BEASTLY

Συνοπτική περίληψη του έργου:

Ο Kyle Kingson τα έχει όλα. Είναι όμορφος, έξυπνος και πλούσιος, προσόντα όμως που συνοδεύονται από έναν κακό και αλαζονικό χαρακτήρα.

Όταν βάζει στο στόχαστρό του ένα γκόθικ κορίτσι, εκείνη τον εκδικείται με ένα ξόρκι που τον μεταμορφώνει σε ένα αγνώριστο κι απωθητικό πλάσμα.

Ο μόνος τρόπος για να λυθεί η κατάρα και να γίνει ο Kyle όπως ήταν, είναι να γνωρίσει κάποια που θα τον αγαπήσει με τη νέα του μορφή, κάτι που ο ίδιος θεωρεί ακατόρθωτο.

Για να το καταφέρει αυτό ωστόσο, θα πρέπει να ξεπεράσει τον επιφανειακό του χαρακτήρα και να έρθει κοντά σε μια απλή κοπέλα, η οποία εκτιμά όλα όσα ο Kyle μέχρι τώρα προσπερνούσε με αδιαφορία.

Προσωπική άποψη:

Το 2008, η CBS Films εξασφάλισε τα δικαιώματα του βιβλίου της Alex Flinn, "Beastly", προκειμένου να προχωρήσει στην κινηματογραφική μεταφορά αυτής της σύγχρονης εκδοχής του παραμυθιού, "Η Πεντάμορφη Και Το Τέρας". Και παρά το γεγονός ότι στον κινηματογράφο έχουμε δει την ιστορία αυτή να αποτυπώνεται στο πανί με πολλούς και διάφορους τρόπους, ως σεναριακή ιδέα δεν χάνει το ενδιαφέρον της, πόσο μάλλον όταν βασίζεται σε ένα τόσο καλό βιβλίο όσο αυτό της Flinn. Ενώ λοιπόν ξεκινάμε να παρακολουθήσουμε την ταινία με κάθε καλή διάθεση, πολύ σύντομα, ανακαλύπτουμε ότι ίσως να μην άξιζε τον κόπο. Δυστυχώς η ταινία, σε σύγκριση ειδικά με το βιβλίο, είναι πολύ κατώτερη των προσδοκιών.

Πολύ εύκολα και γρήγορα, διαπιστώνουμε ότι ο Daniel Barnz, ο οποίος και συνέγραψε το σενάριο της ταινίας, δεν ακολούθησε κατά γράμμα την ιστορία του βιβλίου αλλά, υιοθέτησε ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά της προκειμένου να δημιουργήσει ένα σκελετό πάνω στον οποίο θα στηριχτεί η όλη πλοκή, τοποθετώντας την τελικά σε μια αρκετά διαφορετική βάση. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να την αποδυναμώνει, τόσο γιατί ο λογοτεχνικό τέρας πλησιάζει περισσότερο στον θρύλο, και δεν θυμίζει κακή φιγούρα θρίλερ χαμηλού προϋπολογισμού, όσο και για το γεγονός ότι η ευαίσθητη ηλικία των 16 και 17 χρόνων είναι πιο εύκολο να συγκινήσει σε σχέση με την φοιτητική που επιλέγει ο σεναριογράφος. Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα να μας δίνεται η εντύπωση ότι τελικά, μεγαλύτερη έμφαση δίνεται στην εικόνα παρά στο συναίσθημα.

Ο Barnz όμως, δεν έμεινε στην συγγραφή του σεναρίου αλλά προχώρησε και στην σκηνοθεσία της ταινίας. Αυτό έχει εν μέρη το θετικό στοιχείο ότι γνωρίζει πολύ καλά που θέλει να οδηγήσει την ταινία του, δεν σημαίνει όμως ότι πετυχαίνει και τον στόχο του. Ναι μεν η πλοκή διαδραματίζεται σε ρυθμούς που δεν σε αφήνουν να βαρεθείς όμως, είναι στην πραγματικότητα τόσο γρήγοροι που δεν σε αφήνουν να μπεις βαθύτερα στο πνεύμα της ιστορίας, προκαλώντας τον συναισθηματισμό σου. Υπάρχει σωστή διαχείριση των σκοτεινών και καταθλιπτικών πλάνων ωστόσο αυτό περιορίζεται και πάλι αυστηρά στην εικόνα και επιμένω στο στοιχείο αυτό γιατί τονίζω και πάλι, ότι η βαθύτερη ουσία δεν θα έπρεπε να βρίσκεται στο φαίνεσθαι αλλά στο αισθάνεσαι και είναι πραγματικά κρίμα που συμβαίνει το αντίθετο.

Ο Alex Pettyfer είναι σε γενικά πλαίσια μια καλή επιλογή για τον ρόλο του Kyle όμως φαίνεται πως ο ίδιος, αισθάνεται πιο άνετα όσο βρίσκεται στο σώμα με το όμορφο πρόσωπο, παρά σε εκείνο του τέρατος. Βέβαια, εκφράζει αρκετά πειστικά της μικρές στιγμές χαράς και ευτυχίας που βιώνει στην δεύτερη μορφή του, με το χαμόγελό του να λέει περισσότερα από τις λέξεις, δεν τον νιώθουμε όμως να βυθίζεται στην απελπισία της καινούργιας τάξης πραγμάτων. Η συμπρωταγωνίστρια του, Vanessa Hudgens, τα καταφέρνει καλύτερα στο επίπεδο αυτό και πάλι όμως, δεν την αντιμετωπίζουμε ως τίποτα παραπάνω από μια γλυκιά και χαριτωμένη παρουσία. Την παράσταση θα τολμούσα να πω πως τους κλέβει ο δάσκαλος του Kyle, Neil Patrick Harris, που μπορεί να μην μας πείθει για τυφλός, είναι όμως τόσο απολαυστικός και δοσμένος ως χαρακτήρας με τόσο χιούμορ που σπάει τον όποιο πάγο.

Με πιο απλά λόγια, το "Beastly" είναι μια ταινία με δυνατότητες οι οποίες πήγαν χαμένες. Η προσπάθεια απόδοσης του βιβλίου δεν είναι σε καμία περίπτωση επιτυχημένη αλλά ακόμα και αν την κρίνουμε ως ανεξάρτητη ταινία, πάλι τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά. Όμορφοι πρωταγωνιστές, σε μια εξιστόρηση με μια κάποια ατμόσφαιρα η οποία, δεν σε αφήνει μεν να βαρεθείς από την άλλη όμως, δεν σου προκαλεί καμία συγκίνηση, δεν δημιουργεί καμία απολύτως αίσθηση δράματος και αυτό είναι απαραίτητο σε μια ιστορία της οποίας μαντεύεις εύκολα, όχι μόνο την εξέλιξη αλλά, και την τελική της κατάληξη. Αδιαμφισβήτητα, είναι προτιμότερο να διαβάσεις την ιστορία της Flinn, που είναι γεμάτη έντονες στιγμές και συναισθήματα, παρά να παρακολουθήσεις την κινηματογραφική της μεταφορά.

Βαθμολογία 3/10

Ταυτότητα ταινίας:

Ελλ. τίτλος: Beastly

Είδος: Φαντασίας

Σκηνοθέτης: Daniel Barnz

Πρωταγωνιστές: Alex Pettyfer, Vanessa Hudgens, Neil Patrick Harris, Mary-Kate Olsen, Peter Krause, Dakota Johnson, Lisa Gay Hamilton, Erik Knudsen

Παραγωγή: 2011

Διάρκεια: 89'

Επίσημο site:

http://beastlythemovie.com/

Read More

ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ - BUTTERFLY ON A WHELL

Συνοπτική περίληψη του έργου:

Ο Neil και η Abby Warner έχουν την τέλεια ζωή και τον τέλειο γάμο. Έχουν μια όμορφη κόρη, την Sophie και ζουν όλοι μαζί το αμερικάνικο όνειρο.

Όταν η Sophie θα πέσει θύμα απαγωγής, οι γονείς της δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ακολουθήσουν πιστά τις οδηγίες των απαγωγεών.

Προσωπική άποψη:

Ευτυχισμένη οικογένεια, κλασσικό πρώτυπο αντιπροσώπευσης της ολοκλήρωσης του αμερικανικού ονείρου, κλονίζεται και περνάει δύσκολες στιγμές όταν το μονάκριβο τέκνο τους πέφτει θύμα απαγωγής ενός διεστραμμένου ο οποίος και τους ζητά να ακολουθήσουν κατά γράμμα τις οδηγίες τους προκειμένου να επιστρέψει η κόρη τους, σώα και αβλαβής στο σπίτι της. Η αλήθεια είναι ότι ως υπόθεση, η ταινία φαντάζει αρκετά κοινότυπη καθώς, ειδικά την δεκαετία του '90, δεν είδαμε μία αλλά, αρκετές ταινίες σχετικής θεματολογίας. Συγκριτικά, η ταινία υστερεί. Αν την δούμε καθαρά ως μεμωνομένη κινηματογραφική απόπειρα, μπροούμε να πούμε ότι έχει αρκετά καλά στοιχεία, τόσα τουλάχιστον όσα χρειάζεται για να είναι ευχάριστη και ενδιαφέρουσα η θέασή της.

