Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ένας συνταξιούχος προσπαθεί, με φόντο, κυρίως τις προετοιμασίες και τον ίδιο το γάμο της κόρης του, να βρει νέες σταθερές στη ζωή του, μετά τη συνταξιοδότησή του και τον ξαφνικό θάνατο της γυναίκας του.
Κάποιο φως, που μοιάζει, να διαλύει τη θολούρα της γεροντικής κατάθλιψης, αρχίζει να φεγγίζει, από το πρόσωπο ενός μικρού παιδιού από την Τανζανία, το οποίο ο πρωταγωνιστής, υιοθετεί δια αλληλογραφίας.

Προσωπική άποψη:
Το “Σχετικά Με Τον Σμίντ” είναι αυτό που λέμε, ταινία οσκαρικών προδιαγραφών. Όχι γιατί είναι εργάρα, σε καμία περίπτωση δεν είναι, αλλά επειδή έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν το σύνολο που θα μπορούσε να εκτιμηθεί από την Ακαδημία. Και αν υπάρχει κάτι αδιαμφισβήτητα καλό στην ταινία, είναι ότι παρά των όποιων ελαττωμάτων της, αποδεικνύει πως ακόμα και στη ψηφιακή εποχή, οι καλοί ηθοποιοί ξέρουν να δίνουν σπουδαίες ερμηνείες και μπορούν να ξεχωρίσουν, ακόμα και μέσα από τη μετριότητα.

Ο Nicholson βρίσκεται πρωταγωνιστής και κεντρικός άξονας σε μια ταινία one man show και από το πρώτο πλάνο μέχρι και το τελευταίο καταφέρνει να μαγνητίσει πάνω του κάθε βλέμμα. Ο Schmidt είναι ο κλασσικός τύπος ηλικιωμένου μέχρι που παίρνει ανάποδες στροφές και συνειδητοποιεί ότι δεν έκανε στην ζωή του τίποτα απ’ όσα πραγματικά ήθελα, τίποτα που θα μπορούσε να τον γεμίζει πραγματικά. Στην δύση της ζωής του λοιπόν, αποφασίζει να αρπάξει από τα μαλλιά κάθε ευκαιρία και να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος. Θ’ ανακαλύψει όμως ότι δεν είναι όλα τόσο εύκολα αφού μερικές φορές πρέπει τα πράγματα να γίνονται στην ώρα τους αλλιώς είναι πολύ αργά.

Όλη η ταινία στηρίζεται στον Schmidt και στο κυνικό χιούμορ που απορρέει από τις πράξεις του. Σε μια προσπάθεια αυτοσαρκασμού που όμως στην εξέλιξή της θα αποβεί μοιραία, πληγμένη από την τραγική ματαιότητα της πραγματικότητας. Όμως εκεί που προσπαθεί να συγκίνηση, δεν κάνει την υπέρβαση, αδυνατεί να κάνει το μεγάλο εκείνο βήμα που θα εξυψώσει το δραματουργικό κομμάτι της ταινίας και που θα μας κάνει να προβληματίσουμε και να συγκινηθούμε. Όσο και να το θέλουμε, το όλο πράγμα προσεγγίζεται τόσο επιφανειακά που δεν μπορούμε να δώσουμε έμφαση ούτε στο εξ’ απαλών ονύχων σαρκαστικό σχολιασμό της μικροαστικής αμερικάνικης κοινωνίας.

Ο Alexander Payne υπάγεται στην κατηγορία των ανεξάρτητων σκηνοθετών – σεναριογράφων. Όμως για ‘μένα, άσχετα με το γεγονός ότι είναι από τα αγαπημένα παιδιά της Ακαδημίας, δεν μου έχει δώσει αυτό το κάτι, αυτό το διαφορετικό που θα μπορούσα να εκτιμήσω ως δική του καλλιτεχνική προσέγγιση και άποψη. Το πρώτο μέρος κυλάει αρκετά γρήγορα και ικανοποιητικά. Είναι το στάδιο της συνειδητοποίησης, το κομβικό εκείνο σημείο όπου αλλάζει όλη την κοσμοθεωρία του Schmidt. Στο δεύτερο μέρος, παρά που έχει πάρει τους δρόμους και η κάμερα τον ακολουθεί σε αυτό το ταξίδι, σε μια προσπάθεια ανόδου της δραματουργίας οι ρυθμοί πέφτουν και το αποτέλεσμα είναι να κουράζεται ο θεατής.

Όσον αφορά το ερμηνευτικό σκέλος τώρα, όπως ήδη προανέφερα, όλη η ταινία στηρίζεται στις πλάτες του Jack. Για να ακριβολογώ, ο Jack είναι όλη η ταινία! Και μπορεί στους fans του η εικόνα του στην προκειμένη περίπτωση να μην είναι αυτή η οποία των έχουνε συνδέσει στο μυαλό τους, μπορεί η γνωστή, αγαπημένη παράνοια να είναι απούσα, δεν παύει όμως να δίνει στον ρόλο το προσωπικό του στίγμα, παραθέτοντάς μας μια ακόμα εξαιρετική ερμηνεία.

H Kathy Bates, επίσης σ’ ένα ρόλο που δεν μας έχει συνηθίσει, παρά την μικρή του έκταση, είναι απολαυστική και δίνει για μια ακόμα φορά τον καλύτερό της εαυτό, αποδεικνύοντας ότι ο καλός δεν χρειάζεται να πρωταγωνιστεί για να ξεχωρίζει. Συμπαθητική και η Hope Davis στο ρόλο της στρυφνής και κακομαθημένης κόρης που αρνείται να αντιμετωπίσει τον πατέρα της ως έναν συγκινησιακά και συναισθηματικά ηλικιωμένο άνθρωπο.

Βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Louis Begley, η ταινία δεν είναι τίποτα άλλο από μια αναφορά στον μέσο μικροαστό Αμερικανό και πολύ πιθανόν να μπορεί μόνο εκείνον να συγκινήσει. Δυνατές ερμηνείες σε μια αργόσυρτη παραγωγή η οποία παραπατάει ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό στοιχείο, που ενώ θα μπορούσε να εντυπωσιάσει, απλά καταφέρνει να κουράσει και μετά από λίγο καιρό να μην την θυμάσαι. Ο Schmidt θα μπορούσε ως ένας πολύ ιδιαίτερος και ξεχωριστός άνθρωπος να καταλάβει εξέχουσα θέση στην καρδιά σας, όμως δυστυχώς, δεν τα καταφέρνει.
Βαθμολογία 4/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Σχετικά Με Τον Σμίντ
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: Alexander Payne
Πρωταγωνιστές: Jack Nicholson, Kathy Bates, Hope Davis, Dermot Mulroney, June Squibb
Παραγωγή: 2002
Διάρκεια: 125’

Επίσημο site: