Το "Mayonaka no Oyatsu" είναι δημιουργία της Kanda Neko το οποίο και κυκλοφόρησε το 2011 από τον εκδοτικό Nihon Bungeisha. Στην αρχή δημοσιεύτηκε ανά κεφάλαιο στο περιοδικό "Karen" ενώ λίγο αργότερα κυκλοφόρησε και σε ολοκληρωμένο manga. Αν και ιδιαίτερα μικρό, αφού μετράει μόλις 145 σελίδες και 4 κεφάλαια, πρόκειται για ένα αρκετά δημοφιλές yaoi manga, ίσως επειδή υπάγεται στην κατηγορία του slice of life η οποία και έχει φανατικό κοινό.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ MANGA:
Ο Fuji Azuma είναι ενθουσιασμένος που θα έχει την ευκαιρία να περάσει δύο ολόκληρες εβδομάδες μαζί με τον αγαπημένο του ανιψιό Taira, γιο της αδερφής του και κατά 8 χρόνια νεότερο από εκείνον. Στα μάτια του Azuma, ο Taira είναι ό,τι καλύτερο έχει δημιουργήσει ποτέ η φύση, ενώ νιώθει απέραντη αγάπη και θαυμασμό γι' αυτό το μικρό αγόρι που κατέχει την πιο υψηλή θέση στην καρδιά του και που θα έκανε τα πάντα για να το προστατέψει. Όταν όμως η αδερφή του τού ανακοινώνει πως θα φύγει από την Ιαπωνία για να ζήσει στην Αγγλία -παίρνοντας μαζί και τον γιο της-, ταράζεται, μια ταραχή που θα μετατραπεί σε σοκ όταν ο Taira θα τον φιλήσει και θα του υποσχεθεί πως δεν θα επιστρέψει πίσω, παρά μονάχα όταν θα είναι πλέον πιο ψηλός από εκείνον. Τέσσερα χρόνια περνάνε από τότε και ο Azuma συνεχίζει την εργένικη ζωή του, χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο να συμβαίνει στην καθημερινότητά του, μέχρι που η πόρτα του σπιτιού του χτυπάει και πίσω της βρίσκεται ένας γοητευτικός άντρας που δεν γνωρίζει. Ένας άντρας που δεν είναι άλλος από τον Taira που έχει επιστρέψει με σκοπό να τηρήσει την υπόσχεσή του.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ:
- Θα ξεκινήσω από το art του manga το οποίο έχει τα θετικά και τα αρνητικά του στοιχεία. Στα θετικά πρέπει να αναφέρουμε την "καθαρότητα" του σχεδίου, αλλά και το γεγονός πως δεν είναι μπουκωμένο, άρα κουραστικό. Επιπλέον, η mangaka, αποτυπώνει πάρα πολύ ωραία τα προφίλ και τα 3/4 των ηρώων της, με τα χαρακτηριστικά τους να είναι ισορροπημένα και πολύ όμορφα. Και πάμε στα αρνητικά που κατά μία έννοια σχετίζονται με τα παραπάνω. Ορισμένες στιγμές το σχέδιο παραείναι απλό και άδειο στο φόντο του, ενώ όσον αφορά τους ήρωες, όταν αυτοί αποτυπώνονται κατά πρόσωπο, κάπου χάνονται οι προαναφερόμενες ισορροπίες.
- Πάμε τώρα στο θέμα που είναι κομματάκι... ιδιαίτερο. Αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με το ότι είναι yaoi -άλλωστε με έχετε μάθει τώρα πια-, όσο με το ότι πραγματεύεται μια σχέση μέσα σε οικογενειακά πλαίσια. Αυτό θα μπορούσε να είναι προκλητικό ωστόσο δίνεται με τέτοιον τρόπο που τελικά δεν σε ενοχλεί. Άλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή σχέσης θείου-ανιψιού, που είναι λιγότερο προκλητική από άλλες, αλλά και το πως αντιμετωπίζεται από τους γύρω ή τις αποστάσεις που θέτονται.
- Είναι ωραίο το γεγονός πως υπάρχει παρελθόν στην ιστορία που εξελίσσεται στο σήμερα και πως αυτό μας παρουσιάζεται αρκετά αναλυτικά, και δεν υπονοείται. Έτσι, όχι μόνο μπορούμε να δούμε την γέννηση του συναισθήματος και την εξέλιξή τους μέσα στον χρόνο, αλλά το πως αυτό αποκτάει γερές και ρεαλιστικές βάσεις. Παράλληλα, πρέπει να πούμε πως η δημιουργός έχει καταφέρει να συνδυάσει εξελικτικά και το παρουσιαστικό των ηρώων της, που κι αυτό άλλαξε προφανώς με τα χρόνια, με πολύ πετυχημένο τρόπο, κάνοντας αλλαγές στα πλαίσια του "τόσο-όσο", χωρίς να καταφύγει σε υπερβολές.
- Δεν είναι ιδιαίτερα τολμηρό, ούτε προκλητικό. Θα μπορούσε να είναι λίγο πιο παραστατικό, αφού όλη κι όλη μια σκηνή είναι σεξουαλικού περιεχομένου, αλλά τελικά δεν μας ενοχλεί και τόσο, κυρίως επειδή είναι μια ιστορία που μιλάει στο συναίσθημα και όχι στο πάθος. Άλλωστε, κάθε πράξη είναι υποκινούμενη από την αγάπη και η ολοκλήρωση του έρωτα -σε όποια μορφή- είναι καθαρά μια εξελικτική κατάσταση και όχι η ουσία.
- Έχει αρκετά καλό χιουμοράκι, πράγμα που υποστηρίζει την κωμική νότα που θέλει να δώσει η δημιουργός. Σκοπός της δεν είναι να μας χαρίσει μια δραματική, αλλά μια slice of life ιστορία με κωμικές προεκτάσεις και το πετυχαίνει σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, παίζοντας κυρίως με τις αμήχανες στιγμές των πρωταγωνιστών της και με τις ανασφάλειές τους, καταστάσεις που λίγο-πολύ όλοι μας έχουμε ζήσει και μπορούμε να ταυτιστούμε.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά για μένα, η συγκεκριμένη ιστορία είναι μία από τις πολύ αγαπημένες μου. Δεν είμαι σίγουρη πως μπορώ να εξηγήσω το γιατί, αλλά για κάποιο παράξενο λόγο, αγγίζει βαθύτερες χορδές μέσα μου. Είναι μια ιστορία τρυφερή, αρκετά ρεαλιστική, που μπλέκει και λίγο συμπλέγματα τύπου "Οιδιπόδειο" μέσα της, που θα σε κάνει να χαμογελάσεις πολλές φορές -και ορισμένες άλλες να γελάσεις-, και που χάρη στις αμήχανες στιγμές της σε κάνει να ταυτιστείς. Εντάξει, δεν ισχυρίζομαι πως έχουμε ερωτευτεί κάποιον συγγενής μας, αν και δεν αποκλείω καθόλου το ενδεχόμενο στα μικράτα μας, οι περισσότεροι, να είχαμε νιώσει κάποιο μικρό σκίρτημα για κάποιον που θεωρούνταν για εμάς, "απαγορευμένος καρπός", είτε λόγω σχέσης με την οικογένεια, είτε λόγω διαφοράς ηλικίας. Εν πας περιπτώσει, όλα τα παραπάνω είναι καταστάσεις που συναντάμε σε αυτή την ιστορία και που τις απολαμβάνουμε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, παρακολουθώντας το χρονικό μιας σχέσης που ξεκινάει παλιά μεν, που μας επιτρέπει, όμως, να το ζήσουμε δε και που με το δικό της τρόπο είναι πολύ ξεχωριστή και που αποδεικνύει πως καμιά φορά η εμμονή, μπορεί να είναι αφοσίωση, απλά ερμηνευμένη με λάθος τρόπο.