Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Mikael Blomkvist, ένας μεγαλόσχημος δημοσιογράφος με βεβαρημένο παρελθόν, αναλαμβάνει για λογαριασμό ενός ηλικιωμένου βιομήχανου να εξιχνιάσει την υπόθεση εξαφάνισης της 16χρονης ανιψιάς του, η οποία χρονολογείται πριν από 40 περίπου χρόνια.
Κι ενώ στην πορεία αρχίζει να ανακαλύπτει πως η ιστορία της οικογένειάς τους είναι σπαρμένη με μια πληθώρα ανομολόγητων μυστικών, η Lisbeth Salander, μια εκκεντρική hacker με punk attitude και συχνά προβλήματα με το νόμο, αποφασίζει να του προσφέρει μια αναπάντεχη χείρα βοηθείας.

Προσωπική άποψη:
Όταν ακούστηκε για πρώτη φορά πως οι Αμερικάνοι σκοπεύουν να προχωρήσουν με το remake του Σουηδικού, "Το Κορίτσι Με Το Τατουάζ", υπήρξαν δύο διαφορετικές αντιδράσεις. Οι μισοί υποστήριξαν πως μια τέτοια επιλογή ήταν άτοπη, δεδομένου ότι η πρωτότυπη ταινία ήταν ιδιαιτέρως καλή από μόνη της και το διάστημα δημιουργίας ενός remake πολύ μικρό. Οι υπόλοιποι μισοί πάλι, πέταξαν την σκούφια τους, ιδιαίτερα όταν έμαθαν πως στο τιμόνι της σκηνοθεσίας θα βρίσκεται ο Fincher, ένας κατά γενική ομολογία από τους πιο αξιόλογους δημιουργούς και σε προσωπικό επίπεδο, ένας από τους ανθρώπους που με έκαναν να αγαπήσω το σινεμά. Δεν ξέρω αν ανήκω σε κάποια από τις δύο κατηγορίες, όχι τουλάχιστον με την αυστηρή έννοια του όρου ωστόσο, και σε ότι έχει να κάνει σχέση με το αμερικάνικο κοινό, μπορώ να καταλήξω με ευκολία στο συμπέρασμα, για πολλοστή φορά θα έλεγα, πως όχι μόνο δεν διαβάζουν ξένους συγγραφείς αλλά, δεν μπαίνουν και στην διαδικασία να παρακολουθήσουν ξένες παραγωγές που δεν είναι στη γλώσσα τους.

Αν δεν υπήρχε το σουηδικό πρωτότυπο, σίγουρα θα μπορούσαμε να μιλάμε για την ταινία ως αποτέλεσμα σε άλλο επίπεδο. Με αυτό δεν εννοώ ότι η ταινία του Fincher είναι κατώτερη, αφού αν εξαιρέσουμε ορισμένες μικρές διαφοροποιήσεις, πρόκειται για μια ταινία που ακολουθεί πιστά τα χνάρια εκείνης στην οποία βασίστηκε. Παρ' όλα ταύτα, η πρωτότυπη ταινία, συγκριτικά με αυτήν εδώ, έχει ορισμένα χαρακτηριστικά που αυτομάτως κάνουν το όλο αποτέλεσμα πιο ατμοσφαιρικό. Το γεγονός ότι οι Σουηδοί αξιοποίησαν ένα υλικό δικής τους προέλευσης, παίζοντας στην έδρα τους, με εγχώριους πρωταγωνιστές και χρησιμοποιώντας την γλώσσα τους, τους δίνει όπως και να 'χει κάποιο πλεονέκτημα. Είναι φυσικό η αμερικάνικη παραγωγή να είναι στην αγγλική γλώσσα ωστόσο, και όταν έχεις παρακολουθήσει το πρωτότυπο, αισθάνεσαι να υπάρχει κάτι το ξένο. Αλλά αυτό είναι μάλλον κάτι που ξεπερνάς, πόσο μάλλον αν είσαι Αμερικάνος.

