Συνοπτική περίληψη του έργου:
Λίγο πριν την εκλογή του νέου Πάπα στο Βατικανό, ο Robert Langton, καλείται να διαλευκάνει το μυστήριο πίσω από την απαγωγή των τεσσάρων επικρατέστερων Καρδινάλιων για την θέση του Ποντίφικα από τους Illuminati.Ανά μια ώρα ένας εκ των Καρδιναλίων θα εκτελείται επαναφέροντας στο προσκήνιο την μακροχρόνια βεντέτα τους.
Εκτός όλων αυτών, μια βόμβα ετοιμάζεται να εκραγεί τα μεσάνυχτα της ημέρας της εκλογής, εξαφανίζοντας από τον χάρτη την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία και το Βατικανό.

Προσωπική άποψη:Καλούμαι για μια ακόμη φορά να σχολιάσω μια ταινία του Ron Howard βασισμένη σε ένα ακόμα μυθιστόρημα του Dan Brown. Όπως και με τον “Κώδικα Ντα Βίντσι”, έτσι κι εδώ, δεν θα μπω στην διαδικασία να κάνω σύγκριση μεταξύ βιβλίου και ταινίας καθώς, δεν έχω διαβάσει το πρώτο. Σκοπεύω να το κάνω όμως, ήθελα να δω την ταινία, όπως και την προηγούμενη, χωρίς να έχω το στοιχείο του επηρρεασμού. Κι αν ο “Κώδικας Ντα Βίντσι”, τόσο ως βιβλίο όσο κι ως ταινία, μου άρεσε, μπορώ να πω ότι τουλάχιστον ως ταινία, οι “Illuminati” μου άρεσαν ακόμη περισσότερο.

Αυτή τη φορά ο Howard δεν έχει στα χέρια του ένα δυνατό χαρτί όπως έναν απόγονο του Χριστού, πράγμα που διέθεται την προηγούμενη φορά όμως, καταφέρνει να αξιοποιήσει και να αναπτύξει το διαθέσιμο υλικό του με τέτοιο τρόπο που να παρασύρει τουλάχιστον τους θεατές που δεν έχουν καμία γνώση γύρω από το περιεχόμενο του βιβλίου. Ξεκινάμε λοιπόν μαζί με τους πρωταγωνιστές μια ξέφρενη κούρσα, μια προσπάθεια κόντρα στον χρόνο για να σωθούν αθώες ζωές που μπλέχτηκαν άθελά τους σε ένα παιχνίδι εξουσίας. Ένα παιχνίδι συνωμοσιολογίας που κανείς και τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται.

Σκηνοθετικά η ταινία στέκει πολύ καλά, με γρήγορους κι αρμονικά εξελισσόμενους ρυθμούς ανάπτυξης. Οι εικόνες από τα πλάνα μιας άγνωστης Ρώμης αλλά και τα ειδικά οπτικά εφέ που χρησιμοποιήθηκαν για να δώσουν ζωή στο Βατικανό, αφού δεν επετράπησαν γυρίσματα μέσα στους χώρους του, είναι μαγευτικά και κόβουν την ανάσα. Μπορεί το μοντάζ να μην τα βοηθάει ιδιαίτερα όμως, όσο κι αν στερείται σε αυτό το σκέλος, δεν μπορείς να μην τα θαυμάσεις ως συνδυασμό εικόνας, ρυθμού κι εξέλιξης. Το ακουστικό κομμάτι έρχεται να δέσει όμορφα με το σύνολο ενώ, οι σκοτεινές λήψεις εσωτερικών χώρων προσδίδουν το απαραίτητο μυστήριο.

Ως προς την ουσία είναι που παρατηρείται η μεγαλύτερη διαφορά με τον “Κώδικα Ντα Βίντσι.” Στον δεύτερο ερχόμασταν αντιμέτωποι με ιστορικά στοιχεία και δεδομένα τα οποία μπορούσαμε εύκολα να αντιληφθούμε, είχαμε τον απαραίτητο χρόνο να τα επεξεργαστούμε και τελικά να τα κατανοήσουμε ώστε να γίνουμε κι εμείς μέρος του τμήματος μελέτης. Εδώ μπορεί η δράση να είναι πιο έντονη όμως, τα στοιχεία τα οποία δεχόμαστε είναι σαφέστατα πιο περίπλοκα κατά συνέπεια, περισσότερο δυσνόητα. Σε συνδυασμό δε με την πίεση χρόνου που δεν μας αφήνει να τα καταγράψουμε και να τα μελετήσουμε, δεχόμαστε πληθώρα πληροφοριών που παρά την ενδιαφέρουσα φύση τους, αδυνατούμε να τα διατηρήσουμε στη μνήμη μας.

Ο Tom Hanks υποδύεται για δεύτερη φορά τον καθηγητή Robert Langdon, έναν ρόλο που ο ίδιος έχει αγαπήσει ιδιαίτερα γαι λόγους τους οποίους δεν έχει ποτέ διευκρινίσει. Και μπορεί την προηγούμενη φορά να ήταν κάπως άνευρος κι ανέκφραστος στον ρόλο αυτό όμως, αυτή τη φορα επιστρέφει διαφορετικός και με ανανεωμένη διάθεση. Είναι σαφέστατα πιο εκφραστικός και δεν διστάζει να παίξει με τα κωμικά στοιχεία των διαλόγων του χαρακτήρα που ερμηνεύει, φτάνοντας πολλές φορές στα σημεία του κυνισμού.

Η Ayelet Zurer στέκεται στο πλευρό του όμως δεν αποτελεί ικανοποιητικό αντίβαρο της δικιάς του παρουσίας. Μπορεί η Tautou να ήταν λίγη ως Sophie όμως, βλέποντας την διακοσμητική παρουσία της συγκεκριμένης με κάνει μέχρι και να την αναπολώ. Αν κάποιες ερμηνείες όμως μπορείς να ξεχωρίσεις εκείνες είναι αναμφίβολα των EwanMcGregor και Stellan Skarsgerd. Ο πρώτος κερδίζει την εντυπώσεις με την ήρεμη παρουσία του που δεν μοιάζει να κρύβει εκπλήξεις για να μας ξαφνιάσει αργότερα ενώ ο δεύτερος, είναι όσο σοβαρός, νευρώδης και αντιπαθητικός χρειάζεται για να μας κάνει να τον υποψιαζόμαστε εξ’ αρχής.

Στην ουσία έχουμε έναν δραματικό αγώνα ανάμεσα στην θρησκεία και την επιστήμη όμως, κάπου αυτό περνάει σε δεύτερη μοίρα ώστε να δοθούν μεγαλύτερα περιθώρια ανάπτυξης της περιπέτειας και του σασπένς. Όπως και να ‘χει, ο Howard παραθέτει μια ταινία με ενδιαφέρον, έστω κι αν στα σημεία δυσκολευόμαστε να το παρακολουθήσουμε, γρήγορους κι έντονους ρυθμούς, μεγάλη δόση πληροφοριών, όμορφων εικόνων κι έντασης. Σίγουρα δεν είναι αριστούργημα όμως, παραμένει μια ενδιαφέρουσα κινηματογραφική επιλογή που δεν υπόσχεται να σας ενθουσιάσει αλλά, να σας προσφέρει ένα ευχάριστο δύωρο.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Illuminati Οι Πεφωτισμένοι
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Ron Howard
Πρωταγωνιστές: Tom Hanks, Ayelet Zurer, Ewan McGregor, Stellan Skarsgard, David Pasquesi, Cosimo Fusco, Armin Mueller-Stahl
Παραγωγή: 2009
Διάρκεια: 140’

Επίσημο site:
http://www.angelsanddemons.com/