Στα θετικά της ταινίας σίγουρα βρίσκεται η ένταση, η οποία είναι έκδηλη σε κάθε βήμα των πρωταγωνιστών. Ο απαγωγέας, δεν σου δίνει την αίσθηση ότι τα κίνητρά του περιορίζονται σε οικονομικές απολαβές αλλά, σε κάτι βαθύτερο, το οποίο και δεν ανακαλύπτουμε μέχρι και λίγο πριν το τέλος της ταινίας, που ίσως να το θέλαμε λιγότερο απότομο. Ο απαγωγέας, γεννά την αίσθηση του τιμωρού, του ανθρώπου εκείνου που θέλει να οδηγήσει τον ταλαίπωρο πατέρα σε μια βαθύτερη συνειδητοποίηση των πράξεων και των αποφάσεών του, οι οποίες είναι στην πραγματικότητα αυτές που τον έχουν οδηγήσει στην παρούσα κατάσταση. Θα πρέπει λοιπόν να κάνει ένα ταξίδι αναγνώρισης, ενδοσκόπησης και τελικά, να θυσιάσει εκείνα που δεν είναι τόσο σημαντικά στην ζωή του, διαλέγοντας ανάμεσα στην άνεσή του και την ζωή της κόρης του.

Ο Mike Barker, έχοντας στα χέρια του ένα αρκετά έξυπνο και καλοστημένο σενάριο, παρά τα όποια τετριμένα χαρακτηριστικά του, δημιουργεί μια ιδιαίτερα βαριά, αποπνικτική και ζοφερή ατμόσφαιρα, μέσα στην οποία οι ήρωές του προσπαθούν να επιτύχουν τους σκοπούς τους, παίζοντας βέβαια ο καθένας σε διαφορετικό ταμπλό και έχοντας σαφέστατα διαφορετικά κίνητρα. Η δράση της ταινίας εξελίσεται γρήγορα και δυναμικά και δεν σε αφήνει να βαρεθείς ή να κουραστείς, προσπαθώντας παράλληλα να κατανοήσεις γιατί συμβαίνουν όλα όσα παρακολουθείς. Αξιοποιεί στο μέγιστο δυνατό την ανατροπή του τέλους, εκπλήσσοντάς σε ωστόσο, θα επιθυμούσαμε ένα πιο ομαλοποιημένο κλείσιμο.

Ο Pierce Brosnan στο ρόλο του κακού, θα τολμούσα να πω ότι δίνει ρέστα και αυτό από μέρους μου είναι μεγάλο κοπλιμέντο μιας και σε γενικότερα πλαίσια, δεν τον έχω και σε πολύ μεγάλη εκτίμηση, όχι τουλάχιστον όσο μια μεγάλη μερίδα του κινηματογραφόφιλου κοινού. Τα χαρακτηριστικά του σκληρά, σταθερά και αδυσώπυτα, σε πείθουν για το ότι είναι έτοιμος να φτάσει στα άκρα. Στον αντίποδα βρίσκεται ο Gerard Butler ο οποίος είναι εξίσου πειστικός στον ρόλο του απελπισμένου πατέρα, μεταφέροντάς μας την αγωνία και τα βάσανά του, καθώς μάχεται με όποιον τρόπο μπορεί για να σώσει το παιδί του, έτοιμος να θυσιάσει την μέχρι πρότεινος ήρεμη και τέλεια ζωούλα του.

Συνοπτικά, πρόκειται για ένα έξυπνο και απολαυστικό θριλεράκι, με γρήγορους ρυθμούς και δράση, που καταφέρνει σχεδόν από την πρώτη στιγμή ναδιατηρήσει την αγωνία του θεατή σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα. Φυσικά δεν περιμένουμε να αποτύχει ο πρωταγωνιστής να σώσει την ζωή της κόρης του, ωστόσο δεν περιμένουμε και την συναισθηματική διάλυση στην οποία επέρχεται, όχι τόσο από την ίδια την πράξη της απαγωγής, όσο από τα κίνητρα που καλοστημένα και οργανωμένα κρύβονται από πίσω της. Πρόκειται λοιπόν για μια κινηματογραφική πρόταση που αξίζει να αφιερώσεις λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σου, αναζητώντας κι εσύ την αλήθεια.

Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα ταινίας:

Ελλ. τίτλος: Ένας Άγνωστος Ανάμεσά Μας

Είδος: Θρίλερ

Σκηνοθέτης: Mike Barker

Πρωταγωνιστές: Pierce Brosnan, Gerard Butler, Maria Bello, Claudette Mink, Nicholas Lea, Samantha Ferris, Kathleen Dagis, Agam Darshi

Παραγωγή: 2007

Διάρκεια: 95'

Επίσημο site:

http://lionsgate.com/shattered/

Read More

ΠΡΟΣΕΧΩΣ... ΖΑΜΠΛΟΥΤΟΙ - FOOL'S GOLD

Συνοπτική περίληψη του έργου:

Η Tess και ο Ben δεν είναι ένα τυχαίο ζευγάρι. Η περιπέτεια και η εξερεύνηση είναι στο αίμα τους. Γίνονται διάσημοι και εξώφυλλο στο National Geographic, όταν ανακαλύπτουν έναν αμύθητο θησαυρό.

Όμως η τύχη δε φαίνεται να τους ακολουθεί. Έχουν ήδη περάσει οκτώ χρόνια από την αρχική τους εντυπωσιακή ανακάλυψη και δυστυχώς, καμία αντίστοιχη δεν έχει υπάρξει. Παρόλο που πιστεύουν ότι βρίσκονται κοντά στο να ανακαλύψουν αυτό που ψάχνουν, η τύχη δεν τους βοηθά.

Και το χειρότερο είναι ότι η ρήση "άνθρακες ο θησαυρός" αρχίζει να περιγράφει και τη σχέση τους, η οποία εξαιτίας των οικονομικών τους προβλημάτων, έχει αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα.

Όμως, ως δια μαγείας, ενώ είναι στα όρια της διάλυσης του γάμου τους και της χρεοκοπίας, ένα νέο στοιχείο έρχεται ξαφνικά να ρίξει φως στην υπόθεση και να τους φέρει ξανά κοντά.

Προσωπική άποψη:

Θα περίμενε κανείς πως μετά το "Πως Να Χωρίσετε Σε Δέκα Μέρες", η επανένωση των Kate Hudson και Matthew McConaughey θα ήταν, αν όχι εξίσου καλή, τουλάχιστον ικανοποιητική. Τελικά, αν και η ταινία από μόνη της δεν είχε μεγάλες απαιτήσεις, κατά συνέπεια ο θεατής να μην έχει τρελές προσδοκίες, τα πράγματα φαίνεται να μην πήγαν καλά. Πού ήταν το λάθος; Δυστυχώς όχι σε ένα αλλά, σε πολλαπλά επίπεδα, πράγμα απογοητευτικότατο, έστω και σε μια ταινία σαν αυτή όπου το μόνο που περιμένουμε ουσιαστικά είναι να γελάσει λίγο το χειλάκι μας, πόσο μάλλον σε τέτοιυς χαλεπούς καιρούς όσο αυτοί που διανύουμε αυτή την περίοδο.

Τυχοδιώκτης αποτυχημένος σύζυγος ξεκινάει ένα τρελό κυνήγι θησαυρού στο οποίο παρασύρει και την πρώην σύζυγό του και εκεί είναι που ξεκινάνε τα δεινά τους και μπλέκονται σε μια, όχι και τόσο ξεκαρδιστική περιπέτεια. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, πρώτα να αναρωτιόμαστε, όχι αν, αλλά πόσο σύντομα το ζευγάρι θα υποχωρήσει στις ορμές του και θα τα ξαναβρεί και έπειτα να προβληματιζόμαστε για το αν τελικά θα βρουν ή όχι τον πολυπόθητο θησαυρό που θα αλλάξει την ζωή τους. Μάλιστα... Είμαι βέβαιαη ότι αυτή τη στιγμή, έχετε δεν έχετε δει την ταινία, το ενδιαφέρον σας έχει εκτοξευτεί στα ύψη. Φυσικά και αστειεύομαι, όχι απλά γιατί το σενάριο είναι τετριμμένο και πολυχρησιμοποιημένο αλλά, γιατί κατά κύριο και πρώτο λόγο είναι σαχλά δοσμένο.

Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο ο Andy Tennant σκηνοθέτησε την ταινία αυτή. Όχι ότι στο βιογραφικό του υπάρχουν μεγάλες υπερπαραγωγές αλλά, όπως και να το κάνουμε, σε αυτό το είδος, έχει επιδείξει πολύ πιο συμπαθητικές δουλειές. Προφανώς έψαχνε τρόπο να σκοτώσει την ώρα του και έτσι, για να πει ότι κάτι έκανε, έβαλε τους πρωταγωνιστές του να περιφέρονται όλη την ώρα ημίγυμνοι σε μια αποφράδρα προσπάθεια να οδηγήσει τους θεατές σε ένα ανελέητο οφθαλμόλουτρο, απομακρύνοντας την σκέψη τους από την πλοκή και την εξέλιξη της ιστορίας και να την κατευθύνει τελικά σε πονηρές σκέψεις γραμμωμένων κοιλιακών που ιδρωκοπάνε από τον αγώνα της διεκδίκησης του ονείρου.

Και επανέρχομαι στους Kate Hudson και Matthew McConaughey οι οποίοι μπορεί κινηματογραφικά να αποτελούν ένα οπτικά πολύ ωραίο ζευγάρι όμως, η χημεία που είχαν στην προηγούμενη συνεργασία τους μοιάζει να έχει εξατμιστεί. Δεν ξέρω αλλά υποθέτω πως αυτό οφείλεται στο κακό σενάριο και όχι στην ξαφνική αδυναμία συνεργασίας τους. Μπορεί να είναι ωραίοι, πλην όμως άμυαλοι και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κάποια αμυδρά χαμογελάκια τα οποία όμως διαρκούν τόσο λίγο που σε καμία των περιπτώσεων δεν σου αφήνουν ικανοποίηση εκτός και αν σκοπός σου ως θεατής είναι να πάρεις μάτι, μην ρίχνοντας δεύτερη ματιά στο θέμα ποιότητας, ουσίας ή χιούμορ.

Επειδή το καλοκαίρι είναι προ των πυλών, αν αναζητάτε μια ανάλαφρη, μια πραγματικά ανάλαφρη και χαζοχαρούμενη  κωμωδιούλα, τότε ίσως το "Fool's Good" να είναι η ταινία σας. Θα μπορέσετε να δείτε παραλίες, ήλιο, θάλασσα και να ταξιδέψετε με το νου σας εκεί, αδιαφορώντας για όλα τ' άλλα. Αν πάλι δεν ανήκετε στην κατηγορία αυτή, καλύτερα να πάτε σε μια παραλία από το να την δείτε στην οθόνη. Η ψυχρολουσία της θάλασσας θα είναι σαφέστατα καλύτερη από εκείνη που θα σας προσφέρει η θέαση του συγκεκριμένου... προϊόντος, γιατί γι' αυτό πρόκειται καθαρά και ξάστερα.

Βαθμολογία 3/10

Ταυτότητα ταινίας:

Ελλ. τίτλος: Προσεχώς... Ζάμπλουτοι

Είδος: Κωμωδία

Σκηνοθέτης: Andy Tennant

Πρωταγωνιστές: Kate Hudson, Matthew McConaughey, Donald Sutherland, Alexis Dziena, Ewen Bremner, Ray Winstone, Kevin Hart, Malcolm-Jamal Warner, Brian Hooks

Παραγωγή: 2008

Διάρκεια: 113'

Επίσημο site:

http://foolsgoldmovie.warnerbros.com/

Read More

ΠΟΡΦΥΡΑ ΠΟΤΑΜΙΑ - LES RIVIERES POURPRES

Συνοπτική περίληψη του έργου:

Δυο διαφορετικές αστυνομικές έρευνες, 300 χιλιόμετρα μακριά η μια από την άλλη, προβληματίζουν τους αστυνομικούς επιθεωρητές που τις αναλαμβάνουν.

Ο Pierre Niemans είναι ένας έμπειρος επαγγελματίας. Του ανατίθεται μια περίεργη υπόθεση στη Guernon, μια κωμόπολη στους πρόποδες των Άλπεων, όπου το πανεπιστήμιο αποτελεί τον πυρήνα της.

Αντικείμενό του ένας απίστευτα βίαιος και μεθοδικά εκτελεσμένος φόνος. Από την άλλη έχουμε τον νέο, πανέξυπνο, μοναχικό άλλα και βίαιο Max Kerkerian. Εκείνος διεξάγει έρευνες σχετικά με έναν βεβηλωμένο τάφο σε ένα νεκροταφείο του Sarzak και μια διάρρηξη δημοτικού σχολείου.

Η έρευνά των δυο υποθέσεων τον οδηγεί στα χνάρια του μυστηριώδους θανάτου ενός κοριτσιού είκοσι χρόνια πριν. Η δύο έρευνες θα συγκλίνουν και τελικά θα συναντηθούν φέρνοντας στο φως ένα απίστευτο παρελθόν.

Προσωπική άποψη:

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που λατρεύω το γαλλικό σινεμά. Έχω την αίσθηση πως όταν αποφασίζουν να κάνουν κινηματογράφο δεν το κάνουν απλά και μόνο για να γεμίσουν τα ταμεία τους αλλά, για να μας προσφέρουν δυνατές κινηματογραφικές εμπειρίες, που ακόμα και αν βασίζονται σε μια πεπατημένη σεναριακή ιδέα, καταφέρνουν να μας μείνουν αλησμόνητες. Τα "Πορφυρά Ποτάμια" δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση, αποτελώντας μεταφορά του πολύ καλού μυθιστορήματος ομώνυμου του Grange Jean-Christophe, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια δουλειά δια χειρός του ανθρώπου που το 1995 μας εξέπληξε με "Το Μίσος".

Σεναριακά θα μπορούσε κανείς να πει πως πρόκειται για μια άλλη εκδοχή του "Η Σιωπή Των Αμνών". Εν μέρη αυτό έχει μία λογική, αφού ακολουθούμε τα βήματα ενός κατά συρροήν δολοφόνου, από την άλλη όμως ανακαλύπτουμε ότι ο διεστραμμένος ανθρώπινος νους δεν έχει όρια και μπορεί να μας συγκλονίσει, τόσο με την σκληρότητα των πράξεών του, όσο και με την ευρηματικότητα του, η οποία στην προκειμένη περίπτωση αποδεικνύεται ιδιαίτερα πρωτότυπη. Οι εικόνες βίας που προσφέρονται στον θεατή δεν είναι απλά σοκαριστικές, αφού σκοπός τους σαφέστατα δεν είναι απλά και μόνο να προκαλέσουν αλλά, μας οδηγούν ένα βήμα παραπέρα θέλοντας να μας βάλουν σε μια διαδικασία σκέψης και προβληματισμού γύρω από την ανθρώπινη διαστροφή και τρέλα, τα κίνητρα που οδηγούν στις πράξεις αυτές και όσο παράδοξο και αν ακούγεται, στην κατανόησή τους, έστω και αν δεν τις αποδεχόμαστε ή αν δεν θα μπορούσαμε ποτέ να οδηγηθούμε σε αυτές.

Ο Mathieu Kassovitz καταφέρνει να κρατήσει τα σκηνοθετικά standars ψηλά, ακόμα και τις στιγμές εκείνες που το σενάριο μοιάζει να βαλτώνει ή να έχει κενά. Αξιοποιεί όσο το δυνατόν καλύτερα το υλικό που έχει στα χέρια του, οδηγώντας μας σε έναν αγώνα δρόμου όπου ο χρόνος έχει πολύ μεγάλη σημασία και κάθε χαμένο λεπτό μπορεί να αποδειχτεί κρίσιμο για την εξέλιξη και την τελική κατάληξη της ιστορίας. Το σασπένς δεν λείπει, αν και θα προτιμούσαμε η ταυτότητα του δολοφόνου να μείνει κρυφή για μεγαλύτερο διάστημα. Το χιονισμένο σκηνικό δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες σε μια δύσκολη καταδίωξη που συνδυάζει και εναρμονίζει το αστυνομικό με το θριλερικό στοιχείο και η περιπετειώδης δράση δείχνει απρόθυμη να σταματήσει μέχρι το τέλος.

Φυσικά η ταινία έχει δύο μεγάλους άσσους στο μανίκι της οι οποίοι δεν είναι άλλοι από τους πρωταγωνιστές της, Jean Reno και Vincent Cassel. Δύο κλασσικές φιγούρες του γαλλικού κινηαμτογράφου, οι οποίες αποδεικνύουν για πολλοστή φοράότι αισθάνονται πιο άνετα σε παραγωγές της χώρας του, παρά σε αμερικάνικες. Τα στοιχεία της δράσης και της περιπέτειας μοιάζουν να αποτελούν δεύτερη φύση τους και ίσως να μην μπορούσαμε να φανταστούμε καλύτερες επιλογές σε δύο ρόλους όπου δείχνουν να αλληλοσυμπληρώνονται απόλυτα, καλύπτονας ο ένας τα κενά του άλλου και στηρίζοντας απόλυτα αυτό το οποίο καλούνται να υποστηρίξουν. Δυναμικού, με ένταση,πάθος και νεύρο, όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι για να υποστηρίξουν μια ιστορία όπως αυτή εδώ.

