Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Penelope είναι μια νεαρή κοπέλα, κόρη πλούσιας οικογένειας, που όλη της τη ζωή βασανίζεται από μια οικογενειακή κατάρα, η οποία μπορεί να λυθεί μόνο όταν η Penelope αγαπηθεί από έναν όμοιό της.
Κρυμμένη στο απομακρυσμένο μεγαλοπρεπές οικογενειακό σπίτι, υποβάλλεται σε συναντήσεις με γαλαζοαίματους σε μια προσπάθεια των γονιών της να την παντρέψουν και να λύσουν την κατάρα.

Προσωπική άποψη:
Ξέροντας την υπόθεση και πως η ταινία υπάγεται στην κατηγορία του φανταστικού, περιμένεις να δεις ένα όμορφο παραμύθι. Πόσο μάλλον όταν τα τρέιλερ για την προώθηση της ταινίας παραπέμπουν αρκετά στους παραμυθένιους κόσμους κάποιου άλλου μεγάλου δημιουργού. Το τελικό αποτέλεσμα ωστόσο, σε πείθει για την παραμυθένια, φανταστική του υπόσταση όμως, το παραμύθι είναι τόσο... παραμυθάκι, που μπορεί να το παρακολουθήσεις ευχάριστα, όμως δεν θα το λησμονήσεις.

Να σας εξηγήσω όμως καλύτερα που είναι το πρόβλημά μου. Δεν είναι άλλο από το σενάριο της ταινίας που προσπαθεί, μέσα από μια τρελή ιστορία η οποία δεν έχει καμία λογική, να υποστηρίξει φιγούρες ανθρώπων που μοιάζουν σχεδόν χάρτινες, ανυπόστατες. Θα μου πείτε, παραμύθι είναι, τι ήθελες δηλαδή. Θα ήθελα, μέσα στην τρέλα της και στο παράλογό της, η ιστορία να έχει κάποια εξήγηση. Θα ήθελα οι χαρακτήρες να ζωντανεύουν, έχοντας κάποιο υπόβαθρο από πίσω τους ικανό να τους κρατήσει στην επιφάνεια. Δεν ζητάμε λογική στο παραμύθι, αλλά αρχή, μέση και τέλος, με άλλα λόγια, να υπάρχει επεξηγηματική πλοκή ή αφήγηση στην προκειμένη περίπτωση.

Ένα άλλο στοιχείο που με ενόχλησε ήταν οι αντιδράσεις των υποψήφιων μνηστήρων. Η Penelope έχει γουρουνίσια αυτιά και μύτη. Τα αυτιά δεν τα βλέπουμε ποτέ καθώς κρύβονται επιδέξια κάτω από τις μακριές της μπούκλες ενώ η μύτη της, καταφέρνει να σπέρνει τον φόβο και τον τρόμο. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Περιμένεις από τις αντιδράσεις να δεις κάτι τρομακτικό και τελικά, μπορεί να βλέπεις κάτι που δεν υπάρχει όμως, είναι τόσο εναρμονισμένο με την υπόλοιπη Penelope που είναι μια κούκλα, φρέσκια και δροσερή που απλά θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη και όχι πανικό και φρίκη.

Στην πρώτη του ολοκληρωμένη, προσωπική δουλειά, ο Mark Palansky δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Επηρεασμένος προφανώς από την σχολή του Burton, χρησιμοποιεί έντονα και ζωντανά χρώματα, ζωηρές κι εμφάνταστες εικόνες τόσο από τον ρεαλιστικό, όσο και από τον παραμυθένιο κόσμο της πρωταγωνίστριας. Όλα αυτά, είναι αρκετά καλά εναρμονισμένα μεταξύ τους, κάνοντας τις όποιες αδυναμίες του σεναρίου, να φαντάζουν λιγότερο σημαντικές απ’ όσο ίσως να είναι στην πραγματικότητα.

Η Cristina Ricci είναι ακριβώς ότι χρειαζόταν ο ρόλος αυτός για να αποτυπωθεί στο πανί. Δεν είναι εξαιρετικής ομορφιάς, είναι όμως γλυκιά, χαριτωμένη και το σημαντικότερο... γήινη. Επιτέλους, κάποιος που δεν βλέπει την πριγκίπισα του παραμυθιού ως μια δίμετρη, ξανθιά γκομενάρα αλλά ως αυτό που είχε μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι. Το κορίτσι της διπλανής πόρτας με κάποιες ευλογίες παραπάνω από την θεά τύχη.

Ο McAvoy αποτελεί ίσως την πιο ενδιαφέρουσα και γοητευτική παρουσία ολόκληρου του έργου δίνοντας ένα άλλο κύρος στην όλη υπόθεση. Από τους υπόλοιπους, ξεχωρίζει επίσης η Ο ‘Hara στον ρόλο της υστρικής μάνας της Penelope, της οποίας οι εκφράσεις είναι αρκετές για να ξεσπάσεις σε γέλια.

Θα μπορούσαμε ένα έχουμε ένα πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό παραμύθι με την προσωπική ταυτότητα του σκηνοθέτη το οποίο όμως δεν έγινε. Ο επηρεασμός του από άλλους δημιουργούς ως τόσο είναι αποδοτικός και αρκετά όμορφος αφήνοντάς μας μια καλή αίσθηση για το μέλλον του. Γοητευτικοί και απολαυστικοί συντελεστές, όμορφη και ζωηρή φωτογραφία, σε ένα παραμύθι, που μπορεί να απουσίαζε η κορύφωση όμως, η σταθερή της πορεία δεν κούραζε.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Πηνελόπη
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Mark Palansky
Πρωταγωνιστές: Christina Ricci, James McAvoy, Catherine O`Hara, Reese Witherspoon, Peter Dinklage, Richard E. Grarnt
Παραγωγή: 2006
Διάρκεια: 101’

Επίσημο site:
http://www.penelopethemovie.com/