Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο 8χρονος Kevin αναγκάζεται τα περάσει μόνος του τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων μετά από μια τραγική αμέλεια των γονιών του.
Καλείται ταυτόχρονα να υπερασπιστεί την οικογενειακή ιδιοκτησία από τα χέρια δύο κακόμοιρων διαρρηκτών που περνούν τα πάνδεινα.

Προσωπική άποψη:
Ο εφιάλτης κάθε γονιού και ταυτόχρονα, το μεγαλύτερο όνειρο κάθε παιδιού. Για τους πρώτους ο εφιάλτης αποκτά υπόσταση με το να ξεχάσουν τον μικρότερο γιο τους στο σπίτι, ολομόναχο και πόσο μάλλον, εν όψη των ημερών των Χριστουγέννων. Για τον δεύτερο το όνειρο πραγματοποιείται επειδή, όχι τον ξέχασαν αλλά, επειδή έχει στην αποκλειστική του διάθεση το σπίτι του, χωρίς την ενοχλητική παρουσία των αυστηρών γονιών με τις συνεχείς απαγορεύσεις αλλά κυρίως, χωρίς την ακόμα ενοχλητικότερη παρουσία των μεγαλύτερων αδερφών που τον αντιμετωπίζουν σαν ένα μικρό, ενοχλητικό πλασματάκι. Ανάμεσα στα δύο αυτά στρατόπεδα βέβαια, υπάρχουν και δύο κλέφτες που τελικά δεν στέκονται όσο τυχεροί πίστευαν.

Το σενάριο της ταινίας φαντάζει απλό με μια πρώτη ματιά. Με μια δεύτερη πιο προσεκτική διαπιστώνουμε πως όχι απλά φαίνεται απλό αλλά είναι παράλληλα. Τι ενοχλεί όμως αυτό όταν μια τόσο εύκολη ιδέα μετατρέπεται μέσα από μια σειρά, υπερβολικών μεν, σπαρταριστών δε καταστάσεων σε μια απολαυστική κωμική ταινία που έχει σημαδέψει τα Χριστούγεννα όλων μας και παρά την επί χρόνια επανάληψή της, δεν την βαριόμαστε ποτέ; Μα φυσικά σε τίποτα και γι' αυτό τον λόγο, πρόκειται για μια ταινία που ακόμα και οι πιο αυστηροί, ακόμα και οι πιο δύσκολοι, διασκεδάζουν παρακολουθώντας την.

Ο Chris Columbus ξέρει αναμφίβολα τι είναι αυτό που χρειάζονται ταινίες σαν και αυτή, ταινίες που παρά την παιδικότητά τους δεν απευθύνονται αποκλειστικά και μόνο στους μικρούς μας φίλους αλλά και σε μεγαλύτερους, σε εκείνους που δεν έχουν ξεχάσει το παιδί που κρύβεται μέσα τους. Όπως ξαναείπα, η υπερβολή δεν λείπει αλλά στην προκειμένη δεν βοηθάει η απόκρυψή της αλλά ο υπερτονισμό της. Τα κόλπα που σκαφίζεται ο μικρός πρωταγωνιστής πλασσάρονται έξυπνα, τονίζοντας έτσι την δυναμική τους αλλά και την φαντασία που τα στοιχειοθετεί.

Ο Macaulay Culkin που τότε υποσχόταν ένα διαφορετικό μέλλον από αυτό που τελικά ακολούθησε, είναι εξαιρετικός στον ρόλο του καθώς τον αντιμετωπίζει με την ελευθερία και την παιδικότητα της ίδιας του της ηλικίας, βιώνοντας προφανώς την δικιά του, προσωπική φαντασίωση η οποία μέσα στα κινηματογραφικά πλαίσια που του δόθηκε, δεν του δημιούργησε περιορισμούς. Οι Joe Pesci και Daniel Stern είναι μοναδικοί στον ρόλο των goofy διαρρηκτών που περνάνε τα πάνδεινα, όχι μόνο λόγω της εξυπνάδας του μικρού τους αντίπαλου αλλά, και λόγω της δικής τους φυσικής βλακείας.

Το φόντο των Χριστουγέννων παίζει καταλυτικό ρόλο καθώς, όχι απλά ολοκληρώνει την φαντασίωση των παιδιών που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι συνδεμένη με την πιο παιδική εποχή του χρόνου αλλά, θυμίζοντάς μας παράλληλα ότι η εποχή αυτή είναι η πιο οικογενεική που υπάρχει και η μοναξιά δεν αντιμετωπίζεται, έστω και αν νόμιζες ότι αυτό ήθελες πραγματικά. Μπορεί η γενική ιδέα της ταινίας να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο παρ' όλα ταύτα, είναι μια ιδέα έξυπνη, με ευφάνταστο και διασκεδαστικό τρόπο αναπτυγμένη. Άλλωστε γιορτές είναι, ας χαλαρώσουμε και ας απολαύσουμε, έστω και σε πολλοστή επανάληψη.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Μόνος Στο Σπίτι
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Chris Columbus
Πρωταγωνιστές: Macaulay Culkin, Joe Pesci, Daniel Stern, John Heard, Roberts Blossom, Angela Goethals, Devin Ratray, Gerry Bamman
Παραγωγή: 1990
Διάρκεια: 103'

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο: