα απολαυστική. Πρέπει να εκτιμήσουμε και το γεγονός ότι για να παίξει πέραν από τα μαθήματα άρθρωσης ώστε να αποκτήσει αγγλική προφορά, πήρα και αρκετά κιλά ώστε να προσεγγίσει το πρότυπο της ηρωίδας.

Ευχάριστη έκπληξη όμως αποτελεί και ο Hugh Grant που για πρώτη φορά τον βλέπουμε να παριστάνει το καθίκι με το ωραίο περιτύλιγμα και όχι τον γλυκανάλατο κι ευγενικό γόη που έρχεται στον δρόμο της πρωταγωνίστριας για να τον στρώσει με ροδοπέταλα και να της τάξει όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης. Όμως και για τον Colin Firth οι ρόλοι αντιστρέφονται καθώς μετά το καθίκι του “Shakespeare in Love” καλείται να υποστηρίξει και το καταφέρνει άψογα όπως πάντα, το ρόλο ενός εσωστρεφή, φαινομενικά ψυχρού αλλά κατά βάθος πολύ ευαίσθητου άντρα που απλά αντιμετωπίζει μια δυσκολία ως προς το αν εκφράσει τα αισθήματά του.

Θέλοντας να καταλήξω σε ένα τελικό συμπέρασμα ένα είναι σίγουρο, ότι το ημερολόγιο της ηρωίδας κρύβει μέσα του τόση πραγματικότητα, τόση ειρωνεία που καταντάει κωμικοτραγική. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αρκετές στιγμές ποιοτικού χιούμορ, με μοναδικό της ίσως μειονέκτημα την κάπως άνευρη και απροσανατόλιστη σκηνοθεσία. Το πρωταγωνιστικό τρίο δένει εξαιρετικά προσφέροντας απολαυστικές ερμηνείες. Μια κομεντί που αξίζει να τη δεις και που θα περάσεις καλά, Μια μοναδική κομεντί που μεταφέρνει άψογα την ψυχοσύνθεση μιας γυναίκας που έχει περάσει τα 30 και πως είναι ο κόσμος της.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Ημερολόγιο Της Μπρίτζετ Τζόουνς
Είδος: Κομεντί
Σκηνοθέτης: Sharon Maguire
Πρωταγωνιστές: Renee Zellweger, Hugh Grant, Colin Firth, Jim Broadbent, James Callis, Embeth Davidtz
Παραγωγή: 2001
Διάρκεια: 97’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0243155/
http://en.wikipedia.org/wiki/Bridget_Jones