Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ένας νεαρός, φιλόδοξος και ανερχόμενος δικηγόρος διαπρέπει σε μια μικρή κοινωνία της αμερικάνικης επαρχίας.
Η ραγδαία εξέλιξή του σε σύντομο χρονικό διάστημα μαγνητίζει μια τεράστια δικηγορική εταιρία της Νέας Υόρκης, όπου όμως η επιτυχία και τα παρεπόμενα οφέλη της δεν συμβαδίζουν πάντα με ηθικές επιλογές.
Πολύ σύντομα θα βρεθεί σε δίλημμα για τον ίδιο του τον εαυτό και τον τρόπο ζωής που θέλει να ακολουθήσει, υπό την καθοδήγηση του αινιγματικού αφεντικού του.
Προσωπική άποψη:
Από τα πιο ψαγμένα κοινωνικά θρίλερ που έχουν ίσως κυκλοφορήσει ποτέ. Η έννοιες του καλού και του κακού δεν υπάρχουν μόνο ως ιδέα, αλλά αντικατοπτρίζονται σε δύο πρόσωπα. Και αυτά το πρόσωπα και δεν είναι ο Χριστός και ο Αντίχριστος όπως ίσως έχουμε συνηθίσει. Αυτά τα δύο πρόσωπα μοιάζουν πολύ σε ‘μας, έχουν εκείνες τις φιγούρες που θα μπορούσαν ν’ αντιπροσωπεύουν στο σημερινό σύστημα τα δύο προαναφερόμενα πρόσωπα.
Το σενάριο είναι αρκετό να στηρίξει την ταινία από μόνο του. Βασισμένο σ’ ένα φιλοσοφημένο υπόβαθρο σχετικά με τον ίδιο τον άνθρωπο και κατά πόσο οι επιλογές του μπορούν να καθορίσουν τον ρόλο του στο κοινωνικοπολιτικό και κυρίως, στο ανθρώπινα ηθικό ή ανήθικο σύστημα. Τόσο ο Θεός όσο και ο Διάβολος υπακούν σ’ έναν κώδικα αξιών. Όσο αντίθετοι κι αν είναι, όσο παράλογοι και αν φαίνονται καμιά φορά, υπάρχουν και ο καθένας τους περικλείει τα στοιχεία εκείνα που σε αναγκάζουν να επιλέξεις. Θες να είσαι καλός και ενάρετος αλλά με λίγα και καλά ή να πουλήσεις την ψυχή σου ζώντας πλουσιοπάροχα;
Ο Taylor Hackford σκηνοθετεί στα πρότυπα που το επιβάλλει το σενάριο. Σκοταδιστικά και μοχθηρά! Σε κάθε μικρή γωνία κρύβεται κάτι το τρομακτικό έστω και αν με γυμνό μάτι δεν καταφέρνουμε να το εντοπίσουμε αμέσως. Αλλά η ουσία τελικά είναι ότι τα πραγματικά τρομακτικά πράγματα είναι αυτά που δεν μπορούμε να δούμε, αλλά εκείνα που απλά μπορούμε να αισθανθούμε. Εκείνα είναι που μας προκαλούν ρίγη, που παγώνουν το αίμα μας αλλά κρατάνε τις αισθήσεις μας σε εγρήγορση.
Η ερμηνεία του Al Pacino με μια λέξη είναι ανατριχιαστική. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ίσως κανέναν άλλον που να μπορούσε να ερμηνεύσει καλύτερα έναν ρόλο σαν κι αυτό. Γοητευτικός και αγέρωχος, προσιτός αλλά ταυτόχρονα απόμακρος, με μια δόση σκοταδισμού και μυστηρίου. Είναι εκείνο ακριβώς το σύγχρονο πρότυπο στο πρόσωπο του οποίου θα μπορούσε ο καθένας να δει τα πιο γοητευτικά στοιχεία που στην πραγματικότητα θα έκρυβαν τα πιο μοχθηρά μυστικά που θα στέκονταν ικανά να βεβηλώσουν την ψυχή σου.
Η πρώτη ταινία όπου είδα την Charlize Theron. Αν και δεν ήταν η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση αλλά η τρίτη, ήταν η πρώτη σε μεγάλο ρόλο και η πρώτη πραγματικά άξια προσοχής. Το να συμπρωταγωνιστής άλλωστε με ένα όνομα σαν του Pacino δεν είναι λίγο πράγμα, αυξάνει τις απαιτήσεις και την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλεις για να κερδίσεις το στοίχημα. Και η Theron το κέρδισε αποδεικνύοντας πως μπορεί να χειριστεί κάθε κατάσταση και να εκφράσει κάθε συναίσθημα ρεαλιστικά και ανθρώπινα, όντας και ο πιο ανθρώπινος και ευάλωτος χαρακτήρας της ιστορίας.
Τα καλά λόγια για τις ερμηνείες βέβαια δεν μπορούν να συνεχιστούν και για τον Reeves, με τον οποίο δεν έχω κάτι προσωπικά, αλλά πέραν έναν ιδιόμορφου παρουσιαστικού που από άλλους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γοητευτικό, από ‘μένα πάλι αδιάφορο, δεν νομίζω πως έχει κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει, όπως ακριβώς κάνει κι εδώ. Μια χλιαρή και καθαρά διεκπεραιωτική ερμηνεία στα πλαίσια του super επιτυχημένου γόη και γιάνκη της Νέας Υόρκης.
Μια γροθιά στον σύγχρονο ναρκισσισμό και στη μεγαλομανία. Όχι, δεν έχω διάθεση να κάνω εκκλησιαστικό κήρυγμα, ούτε αυτός νομίζω ότι είναι αυτοσκοπός της ταινίας. Η πραγματικότητα βρίσκεται κάπου αλλού και αυτό το αλλού είναι μέσα μας. Στον ψυχισμό μας και στα πράγματα εκείνα που μας σπρώχνουν να πάρουμε αποφάσεις. Καλές ή κακές, σωστές ή λάθος, η ουσία είναι να έχουν υπόβαθρο για να μπορούν να στηριχτούν.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ο Δικηγόρος Του Διαβόλου
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Taylor Hackford
Πρωταγωνιστές: Keanu Reeves, Al Pacino, Charlize Theron, Jeffrey Jones, Judith Ivey, Connie Nielsen, Craig T. Nelsoν, Tamara Tunie
Παραγωγή: 1997
Διάρκεια: 144’
Επίσημο site:
http://movies.warnerbros.com/devils/
Ένας νεαρός, φιλόδοξος και ανερχόμενος δικηγόρος διαπρέπει σε μια μικρή κοινωνία της αμερικάνικης επαρχίας.
Η ραγδαία εξέλιξή του σε σύντομο χρονικό διάστημα μαγνητίζει μια τεράστια δικηγορική εταιρία της Νέας Υόρκης, όπου όμως η επιτυχία και τα παρεπόμενα οφέλη της δεν συμβαδίζουν πάντα με ηθικές επιλογές.
Πολύ σύντομα θα βρεθεί σε δίλημμα για τον ίδιο του τον εαυτό και τον τρόπο ζωής που θέλει να ακολουθήσει, υπό την καθοδήγηση του αινιγματικού αφεντικού του.
Προσωπική άποψη:
Από τα πιο ψαγμένα κοινωνικά θρίλερ που έχουν ίσως κυκλοφορήσει ποτέ. Η έννοιες του καλού και του κακού δεν υπάρχουν μόνο ως ιδέα, αλλά αντικατοπτρίζονται σε δύο πρόσωπα. Και αυτά το πρόσωπα και δεν είναι ο Χριστός και ο Αντίχριστος όπως ίσως έχουμε συνηθίσει. Αυτά τα δύο πρόσωπα μοιάζουν πολύ σε ‘μας, έχουν εκείνες τις φιγούρες που θα μπορούσαν ν’ αντιπροσωπεύουν στο σημερινό σύστημα τα δύο προαναφερόμενα πρόσωπα.
Το σενάριο είναι αρκετό να στηρίξει την ταινία από μόνο του. Βασισμένο σ’ ένα φιλοσοφημένο υπόβαθρο σχετικά με τον ίδιο τον άνθρωπο και κατά πόσο οι επιλογές του μπορούν να καθορίσουν τον ρόλο του στο κοινωνικοπολιτικό και κυρίως, στο ανθρώπινα ηθικό ή ανήθικο σύστημα. Τόσο ο Θεός όσο και ο Διάβολος υπακούν σ’ έναν κώδικα αξιών. Όσο αντίθετοι κι αν είναι, όσο παράλογοι και αν φαίνονται καμιά φορά, υπάρχουν και ο καθένας τους περικλείει τα στοιχεία εκείνα που σε αναγκάζουν να επιλέξεις. Θες να είσαι καλός και ενάρετος αλλά με λίγα και καλά ή να πουλήσεις την ψυχή σου ζώντας πλουσιοπάροχα;
Ο Taylor Hackford σκηνοθετεί στα πρότυπα που το επιβάλλει το σενάριο. Σκοταδιστικά και μοχθηρά! Σε κάθε μικρή γωνία κρύβεται κάτι το τρομακτικό έστω και αν με γυμνό μάτι δεν καταφέρνουμε να το εντοπίσουμε αμέσως. Αλλά η ουσία τελικά είναι ότι τα πραγματικά τρομακτικά πράγματα είναι αυτά που δεν μπορούμε να δούμε, αλλά εκείνα που απλά μπορούμε να αισθανθούμε. Εκείνα είναι που μας προκαλούν ρίγη, που παγώνουν το αίμα μας αλλά κρατάνε τις αισθήσεις μας σε εγρήγορση.
Η ερμηνεία του Al Pacino με μια λέξη είναι ανατριχιαστική. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ίσως κανέναν άλλον που να μπορούσε να ερμηνεύσει καλύτερα έναν ρόλο σαν κι αυτό. Γοητευτικός και αγέρωχος, προσιτός αλλά ταυτόχρονα απόμακρος, με μια δόση σκοταδισμού και μυστηρίου. Είναι εκείνο ακριβώς το σύγχρονο πρότυπο στο πρόσωπο του οποίου θα μπορούσε ο καθένας να δει τα πιο γοητευτικά στοιχεία που στην πραγματικότητα θα έκρυβαν τα πιο μοχθηρά μυστικά που θα στέκονταν ικανά να βεβηλώσουν την ψυχή σου.
Η πρώτη ταινία όπου είδα την Charlize Theron. Αν και δεν ήταν η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση αλλά η τρίτη, ήταν η πρώτη σε μεγάλο ρόλο και η πρώτη πραγματικά άξια προσοχής. Το να συμπρωταγωνιστής άλλωστε με ένα όνομα σαν του Pacino δεν είναι λίγο πράγμα, αυξάνει τις απαιτήσεις και την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλεις για να κερδίσεις το στοίχημα. Και η Theron το κέρδισε αποδεικνύοντας πως μπορεί να χειριστεί κάθε κατάσταση και να εκφράσει κάθε συναίσθημα ρεαλιστικά και ανθρώπινα, όντας και ο πιο ανθρώπινος και ευάλωτος χαρακτήρας της ιστορίας.
Τα καλά λόγια για τις ερμηνείες βέβαια δεν μπορούν να συνεχιστούν και για τον Reeves, με τον οποίο δεν έχω κάτι προσωπικά, αλλά πέραν έναν ιδιόμορφου παρουσιαστικού που από άλλους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γοητευτικό, από ‘μένα πάλι αδιάφορο, δεν νομίζω πως έχει κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει, όπως ακριβώς κάνει κι εδώ. Μια χλιαρή και καθαρά διεκπεραιωτική ερμηνεία στα πλαίσια του super επιτυχημένου γόη και γιάνκη της Νέας Υόρκης.
Μια γροθιά στον σύγχρονο ναρκισσισμό και στη μεγαλομανία. Όχι, δεν έχω διάθεση να κάνω εκκλησιαστικό κήρυγμα, ούτε αυτός νομίζω ότι είναι αυτοσκοπός της ταινίας. Η πραγματικότητα βρίσκεται κάπου αλλού και αυτό το αλλού είναι μέσα μας. Στον ψυχισμό μας και στα πράγματα εκείνα που μας σπρώχνουν να πάρουμε αποφάσεις. Καλές ή κακές, σωστές ή λάθος, η ουσία είναι να έχουν υπόβαθρο για να μπορούν να στηριχτούν.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ο Δικηγόρος Του Διαβόλου
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Taylor Hackford
Πρωταγωνιστές: Keanu Reeves, Al Pacino, Charlize Theron, Jeffrey Jones, Judith Ivey, Connie Nielsen, Craig T. Nelsoν, Tamara Tunie
Παραγωγή: 1997
Διάρκεια: 144’
Επίσημο site:
http://movies.warnerbros.com/devils/
10 Σχόλια:
Πολύ καλή ταινία, θα της έβαζα 10/10. Αν και δε μου αρέσει ιδιαιτέρως ο Reeves, σε αυτή την ταινία θα κάνω μαι εξαίρεση.
@ Άντε να το κάνω στρογγυλό τότε Πάνο! :p
Ο χαμένος πόντος εξαιτίας Reeves!
> Ο χαμένος πόντος εξαιτίας Reeves!
Το φαντάστηκα :) Προσπαθεί ο καϋμένος αλλά δεν του βγαίνει...
@ Χα, χα, χα... Να 'σαι καλά ρε Πάνο! Σε μια στραβή μέρα με έκανες και γέλασα! :p
Χεχε όποτε έχεις σταβή μέρα λοιπόν θα κάνω και από ένα ποστ :)
Και αυτη εξαιρετικη ταινια με πολυ ουσιωδη υποθεση στην οποια θα επρεπε ισως να δωσει ο κοσμος μεγαλη βαση.Συμφωνω με οσο γραφεις μονο που δεν πιστευω οτι ο Reeves ειναι τοσο κακος.
@ Zenia μου φαίνεται ότι έχεις αδυναμία στον Reeves και δεν είσαι αντικειμενική! :p
Εγώ πάντως εντυπωσιαστηκα από τη ταινία. 10/10 αξίζει και ο Keanu Reeves γιατί τι έχει καλός ηθοποιος ειναι. Η Sarliz Theron όμως ήταν σίγουρα καλύτερη...
@ Σωκράτη ο μόνος λόγος που δεν παίρνει άριστα η ταινία είναι ο Reeves. Άχρωμος, άοσμος και άγευστος... Πέρα από ένα "Matrix" δεν έχουμε δει κάτι ιδιαίτερο!
Όλοι σας κριτική τέχνης. Αντικειμενικοί και πανω απο ολα ψαγμένοι. Χαχαχαχα μην σας χάσουμε...
Δημοσίευση σχολίου