Συνοπτική περίληψη του έργου:
Όταν η Clary Fray πηγαίνει στο κλαμπ Πανδαιμόνιο στη Νέα Υόρκη, δεν περιμένει να βρεθεί μάρτυρας σε έναν φόνο. Πολύ λιγότερο, μάλιστα, έναν φόνο που διαπράττουν τρεις έφηβοι, καλυμμένοι με παράξενα σημάδια. Αυτή θα είναι η πρώτη συνάντηση της Clary με τους Κυνηγούς των Σκιών, πολεμιστές ταγμένους στο ξεκλήρισμα των δαιμόνων που βρίσκονται στη γη -και τη διατήρηση της τάξης μεταξύ βρικολάκων και λυκανθρώπων. Είναι επίσης η πρώτη της συνάντηση με τον πανέμορφο πολεμιστή Jace.

Προσωπική άποψη:
Αν πω ότι είμαι ενθουσιασμένη, θα είναι πολύ λίγο για να περιγράψω την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Βλέπετε, ήμουν από τους λίγους τυχερούς που μπόρεσαν να παρακολουθήσουν την avant premiere των "Θανάσιμων Εργαλείων" και ειλικρινά, θέλω να πέσω στα γόνατα και να δοξάσω τον Θεό γι' αυτό. Γιατί; Μα φυσικά, επειδή η ταινία αποδείχτηκε, όχι μόνο καλύτερη των προσδοκιών μου, αλλά καλύτερη απ' όσο θα μπορούσε να συλλάβει ποτέ ο ανθρώπινος νους. Και δεδομένου ότι είμαι ο υπέρτατος fan της Cassandra Clare και των βιβλίων της και nerdουλας μέχρι εκεί που δεν πάει, νομίζω πως η εκστατική κατάσταση στην οποία βρίσκομαι, λέει πολλά. Έχοντας λοιπόν ηρεμήσει, κάπως, από χθες το βράδυ, επανέρχομαι δυναμικά σήμερα για να σας αναλύσω την ταινία στα σημεία.

Δεν θα μπω στην διαδικασία να αναλύσω το βασικό story της ταινίας. Όσοι έχετε διαβάσει το βιβλίο στο οποίο βασίζεται, τη γνωρίζεται πολύ καλά ενώ οι υπόλοιποι, μπορείτε να αρκεστείτε στην περίληψη. Αυτό στο οποίο θέλω να σταθώ, είναι η μεταφορά του πρωτότυπου κειμένου στη μεγάλη οθόνη η οποία, είναι από τις καλύτερες που έχουμε δει ποτέ. Όχι πως δεν υπάρχουν ορισμένες μικρές αλλαγές, το αντίθετο θα ήταν μάλλον αδύνατον, όμως είναι τέτοιες που στην ουσία, δεν επηρεάζουν το story, δεν αλλοιώνουν την πλοκή έτσι όπως αυτή δόθηκε από την συγγραφέα αρχικά αλλά περισσότερο θα έλεγα πως συμπτύσσει κάποια σημεία ώστε να αποδοθεί το νόημα και η ουσία, χωρίς να υπάρχουν κενά ή μαύρα σημεία. Γιατί τελικά, αυτό είναι το βασικό σε κάθε τέτοιου είδους εγχείρημα, να μπορεί να καταλάβει τι γίνεται ακόμα και ο ανυποψίαστος θεατής, που όχι μόνο δεν έχει διαβάσει τα βιβλία, αλλά δεν γνωρίζει καν την ύπαρξή τους, πράγμα που στην προκειμένη συμβαίνει στον απόλυτο βαθμό.

Δεν θέλω να πω ψέματα... Γνωρίζοντας το βιογραφικό του Harald Zwart, είχα απογοητευτεί μαθαίνοντας πως ανέλαβε την σκηνοθεσία του εν λόγω project. Δεν ήταν τόσο θέμα προκατάληψης, όσο μετριότητας των προηγούμενων δουλειών του. Και όμως, διαψεύσθηκα κατάφωρα και χαίρομαι πάρα πολύ γι' αυτό. Γιατί ο Zwart δεν χειρίστηκε το υλικό που είχε στη διάθεσή του αξιοπρεπώς αλλά πήγε ένα βήμα παραπέρα, προσφέροντας αισθητικά μια ταινία που σε καθήλωνε από την πρώτη μέχρι και την τελευταία στιγμή, προκαλώντας σου ρίγη ανατριχίλας και κάνοντάς μας πολλές φορές να αναφωνήσουμε "δεν το πιστεύω αυτό που βλέπω". Προφανώς, μελέτησε πολύ προσεχτικά το βιβλίο και τελικά, εστίασε στα γεγονότα εκείνα που ήταν πραγματικά μείζων σημασίας, αναδεικνύοντας ολοκληρωτικά το μεγαλείο της ιστορίας αλλά και των χαρακτήρων, ο ψυχισμός των οποίων αποτυπώνεται στον μέγιστο βαθμό, χωρίς φιοριτούρες και το σημαντικότερο, χωρίς να χάνουν την πραγματική τους ταυτότητα, ούτε για μια στιγμή. Οι σκηνές δράσεις, ήταν επίσης εξαιρετικές, άψογα χορογραφημένες συνδυάζοντας ένα κάπως παλαιικό στυλ με ένα άλλο, πιο σύγχρονο και που έκαναν το αίμα στις φλέβες να χτυπάει κόκκινο.

Και φτάνουμε στο θέμα που σχολιάστηκε όσο λίγα, όσον αφορά την παραγωγή. Το cast! Ήμουν η πρώτη που τσίνησε όταν ανακοινώθηκε πως ο Jamie Campbell Bower θα ήταν ο Jace όμως η επιμονή της Clare πως ήταν ο ιδανικός, κατένευσε την όποια ανησυχία μου. Και χθες βράδυ, διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια πως είχε δίκιο. Δεν υποδυόταν απλά τον Jace, ήταν ο Jace, από τα ειρωνικά χαμόγελα μέχρι τις sexy πολεμικές κινήσεις και από τον κατεστραμμένο, σημαδεμένο ψυχισμό μέχρι την έπαρση του ιδιαίτερου χιούμορ του. Η Lily Collins ήταν επίσης εξαιρετική ως Clary, όμορφη, εύθραυστη και συνάμα δυναμική με έναν δικό της ξεχωριστό τρόπο που σε καθήλωνε, ενώ ο Jonathan Rhys Meyers ήταν ο απόλυτος παρανοϊκός Valentine που έστελνε ρίγη ανατριχίλας κάθε φορά που εμφανιζόταν στην οθόνη. Εξαιρετικοί και οι Lena Headey, Jemima West, Aidan Turner και Godfrey Gao, οι οποίοι και ήταν η απόλυτη προσωποποίηση των Jocelyn Fray, Isabelle Lightwood, Luke Garroway και Magnus Bane αντίστοιχα. Ειλικρινά, δεν έχω λόγια και πραγματικά, δεν θα μπορούσα να φανταστώ κανέναν καλύτερο σε κάθε έναν από τους ρόλους αυτούς.

Δεν ξέρω τι περισσότερο θα μπορούσα να πω... πραγματικά! Η ταινία με άφησε άφωνη και αναμφισβήτητα ήταν, αν όχι η καλύτερη, μια από τις καλύτερες κινηματογραφικές μεταφορές βιβλίων που έχω δει ποτέ. Πιστή στην πρωτότυπη ιστορία, με εστίαση στα σωστά σημεία, απόλυτα κατανοητή ακόμα και σε εκείνους που δεν γνώριζαν μέχρι τώρα τον κόσμο των Κυνηγών των Σκιών, με εξαιρετικά εφέ και φωτογραφία, με σφιχτή και νευρώδη σκηνοθεσία που αναδείκνυε τα σωστά πράγματα τις σωστές στιγμές, με την απόλυτη μουσικάρα να ντύνει ιδανικά κάθε πλάνο και με ένα cast που απέδειξε πως ήταν καλύτερο από αυτό που θα μπορούσε να ελπίζει κάθε fan των βιβλίων, η "Πόλη των Οστών" κέρδισε ένα μεγάλο στοίχημα και μας άφησε διψασμένους να αναμένουμε αγωνιώντας την επόμενη ταινία που για κακή μας τύχη, έχει μέλλον ακόμα μέχρι να προβληθεί στις αίθουσες. Ως τότε, βαθιές ανάσες και πολλές επαναλήψεις θεάσεων, ώστε να ικανοποιήσουμε την πείνα μας.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Θανάσιμα Εργαλεία: Πόλη Των Οστών
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Harald Zwart
Πρωταγωνιστές: Lily Collins, Jamie Campbell Bower, Robert Sheehan, Kevin Zegers, CCH Pounder, Jared Harris, Lena Headey, Jemima West, Aidan Turner, Godfrey Gao
Παραγωγή: 2013
Διάρκεια: 130'

Επίσημο site: