Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ένα άγγιγμα και ένα βλέμμα ήταν αρκετά για να ερωτευτούν παράφορα ο Παύλος και η Ελπίδα. Ένα τραγικό γεγονός όμως το επόμενο καλοκαίρι θα βυθίσει στο πένθος τους αγαπημένους τους και θα αφήσει πολλά αναπάντητα ερωτηματικά.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, στον καιρό της φτώχειας και των μνημονίων, ο κόσμος του θεάτρου προσπαθεί να επιβιώσει περιοδεύοντας στην επαρχία. Ο θίασος της Στέλλας στα Τρίκαλα θα αναστατωθεί από την εξαφάνιση ενός νέου ηθοποιού, του Βασίλη Πετρόπουλου. Η Βίκη, το κορίτσι του, βρίσκεται σε απόγνωση. Τότε αναλαμβάνουν δράση οι γνωστοί μας ντετέκτιβ, ο Στρατής και ο Βλάσης, για να ανακαλύψουν πού βρίσκεται ο Βασίλης και γιατί έφυγε ξαφνικά μέσα στη νύχτα. Καθώς οι έρευνες προχωρούν, το σοκ είναι μεγάλο όταν διαπιστώνουν ότι η εξαφάνιση του Βασίλη σχετίζεται με μια παλιά και ανεξιχνίαστη υπόθεση.
Ποια είναι όμως αυτή η σχέση και ποια είναι τα δολοφονικά μυστικά που κρύβονται πίσω απ’ όλα αυτά; Πώς θα αντέξει η Βίκη και ο Βασίλης τη φοβερή αποκάλυψη όσων έχουν συμβεί στο παρελθόν και όσων τους περιμένουν στο μέλλον;

Προσωπική άποψη:
Σας είχε λείψει η Ντόρα Γιαννακοπούλου; Εμένα πάλι όχι αλλά εντάξει, θα συμμεριστώ τον πόνο σας, δεν θα σας παραπέμψω σε έναν καλό ψυχίατρο που ξέρω και θα σας ενημερώσω πως κυκλοφόρησε το νέο της βιβλίο, όχι από τις εκδόσεις Καστανιώτη αυτή τη φορά αλλά, από τις εκδόσεις Διόπτρα. Φαντάζομαι πως το νέο αυτό θα ικανοποιήσει τους fans της συγγραφέως, όσο έκανε εμένα να ανατριχιάσω από φόβο για το τι διάβαζα αυτή τη φορά, και ελπίζω ειλικρινά αν κάποιος από τους προαναφερόμενους τύχει να διαβάσει αυτό το κείμενο, να μην ψάξει να με βρει για να με ρίξει στην πυρά. Το έχω πει ξανά στο παρελθόν, θα το ξαναπώ και σήμερα. Δεν έχω κάτι προσωπικό με την κυρία Γιαννακοπούλου, αντίθετα, την βρίσκω συμπαθέστατη, αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να μου αρέσουν αυτά που γράφει.

Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, όπως συνηθίζεται σε όλα τα τελευταία μυθιστορήματα με την υπογραφή της κυρίας Γιαννακοπούλου, δεν μπορώ να πω πολλά για το θέμα του βιβλίου. Όταν αυτό είναι μόλις 190 σελίδες και μάλιστα, με μια ανάλυση κειμένου λες και απευθύνεται σε αόμματους, πράγμα που καθιστά το αρχικό υλικό ακόμα πιο μικρό σε ποσότητα, τι μπορώ να πω περισσότερο από την ήδη υπάρχουσα περίληψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου; Συγνώμη κι όλας αλλά αυτό, δεν θεωρείται βιβλίο. Έχουν πέσει στα χέρια μου άρλεκιν μεγαλύτερου μεγέθους και ίσως, με πιο ενδιαφέρον περιεχόμενο. Μπορεί το συγκεκριμένο βιβλίο να ήταν ιδανικό για σενάριο αυτοτελούς επεισοδίου τηλεοπτικής σειράς του Κοκκινόπουλου, όταν όμως θέλω να διαβάσω ένα βιβλίο, θέλω να μου πάρει πάνω από μία ώρα, γιατί ακριβώς μια ώρα χρειάστηκα για να το τελειώσω.

Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο η συγγραφέας έχει εμμονή με τον συγκεκριμένο ντετέκτιβ και τον βοηθό του. Είναι πιο άχρωμοι και από τα πρώτα "Μίκυ Μάους" του Disney. Πέραν όμως των χαρακτήρων, οι οποίοι δίνονται μέσα από ένα πρίσμα απόλυτης και ολοκληρωτικής υπερβολής, εξίσου υπερβολική και παρατραβηγμένη είναι και η κεντρική ιδέα της ιστορίας. Όχι τόσο γιατί μετά από πολλά χρόνια ξεδιαλύνεται ένα μυστήριο, ούτε που η μοίρα και οι συμπτώσεις έφεραν τους εμπλεκόμενους σε κοινά μονοπάτια. Δεν μπορείς να ερωτεύεσαι κεραυνοβόλα στην πρώτη σελίδα, δεν μπορείς να δημιουργείς ένα τρομερό μυστήριο μερικές σελίδες παρακάτω και τελικά, να το ξεδιαλύνεις μέσα σε 3 και 4 μέρες, όταν κάποιοι χρειάστηκαν χρόνια και δεν πέτυχαν τον στόχο τους. Έχεις μια ιδέα; Ωραία! Κάτσε κάτω, γράψε, ανέλυσέ την και δώσε μου ένα βιβλίο, όχι το προσχέδιο από κάτι που θα μπορούσε να είναι βιβλίο.

Ας με λυπηθεί ο Θεός... ή έστω, ας με λυπηθεί η κυρία Γιαννακοπούλου και ας κάνει κάτι. Δεν λέω να σταματήσει να γράφει αλλά ας πάψει να το κάνει διεκπεραιωτικά, απλά και μόνο γιατί κάποιοι περιμένουν από εκείνη να συνεχίζει να είναι συγγραφέας και ίσως τότε, να πάψω κι εγώ να αισθάνομαι ως διεκπεραιωτικός αναγνώστης. Γιατί ειλικρινά, μετά τον "Μεγάλο Θυμό" και την "Πρόβα Νυφικού", μου φαίνεται αδιανόητο να γράφει... αυτά που γράφει τελοσπάντων, με κάθε νέο βιβλίο να είναι όλο και κατώτερο. Αν μου ζητάγατε να σας περιγράψω πως ένιωσα διαβάζοντας το "Στον Γκρεμό", θα σας έλεγα μόνο το παρακάτω. Θα ήθελα πολύ να πέσω εγώ στον γκρεμό, προκειμένου να μην ξαναδιαβάσω κάτι τέτοιο αλλά επειδή έχω παιδί να μεγαλώσω, θα προτιμήσω να ρίξω το ίδιο το βιβλίο εκεί.
Βαθμολογία 3/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Γιαννακοπούλου Ντόρα
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ελληνική Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2013
Αρ. σελίδων: 192
ISBN: 978-960-364-646-4