Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Με τρόπο παράδοξο, η ζωή δύο κοριτσιών κυλάει παράλληλα: η μία ζει μέσα στη δίνη της Γαλλικής Επανάστασης, ενώ η άλλη, στο σημερινό Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, θεωρεί τον εαυτό της ένοχο για τον τραγικό θάνατο του αδελφού της. Τι μπορεί να συνδέει αυτές τις δυο ζωές; Η απάντηση θ' αφήσει κατάπληκτο τον αναγνώστη.
Η Ιστορία ζωντανεύει, το ίδιο και η Τέχνη κι η Μουσική. Οι δυο ηρωίδες ζουν καθεμιά τη δική της κρίση κι ένα είναι το βασικό ερώτημα που τις κατατρύχει: Πώς να διατηρείς την ανθρωπιά σου σ’ έναν κόσμο βυθισμένο στην αγριότητα;
Μέσα στη φυλακή του μικρού δελφίνου, του άτυχου Λουδοβίκου ΙΖ΄, στο επαναστατημένο Παρίσι, αλλά και μέσα στους κοσμοπλημμυρισμένους δρόμους της Νέας Υόρκης, το ερώτημα επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.
Ίσως η αγάπη να είναι η απάντηση σε όλα.

Προσωπική άποψη:
Αν και υπάρχουν ορισμένοι που τους κουράζουν προσωπικά, αγαπάω τα ιστορικά μυθιστορήματα. Είναι ο αέρας που αποπνέουν, η αίσθηση που σου αφήνουν καθώς τα διαβάζεις, σαν να μπορείς να ταξιδέψεις στο χώρο και το χρόνο, σε άλλες εποχές και τόπους που όσα και να έχεις ακούσει γι' αυτούς, ποτέ δεν είναι αρκετά, ποτέ δεν έχεις μια πλήρη, μια ολοκληρωμένη εικόνα των καταστάσεων. Τα αμιγώς ιστορικά βιβλία άλλωστε μένουν στην ουσία, δεν ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με στοιχεία που θα πάνε ένα γεγονός λίγο παραπέρα από το τετριμμένο. Δεν ενδιαφέρονται για σκέψεις και συναισθήματα παρά μόνο για τις πολιτικοκοινωνικές πράξεις και συνέπειες. Αυτό είναι το προτέρημα λοιπόν της λογοτεχνίας. Μπορεί να καταπιαστεί με ένα θέμα γνωστό σε όλους μας και να το αναπτύξει με τέτοιον τρόπο ώστε να ανακαλύψουμε πτυχές που ούτε καν φανταζόμασταν. Αληθινά ή όχι, ίσως να μην έχει τόσο μεγάλη σημασία αφού έτσι κι αλλιώς, μπορεί να μην το ανακαλύψουμε ποτέ.

Το "Επαναστατημένες Ζωές" είναι ένα από τα βιβλία που με μια πρώτη ματιά δεν θα αγόραζα. Τόσο το εξώφυλλο όσο και η περίληψη στο οπισθόφυλλο, δεν σε αφήνουν να δημιουργήσεις μια σαφή εικόνα του περιεχομένου του. Ευτυχώς, η φίλτατη Νικολέτα αποφάσισε να μου το χαρίσει θέλοντας να πάρει μια δεύτερη γνώμη για το περιεχόμενο και την ευχαριστώ, τόσο για τα έξοδα που έκανε με την ευγενική της αυτή πράξη, όσο και για το γεγονός ότι για εκείνη, η γνώμη μου μετράει. Η Donnelly λοιπόν, ακολουθώντας την λογοτεχνική-ιστορική τακτική που υιοθέτησε και στα "Τριανταφυλλάκια", την τριλογία που τουλάχιστον στη χώρα μας την έκανε γνωστή, μας προσφέρει ένα ακόμα μυθιστόρημα το οποίο όμως, συνδυάζει το παρελθόν και το παρόν, παίζοντας σε παράλληλους χρόνους. Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας ζει στο σήμερα ωστόσο, με έναν ξεχωριστό τρόπο, έρχεται να δεθεί με το παρελθόν πηγαίνοντας νοερά, 200 χρόνια πίσω.

