Αποκλείεται να μην έχετε συναντήσει ένα από τα παρακάτω, ακόμη και με μία και μοναδική επίσκεψη στο σινεμά. Και όσοι ισχυρίζεστε το αντίθετο, ε μάλλον είστε πολύ τυχεροί άνθρωποι! Ενημερωθείτε λοιπόν για τα ζωάκια που κυκλοφορούν και μάθετε τα γνωρίσματά τους!

Οι κλώσες:
Κάθονται πάντα σε πολύ κοντινή απόσταση από εσένα και δεν βάζουν γλώσσα μέσα, καθόλη την διάρκεια του έργου. Αντί να πάνε για καφέ, αποφάσισαν να λύσουν τα προσωπικά τους στο σινεμά. Θα μάθεις τα νέα του γκόμενου, της γειτόνισσας, του φούρναρη και όποιου άλλου μπορεί να βάλει ο νους σου, έστω και αν σου είναι παντελώς αδιάφορο.

Τα γαϊδούρια:
Χασκογελάνε σαν τους ηλίθιους κάθε φορά που το πλάνο κάνει την τεστοστερόνη τους να αναστατώνεται. Αυτό ερμηνεύεται ως εξής. Ή έχουν δει κανένα βυζί ή κώλο και κάνουν σαν λιγούρια συμπληρώνοντας με χυδαία σχόλια ή έχουν δει κάποια δακρύβρεχτη σκηνή όπου για να το παίξουν σκληρά αρσενικά, σχολιάζουν σε ένα εντελώς εφηβικό επίπεδο.

Τα πρόβατα:
Πάνε στην σφαγή απλά επειδή κάποιος τα πάει. Δεν έχουν ιδέα τι αντιπροσωπεύει ο χώρος, αισθάνονται έξω από τα νερά τους και το καταλαβαίνεις από το ύφος του ροφού που έχουν στο βλέμμα τους.

Τα παπαγαλάκια:
Ή έχουν ξαναδεί την ταινία ή από κούνια τα βασάνιζε το σκηνοθετικό τους ένστικτο το οποίο κι έμεινε καταπιεσμένο. Σχολιάζουν τα πάντα λες και είναι ο Τιμογιαννάκης, σε πληροφορούν για το τι θα ακολουθήσει στο επόμενο πλάνο, ακόμα κι αν δεν θες να ξέρεις ή κάνουν δραματουργικές εικασίες που σίγουρα δεν σε ενδιαφέρουν.

Οι μουλάρες:
Θα έχουν κάνει το μαλλί παγώνι ή θα φοράνε καπέλο κι ενώ όλη η αίθουσα είναι άδεια, οπότε θα μπορούσαν να καθίσουν οπουδήποτε, θα έρθουν να καθίσουν στην μπροστινή από εσένα σειρά, στο ίδιο ύψος καθίσματος. Ειδικά στα συνοικιακά σινεμά θα ξέρετε πως η αμφιθεατρικότητα είναι μηδενική.

Οι μουρμούρες:
Γκρινιάζουν για τα πάντα και όλα τους φταίνε. Ο σκηνοθέτης, ο πρωταγωνιστής, ο ταξιθέτης, το πρόγραμμα, το σινεμά, τα nachos που είχαν λιγότερο τυρί απ` όσο θα ήθελαν. Απλά υποφέρεις την γκρίνια αυτή μέχρι τέλους εκτός κι αν πυροβολήσεις κανέναν στο κεφάλι.

Οι σκύλοι:Παρακολουθείς ήσυχα και ωραία την ταινία και πάνω στο καλύτερο ακούς το κινητό του κάθε αναίσθητου να χτυπά στους ρυθμούς της Θώδη, της Άντζελας, του Μαργαρίτη και λοιπές μελωδίες υψηλού επιπέδου στην διαπασών. Το χειρότερο δε είναι όταν δεν το βρίσκουν μέσα στην τεράστια τσάντα τους ή όταν το απαντάνε, μιλάνε λες και είναι μόνοι τους.

Τα τρωκτικά:
Μασουλάνε νευρωτικά πατατάκια, pop corn και nachos! Οk κι εγώ τρώω, δεν λέω το αντίθετο, αλλά δεν τρίβω νευροσπαστικά τα σακουλάκια ανάμεσα στα χέρια μου, δεν ρουφάω την Coca Cola μέχρι να είμαι σίγουρη ότι δεν έμεινε σταγόνα στον πάτο, ούτε κρατσανίζω λες και τώρα προσπαθώ να μάθω πως μασάνε οι normal άνθρωποι.

Οι χελώνες:
Έχουν μπει στην αίθουσα τουλάχιστον 10` αφού έχει αρχίσει η προβολή, τρέχουν, γελάνε, φωνάζουν και σχολιάζουν. Αν ειδικά αρχίσουν μες το σκοτάδι να ψάχνουν αριθμημένες θέσεις, να σε ποδοπατάνε (χωρίς να ζητάνε έστω ένα συγνώμη) και να ρίχνουν ευθύνες ο ένας στον άλλο για το ποιος καθυστέρησε να κατουρήσει στην τουαλέτα και άργησαν, ε τότε είναι όλα τα λεφτά.

Τα σπουργιτάκια:
Δεν είχαν λεφτά για ξενοδοχείο και αποφάσισαν πως το αμέσως πιο οικονομικό μέρος για να χαμουρευτούν, αφού δεν μπορούν να βγάλουν τα μάτια τους, είναι η πρώτη κινηματογραφική αίθουσα. Συνήθως κάθονται δίπλα σου, ρουφιούνται και δαγκώνονται, ενώ η γλώσσα του ενός κοντεύει να φτάσει στο στομάχι του άλλου. Μέχρι να τελειώσει η ταινία... έχουν τελειώσει κι εκείνοι όπου αναψοκοκκινισμένοι και ξεμαλλιασμένοι φεύγουν.

Οι ασβοί:
Δεν έχουν ανακαλύψει το αφρόλουτρο, ούτε το αποσμητικό, ούτε την ρολέτα για τις μασχάλες. Κάνουν μπάνιο κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα και θεωρούν ότι όχι μόνο δεν μυρίζουν, αλλά ότι είσαι υποχρεωμένος να ανεχτείς την μπίχλα τους μέχρι να λιποθυμήσεις. Το μόνο που σε σώζει είναι αν κρατάς για 2 ώρες την αναπνοή σου.

Οι αρκούδες:Μάλλον έπεσαν σε χειμερία νάρκη! Είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο μπορείς να δικαιολογήσεις το ασταμάτητο, δυνατό και μακρόσυρτο ροχαλητό τους, αφού τους πήρε ο ύπνος βυθισμένους στο κάθισμα. Μπορείς απλά να ελπίζεις ότι από την υψηλή ένταση, δεν θα πέσει το ταβάνι να σε πλακώσει.

Μετά από όλα αυτά, μήπως πρέπει απλά να κάθομαι σπίτι μου στο home cinema, και να περιμένω να δω τις ταινίες σε dvd;