Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο Ντάβιν ποτέ δεν ήξερε να ξεχωρίζει τη γενναιότητα από την απερισκεψία, αλλά όταν προσπαθεί να σταματήσει το φίλο του τον Νίκο από το να ακολουθήσει το πεπρωμένο του, καταλαβαίνει πως έχει ξεπεράσει τα όρια.
Και τώρα η αδερφή του, η Ντίνα, βρίσκεται μπλεγμένη στα σχέδια του Νίκο. Το χάρισμα της Αισχύντρα μπορεί να λυγίσει μέχρι και τον πιο σκληροτράχηλο κακοποιό μόνο με ένα της βλέμμα. Αλλά, αντιμέτωπη με τον πιο επικίνδυνο εχθρό του Νίκο, η Ντίνα ξέρει πως αυτό δεν αρκεί.
Προσωπική άποψη:
Συνεπαρμένη όπως ήμουν από την ανάγνωση του τρίτου βιβλίου της σειράς, δεν θα μπορούσα να διανοηθώ καν να αφήσω να μεσολαβήσει το οποιοδήποτε διάστημα, μικρό ή μεγάλο, ανάμεσα σε αυτό και το φινάλε της τόσο διαφορετικής αυτής ιστορίας, σε σχέση τουλάχιστον με όσα βιβλία φανταστικής λογοτεχνίας έχουμε διαβάσει το τελευταίο διάστημα. Και πραγματικά δεν το μετάνιωσα, ούτε για το ότι δεν πήρα ανάσα ανάμεσα στα δύο βιβλία, ούτε για το γεγονός ότι τελικά αποφάσισα να αφιερώσω χρόνο προκειμένου να την διαβάσω. Η ανάγνωση αυτής της τετραλογίας δεν ήταν απλά μια ευχάριστη αναγνωστική εμπειρία αλλά, στο τέλος, αποδείχτηκε ότι ήταν κάτι περισσότερο. Ένα ψυχογράφημα του εαυτού μας, ένα ταξίδι που μας οδηγεί στη γνώση του ποιοι είμαστε, τι είμαστε γεννημένοι να κάνουμε και τι αποφασίζουμε τελικά να κάνουμε γιατί ακόμα κι αν φαίνεται παράλογο, όλα αυτά, δεν είναι απαραίτητα συνδεδεμένα.
Η Ντίνα και η οικογένειά της έχουν επιστρέψει στο σπίτι τους και όμως, παρά την φαινομενική ηρεμία, τα πράγματα μεταξύ τους είναι τεταμένα. Ο Ντάβιν βασανίζεται ακόμα από τις φωνές που τον στοίχειωσαν όσο έμεινε στην Αίθουσα των Ψιθύρων, παίζοντας συνεχώς με το μυαλό και την ψυχή του, ο Νίκο φαίνεται να έχει μυστικά από τους φίλους τα οποία μόνο δυσοίωνα πράγματα μπορεί να κρύβουν που αν μη τι άλλο, τον φέρνουν πιο κοντά στο θάνατό του και η Ντίνα, πέραν του ότι το χάρισμα της Αισχύντρα ακόμα δεν έχει επιστρέψει σ' εκείνη, αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο εκείνο του Φιδιού, γεγονός που κάνει τεταμένη τη σχέση με τη μητέρα της και παράλληλα, δεν ευχαριστεί ούτε τον αδερφό της. Όλοι φαίνεται να βρίσκονται αντιμέτωποι με προσωπικά διλήμματα για τα οποία στην πραγματικότητα δεν είναι έτοιμοι, την ίδια ώρα που ο Δράκος και ο στρατός του έχουν ξεκινήσει πόλεμο σε όλη τη χώρα και η παντοκυριαρχία του μοιάζει να είναι μονόδρομος αφού κανείς δεν είναι αρκετά δυνατός για να τον σταματήσει.
Νομίζω ότι το θέμα του βιβλίου αυτή τη φορά είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ, πράγμα που δηλώνει και ο ίδιος ο τίτλος του. Οι ήρωές μας έχουν φτάσει στο σημείο εκείνο όπου δεν υπάρχει επιστροφή και πρέπει να πάρουν αποφάσεις που δεν είναι σημαντικές μόνο για τους ίδιους, τους φίλους και τις οικογένειές τους αλλά, για την ίδια την ειρήνη σε κάθε περιοχή της χώρας τους. Όμως και ο ίδιος ο πόλεμος ως έννοια έχει δύο προεκτάσεις. Η μία από αυτές έχει να κάνει με την κυριολεκτική έννοια του όρου, με τον πόλεμο που έχει εξαπολύσει ο Δράκος προκειμένου να υποδουλώσει κάθε περιοχή, μέσα και έξω από την επικράτειά του, ανακηρύσσοντας τον εαυτό του μεγάλο νικητή και απόλυτο άρχοντα. Μάλιστα, δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα, δεν έχει ηθικούς φραγμούς και για να πετύχει αυτό που θέλει είναι ικανός να φτάσει στα άκρα εκείνα που θα δοκιμάσουν, όχι μόνο τα σωματικά όρια των αντιπάλων του αλλά, εκείνα της ηθικής που συνεχώς τον κατηγορούν ότι ο ίδιος έχει ξεπεράσει. Και εδώ είναι το μεγάλο δίλημμα γι' αυτούς. Θα προδώσουν τις αξίες τους και θα γίνουν ίδιοι με τον εχθρό τους για να κερδίσουν ή θα μείνουν πιστοί σε αυτές σκύβοντας το κεφάλι και δηλώνοντας υποταγή;
Πέραν όμως όλων των προηγούμενων, νομίζω ότι το βιβλίο αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για τους ίδιους τους χαρακτήρες, περισσότερο και από το προηγούμενο. Πλέον έχουν φτάσει στο σημείο εκείνο που πρέπει να αποφασίσουν ποιοι πραγματικά είναι, αν θα συγχωρήσουν ολοκληρωτικά ή όχι τον εαυτό τους για τα λάθη του παρελθόντος και αν θα ακολουθήσουν το μέλλον τους με το κεφάλι ψηλά. Πάνω απ' όλα όμως, θα πρέπει να επιλέξουν ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσουν. Εκείνο του πεπρωμένου τους ή θα χαράξουν τη δικιά τους πορεία, διατηρώντας τα στοιχεία των χαρισμάτων τους και αξιοποιώντας τα, όχι για να ικανοποιήσουν κάποιον άλλον, ούτε για να ανήκουν σε κανέναν πέραν από τον ίδιο τους τον εαυτό. Ήρθε ο καιρός να καταλάβουν ότι το καθήκον του καθενός, δεν βασίζεται στην κληρονομιά αλλά στην προσωπική επιλογή, στις αξίες και στην ηθική που αναπτύσσει ο καθένας με τα δικά τους κριτήρια, με τα δικά του ένστικτα, με την δική του ανάγκη να ικανοποιήσει τα συναισθήματά του, ακόμα κι αν είναι λάθος, ακόμα κι αν δεν έχουν λογική, στο θάρρος που χρειάζεται να ξεπεράσεις τις ενοχές και τα λάθη σου και να δεχτείς αυτό που πραγματικά είσαι βαθιά μέσα σου.
Σε επίπεδα δράσης και συναισθηματισμού, νομίζω ότι το τέταρτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς βρίσκεται στα ίδια επίπεδα με το προηγούμενό του, γεγονός το οποίο είναι αναμφισβήτητα θετικό κυρίως γιατί καταφέρνει να διατηρήσει τον θεατή σε ένταση και εγρήγορση αλλά και να εκμεταλλευτεί προς όφελός του την συναισθηματική το φόρτιση. Η Ντίνα και οι υπόλοιποι χαρακτήρες που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε μέσα από τις περιπέτειές τους, οδηγούνται στην τελική μάχη όπου θα καθορίσει το μέλλον του κόσμου τους αλλά και το δικό τους. Είναι η στιγμή όπου οι δύσκολες αποφάσεις πρέπει να παρθούν και όπου δεν υπάρχει περιθώριο για αναβολές και πάνω απ' όλα, το κομβικό εκείνο σημείο που πρέπει να καταλάβουν ότι ο καθένας ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον εαυτό του και σε κανέναν άλλο, έστω κι αν ανήκουν κάπου και αυτό, είναι πολύ διαφορετικό από το πρώτο. Γιατί η καρδιά σου μπορεί να ανήκει σε ένα μέρος όμως, εσύ αποφασίζεις πως θα ζήσεις και με ποιον θα την μοιραστείς.
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Lene Kaaberbol
Μεταφραστής: Γλυνάτσης Θέμελης
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2009
Αρ. σελίδων: 427
ISBN: 978-960-16-2963-6
8 Σχόλια:
@Γιώτα, επειδή βλέπω ότι διαβάζεις και λίγο διαφορετικού στυλ βιβλία θα σου προτείνω να διαβάσεις Τα χρονικά του Αναδυόμενου κόσμου. Είναι μια τριλογία σε στυλ Έραγκον (δεν ξερω αν το εχεις διαβασει) αλλά σε καθηλώνει...
Δεν αποφάσιζα ποτέ να το πάρω, αλλα έκανα λάθος τελικά.
Όσο για την σειρά που γραφεις πιο πάνω την έχω στα υπόψιν μου, έχω διαβάσει καλές κριτικές, αλλα δεν ξέρω αν αξιζει;
Σε ψήφισα φυσικά! Δεν είχα ιδεά ότι έπρεπε να δηλώσεις συμμετοχή..
@ Σάββα, την σειρά που αναφέρεις την ξέρω αλλά να σου πω την αμαρτία μου, δεν είχα γνώμη από κάποιον που να τα έχει διαβάσει έτσι ώστε να έχω ώθηση! Ούτε τα "Έραγκον" έχω διαβάσει εδώ που τα λέμε... :/
Τώρα που μου είπες ότι αξίζει θα το έχω στα υπ' όψιν! :)
Όσο για την "Αισχύντρα", θα έλεγα ότι αξίζει και θα σου πρότεινα να τα πάρεις. Είναι πολύ διαφορετικό απ' ότι έχω διαβάσει.
@ Αααα... Αλεξάκι μάλλον δεν είχες διαβάσει το μήνυμά τους! :(
Μπες και στο Mail σου να δεις!
Καλησπέρα.Αφού συμμετέχεις σου εύχομαι καλή επιτυχία.Σίγουρα θα ψηφίσω το μπλοκ σου Γιώτα.
Το παρακολουθώ εδώ και πολύ καιρό,πρώτη φορά σχολιάζω.Συνέχισε την καλή δουλειά όσο και όπως μπορείς, σπανίζουν γραφές σαν τη δικιά σου.
@ Μαύρη Πεταλούδα καλώς μας ήλθες και επίσημα! Χαιρόμαστε που είσαι μέλος της παρέας μας! :)
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια αλλά και για την υποστήριξη. Μου δίνει αν μη τι άλλο χαρά να ξέρω ότι αυτά που γράφω αρέσουν και γιατί όχι, εκφράζουν κάποιους ανθρώπους με τους οποίους μπορούμε πολύ όμορφα να ανταλλάσσουμε απόψεις! :)
Είμαι εδώ και θα συνεχίσω να κάνω ότι καλύτερο μπορώ! :)
@Γιώτα.Παρακαλώ! Δεν κάνει τίποτα.Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα.Είναι χαρά μου που σε γνώρισα.Καλή δημιουργική συνέχεια.
@ Μαύρη Πεταλούδα να 'σαι καλά!
Και πάλι χαρά μας να σε έχουμε μαζί μας! :)
Καλή συνέχεια και σε σένα! :D
Δημοσίευση σχολίου