Συνολικά πρόκειται για μια πολύ δυνατή παραγωγή, με έναν αξιόλογο σκηνοθέτη και ένα πρωταγωνιστικό δίδυμο που απολαμβάνεις να παρακολουθείς σε κάθε του βήμα. Σαφέστατα, το σενάριο θα μπορούσε να είναι πιο πιστό στο ύφος του βιβλίου αλλά από την άλλη μεριά, ίσως να μην ήταν τόσο εύπεπτο στο κινηματογραφόφιλο κοινό, το οποίο θα μπερδευόταν περισσότερο απ' ότι τώρα που υπήρχε μια σχετική απλότητα. Η ταινία δεν απαυθύνεται τόσο στους φανς των θρίλερ, όσο σε εκείνους της αστυνομικής περιπέτειας μυστηρίου, που δεν μπορούν παρά να απολαύσουν μια ιδιαίτερα ατμοσφαιρική παραγωγή με δράση και αντίδραση αλλά και μια βουτιά σε βαθύτερα σημεία του ανθρώπινου νου και της διαστροφής της οποίας μπορεί να οδηγηθεί. Αν το παρακολουθήσει όμως κανείς, οφείλει να το κάνει με ευλάβια καθώς, ιδιαίτερα όσο φτάνουμε στο τέλος, οι εξελίξεις είναι ιδιαίτερα γρήγορες και οι ανατροπές μεγάλες.

Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:

Ελλ.τίτλος: Πορφυρά Ποτάμια

Είδος: Θρίλερ

Σκηνοθέτης: Mathieu Kassovitz

Πρωταγωνιστές: Jean Reno, Vincent Cassel, Dominique Sanda, Nadia Fares, Karim Belkhadra, Jean-Pierre Cassel, Didier Flamand

Παραγωγή: 2000

Διάρκεια: 106'

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:

http://www.imdb.com/title/tt0228786/

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Crimson_Rivers

Read More

Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΜΕΡΕΣ - AROUND THE WORLD IN EIGHTY DAYS

Συνοπτική περίληψη του έργου:

Ένας κινέζος ληστής, ο Passepartout κλέβει ένα πολύτιμο αντικείμενο και προσφεύγει στην συντροφιά ενός εκκεντρικού Λονδρέζου, του Philea Fogg.

Ο Fogg προσπαθεί να γυρίσει τον κόσμο σε 80 μέρες με διάφορα μεταφορικά μέσα για να κερδίσει ένα στοίχημα.

Με τη πολύτιμη βοήθεια του Passepartout, ο Fogg θα μπορέσει να προσπεράσει πολλές δυσκολίες.

Προσωπική άποψη:

Σχεδόν από τότε που δημιούργησα αυτό εδώ το blog προσπαθώ να αντισταθώ στην επιθυμία μου να κράξω την συγκεκριμένη ταινία. Πιστέψτε με, δεν έχει να κάνει με την κακία μου αλλά με το γεγονός ότι πραγματικά, η εν λόγω απόπειρα μεταφοράς ενός εκ των διασημοτέρων μυθιστορημάτων όλων των αιώνων, είναι πραγματικά απαράδεκτη σε όλα τα επίπεδα. Ακόμα και αν θελήσεις να το δεις ως ένα ευχάριστο παραμύθι δεν τα καταφέρνεις αφού ουσιαστικά δεν είναι τίποτα περισσότερο από την γελοία απόδοση μιας ιστορίας η οποία είναι γοητευτική και ταξιάρικη όταν την διαβάζεις. Ακόμα και τα μεσημέρια Σαββατοκύριακου στο Star, θα έπρεπε να μας λυπούνται περισσότερο ως θεατές.

Από που να το πιάσεις και που να τ' αφήσεις; Σε μια απελπισμένη προσπάθεια, θα προσπαθήσω να ξεκινήσω από το πανηλίθιο σενάριο. Όχι, η ιστορία του Ιούλιου Βερν δεν έχει τίποτα το κακό. Το κάκιστο είναι αυτό η σύγχρονη προσπάθεια ή καλύτερα, η μη προσπάθεια, της απόδοσής του στην μεγάλη οθόνη. Ο Phileas Fogg δεν είναι ένας ονειροπόλος, ρομαντικός τυχοδιώκτης αλλά, ένας ονειροπαρμένος και εντελώς χαζοχαρούμενος τύπος ο οποίος δεν είμαι σίγουρη αν καταννοεί απόλυτα τους λόγους που θα πρέπει να ταξιδέψει γύρω από τον κόσμο, ούτε την απαιτητικότητα του σχεδίου του αυτού αφού ο χρόνος τον πιέζει ασφυκτικά. Στα πλαίσια ενός στοιχήματος, παίρνει την απόφαση ελαφρά την καρδιά και καθ' όλη την διάρκεια του ταξιδιού, είτε δείχνει χαμένος στο διάστημα, μην αντιλαμβανόμενος τι συμβαίνει γύρω του, είτε τρέχει πανικόβλητος ουρλιάζοντας, αριστοκρατικά πάντα, προκειμένου να σωθεί απ' τα δεινά του.

Δεν ξέρω τι σκεφτόταν ο Frank Coraci όταν ανέλαβε να σκηνοθετήσει την ταινία αλλά για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν ξέρω τι σκεφτόταν ούτε όσο την γύριζε. Βέβαια η απορία μου αυτή μπορεί να επεκταθεί και να αγκαλιάσει το σύνολο της καριέρας του αφού αν ρίξει κανείς μια, όχι και τόσο προσεχτική, ματιά στο καλλιτεχνικό παρλεθόν του, θα καταλάβει μετά περισσής ευκολίας γιατί το όνομά του δεν θυμίζει τίποτα απολύτως. Ο ρόλος του ως σκηνοθέτη προφανώς είναι απλά διεκπεραιωτικός καταλήγοντας σε ένα τελικό αποτέλεσμα που τόσο οπτικά όσο και ουσιαστικά θα μπορούσε να απευθύνεται μονάχα στο τηλεοπτικό κοινό και αυτό με μεγάλη δυσκολία αφού έχω δει τηλεταινίες πολύ πιο υψηλών προδιαγραφών από αυτό εδώ το πράγμα.

Ο Steve Coogan είναι ο ιδανικός Fogg σε μια τόσο ηλίθια εκδοχή του όπως αυτή εδώ. Βέβαια το καλύτερο που έχει να κάνει στο μέλλον είναι να συνεχίσει την καριέρα του στο τσίρκο ως νούμερο, γλίτωνοντάς μας έτσι από την παρουσία του αλλά και το χύσιμο χολής που αναγκάζομαι να επιδοθώ αυτή τη στιγμή. Όσο για τον Jackie Chan, τα λόγια είναι περιττά που λέει και η Μαρινέλα αφού τον βλέπουμε σε έναν ρόλο μεν που είναι ταυτόσημος ενός μεγάλου μέρους του καλλιτεχνικού του βίου, ωστόσο άχρηστου και άνευ λόγου σε κάθε περίπτωση. Το κακό είναι ότι τελικά βρίσκουν τον δρόμο κι επιστρέφουν πίσω αντί να χαθούνε σε κανένα τροπικό δάσος όπου θα του έτρωγαν οι κροταλίες.

Περιμένετε να δείτε δράση, συγκρατημένο χιούμορ και περιπέτεια; Μάλλον χρειάζεστε γιατρό αφού το μόνο που θα αποκομίσετε από μια ταινία σαν αυτή είναι σαχλότητα, άχρηστα εφέ που δεν εξυπηρετούν κανέναν σκοπό και σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτά που απαιτούνται και βλακώδη ρομάντζα, δοσμένα όλα αυτά υπό το πρίσμα μιας αδιευκρίνστης και άνευ λόγου φρενίτηδας.Βασικά το λάθος δεν είναι ούτε του σεναριογράφου, ούτε του σκηνοθέτη, ούτε όμως και των ηθοποιών. Είναι της εταιρείας παραγωγής η οποία επέτρεψε να κυκλοφορήσει αυτό το πράγμα, όχι απλώς σε dvd αλλά και στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ναι, αυτό είναι πραγματικό θράσος και δυστυχώς έπρεπε να το ανεχτούμε.

Βαθμολογία 1/10

Ταυτότητα ταινίας:

Ελλ. τίτλος: Ο Γύρος Του Κόσμου Σε 80 Μέρες

Είδος: Περιπέτεια

Σκηνοθέτης: Frank Coraci

Πρωταγωνιστές: Jackie Chan, Steve Coogan, Jim Broadbent, Ian McNeice, Cecile De France, Robert Fyfe, David Ryall, Roger Hammond, Adam Godley

Παραγωγή: 2004

Διάρκεια: 120'

Επίσημο site:

http://disney.go.com/disneypictures/80days/main_flash.html

Read More