Η Άντι είναι μια δεκαεφτάχρονη Αμερικανίδα η οποία ζει στον Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Το να αποφοιτήσει για να μπορέσει να σπουδάσει δεν φαντάζει τόσο εύκολο καθώς, παρότι έχει όλα τα προσόντα να επιτύχει, είναι βουτηγμένη στα ηρεμιστικά χάπια, χωρίς να καταβάλει μεγάλες προσπάθειες να συνέλθει από τον θάνατο του μικρότερου αδερφού της για τον οποίο κατηγορεί τον εαυτό της. Η μητέρα της, με την οποία ζει στο ίδιο σπίτι, είναι χαμένη στον δικό της κόσμο των αναμνήσεων και έτσι η Άντι έχει για μοναδική παρηγοριά της την μουσική της στην οποία είναι απόλυτα ταγμένη. Ο πατέρας της, γενετιστής παγκοσμίου φήμης, βλέποντας ότι η κατάσταση έχει φτάσει στα άκρα, αποφασίζει να κλείσει την πρώην γυναίκα του για κάποιο διάστημα σε μια κλινική αποκατάστασης και να πάρει μαζί του στο Παρίσι την ατίθαση κόρη του σε μια προσπάθεια να συνέλθει και να επικεντρωθεί στην πτυχιακή της η οποία θα καθορίσει και το σπουδαστικό της μέλλον. Φυσικά η Άντι διαφωνεί με τις αποφάσεις αυτές ωστόσο, δεν μπορεί να κάνει και πολλά για να τις αποφύγει.

Η οργισμένη Άντι φτάνει στο Παρίσι και είναι κυριολεκτικά σαν θηρίο στο κλουβί. Δεν μπορεί να καταλάβει τι δουλειά έχει τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την μητέρα της και στο μυαλό της τριγυρίζει συνεχώς η σκέψη πως πρέπει να βρει έναν τρόπο να γυρίσει πίσω στην Αμερική το συντομότερο δυνατόν. Όμως τότε συμβαίνει κάτι αναπάντεχο. Η Άντι βρίσκει ένα ξεχασμένο ημερολόγια, καλά κρυμμένο στον μυστικό πάτο της θήκης μιας κιθάρας. Είναι το ημερολόγια της Αλέξ, μιας κοπέλας που έζησε την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης και την καλεί να διαβάσει την ιστορία της. Η Αλέξ ήταν ένα νέο και φιλόδοξο κορίτσι, με μοναδικό της όνειρο να γίνει μεγάλη ηθοποιός. Εν μέσω της μεγαλύτερης ίσως κρίσης που γνώρισε ποτέ η Γαλλία, η νεαρή κοπέλα γνωρίζεται με τις σημαντικότερες προσωπικότητες της εποχής, από την αθλιότητα φτάνει να ζει πλουσιοπάροχα ως συνοδός του διαδόχου της χώρας και από εκεί, ξανά στην αφάνεια σε έναν καθημερινό αγώνα επιβίωσης αλλά, και σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να θυμίσει σε κάποιον πως είναι εκεί, πως δεν το ξέχασα, δίνοντάς του μια μικρή ελπίδα μέσα στην κόλαση που ζουν, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια της την ζωή.

Τα δύο αυτά κορίτσια που ποτέ δεν θα μπορούσαν να συναντηθούν παρά μόνο μέσω του ημερολογίου της Αλέξ, είναι τραγικά όμοια. Και οι δυο τους παλεύουν να ζήσουν μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο αγριότητα που τους στέρησε ότι ήταν πιο σημαντικό για εκείνες. Ψάχνουν να βρουν την λύτρωση για τις αμαρτίες τους αλλά παράλληλα και έναν τρόπο να διατηρήσουν την ανθρωπιά τους σε έναν κόσμο που καταρρέει γύρω τους και το μοναδικό που αφήνει στο πέρασμά του είναι συντρίμμια. Στις πλάτες τους σηκώνουν ένα βαρύ φορτίο και η κάθε μία ξεχωριστά πρέπει να αποφασίσει αν θα εγκαταλείψει την προσπάθεια και θα παραδοθεί ή αν θα παλέψει. Η Άντι πρέπει να παλέψει με τον εαυτό της προκειμένου να μην εγκαταλείψει την ζωή και τα όνειρά της. Η Αλέξ πάλι πρέπει να παλέψει με τον να μείνει και να αγωνιστεί στο όνομα μιας αγάπης που ξεπερνάει όλα τα άλλα αντί να εγκαταλείψει τα πάντα αναζητώντας μια νέα ζωή μακριά από τις αναμνήσεις του παρελθόντος που πληγώνουν. Και οι δυο τους έχουν δυνατότητα επιλογών όμως, ποια θα ακολουθήσουν;

Η Donnelly καταφέρνει με αξιοθαύμαστο τρόπο να ισορροπήσει την ιστορία της ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν. Οι περιγραφές της, όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε, είναι άκρως ζωντανές και παραστατικές έτσι ώστε αισθανόμαστε όχι απλά παρατηρητές αλλά, μέρος της ιστορίας. Αν κάτι είναι ξεκάθαρο είναι το γεγονός πως η συγγραφέας δεν αρκέστηκε στα όσα λέγονται ή διδάσκονται αλλά, προχώρησε σε μια εμπεριστατωμένη έρευνα προκειμένου να αποδώσει την ιστορία της, όχι μυθικοπλαστικά αλλά, όσο πιο ρεαλιστικά ήταν δυνατόν. Τα ιστορικά γεγονότα μπλέκονται με μαγικό τρόπο μαζί με την φαντασία και δημιουργούν ένα αποτέλεσμα οικείο και ευκολοδιάβαστο ακόμα και από εκείνους που πιθανότατα ακούν ιστορία και τους σηκώνεται η τρίχα. Όμως η μεγάλη δυναμική του έργου της δεν βρίσκεται τόσο στην ιστορία την ίδια όσο στους χαρακτήρες της. Γιατί οι δύο πρωταγωνίστριές της δεν είναι ανοιχτό βιβλίο, δεν μπορείς να τις διαβάσεις εύκολα αλλά αντίθετα, παλεύεις να μπεις στο μυαλό και την καρδιά τους προκειμένου να της κατανοήσεις.

Ένα πραγματικά εντυπωσιακό μυθιστόρημα το οποίο αποδεικνύει ότι η Donnelly μπορεί να προσφέρει ως συγγραφέας κάτι περισσότερο από μια ρομαντική ιστορία, κάτι περισσότερο από ένα ιστορικό διήγημα, μια ιστορία που παντρεύει μοναδικά την ιστορία, την τέχνη, την μουσική αλλά και την δύναμη της αγάπης. Καθώς αφηγείται σε παράλληλους χρόνους δύο ιστορίες τόσο διαφορετικές και τόσο ίδιες συνάμα, μας αφήνει να χαθούμε στην απελπισία, την αγωνία, τον πόνο αλλά και την απόγνωση των δύο πρωταγωνιστριών της, για να οδηγηθούμε σε ένα συγκλονιστικό τέλος όπου η λύτρωση μπορεί να μην έρχεται εύκολα και αβίαστα αλλά, προκαλεί ανακούφιση και συγκίνηση. Όχι, μην σας περνάει από το μυαλό πως το τέλος έρχεται μέσα σε ένα ροζ συννεφάκι γιατί τότε θα γκρεμιζόταν όλη εκείνη η αληθοφάνεια με την οποία η συγγραφέας πάσχισε να χτίσει την ιστορία της. Άλλωστε η ίδια η ζωή δεν είναι εύκολη, όπως εύκολες δεν είναι και οι επιλογές μας. Απλά, πρέπει να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε με όσα έχουμε στη διάθεσή μας, να σηκωνόμαστε όταν πέφτουμε και να προχωράμε μπροστά ακόμα και μέσα σε έναν κόσμο που ποτέ δεν θα είναι ιδανικός.
Βαθμολογία 9,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Jennifer Donnelly
Μεταφραστής: Σπανδώνη Μυρτώ
Εκδόσεις: Ωκεανίδα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2010
Αρ. σελίδων: 560
ISBN: 978-960-410-625-7