Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Walt Kowalski, βετεράνος του πολέμου της Κορέας, βλέπει τη γειτονιά του να κατακλύζεται από Ασιάτες μετανάστες.
Χήρος και σε απόσταση από τα παιδιά του, θα συνάψει μια απροσδόκητα φιλική σχέση με τον νεαρό Κορεάτη γείτονά του, όταν ο τελευταίος θα επιχειρήσει να κλέψει την πολύτιμη Ford Gran Torino του.

Προσωπική άποψη:
Το “Gran Torino” είναι μια ταινία που περιέχει όλα εκείνα τα κλισέ στοιχεία που θα μας έκαναν να την αντιπαθήσουμε ή έστω, να την βαρεθούμε. Χρησιμοποιεί κάθε χιλιοειπωμένο ηθικολογικό και ρατσιστικό στοιχείο και δεν καταφέρνει να αποφύγει τις γραφικότητες και υπερφύαλλες δηλώσεις εκ μέρους των πρωταγωνιστών. Παρ’ όλα ταύτα όμως, είναι μια ταινία που τελικά καταφέρνει να κερδίσει την συμπάθειά μας και να τραβήξει την προσοχή μας. Περίεργο όμως συμβαίνει! Η ουσία από ‘κει κι έπειτα είναι ν’ ανακαλύψουμε το γιατί.

Η ταινία ουσιαστικά χωρίζεται σε δύο μέρη και κατ’ επέκτασην, σε δύο διαφορετικές θεματικές ενότητες. Το πρώτο μέρος είναι εκείνο που περιέχει σαρδόνιο, δηλητηριώδες και καυστικό χιούμορ που φέρνει πολλές φορές στα χείλη μας ηχηρά γέλια, σε συνδυασμό με την παρουσίαση μιας κοινωνικοπολιτικής κατάστασης. Το δεύτερο μέρος είναι πιο δραματικό κι έρχεται να ολοκληρώσει με τον τρόπο του το πρώτο, οδηγώντας τον κύριο πρωταγωνιστή σε μια πράξη υπέρμετρης ανδρείας με υπέμετρα προβλέψιμο τρόπο.

Παρακολουθούμε λοιπόν την ζωή σε μια γειτονιά της Αμερικής. Μια γειτονιά που αποτελείται από πληθώρα διαφορετικών οικονομικών μεταναστών. Η κάθε φυλή έχει συγκεντρώσει τις δυνάμεις της δημιουργώντας το προσωπικό της γκέτο που προστατεύει και υπερασπίζεται την διαφορετικότητά του αλλά, και την εξουσία του. Μέσα στο πνεύμα της βίας όμως που παραφυλά για να χτυπήσει βίαια και αλύπητα, βλέπουμε και τους οικογενειακούς δεσμούς, τον καθένα με την δικιά του ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα. Γαλουχημένος από την ιστορία των προγόνων και του έθνους του.

Σκηνοθετικά ο Eastwood έχει να διαχειριστεί ένα ιδιαίτερα απλό σενάριο, χωρίς εκπλήξεις, χωρίς μη αναμενώμενες εκρήξεις. Αντιμετωπίζει όμως την ιστορία του με συναισθηματισμό κάτι που αποτυπώνει και στις εικόνες που βλέπουμε στο κινηματογραφικό πανί. Η βία υπάρχει, ζει και κινείται ανάμεσα στα σπίτια της γειτονιάς του όμως, δεν είναι το σημείο εκείνο στο οποίο θέλει να εστιάσει. Σκοπός του δεν είναι να παραδοθεί σε ένα ακόμα πιστολίδι ανάμεσα σε συμμορίες αλλά, να πάει ένα βήμα παραμέρα προσπαθώντας να μας κάνει να σκεφτούμε.

Αυτή είναι η τελευταία ταινία που ο Clint Eastwood, εκτός από το να σκηνοθετεί, εμφανίζεται και μπροστά από τις κάμερες. Σοφή απόφαση καθώς, στα 78 του πλέον χρόνια, δεν είναι πολλοί εκείνοι οι ρόλοι που μπορείς να υποστηρίξει. Όσον αφορά τον συγκεκριμένο, είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του, ηλικιακά αλλά και χαρακτηριστικά. Θυμίζει κάτι από “Βρώμικο Χάρι” όμως σε μια πιο, ανθρώπινη, ρεαλιστική και καθημερινή θα λέγαμε μορφή. Είναι ο σκληροτράχηλος άντρας της διπλανής πόρτας που κάτω από το αυστηρό του προσωπείο κρύβει πραγματικά ανθρώπινες ευαισθησίες.

Ένα φυλετικό παζλ που αναπτύσσει την διαφορετικότητα ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά και στον θεσμό της οικογένειας και τις αρχές που αυτός στηρίζεται. Ναι, σίγουρα η ταινία διακατέχεται από ηθικολογικές προκλήσεις που έχουμε ξαναδεί. Σίγουρα προσπαθεί να μας κάνει να αναθεωρήσουμε απόψεις που έχουν προσπαθήσει και άλλες ταινίες του είδους στο παρελθόν. Όμως σίγουρα είναι μια ταινία που τελικά, παρά την προβλεψιμότητά της, είναι τόσο ανθρώπινη και γεμάτη συναισθήματα και ανθρώπινους χαρακτήρες που σε αγγίζουν ως τα βάθυ της καρδιάς σου. Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι είναι μια ταινία που περιέργως σε κερδίζει.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Gran Torino
Είδος: Δραματική
Σκηνοθέτης: Clint Eastwood
Πρωταγωνιστές: Clint Eastwood, Brian Haley, Bee Vang, Ahney Her, Christopher Carley, Geraldine Hughes, Cory Hardict, John Carroll Lynch, Doua Moua
Παραγωγή: 2008
Διάρκεια: 116’

Επίσημο site:
http://www.thegrantorino.com/