Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
1935. Η αμερικανίδα Ρόζυ Μπελ Μάνον φτάνει στο Παρίσι για να εργαστεί ως ξένη ανταποκρίτρια, μια δουλειά που πάντα ονειρευόταν. Εκεί θα ζήσει ένα θυελλώδη έρωτα και θα γίνει μάρτυρας ενός σκοτεινού φόνου, σε μια περίοδο που ο πόλεμος πλησίαζε επικίνδυνα. Στα συχνά της ταξίδια στο Βερολίνο είχε να αντιμετωπίσει τους κινδύνους της εβραϊκής της καταγωγής, την δυσπιστία του εραστή της και έναν απρόσκλητο επισκέπτη την παραμονή της Νύχτας των Κρυστάλλων.
Και τελικά, λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, πρέπει να διαλέξει με ποιόν θα πάρει το τελευταίο τρένο για το Παρίσι.
Προσωπική άποψη:
Η Michele Zackheim είναι μια πολυδιαβασμένη και πολυβραβευμένη συγγραφέας, με το σύνολο του έργου της να χαίρει της εκτίμησης του κοινού και των κριτικών. Σε προσωπικό επίπεδο, και χωρίς να έχω διαβάσει κάποιο άλλο βιβλίο της εκτός από το "Τελευταίο τρένο για το Παρίσι", δεν μπορώ να ισχυριστώ πως καταλαβαίνω για ποιον λόγο ισχύουν όλα τα παραπάνω. Μπορεί το συγκεκριμένο βιβλίο να είναι ένα ευχάριστο, εύκολο και γρήγορο ανάγνωσμα, αλλά τίποτα περισσότερο, πόσο μάλλον ένα από εκείνα που σου προσφέρουν συγκλονιστικές αναγνωστικές στιγμές και που δεν μπορείς να βγάλεις από το μυαλό σου.
Βρισκόμαστε στο 1935 και η Ρόζυ Μάνον είναι μια σουφραζέτα της εποχής η οποία προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποδείξει την αξία της και να πραγματοποιήσει τα όνειρά της. Ένας δυνατός έρωτας που θα χτυπήσει απρόσμενα την πόρτα της, η προσπάθειά της να διαφυλάξει την ταυτότητά της και να μην αποκαλυφθεί πως είναι Εβραία, το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που θα την οδηγήσει σε φυγή, είναι μόνο μερικά από τα γεγονότα που θα σημαδέψουν τη ζωή της. Τα χρόνια που θ' ακολουθήσουν, η Ρόζυ θα καταφέρει να επιτύχει τους στόχους της, χωρίς όμως να έχει καταφέρει να κλείσει τις παλιές πληγές του παρελθόντος της, αναζητώντας απαντήσεις για όλα όσα την βασανίζουν.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του βιβλίου αυτού, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, είναι πως η επιφανειακή προσέγγιση, τόσο της ιστορίας, όσο και των ίδιων των χαρακτήρων που συμμετέχουν σ' αυτήν. Σαφέστατα και καταλαβαίνω που θέλει να το πάει η συγγραφέας ωστόσο, υπήρχαν στιγμές που ένιωθα σαν να βαριόταν να γράψει λίγο παραπάνω, να αναλύσει και να εμβαθύνει στα γεγονότα έτσι ώστε να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη και σφαιρική εικόνα του συνόλου. Αυτό θα μας επέτρεπε όχι μόνο να ταυτιστούμε με την Ρόζυ, αλλά και να μπορέσουμε να κατανοήσουμε εις βάθος το δράμα της που στην προκειμένη, δεν φαντάζει και τόσο δραματικό, αλλά περισσότερο μιαν σειρά ατυχών γεγονότων που τελικά, δεν οδηγούν σε καμία τεράστια αποκάλυψη, σε κάτι που θα μας ταρακουνήσει.
Ουσιαστικά, και για να μην μακρηγορώ καθώς δεν υπάρχει λόγος για κάτι τέτοιο, η ιστορία αυτή είναι ιδιαίτερα κοινότοπη και βασίζεται σε θεμελιώδεις αλλά κλισέ ιδέες του είδους, που η συγγραφέας δεν προσπαθεί να αναπτύξει και να εξελίξει λίγο περισσότερο, έτσι ώστε να μας προσφέρει ένα μυθιστόρημα που παρά τα όποια τετριμμένα χαρακτηριστικά του, θα κατόρθωνε στο τέλος να έχει την δικιά του ταυτότητα. Και μπορεί η ιστορική απεικόνιση και η μεταφορά του κλίματος της εποχής εκείνης να είναι ιδιαίτερα καλά ως προς την αποτύπωσή τους στο χαρτί, όμως αυτά τα δύο στοιχεία μαζί, δεν είναι αρκετά από μόνα τους για ν' απογειώσουν μια ιστορία που κατά τ' άλλα είχε τα φόντα και τις προοπτικές να πετύχει κάτι καλύτερο.
Βαθμολογία 6/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Michele Zackheim
Μεταφραστής: Φακίνου Μαρία
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Κατηγορία: Ξένη Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2014
Αρ. σελίδων: 304
ISBN: 978-960-569-265-0
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου