
Η Λόρελ κάνει μια καινούρια αρχή στη ζωή της όταν οι θετοί γονείς της αποφασίζουν να μετακομίσουν στο Λος Άντζελες και να εγκαταλείψουν τη γη που ανήκε στην οικογένεια της μητέρας της εδώ και πολλές γενιές.
Πέρα από την αλλαγή περιβάλλοντος, όμως, η Λόρελ καλείται να αντιμετωπίσει πολλές άλλες δυσκολίες και μια απροσδόκητη εξέλιξη που μοιάζει εξωπραγματική.
Βήμα-βήμα η Λόρελ θα ανακαλύψει την πραγματική της φύση… με τη βοήθεια του αγαπημένου της, του Ντέιβιντ: η Λόρελ είναι ένα πλάσμα του νεραϊδόκοσμου. Θα γυρίσει την πλάτη, όμως, στον πραγματικό κόσμο ακολουθώντας το κάλεσμα του Ταμάνι, του συντρόφου της στο νεραϊδόκοσμο;
Προσωπική άποψη:
Δεν θα έλεγα ότι είμαι από τους ανθρώπους εκείνους που τους γοήτευαν, από τα πρώιμά μου χρόνια κι όλας, οι διάφορες νεραϊοδοιστορίες. Τα διάφορα καλοκαίρια που περνούσα στο χωριό είχα ακούσεις πολλές και ποικίλες ιστορίες με νεράιδες οι οποίες ωστόσο, ήταν στο σύνολό τους τόσο απόκοσμες και τρομαχτικές που στην πραγματικότητα, ο μοναδικός λόγος που καθόμουν να τις ακούσω ήταν από ευγένεια. Ούτε όμως υπήρξα από εκείνα τα κοριτσάκια που ονειρεύονταν νεραϊδόσμους όπως αυτούς της Τίνκερμπελ, με μαγικά φτερά, σκανταλιάρικα ξόρκια και νεραϊδόσκονη που χρωμάτιζε την ατμόσφαιρα στο πέρασμά τους. Ίσως τώρα, στα 27 μου χρόνια, να ήρθε η ώρα να αναθεωρήσω και να ομολογήσω ότι ανακάλυψα μια ιστορία με νεράιδες μέσα από την οποία διαπίστωσα ότι όχι μόνο μπορούν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον σου αλλά, και να αλλάξουν την τρομακτική και βίαια εικόνα που έχουν πλάσει οι διάφοροι αστικοί θρύλοι μέσα στους αιώνες.
Πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η Λόρελ, ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι που μαζί με την οικογένειά της μετακομίζει σε μια νέα πόλη, εξαιτίας των νέων επαγγελματικών κατευθύνσεων των γονιών της. Εκεί, θα πρέπει όχι μόνο να συνηθίσει σε ένα νέο περιβάλλον αλλά και σε μια νέα τάξη πραγμάτων στην μέχρι πρωτινός συνηθισμένη καθημερινότητά της. Ενώ παρακολουθούσε ιδιαίτερα μαθήματα, πράγμα που ενίσχυσε την εσωστρέφειά της στο ήδη περιορισμένο περιβάλλον της, πρέπει πλέον να ενταχθεί στην σχολική κοινότητα και να συνυπάρξει μαζί με άλλα παιδιά της ηλικίας της αλλά, και να αποκτήσει φίλους. Όλη αυτή η κατάσταση κάθε άλλο παρά ευχάριστη είναι για τη Λόρελ η οποία αισθάνεται καταπιεσμένη και παράταιρη με κάθε τι γύρω της. Μέχρι τη στιγμή τουλάχιστον που γνωρίζει τον Ντέιβιντ και με την βοήθειά του διαπιστώνει πως τα πράγματα μπορεί να μην είναι τόσο τραγικά όσο πίστευε αρχικά, αρκεί να είναι ανοιχτή στο να αποδεχτεί νέες προοπτικές στη ζωή της.
Ένα πρωί ωστόσο η Λόρελ ξυπνά και με τρόμο διαπιστώνει πως στην πλάτη της έχει φυτρώσει ένα παράξενο άνθος. Αυτό, κάθε άλλο παρά φυσιολογικό είναι και η νεαρή κοπέλα βυθίζεται σε μια απόγνωση που όμοιά της δεν είχε γνωρίσει μέχρι τώρα. Εκμυστηρεύεται στον Ντέιβιντ το πρόβλημά της και εκείνος κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του προκειμένου να την βοηθήσει να καταλάβει τι της συμβαίνει. Οι έρευνές τους, τους οδηγούν πίσω στο πατρικό της σπίτι και εκεί θα συναντήσει τον Ταμάνι, έναν νεράιδο, φρουρό μιας εκ των πύλεων που οδηγούν στον κόσμο του και βρίσκεται στην γη που ανήκει στην οικογένεια της Λόρελ. Όμως αυτή δεν είναι η μοναδική αποκάλυψη καθώς ο Ταμάνι της φανερώνει ένα μεγάλο μυστικό. Όπως κι εκείνος, έτσι και και η Λόρελ είναι νεράιδα, σταλμένη από χρόνια να ζήσει στον κόσμο των ανθρώπων προκειμένου να κληρονομήσει τη γη των γονιών της, διαφυλάσσοντας με αυτό τον τρόπο τον κόσμο από τον οποίο προέρχεται αλλά και την φυλή της. Φυσικά όλα αυτά η Λόρελ δεν μπορεί να τα αποδεχτεί αμέσως όταν όμως βλέπει ότι δεν υπάρχει καμιά φυσιολογική εξήγηση για όλα τα παράξενα πράγματα στη ζωή της μέχρι σήμερα, δεν φαντάζει να έχει πολλές επιλογές.
Η Aprilynne Pike ξεκίνησε να υφαίνει νεραϊδοιστορίες από τα 15 της μόλις χρόνια, γοητευμένη από έναν τόσο μυθικό κόσμο του οποίου πολλοί έχουν υποστηρίξει την ύπαρξη, έστω κι αν δεν υπάρχουν αποδείξεις, παρά μονάχα θρύλοι και δοξασίες που περνάνε από γενιά σε γενιά. Και ακριβώς αυτό είναι που θέλει να αλλάξει η Pike. Η ιστορία της δεν είναι μια τρομακτική αφήγηση για σκανταλιάρικα, όμορφα αλλά κατά βάθος, κακόβουλα κι επικίνδυνα πλάσματα. Πρόκειται για φιλήσυχα και φιλειρηνικά πλάσματα των οποίων η υπόσταση έχει επηρεαστεί και επί της ουσίας, αλλοιωθεί και κακοποιηθεί από το ανθρώπινο γένος μέσα στους αιώνες. Αυτή είναι η εικόνα της συγγραφέως για τους ανθρώπους. Αυτοί είναι που στην πραγματικότητα είναι επικίνδυνοι αφού, ότι δεν γνωρίζουν ή δεν καταλαβαίνουν, προσπαθούν να το διαστρεβλώσουν ή ακόμα και να το εξαφανίσουν προκειμένου να διατηρήσουν την δύναμή τους, την εξουσία τους πάνω στον πλανήτη που είναι αμφίβολο αν και από ποιον τους δόθηκε.
Οι νεράιδες της Pike είναι πλάσματα αέρινα, χωρίς φτερά και αυτό όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά εξαιτίας του ότι στην πραγματικότητα δεν είναι ζωικοί αλλά, φυτικοί οργανισμοί. Και όσο παράδοξο κι αν φαντάζει αυτό στην εκτέλεσή σου είναι ακριβώς το αντίθετο καθώς, είναι μια πολλή λογική σκέψη, ένας αριστοτεχνικός τρόπος να χτίσεις τη βάση ενός κόσμου ξένου προς εμάς που ωστόσο, ακόμα και στις ανθρώπινες δοξασίες συνδέεται άμεσα με τη φύση. Αυτό κάνει τα πλάσματά της ακόμα πιο όμορφα, ακόμα πιο γοητευτικά και γιατί όχι, βιολογικά αποδεδειγμένες υπάρξεις. Ο τρόπος με τον οποίο αφηγείται την ιστορία της είναι αβίαστος και η πλοκή ξετυλίγεται με τέτοιον τρόπο που δεν καταλαβαίνεις για πότε έφτασες στο τέλος της. Τα συναισθήματα των ηρώων είναι έντονα και εναλλασσόμενα, με την βεβαιότητα να διαδέχεται η αμφιβολία και την αγωνία της επιβίωσης της Λόρελ σε έναν κόσμο που μπορεί να μην αποτελεί μέρος του από καταβολής της ύπαρξής της ωστόσο, είναι εκείνος που γνωρίζει και αγαπά. Σε συνδυασμό με τους θανάσιμους κινδύνους που μοιάζουν να ξεπηδούν από το πουθενά, η αγωνία του αναγνώστη σταδιακά κορυφώνεται και αυτό βοηθάει στο να περιμένουμε τις συνέχειες που θα ακολουθήσουν.
Αέρινο, γοητευτικό, το βιβλίο της Pike είναι μια πολλή δυναμική εισαγωγή σε έναν κόσμο που αναμφίβολα θα καθηλώσουν το αναγνωστικό κοινό της φανταστικής λογοτεχνίας, είτε αγαπάνε από τα γεννοφάσκια τους τις νεράιδες είτε όχι. Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω το Αλεξάκι μου που μου το έκανε δώρο στα γενέθλιά μου γιατί έτσι μου έδωσε ένα καλό, επιπλέον κίνητρο προκειμένου να το διαβάσω. Παραμυθένιο, με αρκετές δόσεις ρομαντισμού και ποικιλόμορφα συναισθήματα, με ισορροπημένη δράση και αγωνία για τις εξελίξεις, με σταδιακές αποκαλύψεις που δεν μας ανοίγουν τον απόλυτο δρόμο στην γνώση αλλά μας φανερώνουν όσα χρειάζεται και με τον ρυθμό που χρειάζεται προκειμένου να διατηρηθεί αμείωτο το ενδιαφέρον μας, είναι σίγουρο ότι ο κάθε αναγνώστης από εμάς με δυσκολία θα μπορέσει να μην προχωρήσει στο επόμενο μέρος της σειράς αμέσως με το που θα κλείσει τα "Φτερά" Αν το συστήνω; Μα φυσικά και μάλιστα, όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Aprilynne Pike
Μεταφραστής: Μαριάτου Σοφία
Εκδόσεις: Λιβάνης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2011
Αρ. σελίδων: 349
ISBN: 978-960-14-2395-1
30 Σχόλια:
αχ τι ωραιο που φαινεται Γιωτακι μου!!! θα με κανεις να αναθεωρησω τις προτεραιοτητες μου μου φαινεται!! Και δεν εχω διαβασει ποτε κατι παρομοιο! :) παρακαλω..δεν κανει τιποτα! ασχετο αλλα η συγγραφεας εχει καμια σχεση με τον Κριστοφερ Παικ η ειναι απλη συνωνυμια?
@ Αλεξάκι ναι, νομίζω πρέπει να αναθεωρήσεις! Και επιτέλους, είναι κάτι που ξεφεύγει σε κεντρική ιδέα απ' όσα έχουμε διαβάσει μέχρι σήμερα.
Απ' όσο είδα όταν το έψαξα, είναι απλά συνωνυμία! :)
Πώς καταφέρνεις πάντα να κάνεις τα βιβλία μέσω των κριτικών σου να μοιάζουν τόσο ωραία;
Πολύ ενδιαφέρον μοιάζει το γεγονός ότι έχει δημιουργήσει ένα δικό της κόσμο με της νεράιδες που είναι φυτικοί οργανσίμοι κλπ. Να σου πω την αλήθεια το σκεφτόμουν απλά φοβάμαι μην τυχόν και δεν βγάλει ο Λιβάνης τα άλλα δύο. Και θέλω τώρα και να πάρω και το Μπελαντόνα(Nightshade) που σας έλεγα(;) αλλά αν δεν βγάλει τα άλλα δύο (τι πρωτοτυπία και αυτό τριλογία) θα τρέχουμε στα αγγλικά;
Τςπ πάντως το φτερά μοιάζει ωραίο. Από πάντα οι νεράιδες με γοητεύαν (τις φρικιαστικές ιστορίες με αυτές που περιγράφεις Γιώτα τις έμαθα πολύ αργότερα ευτυχώς).
Το ξένο εξώφυλλο πάντως (έχω κόλλημα με τα εξώφυλλα)είναι πολύ πιο εφυές και όμορφο...
ΥΓ.Μόλις παρατήρησα ότι αφου ξεπέρασα (έστω και εν μέρη) το κόλλημα με τις τελίτσες και τις παύλες που παρεμβάλονταν ανάμεσα σε αυτά που έλεγα λέγοντας άλλα, τώρα κόλλησα με τις παρενθέσεις...Γιατί δεν μπορώ να γράψω ως φυσιολογικός άνθρωπος;
@ Γεράσιμε σ' ευχαριστώ πολύ! :D
Ίσως να φταίει ότι ορισμένα από αυτά είναι πραγματικά τόσο ωραία... και αυτό εδώ είναι μια τέτοια περίπτωση!
Αύριο θα έχω ανάρτηση και για το 2ο της σειράς που είναι ακόμα καλύτερο!
Ε... θέλω να πιστεύω ότι θα τα βγάλει όλα... μην φάμε καμιά φόλα πάλι! :S
Τα ξένα εξώφυλλα είναι πραγματικά υπέροχα! Μου αρέσουν πολύ περισσότερο από τα ελληνικά, όπως γίνεται συνήθως δηλαδή! Μα γιατί δεν μπορούν να τα αφήνουν στην ησυχία τους;
Χα, χα, χα... έλα μωρέ... κατά περιόδους όλο και με κάτι κολλάμε... βλέπε φατσούλες! :P
Τι να πω, δεν έχω ξαναδιαβάσει καμία σειρά από Λιβάνη. Ας ελπίσουμε.
Σχεδόν πάντα (εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων βλ.Βραδιές Χορού στην Κόλαση)είναι πολύ καλύτερα από τα αγγλικά.Νομίζω πως δεν τα επιλέγουν όταν είναι πολύ ακριβά τα δικαιώματα...
Οι φατσούλες είναι διαχρονικές :Ρ
@ Γεράσιμε κι εγώ πρώτη φορά διαβάζω σειρά του Λιβάνη και πρώτο βιβλίο του μετά από πάρα, πάρα πολύ καιρό!
Αλλά νομίζω αξίζει τον κόπο και με το παραπάνω!
Τα πρωτότυπα εμένα συνήθως μου αρέσουν περισσότερο! Το ίδιο συνέβη και με τους "Αθάνατους" του Ψυχογιού!
Τι συνέβει με τους αθανάτους δεν κατάλαβα;
@ Για τα εξώφυλλα λέω Γεράσιμε! Που δεν διάλεξαν το αγγλικά και ειδικά στη "Γαλάζια Σελήνη" υπάρχει μεγάλη διαφορά!
Εξακολουθώ και δεν σε πιάνω...Απλά σε κάποια διάλεξαν τα Βρεττανικά και σε άλλα τα Αμερικάνικα...
http://4.bp.
blogspot.com/_geCu7Kw1-
OQ/S7s78SwZm4I/AAA
AAAAAAR8
/pb_il47enrI/s1600/
9780330512862.jpg
@ Εμένα μου αρέσουν τα αμερικάνικα περισσότερο!
Aααα! Αργώ αλλά τα πιάνω...