Η ταινία είναι στο σύνολό της αρκετά σκοτεινή, έστω κι αν κάποιες σκηνές βίας του πρωτότυπου έχουν εξωραϊστεί, ενώ κάποιες άλλες έχουν τονιστεί. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αφού κρατάει τελικά μια ισορροπία, σε επίπεδο τουλάχιστον σύγκρισης. Ως προς την αισθητική της, η ταινία του Fincher θυμίζει στα περισσότερα σημεία το επίσης δικό του, "Zodiac", πράγμα που για αρκετούς θα θεωρηθεί συν. Και όσο κι αν είναι στενά τα περιθώρια που έχει για να αφήσει το στίγμα του ο δημιουργός, το καταφέρνει ως έναν βαθμό, με τις δικές του, μικρές αλλά χαρακτηριστικές πινελιές, που εύκολα ξεχωρίζει κανείς απ' όσους τον παρακολουθούν στενά. Παράλληλα, οι ισορροπημένες δόσεις μαύρου χιούμορ γίνονται αποδεκτές με ευχάριστο τρόπο, προσθέτοντας ένα πλεονέκτημα που απουσιάζει από το πρωτότυπο. Μπορεί να μην είναι απαραίτητες ωστόσο, σε προσωπικό επίπεδο πάντα με ικανοποιούν.

Όσον αφορά το cast... Εδώ τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα. Αν και αρχικά η επιλογή του Daniel Craig μου είχε φανεί ιδιαίτερα καλή, εκ του αποτελέσματος δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Εμφανισιακά είναι ότι ακριβώς χρειάζεται ο ρόλος αλλά επί της ουσίας, δεν αποδίδει τόσο καλά όσο θα θέλαμε. Θα λέγαμε ότι υπάρχει μια ανισότητα ανάμεσα στις υποτονικές και τις σκηνές δράσης, με τις δεύτερες να του ταιριάζουν περισσότερο και να θυμίζουν κάτι από Bond στις καλές του μέρες. Η Rooney Mara από την άλλη αποδεικνύεται μια ευχάριστη έκπληξη υποδυόμενη την Lisbeth. Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στις χαμηλές προσδοκίες μου αλλά όπως και να 'χει, είναι εντυπωσιακή τόσο η εξωτερική της μετάλλαξη όσο και η ερμηνεία της. Μπορεί να προτιμώ την προκάτοχό της Noomi Rapace αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η αξία της δικιάς της ερμηνείας δεν αξίζει να αναφερθεί.

Συνοψίζοντας, η ταινία μπορεί να μην είναι αποκάλυψη ωστόσο παρακολουθείται εξαιρετικά ευχάριστα. Αυτό που εγώ θα ήθελα ήταν να είχε γίνει καλύτερη κατανομή χρόνου στην εκτέλεση του τρίτου μέρους της καθώς δίνεται η αίσθηση ότι ως έναν βαθμό, η εξήγηση των πολλαπλών γεγονότων γίνεται βεβιασμένα, στερώντας έτσι τις δυνατότητες που είχαν και πιέζοντας τον θεατή. Το βάρος των γεγονότων μοιάζει να καταρρέει και σίγουρα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για μια ακόμα φορά για το μεγαλείο του Fincher και αυτό, όχι γιατί εκείνος δεν έχει πια αυτή τη δυνατότητα αλλά, γιατί δεν του άφησαν περιθώρια. Στην δεύτερη ταινία, η οποία σίγουρα θα έρθει μετά από την εισπρακτική επιτυχία που αναμένεται να κάνει το πρώτο μέρος, ελπίζω ότι όλα τα αρνητικά θα διορθωθούν και ίσως τότε, να μπορούμε να μιλήσουμε για ένα remake ανώτερο του πρωτότυπου.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Κορίτσι Με Το Τατουάζ
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: David Fincher
Πρωταγωνιστές: Daniel Craig, Rooney Mara, Robin Wright, Stellan Skarsgard, Joely Richardson, Christopher Plummer, Julian Sands, Goran Visnjic, Yorick van Wageningen, Bengt C.W. Carlsson, Donald Sumpter, Arly Jover, Geraldine James
Παραγωγή: 2011
Διάρκεια: 158'

Επίσημο site: