Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Arthur Kipps είναι ένας δικηγόρος που αναγκάζεται να αφήσει πίσω τον μικρό του γιο, για να ταξιδέψει σε μια απομακρυσμένη πόλη και να διευθετήσει τις υποθέσεις που σχετίζονται με τον πρόσφατο θάνατο της ιδιοκτήτριας μιας έπαυλης.
Καθώς δουλεύει μόνος στην παλιά έπαυλη, αρχίζει να ξεσκεπάζει τα τραγικά μυστικά της μικρής αυτής πόλης και οι φόβοι του μεγαλώνουν όταν ανακαλύπτει ότι πολλά παιδιά πεθαίνουν κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες.
Όταν συνειδητοποιεί πως όσοι βρίσκονται κοντά του βρίσκονται υπό την απειλή της γυναίκας με τα μαύρα, ο Arthur πρέπει να βρει έναν τρόπο για να βγει από τον κύκλο του τρόμου.
Προσωπική άποψη:
Αγαπώ τα θρίλερ και τις ταινίες τρόμου και αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν έκρυψα. Επίσης δεν έκρυψα ποτέ την απογοήτευση που δέχομαι πολύ συχνά πλέον , από την αγαπημένη κατά τ' άλλα αυτή κατηγορία, τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι μόνο η απουσία έμπνευσης και πρωτοτυπίας αλλά και η κακή εκτέλεση των ήδη πολυχρησιμοποιημένων ιδεών. Επιλέγοντας να δω την "Γυναίκα Με Τα Μαύρα", βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Susan Hill, η αλήθεια είναι πως δεν είχα μεγάλες αξιώσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βρεθώ μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη και αν μη τι άλλο, να περάσω ένα ευχάριστο, τρομακτικό δίωρο, πράγμα που δεν θυμάμαι αν μπορώ να πω πότε συνέβη ξανά τελευταία φορά. Όχι, η ταινία δεν βασίζεται σε καμία πρωτότυπη ιδέα, αντίθετα το story το έχουμε ξαναδεί σε γενικές γραμμές ωστόσο δεν θέλω να σταθώ τόσο πολύ σε αυτό όσο στην καλή αξιοποίηση των στοιχείων της.
Χήρος νεαρός άνδρας, με έναν γιο στην ηλικία των τεσσάρων ετών, προσπαθεί να μαζέψει τα συντρίμμια της ζωής του και να σώσει την επαγγελματική του καριέρα από την οποία εξαρτάται η δικιά του διαβίωση καθώς και του γιου του. Για τον λόγο αυτό ταξιδεύει στην αγγλική επαρχία προκειμένου να αναλάβει την πώληση μιας έπαυλης η οποία φέρεται ως στοιχειωμένη. Μια σειρά θανάτων μικρών παιδιών, που μαστίζουν την πόλη από την εποχή του θανάτου του γιου της οικογένειας στην οποία ανήκει η έπαυλη τροφοδοτεί ακόμα περισσότερο το φόβο και τις δεισιδαιμονίες, με τον νεαρό Arthur να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα καθώς, η δικιά του επαφή με τη γυναίκα με τα μαύρα είναι αυτή που ξεκίνησε έναν νέο κύκλο θανάτου που κανείς δεν φαίνεται να μπορεί να εξηγήσει, πολύ περισσότερο δε, να σταματήσει. Όταν υπάρχει ένα τίμημα, πρέπει να πληρωθεί και μόνο αυτός που εισπράττει μπορεί να δώσει τέλος.
Η ιστορία τοποθετείται στην Βικτοριανή Αγγλία που όπως θα έχετε διαπιστώσει πολλάκις διαβάζοντας τα διάφορα posts μου, είναι μια εποχή που λατρεύω. Επιπλέον, λόγω του σκοτεινού, νεφελώδους κλίματός της, προσφέρεται σε εξαιρετικό βαθμό ως γοτθικό σκηνικό ταινιών τρόμου. Το αίσθημα της εποχής αναβιώνει μοναδικά, η φωτογραφία θα τολμούσα να πω ότι αγγίζει τα όρια της τελειότητας και το απαραίτητο οπτικό υπόβαθρο είναι πέραν πάσης αμφιβολίας έτοιμο να φιλοξενήσει μια ιστορία φαντασμάτων και δεισιδαιμονιών, που τελικά μπορεί να μην είναι απλά γεννήματα της άρρωστης φαντασίας ανθρώπων που θέλουν να δώσουν μιαν εξήγηση της πηγής που προκάλεσε τον πόνο τους αλλά, κάτι περισσότερο. Τα τοπία, τα σκηνικά και γενικότερα το πνεύμα της ταινίας, έχει κάτι το απόκοσμο, το τρομακτικό και απειλητικό που αν μη τι άλλο, κάνει την ραχοκοκκαλιά μας να ανατριχιάζει πολλάκις, έστω και αν κάποια στιγμή δεν μπορεί να μείνει στην ιστορία των ταινιών τρόμου.
Προσωπικά δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί κάποια ταινία δια χειρός James Watkins όμως μπορώ να ομολογήσω πως δεν με άφησε ασυγκίνητη. Καταφέρνει να αξιοποιήσει το υλικό του κατάλληλα έτσι ώστε να δημιουργήσει μια επιβλητική ατμόσφαιρα που συνδυασμένη με μακρόσυρτα πλάνα και αναλαμπές προσώπων, κινήσεων, ήχων και λοιπά τρικ, που μπορεί να μην χαίρουν φαντασίας ωστόσο πάντα εξυπηρετούν τον σκοπό τους, θα καταφέρει αρκετές φορές να σας αναστατώσει και να σας τρομάξει. Επιπλέον, ο Watkins καταφέρνει να πάρει ότι καλύτερο μπορεί από τους πρωταγωνιστές του, με όλους ανεξαιρέτως να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, με τον νεαρό Daniel Radcliffe να αποτινάζει ικανοποιητικά από πάνω του τον ρόλο που τον στιγμάτισε, εκείνον του Harry Potter, κάνοντας το πρώτο βήμα για μια καριέρα μακριά από τα βήματα του διάσημου μάγου, αν και για να είμαστε ειλικρινείς, θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια.
Φυσικά η ταινία και δεν καταφέρνει να σας στοιχειώσει, πόσο μάλλον να σας κάνει να χάσετε τον ύπνο σας αλλά παρ' όλα αυτά, αν αυτό που κατά βάση επιζητείτε είναι μια ευχάριστη κινηματογραφική εμπειρία, αυτό και θα έχετε. Και επιτρέψτε μου μάλιστα, χωρίς να σας πω πολλά για την εξέλιξη, πόσο μάλλον την κατάληξη, ότι το φινάλε θα το λατρέψετε και γιατί όχι, θα σας συγκινήσει και ίσως, σε πολλαπλά επίπεδα, μην αποκλείοντας μάλιστα το ενδεχόμενο κάποιοι να συγχυστείτε. Αν αναρωτιέστε που βρίσκω το καλό σε αυτό, μα φυσικά στο ότι είναι πραγματικά ωραίο μια ταινία να καταφέρνει στο φινάλε της να προκαλέσει και να αφήσει τον θεατή με ποικίλα συναισθήματα. Ναι, η πλοκή είναι αρκετά προβλέψιμη ωστόσο το στήσιμό της είναι κομψό και με σεβασμό στην κλασσική γραμμή των θρίλερ αλλά και στον θεατή που ναι μεν θα δει μια από τα ίδια αλλά σαφώς, με πιο εκλεπτυσμένο τρόπο.
Βαθμολογία 7/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Γυναίκα Με Τα Μαύρα
Είδος: Τρόμου
Σκηνοθέτης: James Watkins
Πρωταγωνιστές: Daniel Radcliffe, Ciaran Hinds, Janet McTeer, Shaun Dooley, Alisa Khazanova, Sidney Johnston, Alexia Osborne, Aoife Doherty, Mary Stockley, Alfie Field, Daniel Cerqueira, Sophie Stuckey, Roger Allam, Victor McGuire, Tim McMullan, Liz White, David Burke
Παραγωγή: 2012
Διάρκεια: 95'
Επίσημο site:
21 Σχόλια:
Καλησπέρα Γιώτα.
Αξιοπρεπέστατο θρίλερ.Ατμοσφαιρικό και πολύ όμορφο από την άποψη της φωτογραφίας και των σκηνικών. Το εσωτερικό της βίλας, το έλος και το αγγλικό χωριό .Το σενάριο θα μπορούσε να είναι πιο μεστό και λιγότερο "απλό" (υπήρχε τέτοια δυνατότητα), παρ΄ όλα αυτά η ταινία δεν απογοητεύει, εάν φυσικά ξέρεις εκ των προτέρων ότι δεν πας να δεις ένα αριστούργημα.
Λατρεύω και εγώ τη Βικτωριανή Αγγλία.
Αν είχα μια χρονομηχανή,θα ήθελα να ταξιδέψω στη βικτωριανή εποχή. Ομίχλη και καταχνιά,στοιχειωμένα γοτθικά σπίτια και με όλα εκείνα τα όμορφα φορέματα τα οποία πολύ μου αρέσουν.
Κι επειδή το ξέχασα τελείως.... Καλό μήνα!!!! :)
@ Μαύρη Πεταλούδα καλό μήνα και σε 'σένα! :)
Συμφωνούμε απόλυτα! Είχε δυνατότητες για κάτι καλύτερο αλλά συγκριτικά με άλλα του είδους του, είναι αξιοπρεπέστατο και βλέπεται πολύ ευχάριστα.
Αχ... όντως... αυτό το περιβάλλον είναι απίστευτα γοητευτικό. Και τα ρούχα επίσης (αν και πιστεύω ότι οι κορσέδες δεν θα μας ευχαριστούσαν το ίδιο... :P )
Όντως δεν είναι καθόλου ευχάριστοι.
Εκείνη την εποχή είχαν το συνήθειο οι κοπέλες να δένονται σφιχτά με κορσέδες.Με αποτέλεσμα η πλάτη να αποκτά ραγίσματα, τα όργανα να μετατοπίζονται και να αλλάζουν θέσεις και τελικά το σώμα γίνεται κάτι άλλο απο αυτό που ήταν.Πολύ απάνθρωπο. :(
Aνέκαθεν οι κοινωνίες "φορούσαν" στις γυναίκες πρότυπα ομορφιάς που τις κατέστρεφαν..
@ Μαύρη Πεταλούδα αυτό είναι μια θλιβερή αλήθεια!
Εδώ είμαστε στο 21ο αιώνα και πάλι ισχύει το ίδιο! :(
Δυστυχώς έτσι είναι.
Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι.
Επειδή με την τεχνολογία δεν τα πάω καλά,είμαι αρχάρια στο μπλοκ τώρα το μαθαίνω.Αν κάνω σχόλια σε πιο παλιές αναρτήσεις σου θα μπορείς να τα βλέπεις;Θα σε πείραζε αν σχολιάζω παλιότερα βιβλία ή ταινίες;
@ Μαύρη Πεταλούδα, φυσικά και θα τα βλέπω! :)
Μπορείς να σχολιάσεις όποια ανάρτηση θέλεις. Τα σχόλιά σου θα έρχονται με μήνυμα στο mail μου. Και τώρα έτσι τα τσεκάρω! :)
@ Και σημείωση... τι να με πειράξει καλέ; Χαρά μου! :D
Ωραία.Τώρα που το σκέφτομαι είναι λίγο χαζή η ερωτησή μου :)
@ Μαύρη Πεταλούδα... έλα μωρέ! Δεν υπάρχουν χαζές ερωτήσεις σε μας! ;)
:) :) :)
Γιωτακι μου, απ' οτι φαινεται δεν θα μπορουσαμε να συμφωνησουμε περισσοτερο...το θεμα δεν ειναι και τοσο πρωτοτυπο, αλλα η εκτελεση εξαιρετικη και το σκηνικο...υπεροχο! Λατρευω κι εγω τη Βικτωριανη Αγγλια και θα ηθελα να ζησω σε αυτο το τοσο γοτθικο και συναμα ρομαντικο θα ελεγα, περιβαλλον...Προσωπικα, ολα αυτα τα τοπια...ιδιεταιρα οταν ειναι νυχτερινα, με ανατριχιαζουν ευχαριστα! Στοιχειωμενα σπιτια και υπερφυσικο, ειναι δυο πραγματα που λατρευω στα θριλερ...κριμα που η εποχη μας ειναι τελειως διαφορετικη απο τη Βικτωριανη!
OMG! Υπήρχε και όγδοος πεμπτουσιαστής; :P
Το στύλ της βικτωριανής Αγγλίας έχει αποδοθεί τέλεια στην ταινία.Ένα πολύ όμορφο γοτθικό θρίλερ που το τέλος του σου αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα.
@ Mr.D χα, χα, χα!
Όχι, ευτυχώς δηλαδή, όχι! :P
@ kate-s χαίρομαι που συμφωνείς!
Πραγματικά δεν είναι πρωτότυπο ωστόσο, χρησιμοποιεί την κλασσική μαγιά με πολύ πετυχημένο τρόπο, τοποθετώντας μάλιστα σε μια εποχή υπέροχη, ρομαντική όπως λες αλλά, και τρομακτική συνάμα!
@ Βαρβάρα μου, έτσι είναι!
Για μένα η μεγάλη έκπληξη είναι το τέλος, όσο κι αν σε αφήνει με μια παράξενη αίσθηση!
Έλα ρε Γιώτα όχι 7 σε αυτή τη μούφα δεν ήταν καθόλου καλή ο Radcliffe μόνο για Harry Potter ήταν τελικά και δεν πήρε και λίγα τώρα που τα λέμε...νομίζω απ'τις χειρότερες αυτής της χρονιάς.Ο ύπνος με πήρε καθώς την έβλεπα!!!
@ Geoscrm απλά νομίζω ότι δεν πολυσυμπαθείς αυτού τους είδους τα θρίλερ!
Δεν ήταν αριστούργημα σε καμία περίπτωση αλλά δεν ήταν κακό!
Μπορεί να είναι αυτό που λες,ότι δεν πολυσυμπαθώ αυτό το είδος στην κατηγορία θριλερ,αν και υπάρχουν ταινίες με παρόμοια θεματολογία που είναι άξιες σεβασμού.Αλλά η συγκεκριμένη με άφησε παγερά αδιάφορο...
@ Geoscrm τι να σου πω... από άλλες παρόμοιας θεματολογίας που έχω αυτά τα χρόνια, σίγουρα είναι από τις καλές, κατ' εμέ πάντα!
Δημοσίευση σχολίου