Η Πέμπτη, 20 Δεκεμβρίου 2012, η βραδιά της πρώτης επίσημης παρουσίασης, του πρώτου μου βιβλίου, που φιλοξενήθηκε στο Polis Art Cafe, στο ιστορικό αίθριο της Στοάς του Βιβλίου και του Θεάτρου Τέχνης-Κάρολος Κουν, υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές στη ζωή μου. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, ο κόσμος, με τίμησε με την παρουσία του και μου προσέφερε ανυπολόγιστη χαρά και ικανοποίηση. Γιατί μου επέτρεψε να μοιραστώ μαζί του το όνειρό μου, την ιστορία μου. Μια ιστορία, όχι μόνο για τον έρωτα αλλά, για κάτι περισσότερο. Μια ιστορία που μας καλεί, μέσα από μικρά ή μεγάλα πράγματα, να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και τελικά, να κάνουμε πράγματα που θα ικανοποιούν, πρώτα απ' όλα εμάς και έπειτα, όλους τους άλλους. Δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι ζώντας τα όνειρα που άλλοι έκαναν για εμάς. Πρέπει να κυνηγάμε τα δικά μας.


Πόσους ανθρώπους θέλω να ευχαριστήσω... αναρωτιέμαι... θα το κάνω ποτέ με τον σωστό τρόπο; Θα είναι ποτέ τα λόγια αρκετά;
Τι να πω για τον εκδότη μου, Σάββα Προβατίδη, που πλέον, δεν είναι μόνο ένας υπέροχος συνεργάτης με μεγάλο όραμα και όρεξη για δουλειά αλλά, ένας φίλος. Είναι τιμή για μένα να ανήκω στις εκδόσεις Μάτι και που ο Σάββας έκανε το όνειρό μου πραγματικότητα και δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να το ξεπληρώσω. Τον ευχαριστώ τόσο, μα τόσο πολύ...
Για τον πληθωρικό, απολαυστικό Βασίλη Χατζηιακώβου που με τόσο όμορφα λόγια προλόγισε το βιβλίο μου και μίλησε για μένα την ίδια, τονίζοντας πόσο σημαντικό είναι νέοι άνθρωποι να κάνουν μεγάλα βήματα.
Για τη Βάσια Σούτα, που αν και ντρεπόνταν, υπέκυψε και τελικά, διάβασε με αγχωμένο μεν, όμορφο δε, τρόπο, τα αποσπάματα του βιβλίου μου, στην επιλογή των οποίων με βοήθησε σημαντικά.
Για την Κάκια Ξύδη που με το λόγο της, παρέσυρε και συγκίνησε τον κόσμο και μαζί με αυτούς, κι εμένα, γιατί άγγιξε την καρδιά μου κάνοντάς με να καταλάβω πως η ιστορία μου, άγγιξε με τη σειρά της κάποιους άλλου.
Για τη Μαρία Στεφάνου, που δεν είναι απλά μια συγγραφέας με ταλέντο την οποία θαυμάζω αλλά, μια φίλη που αγαπώ και με την οποία, εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος. Όχι μόνο μίλησε για μένα και για την σχέση μας με τρόπο συγκινητικό και ανθρώπινο αλλά, εξέφρασε όσο κανένας, όλα όσα ήθελα να πω με την ιστορία μου αυτή.
Για την επιμελήτριά μου, την Ελίνα Μιαούλη που συγκίνησε, τόσο εμένα, όσο και τον κόσμο, με την σπαρακτικά εγκάρδια  εκτός προγράμματος ομιλία της. Όχι μόνο συνέβαλλε στο να γίνει το βιβλίο μου καλύτερο, όχι μόνο το αγκάλιασε με αγάπη αλλά, αγκάλιασε και αγάπησε εμένα την ίδια.
Για τη Θάλεια Κεφαλίδου που αν και δεν είχε διαβάσει το βιβλίο, κατάφερε να φτιάξει ένα εξώφυλλο πολύ πιο όμορφο απ' όσο θα μπορούσα να φανταστώ.
Για τις φίλες και τους φίλους, ιντερνετικούς, παλιούς συμμαθητές, γνωστούς, καθηγητές... ό,τι μπορεί να βάλει ο νους σας, που αψήφησαν αποστάσεις και ταλαιπωρία και βρέθηκαν εκεί, κοντά μου, να με στηρίξουν.
Τι να πω για τις φίλες εκείνες που με στήριζαν σε κάθε βήμα, έστω κι αν βρίσκονταν μακριά, έστω κι αν η απόσταση δεν μας επέτρεπε τίποτα περισσότερο από μια ηλεκτρονική επαφή.
Για τις κολλητές μου, που αυτά που άλλοι βλέπουν ως ελαττώματα, για εκείνες, είναι τα μεγαλύτερα προτερήματά μου και που με κάνουν να νιώθω ότι είμαι καλύτερος άνθρωπος απ' όσο ίσως να είμαι πραγματικά.
Για τους γονείς μου, που με άφηναν πάντα να κάνω ό,τι θέλω, ακόμα κι όταν διαφωνούσαν.
Για τον άντρα μου, που με στηρίζει και με καμαρώνει και για τον γιο μου, που ολοκληρώνει τη ζωή και το είναι μου.

Είμαι τυχερή που υπάρχετε στη ζωή μου... αυτό ναι... είναι ευλογία!

Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες από την βραδιά της παρουσίασης. Αν θέλετε να τις δείτε σε φυσικό μέγεθος, απλά, κάντε αριστερό κλικ πάνω τους.