Συνοπτική περίληψη του έργου:
Στην έρευνά του για το μπλέ διαμάντι ο Brock Lovett ανακαλύπτει σε ένα χρηματοκιβώτιο την ζωγραφιά μιας κοπέλας που φοράει το μπλέ διαμάντι στο λαιμό της. Όταν το σκίτσο αυτό βγεί στη δημοσιότητα μέσω της τηλεόρασης, εμφανίζεται μια γριά γυναίκα, η Rose, εμφανίζεται λέγοντας ότι αυτή είναι η κοπέλα της φωτογραφίας.
Η Rose μεταφέρεται στο ερευνητικό πλοίο ώστε να βοηθήσει τον Brock στην ανεύρεση του διαμαντιού αλλά αντί αυτού λέει την αληθηνή ιστορία του Τιτανικού. Όταν απέπλευσε ο Τιτανικός αυτή ήταν 17 χρονών και ο λόγος που πήγε στην Αμερική ήταν για να παντρευτεί τον Cal Hockley υπό την πίεση της μητέρας της πράγμα που την έκανε να νιώθει παγιδευμένη στην ίδια της την ύπαρξη.
Κατά την διάρκεια του ταξιδιού και μετά απο μια απόπειρα αυτοκτονίας γνωρίζει τον Jack Dawson, έναν επιβάτη της 3ης θέσης, ο οποίος και την έσωσε. Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει μια σειρά συναντήσεων μεταξύ τους όπου γνωρίζουν ο ένας τον άλλο καλύτερα και ερωτεύονται.
Η μητέρα της και ο αρραβωνιαστικός της προσπαθούν μάταια να τους χωρίσουν. Όμως πάνω στο αποκορύφωμα της ερωτικής τους ιστορίας ο Τιτανικός προσκρούεται σε ένα παγόβουνο και αρχίζει να βυθίζεται.

Προσωπική άποψη:
Το έχω πει, ξανά και ξανά και ίσως να επαναλαμβάνομαι αλλά, λατρεύω τον "Τιτανικό". Ανήκω στα παιδιά της γενιάς Χ όπου η συγκεκριμένη ταινία, ήταν η πρώτη μεγάλη παραγωγή που είδαν ποτέ στον κινηματογράφο, οπότε αυτόματα εντυπωσιαστήκαμε από τα οπτικά, ηχητικά εφέ κλπ. και δεύτερον, ιδιαίτερα τα κορίτσια, βρισκόμασταν στην ρομαντική και τρυφερή εκείνη ηλικία που οι αταίριαστοι και καταδικασμένοι έρωτες, έκαναν τους αδένες μας να ερεθίζονται και τα δάκρυα να τρέχουν ποτάμι. Μπορεί να θεωρηθεί υπερβολικό αλλά, εκτός από το ρεκόρ επαναληπτικής θέασης μιας ταινίας μέσα σε γενικότερα πλαίσια, κατέχει για μένα και το ρεκόρ επαναληπτικής θέασης στο σινεμά. Ω, ναι... μην σας παραξενεύει, εξαιτίας επιλογής και συνθηκών, είδα τον "Τιτανικό" στο σινεμά 4 φορές, μέχρι που ο μπαμπάς μου αγανάκτησε και μου αγόρασε τότε την vhs, την ημέρα κι όλας που κυκλοφόρησε.

Ο λόγος που επαναφέρω το θέμα σήμερα είναι η επανακυκλοφορία της ταινίας στις αίθουσες, σε μορφή 3D. Φυσικά ότι το συγκεκριμένο έτος και μήνας επιλέχθηκε για να γίνει κάτι τέτοιο δεν είναι τυχαίο καθώς, σε μερικές μέρες ο Τιτανικός κλείνει 100 χρόνια από την βύθισή του. Σκοπός του Cameron, σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα, δεν ήταν μόνο να μας οδηγήσει ξανά στις αίθουσες για να μας τα αρπάξει για μια ακόμη φορά αλλά, για να μας χαρίσει μια νέα εμπειρία και να τιμήσει κατά κάποιον τρόπο τις ψυχές που χάθηκαν εκείνη τη νύχτα στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού. Και όλο αυτό μπορεί να ακούγεται πολύ ωραίο, ίσως και κάπως τρυφερό αλλά η αλήθεια, είναι μάλλον κάπου στη μέση στην πραγματικότητα.

Όσο περίεργο και αν σας φανεί, δεν ήμουν εγώ που έκανα την πρόταση να πάμε να δούμε την ταινία αλλά, ο άντρας και ο κουμπάρος μου, γεγονός που με εξέπληξε το δίχως άλλο. Και δεν ξέρω τι περίμενα αλλά σίγουρα, οι προσδοκίες μου δεν ήταν πολύ υψηλές. Την υπόθεση την γνώριζα, την εξέλιξη των γεγονότων την ήξερα, το τέλος όλων αυτών γνώριμο σαν φιλμ από τη δικιά μου ζωή. Αντιλαμβάνεστε φυσικά ότι οι προσδοκίες μου δεν είχαν να κάνουν με το έργο, αφού ήταν κάτι παραπάνω από γνωστό αλλά, με τα τεχνικό κομμάτι της υπόθεσης. Κακά τα ψέματα, μην κοροϊδευόμαστε, μια ταινία που έχει γυριστεί σε 2D δεν μπορεί να επιτύχει το επιθυμητό 3D αποτέλεσμα, όποια επεξεργασία κι αν δεχτεί το αρχικό φιλμ. Δεν έχει να κάνει με ανικανότητα, άλλωστε ο Cameron έχει αποδείξει ότι ξέρει να χειρίζεται τα τεχνικά μέσα κάθε εποχής όσο λίγοι, έχει να κάνει με το γεγονός ότι μερικά πράγματα, απλά δεν γίνονται όταν το όλο project δεν έχει στηθεί και δομηθεί εξ' αρχής με αυτό το σκοπό.

Η ταινία ως γνωστόν χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο, έχει σκοπό να μας γνωρίσει τον Τιτανικό, να ταξιδέψουμε σε όσες περισσότερες γωνιές του πλοίου μπορούμε καθώς και να έρθουμε σε επαφή με τους πρωταγωνιστές, να δεθούμε μαζί τους και να ταυτιστούμε με τον έρωτά τους. Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό το πρώτο μέρος δεν έχει ανάγκη από καμία 3D παρέμβαση και η ύπαρξή του δεν εξυπηρετεί κανέναν, μα κανένας απολύτως σκοπό. Αν εξαιρέσουμε κάποιες κουπαστές του πλοίου και ορισμένα πλάνα των ηρώων που φαίνονται κάπως πιο ρεαλιστικά, το 3D είναι άχρηστο και περνάει απαρατήρητο, τόσο που ξεχνάς ότι υπάρχει. Ακόμα και τα πλάνα από τον βυθό της θάλασσας όπου βρίσκεται το ναυάγιο, πέρασαν ανεκμετάλλευτα. Και πάμε στο δεύτερο μέρος όπου το πλοίο συγκρούεται με το παγόβουνο και η καταστροφή αρχίζει. Εκεί η κατάσταση του 3D βελτιώνεται κάπως αλλά και πάλι, υπάρχουν στιγμές που το ξεχνάς. Αν η ταινία είχε γυριστεί εξ' αρχής με τον σκοπό αυτό, το αποτέλεσμα θα ήταν μάλλον πραγματικά εντυπωσιακό ενώ τώρα, είναι λίγο πιο ενδιαφέρον από το αρχικό, χωρίς ωστόσο να φτάνει το επίπεδο συγκίνησης και εντυπωσιασμού της πρώτης θέασης.

Σκοπός αυτού του post δεν είναι να μιλήσω για την ταινία. Αυτό το έχω κάνει άλλωστε και στο παρελθόν, με κάποιους από εσάς το έχουμε συζητήσει και όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ρίξει μια ματιά στο σχετικό link: http://culture21century.blogspot.com/2009/10/titanic.html. Σκοπός μου είναι να σας πω κατά την προσωπική μου άποψη αν αξίζει ή όχι να πάτε να δείτε την ταινία σε 3D. Και η απάντηση είναι, όχι, δεν αξίζει. Αξίζει όμως να την δείτε, αν κι εφόσον είσαστε από αυτούς που αγάπησαν την ταινία την πρώτη φορά, γιατί θα πάτε σχεδόν 15 χρόνια πίσω, τότε που σας πιτσιρίκια τρέξατε στις αίθουσες και εντυπωσιαστήκατε από το θέαμα μιας πραγματικά αξιόλογης και προσεγμένης παραγωγής. Αξίζει να την δείτε αν ανήκετε στις μικρότερες ηλικίες που αγαπάνε την ταινία αλλά δεν προλάβατε ποτέ να την δείτε σινεμά γιατί κακά τα ψέματα, η μαγεία της μεγάλης οθόνης δεν συγκρίνεται με εκείνη της μικρής. Μπορεί το 3D της να μην λέει σχεδόν τίποτα όμως, η ίδια ιστορία έχει κάτι να πει και χαίρομαι που την ξαναείδα στη μεγάλη οθόνη μετά από τόσα χρόνια γιατί κατάφερε να μου προκαλέσει τον ίδιο κόμπο στο στομάχι και βλέποντας τους πρωταγωνιστές νέους και όμορφους, κατόρθωσα να ξεχάσω για λίγο ότι μαζί με αυτούς μεγάλωσα κι εγώ, έστω κι αν δεν άλλαξα πολύ.
Βαθμολογία ταινίας: 10/10
Βαθμολογία 3D: 3/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Τιτανικός
Είδος: Δραματική
Σκηνοθέτης: James Cameron
Πρωταγωνιστές: Kate Winslet, Leonardo DiCaprio, Gloria Stuart, Billy Zane, Kathy Bates, Frances Fisher, Bill Paxton, Bernard Hill, David Warner, Victor Garber, Jonathan Hyde, Suzy Amis
Μουσική: James Horner
Παραγωγή: 1997
Διάρκεια: 194’

Επίσημο site:

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο: