Χθες τα ξημερώματα έλαβε χώρα η 82η τελετή απονομής των βραβείων Oscars. Τα αποτελέσματα, δεν εξέπληξαν κανέναν καθώς, ήταν νομίζω, από τα πιο αναμενόμενα των τελευταίων ετών. Παρουσιαστές, οι Steve Martin και Alex Baldwin.
Ο Cameron έχασε το χρυσό αγαλματάκι από την πρώην σύζυγο, Kathryn Bigelow η οποία, όχι μόνο είναι η πρώτη γυναίκα στην ιστορία του θεσμού που κέρδισε το συγκεκριμένο βραβείο αλλά, εκδικήγηθε τον πρώην σύντροφο και νυν φίλο της, με πολύ καλύτερο τρόπο από την διατροφή που είχε κάποτε αποσπάσει.
Η Bullock βαρέθηκε να λαμβάνει βραβεία δύο μέρες στη σειρά και είναι η πρώτη ηθοποιός που κέρδισε την ίδια χρονιά το βραβείο καλύτερης και χειρότερης πρώτης ερμηνείας, έστω και για διαφορετικές ταινίες.
Καλύτερη ταινία της χρονιάς:
The Hurt Locker
Avatar
The Blind Side
District 9
An Education
Inglourious Basterds
Precious: Based on the Novel Push by Sapphire
A Serious Man
Up
Up in the Air
A` Ανδρικού Ρόλου:
Jeff Bridges για το Crazy Heart
George Clooney για το Up in the Air
Colin Firth για το A Single Man
Morgan Freeman για το Invictus
Jeremy Renner για το The Hurt Locker
A` Γυναικείου Ρόλου:
Sandra Bullock για το The Blind Side
Helen Mirren για το Last Station
Carey Mulligan για το An Education
Gabourey Sidibe για το Precious: Based on the Novel Push by Sapphire
Meryl Streep για το Julie & Julia
B` Ανδρικού Ρόλου:
Christoph Waltz για το Inglourious Basterds
Matt Damon για το Invictus
Woody Harrelson για το The Messenger
Christopher Plummer για το Last Station
Stanley Tucci για το The Lovely Bones
B` Γυναικείου Ρόλου:
Mo`Nique για το Precious: Based on the Novel Push by Sapphire
Penelope Cruz για το Nine
Vera Farmiga για το Up in the Air
Maggie Gyllenhaal για το Crazy Heart
Anna Kendrick για το Up in the Air
Σκηνοθεσίας:
Kathryn Bigelow για το Hurt Locker
James Cameron για το Avatar
Quentin Tarantino για το Inglourious Basterds
Lee Daniels για το Precious: Based on the Novel Push by Sapphire
Jason Reitman για το Up in the Air
Πρωτότυπου Σεναρίου:
Mark Boal για το The Hurt Locker
Quentin Tarantino για το Inglourious Basterds
Oren Moverman & Alessandro Camon για το The Messenger
Joel Coen & Ethan Coen για το A Serious Man
Bob Peterson & Pete Docter για το Up
Σεναρίου:
Geoffrey Fletcher για το Precious: Based on the Novel Push by Sapphire
Neill Blomkamp & Terri Tatchell για το District 9
Nick Hornby για το An Education
Jesse Armstrong, Simon Blackwell, Armando Iannucci & Tony Roche για το In the Loop
Jason Reitman & Sheldon Turner για το Up in the Air
Φωτογραφίας:
Mauro Fiore για το Avatar
Bruno Delbonnel για το Harry Potter and the Half-Blood Prince
Barry Ackroyd για το The Hurt Locker
Robert Richardson για το Inglourious Basterds
Christian Berger για το The White Ribbon
Μοντάζ:
Bob Murawski & Chris Innis για το The Hurt Locker
Stephen E. Rivkin, John Refoua & James Cameron για το Avatar
Julian Clarke για το District 9
Sally Menke για το Inglourious Basterds
Joe Klotz για το Precious: Based on the Novel Push by Sapphire
Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης:
Avatar
The Imaginarium of Doctor Parnassus
Nine
Sherlock Holmes
The Young Victoria
Κοστούμια:
The Young Victoria
Bright Star
Coco Before Chanel
The Imaginarium of Doctor Parnassus
Nine
Μακιγιάζ:
Star Trek
Il Divo
The Young Victoria
Μουσικής Σύνθεσης:
Michael Giacchino για το Up
James Horner για το Avatar
Alexandre Desplat για το Fantastic Mr. Fox
Marco Beltrami & Buck Sanders για το The Hurt Locker
Hans Zimmer για το Sherlock Holmes
Τραγούδι:
Crazy Heart - "The Weary Kind (Theme from Crazy Heart)"
The Princess and the Frog - "Almost There"
The Princess and the Frog - "Down in New Orleans"
Paris 36 - "Loin de Paname"
Nine - "Take it all"
Ήχου:
The Hurt Locker
Avatar
Inglourious Basterds
Star Trek
Up
Μιξάζ:
The Hurt Locker
Avatar
Inglourious Basterds
Star Trek
Transformers: Revenge of the Fallen
Ειδικών Εφέ:
Avatar
District 9
Star Trek
Animation:
Up
Coraline
Fantastic Mr. Fox
The Princess and the Frog
The Secret of Kells
Ξενόγλωσσης ταινίας:
El Secreto de sus Ojos (Αργεντινή)
Ajami (Ισραήλ)
The Milk of Sorrow (Περού)
Un Prophete (Γαλλία)
The White Ribbon (Γερμανία)
Ντοκιμαντέρ:
The Cove
Burma VJ
Food, Inc.
The Most Dangerous Man in America: Daniel Ellsberg and the Pentagon Papers
Which Way Home
Ο Cameron έχασε το χρυσό αγαλματάκι από την πρώην σύζυγο, Kathryn Bigelow η οποία, όχι μόνο είναι η πρώτη γυναίκα στην ιστορία του θεσμού που κέρδισε το συγκεκριμένο βραβείο αλλά, εκδικήγηθε τον πρώην σύντροφο και νυν φίλο της, με πολύ καλύτερο τρόπο από την διατροφή που είχε κάποτε αποσπάσει.
Η Bullock βαρέθηκε να λαμβάνει βραβεία δύο μέρες στη σειρά και είναι η πρώτη ηθοποιός που κέρδισε την ίδια χρονιά το βραβείο καλύτερης και χειρότερης πρώτης ερμηνείας, έστω και για διαφορετικές ταινίες.
Καλύτερη ταινία της χρονιάς:
The Hurt Locker
Avatar
The Blind Side
District 9
An Education
Inglourious Basterds
Precious: Based on the Novel Push by Sapphire
A Serious Man
Up
Up in the Air
A` Ανδρικού Ρόλου:
Jeff Bridges για το Crazy Heart
George Clooney για το Up in the Air
Colin Firth για το A Single Man
Morgan Freeman για το Invictus
Jeremy Renner για το The Hurt Locker
A` Γυναικείου Ρόλου:
Sandra Bullock για το The Blind Side
Helen Mirren για το Last Station
Carey Mulligan για το An Education
Gabourey Sidibe για το Precious: Based on the Novel Push by Sapphire
Meryl Streep για το Julie & Julia
B` Ανδρικού Ρόλου:
Christoph Waltz για το Inglourious Basterds
Matt Damon για το Invictus
Woody Harrelson για το The Messenger
Christopher Plummer για το Last Station
Stanley Tucci για το The Lovely Bones
B` Γυναικείου Ρόλου:
Mo`Nique για το Precious: Based on the Novel Push by Sapphire
Penelope Cruz για το Nine
Vera Farmiga για το Up in the Air
Maggie Gyllenhaal για το Crazy Heart
Anna Kendrick για το Up in the Air
Σκηνοθεσίας:
Kathryn Bigelow για το Hurt Locker
James Cameron για το Avatar
Quentin Tarantino για το Inglourious Basterds
Lee Daniels για το Precious: Based on the Novel Push by Sapphire
Jason Reitman για το Up in the Air
Πρωτότυπου Σεναρίου:
Mark Boal για το The Hurt Locker
Quentin Tarantino για το Inglourious Basterds
Oren Moverman & Alessandro Camon για το The Messenger
Joel Coen & Ethan Coen για το A Serious Man
Bob Peterson & Pete Docter για το Up
Σεναρίου:
Geoffrey Fletcher για το Precious: Based on the Novel Push by Sapphire
Neill Blomkamp & Terri Tatchell για το District 9
Nick Hornby για το An Education
Jesse Armstrong, Simon Blackwell, Armando Iannucci & Tony Roche για το In the Loop
Jason Reitman & Sheldon Turner για το Up in the Air
Φωτογραφίας:
Mauro Fiore για το Avatar
Bruno Delbonnel για το Harry Potter and the Half-Blood Prince
Barry Ackroyd για το The Hurt Locker
Robert Richardson για το Inglourious Basterds
Christian Berger για το The White Ribbon
Μοντάζ:
Bob Murawski & Chris Innis για το The Hurt Locker