@ Χε, χε, χε... δεν πειράζει Γερασιμάκο! Δικαιολογώ το 'κάψιμο' λόγω αγγλικών! :p
Εκεί να το ρίξεις το φταίξιμο. Στα αγγλικά ;)
@ Βρε Γεράσιμε... κάπου πρέπει να το ρίξουμε! :P
αχαχαχαχααχα! Μα πραγματικά είναι σαν να έγραψα μια περίληψη της πρώτης σου παραγράφου! απίστευτο!
επαναλαμβάνω λοιπόν πως τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται!!! αλλιώς δεν εξηγείται!!!
@ Χα, χα, χα... είδες Αλεξάκι; Αφού επικοινωνούμε σε όλα τα επίπεδα! Είναι γνωστό πλέον! ;)
Όλα ωραία και καλά,αλλά που κολλάει ο βασιλιάς Αρθούρος και το Άβαλον με τις νεράιδες και τα τρολ?
Κατά τ'άλλα,είναι πολύ χαλαρό κι ευκολοδιάβαστο.
@ Vicky υποθέτω ότι θέλει να το τοποθετήσει σε μια εποχή όπου η μαγεία ήταν αποδεκτή όπως και άλλα στοιχεία του μεταφυσικού. :)
Ίσως αυτό να ήταν το σκεπτικό,αλλά όταν το διαβάσα ξενέρωσα γιατί μου φάνηκε σαν να προσπαθούσε να τα μπερδέψει όλα μαζί.
@ Ναι Vicky, έχεις ένα point, αν και προσωπικά δεν με χάλασε! :)
Καλά ούτε κι εγώ χαλάστηκα.Τώρα θέλω να ξεκινήσω το 2ο.
@ Vicky μην το λες! Μου έχει τύχει σε βιβλίο ή και ταινία, να χαλαστώ χοντρά για ένα κατά τ' άλλα ασήμαντο για την πλειοψηφία πράγμα, ακόμα κι αν τους ενόχλησε έστω και λίγο! :P
Ναι, ναι... να το διαβάσεις και ίσως τότε να γίνει και το θέμα πιο ξεκάθαρο μες το μυαλό σου, για το πως το έχει η Pike στο δικό της μυαλό (τι είπα μόλις;;; :S )
Χα, χα, χα... :P
Δεν ειναι απο τα βιβλια που με συνεπηραν (κ δε ξερω αν φταιει το γεγονος οτι δεν ημουν ποτε φαν της Τινκερμπελ!!!μαλλον οχι..)ωστοσο ηταν ευχαριστο στην αναγνωση κ εχω ξεκινησει να διαβαζω κ την "μαγεια".
@ Εμένα Ειρήνη μου άρεσαν πολύ και ίσως να φταίει ότι τα διάβασα πριν τα Τριλ... δεν ξέρω! Πάντως περιμένω να συνεχίσεις και να μου πεις εντυπώσεις! ;)
Γιωτα μου εννοειται οτι θα το διαβασω αλλωστε οπως λεω κ παραπανω ηταν πολυ ευχαριστο!εγω παλι πιστευω πως ασχετα αν το διαβαζα πριν η μετα τα Τρυλ παλι την ιδια εντυπωση θα μου αφηνε..η αληθεια ειναι οτι το αφησα λιγο πισω με κατι πολυ ομορφο που διαβαζω τωρα αλλα θα επιστρεψω με εντυπωσεις!
@ Ειρήνη ελπίζω να ξεπεράσεις σύντομα το σοκ αυτού που διάβαζες και να συνεχίσεις! ;)
Ειπαμε...ειμαι δυνατη και εχω τον ελεγχο..μην τα ξαναλεμε!!!!
@ Χα, χα, χα...
Ειρήνη... δεν με πείθεις... :P
Αυτό που λες, ότι δηλαδή η συγγραφέας συνδέει τις νεράιδες με τα φυτά μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον, καθώς μου θυμίζει τις αρχαιοελληνικές δρυάδες-΄νύμφες των δένδρων.
@ Βάγια κι εμένα το ίδιο! Εξού και μου άρεσε πολύ, αν και νεανικούλι! ;)
Δημοσίευση σχολίου