Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
1986 κι ο ηλεκτρολόγος από το Τέξας, Ron Woodroof, μαθαίνει από τον γιατρό ότι πάσχει από τον ιό του Aids. Μη θέλοντας να καταθέσει τα όπλα, ξεκινάει μια μεγάλη μάχη με το ιατρικό κατεστημένο, αναζητώντας εναλλακτικούς τρόπους θεραπείας, στους οποίους θα είχαν πρόσβαση και άλλοι ασθενείς της ίδιας νόσου.
Προσωπική άποψη:
Έχουν περάσει περίπου τρεις μήνες από την απονομή των Oscars, αλλά είμαι βέβαιη πως όλοι θυμάστε πόση αναστάτωση και πόσες συζητήσεις προκάλεσε το "Dallas Buyers Club", μια ταινία που κατάφερε να αποσπάει πληθώρα βραβείων, με κορυφαία στιγμή την κατάκτηση των oscar πρώτου και δεύτερου αντρικού ρόλου, να κερδίσει την εκτίμηση των κριτικών κινηματογράφου, αλλά και την αγάπη του φιλοθεάμων κοινού. Χθες, λοιπόν, αποφάσισα να την παρακολουθήσω κι εγώ, έστω και με καθυστέρηση, αφού το θέμα της φαίνεται πως ήταν αρκετά προκλητικό για τους οικείους μου, με αποτέλεσμα να αρνηθούν να με συνοδεύσουν στις αίθουσες. Δεν πειράζει, όμως, γιατί μπορώ να πω μετά βεβαιότητας πως το συναίσθημα θα ήταν ακριβώς το ίδιο, απλώς άργησε λίγο περισσότερο να έρθει. Γιατί ταινίες όπως το "Dallas Buyers Club" μπορεί να μην είναι αριστουργήματα, ωστόσο, έχουν κάτι να πουν και αυτό, πολλές φορές, είναι το πιο σημαντικό όλων.
Ο Ron Woodroof είναι ένας ματσό, ομοφοβικός Τεξανός ηλεκτρολόγος που ζει τη ζωή του στα άκρα. Γυναίκες, ποτό, ναρκωτικά και ροντέο, αποτελούν τις προτεραιότητές του και ο ίδιος ζει την κάθε μέρα πιστεύοντας πως έχει όσο χρόνο θέλει, στη διάθεσή του. Αυτό όμως θα αλλάξει όταν μετά από ένα ατύχημα που θα τον οδηγήσει στο νοσοκομείο, θα ανακαλύψει πως είναι φορέας του ιού του AIDS. Περνώντας απ' όλα τα στάδια, εκείνα της άρνησης, της αποδοχής, της ψυχολογικής κατάρρευσης, της κατάθλιψης, βρίσκει τη δύναμη να σταθεί στα πόδια του και να αναζητήσει τρόπους με τους οποίους θα μπορέσει να παρατείνει τη διάρκεια της ζωής του. Στο δρόμο του θα βρεθεί η τρανσέξουαλ Rayon, η οποία και θα τον βοηθήσει να στήσει το δικό του γραφείο, μέσω του οποίου προσφέρει σε ασθενείς όπως εκείνος, εναλλακτικές θεραπείες που τον φέρνουν σε κόντρα με τον Αμερικάνικο Οργανισμό Φαρμάκων, ξεκινώντας έτσι ένας αγώνας ενάντια στο ιατρικό και φαρμακευτικό σύστημα μιας ολόκληρης χώρας.
Το σενάριο της ταινίας, φέρει την υπογραφή των Craig Borten και Melisa Wallack ενώ, στο τιμόνι της σκηνοθεσίας και του μοντάζ βρέθηκε ο Jean-Marc Vallee. Όσον αφορά το σενάριο, χωρίζεται σε πολλαπλά επίπεδα θέλοντας να μας δείξει πολλές διαφορετικές πτυχές της ίδιας ιστορίας. Είναι μια ιστορία ανθρωποκεντρική και για το πως αντιμετωπίζει ο άνθρωπος τις δύσκολες καταστάσεις τις ζωής του, αποδεικνύοντας πως με μεγάλο αγώνα μπορεί να κάνει τη διαφορά και να φέρει την αλλαγή, είναι μια ιστορία για την σκοτεινή Αμερική της δεκαετίας του '80 που η διαφορετικότητα ήταν κάτι κατακριτέο, είναι μια ιστορία σεξ και ναρκωτικών, είναι μια ιστορία για μια ασθένεια που στιγμάτισε τον σύγχρονο κόσμο και τέλος, είναι μια ιστορία για τον πόλεμο ενάντια στο ιατρικό και φαρμακευτικό κατεστημένο που ελέγχει τα πάντα στον κόσμο του πόνου και της απελπισίας, χωρίς να λογαριάζει τίποτα παρά μονάχα την πρόοδο, θεωρητικά, και το κέρδος πραγματικά, ακόμα κι αν κάποιοι θα πληρώσουν το τίμημα. Σίγουρα υπάρχουν κάποιες ασυμμετρίες στο σενάριο, ωστόσο ο Vallee χειρίζεται εξαιρετικά το υλικό που έχει στη διάθεσή του και το κοφτό μοντάζ, βοηθάει την ταινία να είναι ουσιαστική και να στοχεύει στον εκάστοτε στόχο της, χωρίς να φλυαρεί ή να πλατειάζει ανούσια.