Stephen E. Rivkin, John Refoua & James Cameron για το Avatar
Julian Clarke για το District 9
Sally Menke για το Inglourious Basterds
Joe Klotz για το Precious: Based on the Novel Push by Sapphire
Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης:
Avatar
The Imaginarium of Doctor Parnassus
Nine
Sherlock Holmes
The Young Victoria
Κοστούμια:
The Young Victoria
Bright Star
Coco Before Chanel
The Imaginarium of Doctor Parnassus
Nine
Μακιγιάζ:
Star Trek
Il Divo
The Young Victoria
Μουσικής Σύνθεσης:
Michael Giacchino για το Up
James Horner για το Avatar
Alexandre Desplat για το Fantastic Mr. Fox
Marco Beltrami & Buck Sanders για το The Hurt Locker
Hans Zimmer για το Sherlock Holmes
Τραγούδι:
Crazy Heart - "The Weary Kind (Theme from Crazy Heart)"
The Princess and the Frog - "Almost There"
The Princess and the Frog - "Down in New Orleans"
Paris 36 - "Loin de Paname"
Nine - "Take it all"
Ήχου:
The Hurt Locker
Avatar
Inglourious Basterds
Star Trek
Up
Μιξάζ:
The Hurt Locker
Avatar
Inglourious Basterds
Star Trek
Transformers: Revenge of the Fallen
Ειδικών Εφέ:
Avatar
District 9
Star Trek
Animation:
Up
Coraline
Fantastic Mr. Fox
The Princess and the Frog
The Secret of Kells
Ξενόγλωσσης ταινίας:
El Secreto de sus Ojos (Αργεντινή)
Ajami (Ισραήλ)
The Milk of Sorrow (Περού)
Un Prophete (Γαλλία)
The White Ribbon (Γερμανία)
Ντοκιμαντέρ:
The Cove
Burma VJ
Food, Inc.
The Most Dangerous Man in America: Daniel Ellsberg and the Pentagon Papers
Which Way Home
21 Σχόλια:
Χάλια μαύρα τα βραβεία!!! Σάρωσε μια υπερτιμημένη αμερικανιά... Κάθε πέρσι και καλύτερα.
Μαλιστα... οι υποψηφιοτητες και μονο δειχνουν το "ποιον" του Αμερικανικου σινεμα. Ταινιες μετριοτατες εως κακες, η ακομη και αδιαφορες!
"Κάθε πέρσι και καλύτερα" επισημαινει σωστα ο bauer24 και εγω εξακολουθω να ενισταμαι γιατι συνεχιζουμε να ασχολουμαστε με εναν θεσμο που ειναι τελειως ηλιθιος!
Απο που κι ως που οι Αμερικανοι να αποτελουν το σημαντικοτερο(!) κριτηριο και να καθοριζουν -μεσω του "Θειου" Οσκαρ με το συνακολουθο πανηγυρακι- τις καλυτερες ταινιες της χρονιας;;
Μιλαμε παντα για τους ιδιους αδαεις τυπους που μολις φετος, μετα απο 82 χρονιες, εδωσαν το Οσκαρ σε γυναικα σκηνοθετη(!), που περυσι βραβευσαν ενα παραμυθι, που προπερσι "ανακαλυψαν" τους Κοεν, ενα χρονο πριν το εδωσαν στον μεγα Σκορσεζε ως "χρωστουμενο", που το εδωσαν στον Ανγκ Λι μετα απο απιστευτη πιεση, αφου ως γνωστον δεν θελουν να "προωθουν" την ομοφυλοφιλια, κλπ..
Και μιλαμε παντα για τους ιδιους, ελεεινους και ασχετους τυπους που δεν εδωσαν ποτε το αγαλματιδιο σε σκηνοθεταρες ολκης οπως ηταν οι: Μπεργκμαν, Αντονιονι, Φελινι, Χιτσκοκ, Τσαπλιν, Κιουμπρικ, Κουροσαβα, Γουϊερ και ο "δικος" τους, Ορσον Ουελς!
Για να μην αναφερθω στους "αδικημενους" ηθοποιους!
Για τις ξενογλωσσες ταινιες δεν θα πω τιποτα περισσοτερο απο το οτι, ο Χανεκε εκανε την σημαντικοτερη ταινια της δεκαετιας και οποιαδηποτε αλλη που απλα θα στεκοταν συνηποψηφια διπλα στην "Λευκη Κορδελλα", θα επροκειτο για ιεροσυλια!
Αλλα ξεχασα, οι χαζοΑμερικανοι θα "μαθουν" τον Χανεκε σε καμια 10ρια χρονια!
Bauer 24 και Mike, θα συμφωνήσω. Οι ταινίες που βραβεύονται φτάνουν ως την χρυσή μετριότητα(στην καλύτερη περίπτωση) και προφανώς οποιαδήποτε σύγκριση με σκηνοθέτες και ηθοποιούς που έχουν αφήσει το σημάδι τους στον παγκόσμιο κινηματογράφο είναι περιττή και άσκοπη. Ωστόσο δεν με ενοχλεί η μανία των Αμερικανών να βραβεύουν τέτοιες ταινίες γιατί αυτό φανερώνει την ποιότητα του κινηματογράφου τους αλλά και της κουλτούρας τους γενικότερα. Πλέον δεν μπορούν να κρύψουν την ελαφρότητά τους..
Να διευκρινίσω βέβαια πως δεν τίθομαι εναντίον του αμερικάνικου κινηματογράφου στο σύνολό του(οι γενικεύσεις είναι επικίνδυνες) αλλά στην πλειονότητά του.
Αυτά για την ώρα.
Τα λέμε!!
@ Bauer24 έτσι είναι αλλά αυτό, καλώς ή κακώς, είναι κάτι που το ξέραμε και το περιμέναμε! :/
@ Mike δεν θα διαφωνήσω καθόλου σε όσα λες!
Δυστυχώς, η Ακαδημία και όχι μόνο, πλαισιώνεται από συγκεκριμέν πρότυπα και νοοτροπίες και όσο και να προσπαθεί, δεν μπορεί να το κρύψει! :/
Για την "Λευκή Κορδέλα" οφείλω να συμφωνήσω απόλυτα καθώς, ήταν μια έκπληξη που δεν περίμενα με τίποτα! :O
@ Βροχοποιέ σίγουρα δεν κατακρίνουμε συνολικά τον Αμερικάνικο κινηματογράφο. Θα ήταν παράλογο και άδικο. Ωστόσο, κάτι πρέπει να γίνει με αυτή τους την... μανία, να βραβεύονται ταινίες συμφερόντων! :/
Υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Μόνο όταν ο λεγόμενος εμπορικός κινηματογράφος σταματήσει να είναι εμπορικός επειδή τον έχει απαρνηθεί το κοινό θα υπάρξει αλλαγή στο σινεμά. Από εμάς τους θεατές κρίνονται όλα.
ΠΡΟΣ ΓΙΩΤΑ:
Ναι, το περιμέναμε, αλλά προσωπικά όχι και σε τέτοιο βαθμό... 6 βραβεία στην μετριότατη αμερικανιά της Bigelow!!!
ΠΡΟΣ ΒΡΟΧΟΠΟΙΟ:
1. Συμφωνώ, αλλά πες μου μία χώρα όπου ο κινηματογράφος της είναι ποιοτικός στην πλειονότητά του...
2. Δεν έχει να κάνει με τον "εμπορικό κινηματογράφο" το πρόβλημα των oscars. Μη ξεχνάμε πως εμπορικός κινηματογράφος ήταν και το αβράβευτο Dark Knight... Το πρόβλημα βρίσκεται στα κολλημένα-συντηρητικά μυαλά της πλειοψηφίας των μελών της ακαδημίας...
@ Bauer24 τελείωσε... δυστυχώς! Όταν υπάρχει ταινία με προπαγάνδα, ξέρεις ότι θα διαπρέψει. 6 μπορεί να μην περιμέναμε, όταν όμως ήταν σίγουρο ότι θα πάρει δύο από τα πιο βασικά, να τα βράσεις τα υπόλοιπα.
Καλησπέρα σε όλους!!
Bauer24, δεν θα αναφερθώ σε κάποια συγκεκριμένη χώρα γιατί πιστεύω πως ο ευρωπαϊκός και γενικά ο παγκόσμιος κινηματογράφος δεν έχει καμία σχέση με τον χολιγουντιανό ως προς την ποιότητά του, κι αυτό γιατί έχει άλλες φόρμες, άλλους θεματικούς προσανατολισμούς, οι οποίοι, ακόμα κι όταν ταυτίζονται με αυτούς του Χόλιγουντ πραγματεύονται με άλλο τρόπο. Εξάλλου δεν νομίζω να αναζητά κανείς μια κινηματογραφική κουλτούρα που να παράγει συνεχώς αριστουργήματα(αυτό είναι πολύ υποκειμενικό). Νομίζω ότι αυτό που ψάχνουμε είναι έναν κινηματογράφο που να έχει να δώσει πράγματα, με τις αδυναμίες, τις παραλείψεις και τα λάθη του. Αλλιώς θα βλέπαμε μόνο Μπέργκμαν και Ταρκόφσκι.
Θα διαφωνήσω ως προς τη δεύτερη παρατήρησή σου. Δεν νομίζω πως όλες οι εμπορικές ταινίες βραβεύονται αλλά ότι αυτές που βραβεύονται είναι εμπορικές(τουλάχιστον στην μεγάλη πλειοψηφία τους. Τα Όσκαρ το αποδεικνύουν περίτρανα αυτό).
Τα λέμε!!
AissMHk80i
1. "Νομίζω ότι αυτό που ψάχνουμε είναι έναν κινηματογράφο που να έχει να δώσει πράγματα, με τις αδυναμίες, τις παραλείψεις και τα λάθη του."
Ακριβώς γι'αυτό το λόγο ο αμερικάνικος κινηματογράφος είναι ο αγαπημένος μου... Αν δεις το προφίλ μου, όλες οι αγαπημένες ταινίες που αναφέρω, αμερικάνικες είναι...
2. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι κριτήριο η εμπορικότητα μιας ταινίας... Έχω αμφιβολίες πως η πλειοψηφία τους αποτελείται από εμπορικές ταινίες. Εγώ νομίζω πως το βασικότερο κριτήριο για τα περισσότερα μέλη της ακαδημίας είναι ο συντηρητισμός-καθωσπρεπισμός (όχι πάντα βέβαια-ευτυχώς έχουν υπάρξει και μερικές εξαιρέσεις)...
Καταλαβαίνω τι λες, απλά νομίζω πως ο αμερικάνικος κινηματογράφος δεν έχει να προσφέρει πολλά, κι αυτό γιατί διακρίνεται από έναν εγωκεντρισμό που δεν του επιτρέπει να δει τις αδυναμίες και τα λάθη του. Με αυτή την φράση που διατύπωσα εννοούσα περισσότερο εκείνους που αναζητούν άλλους κινηματογραφικούς δρόμους, οι οποίοι μπορεί να είναι γεμάτοι ατέλειες αλλά σημασία έχει το ταξίδι(που λέει και ο ποιητής). Όσο για τις ταινίες που έχεις στο προφίλ σου, παρότι διαφωνώ για μερικές, στο σύνολό τους ανήκουν στην αξιόλογη μειοψηφία του Χόλιγουντ, οπότε δεν μπορούν να περιγράψουν το σύνολο του αμερικάνικου κινηματογράφου.
Τα λέμε!!
Μην είσαι απόλυτος για το ότι δεν έχει να προσφέρει πολλά ο αμερικάνικος κινηματογράφος!!! Δε θα αναφέρω τον Scorsese (μάλλον μόλις τον ανέφερα! :P), θα αναφέρω μόνο μερικά ονόματα "νέων" (σχετικά "νέων"- λόγω ηλικίας) αμερικάνων κινηματογραφιστών που έχουν να προσφέρουν πάρα πολλά ακόμα:
Tarantino, Fincher, Peter Jackson, Nolan, Paul Thomas Anderson, Aronofsky, Eastwood (:P)...
Για μένα οι 2 πιο πολυαναμενόμενες ταινίες της χρονιάς είναι το αμερικάνικο The Tree of Life και το επίσης αμερικάνικο Inception...
Και στην τελική επιμένω πως δεν υπάρχει χώρα όπου ο κινηματογράφος της είναι ποιοτικός στην πλειονότητά του (εκτός κι αν γυρίζονται μόνο 5-10 ταινίες το χρόνο).
Δεν είμαι απόλυτος αλλά, όσον αφορά εμένα τουλάχιστον, το αν προσφέρει πολλά ο αμερικάνικος κινηματογράφος είναι καθαρά θέμα στατιστικών. Προσωπικά, αν αναφέρω τους σκηνοθέτες του Χόλιγουντ που μου αρέσουν και αυτούς που δεν μου αρέσουν, οι δεύτεροι θα είναι τουλάχιστον δεκαπλάσιοι. Προφανώς δεν μειώνω αξιόλογους δημιουργούς και σκηνοθέτες, όπως αυτούς που ανέφερες(εκτός Ταραντίνο, δεν τον πάω καθόλου).
Όντως το The tree of life είναι πολυαναμενόμενο.
Με την τελευταία σου δήλωση θα ξαναδιαφωνήσω φέρνοντας για παράδειγμα τον γαλλικό κινηματογράφο, ο οποίος μου προσφέρει μια ευχαρίστηση κάθε φορά που τον συναντάω. Ενδεικτικά αναφέρω τον γερμανικό κινηματογράφο(τον Βέντερς, τον Χέρτζοκ αλλά και το νέο πολιτικοποιημένο κύμα), τον νοτιοκορεάτικο(το βασίλειό μου για έναν Κιμ Κι Ντουκ), τον ρώσικο κ.α. Υπάρχει κινηματογράφος που κινείται ενάντια στην στατικότητα του Χόλιγουντ. Κινηματογράφος που αν μη τι άλλο κάνει την αυτοκριτική του. Γιατί το Χόλιγουντ αν την έκανε δεν θα βράβευε κάθε χρόνο όλο και χειρότερες ταινίες.
@ Βροζοποιέ δεν θα διαφωνήσω και πολύ ως προς το τελευταίο σου σχόλιο.
Επιτέλους! Βρέθηκε άλλος ένας πουτ δεν πάει τον Tarantino, εκτός από εμένα. :D
θα συμφωνήσω και γω με τον rainman {αμερικανικη ταινιαρα:p}.
βεβαια με τσάκισες με αυτό ""εκτός Ταραντίνο, δεν τον πάω καθόλου""...αλλα τουλάχιστον με έφτιαξες με αυτό ""το βασίλειό μου για έναν Κιμ Κι Ντουκ"".
γιώτα στο διάολο:P
1. Δηλαδή ρε βροχοποιέ εσύ παρακολουθείς όλες τις γερμανικές και γαλλικές ταινίες που βγαίνουν κάθε χρόνο και σου αρέσουν οι περισσότερες ή μήπως γνωρίζεις όλους τους μη Αμερικάνους σκηνοθέτες;!;!; Πολύ αμφιβάλλω... Προσωπικά είμαι σίγουρος πως και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι/Ασιάτες/οτιδήποτε σκηνοθέτες δεν αξίζουν... Πάντα οι καλοί-ταλαντούχοι, ανεξαρτήτως καταγωγής, αποτελούν μειοψηφία.
2. Επίσης δεν ισχύει απόλυτα ότι το Hollywood βραβεύει κάθε χρόνο όλο και χειρότερες ταινίες. Υπάρχουν και μερικές (ελάχιστες) εξαιρέσεις (βλ. Million Dollar Baby ένα πρόσφατο παράδειγμα).
Καλησπέρα!!
Όπως όμως κανείς δεν βλέπει όλες τις γαλλικές-γερμανικές-ή ότι άλλο θες- ταινίες, έτσι και κανείς δεν βλέπει όλες τις αμερικάνικες. Μπορεί όμως με όσες βλέπει να βγάλει τα προσωπικά του συμπεράσματα. Τα δικά μου είναι πως ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος βρίσκεται απλά σε άλλο επίπεδο από τον χολιγουντιανό.
Σαφέστατα και βρίσκονται σε διαφορετικό επίπεδο, δεν είπε κανένας το αντίθετο. Απλά ο καθένας επιλέγει ότι του ταιριάζει περισσότερο. Προσωπικά προτιμώ τις καλές αμερικάνικες ταινίες από τις καλές ευρωπαϊκές.
@ Να πας aldo! :p
Άντε από 'κει με τον βλάκα που είναι σαν μεταλλαγμένο πεκινουά! :p
Δημοσίευση σχολίου