Είχα την χαρά και την τιμή να γνωρίσω τη Βίβιαν Φόρτη στην έκθεση βιβλίου που έλαβε χώρα στην Ηλιούπολη πριν από μερικές μέρες. Από την ηλεκτρονική μας κι όλας επικοινωνία είχα αντιληφθεί πως πρόκειται για ένα εξαιρετικό άνθρωπο, με πλούσιο ψυχικό κόσμο και την ικανότητα να αγαπά και να μην διστάζει να το δείξει, καταφέρνοντας να με συγκινήσει. 
Η Βίβιαν, την οποία πλέον μπορώ να χαρακτηρίσω ως φίλη, ζει στο Λουτράκι μαζί με τα δύο υπέροχα παιδιά της αλλά και τον γλυκύτατο σύζυγό της, που είναι σύντροφος ζωής, συνοδοιπόρος αλλά και ένθερμος υποστηρικτής της, γεγονός για το οποίο τον θαυμάζω και τον εκτιμώ και ας μην το έχω γνωρίσει ακόμα από κοντά.
Είναι καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας και υποψήφια διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση και εύχομαι μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου κάθε επιτυχία γιατί πραγματικά, την αξίζει, όχι μόνο γιατί είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος αλλά γιατί δεν σταματάει πουθενά, θέλει να εξελίσσεται και να κάνει τα όνειρα και την αγάπη της πραγματικότητα.
Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο "Μύθος", κυκλοφόρησε τη Δευτέρα 11 Ιουνίου από τις εκδόσεις Διόπτρα με σκοπό να μας καθηλώσει αλλά και να μας ταξιδέψει στους αρχαιοελληνικούς μύθους, συστήνοντας μας μια αγάπη που σου κόβει την ανάσα.
Η ίδια, δέχτηκε να μας μιλήσει για την ζωή της αλλά και για το πρώτο της συγγραφικό έργο και ειλικρινά την ευχαριστώ γι' αυτό.

Βίβιαν, μίλησέ μας λίγο για την ζωή σου. Πόσο εύκολη μπορεί να είναι η καθημερινότητα για μια εργαζόμενη γυναίκα, υποψήφια διδάκτωρ, έχοντας παράλληλα να ϕροντίσει δύο παιδιά και έναν σύζυγο; 

Η καθημερινότητά μας είναι όσο εύκολη αποφασίζουμε εμείς να είναι. Από τότε πού ήμουν φοιτήτρια ανακάλυψα την έννοια της ελαστικότητας του χρόνου. Πάντα ο χρόνος μας φτάνει ίσα-ίσα, ότι και να κάνουμε. Σημασία έχει λοιπόν η επιλογή του τι θα θυσιάσουμε για να κάνουμε αυτά που επιθυμούμε αλλά και αυτά που οφείλουμε στην οικογένεια μας και στους αγαπημένους μας γενικότερα. Είτε αυτό λέγεται ύπνος, είτε κοινωνική εκδήλωση απέναντι σε ένα παιδικό πάρτυ που θα κάνει τα παιδιά σου ευτυχισμένα!

Πότε ήταν που αποϕάσισες να ασχοληθείς με την συγγραϕή; 

Στην πραγματικότητα δεν το αποφάσισα. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα έγραφα μια ιστορία. Προέκυψε, αυθόρμητα, φυσικά με ένα τρόπο μαγικό σχεδόν.

Φαντάζομαι ότι θα είναι δύσκολο να απαντήσεις αλλά, αν σου ζητούσαν να επιλέξεις ανάμεσα στην καριέρα σου ως καθηγήτρια και ως συγγραϕέα, ποιο θα επέλεγες; 

Πολύ δύσκολο, πράγματι. Αγαπώ τη διδασκαλία αλλά είμαι ερωτευμένη με τη συγγραφή. Νομίζω ότι, όπως πάντα στη ζωή μου θα επέλεγα τον έρωτα!

Πιστεύεις ότι υπάρχουν αναγνώσματα τα οποία έχουν επηρεάσει άμεσα την ζωή σου, έχουν καθορίσει κάποιο τμήμα της προσωπικότητάς σου και γιατί όχι, ακόμα και τον τρόπο με τον οποίο αϕηγείσαι εσύ τις δικές σου ιστορίες; 

Εννοείται πως ναι. Λατρεύω το διάβασμα, οι βιβλιοθήκες είναι ο φυσικός μου χώρος, αγαπώ τη μυρωδιά των βιβλίων και τα τυπωμένα γράμματα. Έχω επηρεαστεί βαθιά από τον ανθρωπισμό του Victor Hugo, από τις υπέροχες περιγραφές της Margaret Mitchell και σίγουρα από το παραμυθένιο περιβάλλον που δημιουργούν η Joan Rowling και η Ursula Le Guin. Ειδικά την Rowling την έχω ζηλέψει για τον τρόπο που γράφει.

Η συγγραϕή για σένα είναι μια ϕυσική διαδικασία ή χρειάζεσαι τον προσωπικό σου χρόνο και χώρο; 

Εντελώς φυσική. Κάθομαι στο γραφείο μου και βυθίζομαι στον κόσμο που δημιουργώ, γίνομαι μέρος του και οι λέξεις απλά κυλούν από τα δάχτυλά μου στο πληκτρολόγιο και από εκεί στην οθόνη. Τόσο απλά!

Πότε ήταν που αποϕάσισες να δοκιμάσεις την τύχη σου στο συγγραϕικό στερέωμα; 

Όταν τελείωσα το πρώτο μου βιβλίο, τον Μύθο. Ο άντρας μου ουσιαστικά με έπεισε ότι έπρεπε να προσπαθήσουμε να εκδοθεί.

Είχες ανθρώπους δίπλα σου που σε στήριξαν σε αυτή σου την προσπάθεια; 

Είμαι πολύ τυχερός άνθρωπος. Ό,τι έχω κάνει στη ζωή μου το οφείλω στο κοντινό μου περιβάλλον. Στον άντρα μου πρώτα από όλους. Είναι πάντα δίπλα μου, βράχος ακλόνητος και… πρόεδρος του Fun club όπως λέω εδώ και χρόνια με …αντιπρόεδρο τη μαμά μου η οποία σε περιόδους εξετάσεων – γιατί σπουδάζω ακόμα- συγγραφικού οίστρου και γενικότερου τρεξίματος αναλαμβάνει τη σίτιση και τη στήριξη των νεαρότερων μελών της οικογένειας.

Το πρώτο σου βιβλίο κυκλοϕόρησε από τις Εκδόσεις Διόπτρα με τίτλο, "Μύθος". Πώς γεννήθηκε μέσα σου η ιστορία της Δάϕνης και του Φοίβου; 

Γεννήθηκε με ένα τρόπο μαγικό. Επιστρέφαμε από τις διακοπές μας στην Χαλκιδική το καλοκαίρι του 2009. Ο άντρας μου είχε δει μία εκπομπή για ένα ποταμόπλοιο που έκανε μία βόλτα στον Πηνειό, στο ύψος των Τεμπών. Όταν φτάσαμε στα Τέμπη γινόταν χαμός από κόσμο. Δεν ξέρω πως βρήκαμε θέση να παρκάρουμε… μάλλον με ζεν… Ο καπετάνιος μάς μίλησε για τον μύθο της Δάφνης και του Απόλλωνα που διαδραματίστηκε σε αυτά τα μέρη – η Δάφνη ήταν κόρη του Πηνειού- και τότε θυμήθηκα ότι αυτή ήταν η αγαπημένη μου ιστορία από την Ελληνική Μυθολογία. Μαγεύτηκα. Το βράδυ, παρά την κούραση του ταξιδιού και τα αλλεπάλληλα πλυντήρια που έβαλα- στοίβες τα άπλυτα των διακοπών- η ιστορία δεν έλεγε να φύγει από το μυαλό μου. Το πρωί ξύπνησα με τον «Μύθο» σχηματισμένο στο μυαλό μου.

Απ' ότι καταλαβαίνω, τρέϕεις βαθιά αγάπη για την ελληνική μυθολογία. Υπάρχει κάποιος που την καλλιέργησε μέσα σου απ' όταν ήσουν παιδί ή προέκυψε στην πορεία; 

Είχα τη μεγάλη τύχη να γεννηθώ σε ένα σπίτι όπου όλοι αγαπούσαν πολύ το διάβασμα. Η μητέρα μου αγαπούσε την λογοτεχνία, ο πατέρας μου την ιστορία και κατ’ επέκταση τη μυθολογία. Θυμάμαι ακόμα ένα πράσινο βιβλίο, δερματόδετο με χρυσά γράμματα και τον τίτλο «Οι Δώδεκα Θεοί του Ολύμπου». Εκεί είχα διαβάσει πρώτη φορά την ιστορία του Απόλλωνα και της Δάφνης. Επίσης πολύ συχνά παίζαμε παιχνίδια γνώσεων στο σπίτι ή στις εκδρομές πολλά χρόνια πριν ανακαλύψουμε το “Trivial Pursuit’, οπότε ναι, νομίζω πως το περιβάλλον όπου μεγάλωσα βοήθησε πολύ.

Διαβάζοντας τον "Μύθο" αντιλαμβάνεται κανείς πως χρειάζεται εμπεριστατωμένη μελέτη για να παραθέσεις τόσα μυθολογικά γεγονότα, ορισμένα εκ των οποίων δεν είναι από εκείνα που θα τα χαρακτηρίζαμε ως 'κλασσικά'. Αϕιέρωσες πολύ χρόνο στο κομμάτι αυτό; 

Αφιέρωσα ένα μήνα πολύ σοβαρής μελέτης, ούτε πανελλήνιες να έδινα. Κυκλοφορούσα μέσα στο σπίτι, χαμένη στον κόσμο μου με κάποιο από τους πέντε τόμους της «Ελληνική Μυθολογίας» του Ιωάννη Κακριδή υπό μάλης. Κι έπειτα έπρεπε να ψάξω πιο βαθιά σε άλλου είδους πηγές…Ευτυχώς που ήταν καλοκαίρι και ούτε εγώ ούτε τα παιδιά είχαμε μαθήματα!!

Πάνω απ' όλα ο "Μύθος", είναι μια ιστορία αγάπης δίχως όρια, για δύο ανθρώπους που είναι έτοιμοι να κάνουν οτιδήποτε αρκεί να είναι μαζί. Πιστεύεις ότι και στην πραγματική ζωή, με όλη την ρουτίνα και τη μιζέρια της καθημερινότητας, μπορούν να υπάρξουν τόσο δυνατά και ειλικρινή συναισθήματα; 

Είμαι απολύτως βεβαία! Όσο για τη ρουτίνα και τη μιζέρια μόνοι μας τη δημιουργούμε και μετά γκρινιάζουμε. Στο χέρι μας είναι να ζούμε έντονα! Είναι απλό. Διαλέγεις τον έρωτα και όχι την ασφάλεια. Διαλέγεις το πνεύμα και όχι την ύλη… και συνεχίζεις έτσι.

Οϕείλω να ομολογήσω πως αγάπησα τη Δάϕνη, όχι μόνο για τον τρόπο με τον οποίο προσϕέρει απλόχερα την αγάπη της χωρίς συμβιβασμούς, περιορισμούς και όρια αλλά, για το ήθος και την ειλικρίνειά της, την επιθυμία της για γνώση και μάθηση; Θα έλεγες ότι ταυτίζεσαι μαζί της; 

Η Δάφνη είναι ένα υπέροχο πλάσμα κι εγώ την αγαπώ πολύ. Όχι, δεν μοιάζω με τη Δάφνη, ούτε ταυτίζομαι μαζί της, στην πραγματικότητα η Δάφνη είναι χίλιες φορές καλύτερη από εμένα. Όμως έχουμε κοινά παιδικά και ως ένα βαθμό εφηβικά βιώματα και μοιραζόμαστε το ίδιο ιδιόλεκτο. Μακάρι η κόρη μου και οι συμμαθήτριές της αλλά και οι μαθήτριές μου να γίνουν σαν τη Δάφνη, έχουμε ανάγκη από τέτοια κορίτσια!

Το μυθιστόρημά σου ανήκει ουσιαστικά στην κατηγορία της λογοτεχνίας του ϕανταστικού. Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι το είδος αυτό στην Ελλάδα έχει περιορισμένο αναγνωστικό κοινό και ότι είναι επιϕυλακτικό απέναντι στους Έλληνες συγγραϕείς του είδους. Εσύ τι πιστεύεις πάνω σ' αυτό; 

Θεωρώ ότι οι Έλληνες συγγραφείς έχουν εγκλωβιστεί – εντελώς λανθασμένα κατά τη γνώμη μου- σε πολύ συγκεκριμένα είδη και τρόπους γραφής. Νομίζω πως πρέπει να ανοίξουμε τα φτερά μας και τις ψυχές μας σε κάθε τι καινούριο. Εδώ, στα χώματά μας δημιουργήθηκε η λογοτεχνία και το θέατρο και η φιλοσοφία, γιατί να είναι καλύτεροι από εμάς οι άλλοι;

Οι μαθητές σου το διάβαζαν και αν ναι, ποιες είναι οι εντυπώσεις τους; 

Έχω ακούσει υπέροχα, υπέροχα σχόλια που με συγκίνησαν και μού έδωσαν δύναμη να συνεχίσω. Τα παιδιά και οι έφηβοι είναι υπέροχα πλάσματα γεμάτα αγάπη και δύναμη, αλλά και οι πιο αυστηροί κριτές! Τους ευχαριστώ όλους πολύ!

Θα υπάρξει συνέχεια για τον "Μύθο"; Θα μάθουμε τελικά πως θα καταλήξει η ζωή της Δάϕνης και του Φοίβου; 

Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως ναι θα υπάρξει συνέχεια και ναι, θα μάθετε την συνέχεια αυτής της ιστορίας.

Τι όνειρα κάνεις για το μέλλον; Σε τι ελπίζεις; 

Ελπίζω η χώρα μας να βγει από αυτόν τον κυκεώνα που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια και ελπίζω οι Έλληνες να θυμηθούμε ποιοι ήμασταν και ποιοι αξίζουμε να είμαστε. Γιατί σίγουρα η εικόνα που κυκλοφορεί παγκοσμίως για εμάς δεν είναι παρά ένα άθλιο κακέκτυπο της πραγματικής μας φύσης.


Την παρουσίαση του βιβλίου στο blog μας μπορείτε να την βρείτε στο παρακάτω link:

Η επίσημη ιστοσελίδα της συγγραφέως:
http://vivianfortis.blogspot.gr/

Η επίσημη ιστοσελίδα των εκδόσεων Διόπτρα για τον "Μύθο":