Αυτή η ταινία, πάνω και πέρα απ' όλα, είναι μια ταινία ερμηνειών. Και ναι, μπορεί να εκτιμάμε το γεγονός πως τόσο ο McConaughey όσο και ο Leto, έχασαν εξαντλητικό βάρος προκειμένου να υποδυθούν τους χαρακτήρες τους, αυτό όμως που είναι πιο σημαντικό και πιο σπουδαίο, είναι η εσωτερική τους μεταμόρφωση. Φαίνεται ξεκάθαρα πως δεν μελέτησαν απλά το ρόλο τους, αλλά έγιναν οι ίδιοι οι χαρακτήρες που κλήθηκαν να υποδυθούν, βιώνοντας στο πετσί τους κάθε ψυχολογική και συναισθηματική αλλαγή κι εξέλιξη στη διάρκεια της ζωής τους, όσο αυτή διήρκησε από τότε που ανακάλυψαν πως είναι φορείς. Ο McConaughey είναι συγκλονιστικός στο ρόλο ως Ron, ξετυλίγοντας όχι μόνο το πολύπλευρο ταλέντο του, αλλά και την πολύπλευρη φύση του χαρακτήρα του που μέσα από έναν μακροχρόνιο αγώνα ενάντια στο θάνατο, αναγκάζεται να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη και παράλληλα, να κοιτάξει την ίδια την κοινωνία που ζει μέσα από ένα καθαρό πρίσμα που τον κάνει να αλλάξει τον χαρακτήρα του και να διαμορφώσει τα πιστεύω και τα ιδανικά του. Όσο για τον Leto, μοναδικά υπέροχος και συγκινητικός σε έναν ρόλο πρόκληση που μετά από τέσσερα χρόνια αποχής από το σινεμά, χαιρόμαστε που επέστρεψε για να τον υποδυθεί.
Η ταινία, συνολικά, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αριστούργημα, ωστόσο, δεν είναι σε καμία των περιπτώσεων άλλη μια εμπορική ταινία του Hollywood, αν και κάπου προς το τέλος της, μοιάζει να τραμπαλίζεται και να χάνει ελαφρώς τον προσανατολισμό της. Η σκηνοθεσία και το μοντάζ είναι εξαιρετικά, στοχεύουν στον πυρήνα της ιστορίας, στην καρδιά την πρωταγωνιστών και θυμίζουν πραγματικό ανεξάρτητο κινηματογράφο, που είμαι βέβαιη πως σε πολλούς έχει λείψει. Θα ήθελα να έχει επικεντρωθεί λίγο περισσότερο στη νομική κόντρα ανάμεσα στον Ron και την Αμερικάνικο Οργανισμό Φαρμάκων, δεδομένου ότι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που χαλάει την ευρύτερη αίσθηση που σου αφήνει ως παραγωγή, απλά δεν σου επιτρέπει να την χαρακτηρίσεις τέλεια. Επίσης, στον ρόλο της Garner, θα ήθελα να δω κάποια άλλη, πιο δοτική ηθοποιό, αλλά και πάλι στο σύνολο αυτό φαντάζει ψεγάδι. Με το οσκαρικό δίδυμο McConaughey-Leto, η ταινία παίρνει όσους πόντους χρειάζεται προκειμένου να ξεχωρίσει στις καρδιές όσων θα την δουν, σε μια ταινία που υμνεί τη ζωή, αλλά και τον αγώνα όλων εκείνων που παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο. Μια ταινία που συγκινεί χωρίς να γίνεται μελοδραματική και που αναμφίβολα, αξίζει να δείτε.
Βαθμολογία 8/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Dallas Buyers Club
Είδος: Δραματική
Σκηνοθέτης: Jean-Marc Vallee
Πρωταγωνιστές: Matthew McConaughey, Jared Leto, Jennifer Garner, Dallas Roberts, Steve Zahn, Denis O`Hare, Griffin Dunne, Jane McNeill, James DuMont, Kevin Rankin, Bradford Cox, J.D. Evermore
Παραγωγή: 2013
Διάρκεια: 117'
Επίσημο site:
15 Σχόλια:
Μόλις το διάβασα! Σε γενικές γραμμές συμφωνώ, αλλά στέκομαι στο σημείο που αναφέρεις τη Γκάρνερ. Πιστεύω ότι η επιλογή της δεν ήταν τυχαία, δεδομένου ότι δε χρειάζονταν μια εντυπωσιακή ή δυναμική ηθοποιό, αλλά κάποια με χαμηλό προφίλ και ευγενική φυσιογνωμία, που θα απέδιδε το κομμάτι της χωρίς να κλέψει κάτι από τους άλλους δύο. Για μένα ήταν μια σεμνή παρουσία που "κράταγε τα μπόσικα" της ταινίας! Αυτά! 8/10 και από εμένα! Καλημέρα και φιλάκι!
@ Vayia προσωπικά, η Garner, δεν μου αρέσει. Είναι άχρωμη και άοσμη, εντςλώς αδιάφορη. Ναι, σίγουρα δεν ήθελα να δω καμιά sexy γκόμενα, αλλά θα ήθελα μια προσωπικότητα που όταν χρειάστηκε, θα μου μετέφερε συναίσθημα και δυναμισμό, κάτι που η συγκεκριμένη δεν τα κατάφερε και που δίπλα σε ένα δίδυμο σαν κι αυτό που βρέθηκε, χάθηκε! Καλησπέρα αγαπάκι! :* <3
Καλά εννοείται θα το δω...και μετά θα επανέλθω για περαιτέρω σχολιασμό!!!
Χρειαζόμουν ένα κίνητρο για να το δω και με αυτή την κριτική μου το έδωσες!!!
@ Νικολέτα και Χρύσα, περιμένω να το δείτε και να επιστρέψετε με εντυπώσεις! ;)
Τέλεια ανάλυση Γιώτα μου! Την είχα δει την ταινία σχετικά νωρίς, πριν ακόμα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα, και περίμενα να τη δεις για να διαβάσω την άποψή σου.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου. Όντως η ταινία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αριστούργημα αλλά όπως πολύ καλά είπες, είναι μια ταινία ερμηνειών και αυτό που θέλει να πει το λέει. Οι McConaughey και Leto είναι πραγματικά εξαιρετικοί και άξιζαν και οι δύο τα Όσκαρ που πήραν κατά την άποψή μου. Δεν είμαι καθόλου φαν του McConaughey αλλά σε αυτή την ταινία ήταν πάρα πολύ καλός. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι ακόμη με εκνευρίζει όποτε τον βλέπω! LoL
Προσωπικά πιστεύω ότι ταινίες με τέτοιο θέμα θα πρέπει όλοι να τις βλέπουν γιατί δυστυχώς το AIDS είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα της εποχής που ζούμε και αν και σήμερα γνωρίζουμε περισσότερα από την εποχή που πρωτοεμφανίστηκε, ακόμη η πλειοψηφία δεν είναι καθόλου ενημερωμένη και υπάρχει ο στιγματισμός κτλ. Αλλά λόγω του ότι δεν είναι η κλασική Αμερικάνικη εμπορική ταινία δε θα αρέσει σε όλους. Ειδικά όταν δεν ξέρεις πετί τίνος πρόκειται και ξεκινήσεις να τη βλέπεις με την ιδέα ότι θα δεις κάτι σαν blockbuster ή επειδή οι δύο πρωταγωνιστές κέρδισαν Όσκαρ. Γνωρίζω αρκετούς που το έκαναν για αυτό το λόγο και προσπερνώντας το θέμα και το μήνυμα που ήθελε να δώσει, είπαν απλά ότι δεν τους άρεσε ή ότι ήταν χάλια ταινία.
Τελοσπάντων, θα ήθελα να σου προτείνω δυο ακόμη ταινίες πάνω στο ίδιο θέμα που είδα και πιστεύω ότι αξίζουν. Η μια προβλήθηκε πριν λίγες μέρες στο ΗΒΟ και θα πρέπει να έχεις ακούσει για αυτήν μιας και ακούστηκε αρκετά. Είναι το "Normal Heart" και επίσης μου άρεσαν πολύ οι ερμηνείες των Matt Bommer, Mark Ruffalo και Julia Roberts. Είμαι σίγουρη ότι θα δούμε αρκετές υποψηφιότητες στα ΕΜΜΥ στις 10 Ιουλίου.
Και μια σχετικά πιο παλιά (4-5 χρόνια περίπου), το "House of Boys". Τις έχω και τις δύο. Την πρώτη είμαι σίγουρη ότι θα την βρεις εύκολα. Η δεύτερη είναι λίγο πιο δύσκολο. Μπορώ να στείλω στο mail σου και τις δύο αν θες :)
@ Ιφιγένεια, χαίρομαι που σου άρεσε γιατί είναι πραγματικά μια πάρα πολύ καλή και συγκινητική ταινία, που παρά τις όποιες αδυναμίες της, περνάει πολύ σπουδαία και σημαντικά μηνύματα για ένα θέμα που νομίζω πως θα έπρεπε να απασχολεί τον καθένα από εμάς.
Με ενδιαφέρουν οι προτάσεις σου κι αν δεν καταφέρω να τις βρω, θα σου πω να μου τις στείλεις! ;)
Ακριβώς Γιώτα μου!
Θα στις στείλω για να τις έχεις για να μην τις ψάχνεις (το "House of boys" μου πήρε σχεδόν 2 χρόνια να το βρω οπότε ξέρω :/) και όποτε μπορέσεις και βρεις λίγο χρόνο τις βλέπεις. Δεν βιαζόμαστε :) Ελπίζω να σου αρέσουν...
@ Ιφιγενειάκι, σ' ευχαριστώ πολύ! Τα έλαβα! <3
Δεν κάνει τίποτα :) Όποτε είσαι σε mood για τέτοιο στόρυ και δραματική ταινία θα τις έχεις εκεί xoxox
@ Ιφιγενειάκι... είπαμε... είμαι μουλάρα, αλλά όχι και τόσο! :p
Χα, χα, χα...
Η ανάλυση σου με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη εκτός από τις ασυμμετρίες στο σενάριο,που προσωπικά δεν τις αντιλήφθηκα γιατί με συνεπήρε το συναίσθημα.
Πολύ ανθρώπινη και συγκινητική ιστορία για τον αγώνα ενός ανθρώπου να ζήσει τη ζωή που του απομένει με καλύτερη ποιότητα και διάρκεια από αυτή που του επιφύλαξε η μοίρα. Μια από τις καλύτερες ταινίες του 2013, αναμφίβολα.Δύο εκπληκτικοί ρόλοι και ερμηνείες από ΜακΚόναχι και Λέτο.
Και ο Dicaprio ήταν υπέροχος στον Λύκο της Γουόλ Στριτ...αλλά ο McConaughey ήταν πραγματική αποκάλυψη!
@ Νόρα μου, κάποτε δεν τα πρόσεχα κι εγώ. Πλέον, λόγω δουλειάς, τα εντοπίζω! :P
Πάντως, υπέροχη ταινία, συγκλονιστικές ερμηνείες και φοβερά νοήματα! Αγαπώ, απλά!
Καλά... ο McConaughey δεν έχει πολλές πιθανότητες να είναι ξανά υποψήφιος, ενώ ο Leo είναι κάθε χρόνο. Θα το πάρει κάποια στιγμή, που θα πάει! Χα, χα, χα...
Γιατί μουλάρα Γιώτα μου? Προσωπικά δεν μπορώ να κάτσω να δω δραματική ταινία ανά πάσα ώρα και στιγμή...θέλω να είμαι σε κατάλληλο mood για να το κάνω. Το ίδιο ισχύει και για κωμωδίες, θρίλερ κτλ. LoL Είναι περίοδοι που θα κάτσω να δω ό,τι θρίλερ ή κωμωδία μπορείς να φανταστείς (καλές ή κακές ταινίες δεν παίζει ρόλο) και είναι περίοδοι που δεν θέλω να ακούω... Αλλά μπορεί να είμαι εγώ η περίεργη...δεν αποκλείεται! :Ρ
Όσο για τον Ντι Κάπριο, θα το πάρει...πού θα πάει? Απλά είναι άτυχος ο καημένος! Όσο και να μην μου αρέσει ο ΜακΚόναχι, πραγματικά το άξιζε για την ερμηνεία του σε αυτή την ταινία! Μπορεί και να είναι και αυτό που λες Γιώτα μου, ότι θα πρέπει να "χαλάσει" λίγο την εικόνα του για να του το δώσουν αλλά δεν θέλω να το πιστέψω αυτό..το αξίζει με ερμηνείες που έχει κάνει ως τώρα απλά δεν του έκατσε γιατί κάθε χρονιά κάποια άλλη ερμηνεία ξεπετάγεται. Είναι άδικο να περιμένουν αυτό για να του το δώσουν αλλά τελοσπάντων...ευελπιστούμε ότι θα πάρει το πολυπόθητο αγαλματάκι σύντομα! Ποιος ξέρει? ;)
@ Ιφιγενειάκι, τις έλαβα τις ταινίες και σ' ευχαριστώ πολύ. Ελπίζω να καταφέρω σύντομα να ξεκλέψω λίγο χρόνο και να τις δω! :)
Εμ... θα έρθει η ώρα του... ελπίζω... μην καταλήξει κι αυτός σαν κάτι άλλες ηθοποιάρες που αρκέστηκαν σε τιμητικό oscar στα γεράματά τους! :P
Δημοσίευση σχολίου