"Μούσες εναντίον Σειρήνων" του Βασίλη Καραποστόλη

Δεν γνωρίζω εάν εσύ που κρατάς στα χέρια σου αυτό το βιβλίο ένιωσες, κάποτε, πως δεν χρησιµεύεις σε τίποτα, ενώ θα µπορούσες. Σου έρχεται να κραυγάσεις πως δεν σου αξίζει να χαραµίζεσαι, το αναβάλλεις όµως, καθώς µαντεύεις πως γι’ αυτή σου την έκρηξη θα σε οίκτιραν µάλλον παρά θα σε υπολόγιζαν περισσότερο. Το να εξεγερθείς µοιάζει µάταιο και το να συναινέσεις ταπεινωτικό. Το ξέρω καλά αυτό το αδιέξοδο, το έχω ζήσει. Ξέρω ακόµη και το πώς είναι η πικρία να µετατρέπεται λίγο λίγο σε γλυκό αναισθητικό. Για να γλιτώσει κανείς χρειάζεται, όπως σ’ όλα, τύχη και προσπάθεια. Θα σου µιλήσω αµέσως γι’ αυτά. Θα σου διηγηθώ το πώς ένας άνθρωπος βρέθηκε αντιµέτωπος µε τις νέες Σειρήνες.



"Τα απομεινάρια του φανατισμού" του Γεωργίου Παμπούκη

Από κάπου ξεκινάµε, όλοι µας, την πολιτική µας τοποθέτηση: οικογενειακές καταβολές, µε τις παλιές πολιτικές αγάπες και τα παλιά µίση, εφηβικές ανησυχίες, συµµετοχή, στα νιάτα µας, σε πολιτικούς σχηµατισµούς, µεταγενέστερες ίσως ανακατατάξεις ή αποκηρύξεις και ένα σωρό άλλα. Ένα όµως στοιχείο παραµένει συνήθως αµετάβλητο: ο διαχωρισµός της αριστερής και της δεξιάς ιδεολογίας. Διαχωρισµός που παραµένει απρόσβλητος από κάθε σηµαντικό ιστορικό γεγονός του παρελθόντος, από κάθε απόπειρα «καρτεσιανής» κριτικής τοποθέτησης των πραγµάτων, αλλά και από κάθε νέα ιστορική ανατροπή που γίνεται στις µέρες µας. Το εάν τελικά ο πολίτης ανήκει στην Αριστερά ή στη Δεξιά αποτελεί πλέον µέρος του DNA του και δεν αλλάζει σε όλη του τη ζωή! (Να κάτι ανάλογο: θυµάστε µήπως για ποιο λόγο, όταν ήσασταν πιτσιρίκος, αποφασίσατε, κάποια στιγµή, να γίνετε Ολυµπιακός ή Παναθηναϊκός και στη συνέχεια παραµείνατε έτσι σε όλη σας τη ζωή;)
Εάν, λοιπόν, κάποιος µας πει ότι σήµερα η εµµονική «προσκόλληση» σε αυτούς τους διαχωρισµούς είναι πλέον χωρίς αντικείµενο και ότι, αντίθετα απ’ ό,τι πιστεύαµε, είναι όχι µόνο εξαιρετικά βλαβερή για την κοινωνία µας, αλλά και χωρίς κανένα απολύτως νόηµα, µάλλον θα αντιδράσουµε βίαια! Παρ’ όλα αυτά, θα πρέπει να αποτολµηθεί!

"Ονόματα του κομμουνισμού" του Αριστείδη Μπαλτά

Τα κείµενα που συγκεντρώνονται εδώ θέλουν να είναι κείµενα θεωρητικά και συνάµα πολιτικά.
Συστήνουν µια στόχευση η οποία επιδιώκει να αναδείξει και να υπογραµµίσει τη σταθερότητα της κοµµουνιστικής προοπτικής, τα στοιχεία της που αντέχουν στον χρόνο και την καθιστούν πολιτικά µαχητή ακόµη και σε συνθήκες εξαιρετικά δυσµενείς, όπως αυτές που ζούµε σήµερα.
Αιτούµενο είναι η εδραίωση µιας εννοιολογικής πειθαρχίας, στηριγµένης τόσο επιστηµονικά όσο και φιλοσοφικά, που να µπορεί να υπερβαίνει συγκυρίες και να αφοµοιώνει διευρύνσεις, τροποποιήσεις ή εννοιολογικές αλλαγές, χωρίς να χάνει τη σταθερότητά της.



"Μικρή ιστορία της οικονομικής επιστήμης" του Niall Kishtainy

Τι προκαλεί τη φτώχεια; Eίναι οι οικονομικές κρίσεις αναπόφευκτες στον καπιταλισμό; Η παρέμβαση της κυβέρνησης στην οικονομία είναι ευλογία ή κατάρα;
Οι απαντήσεις σε ερωτήσεις σαν αυτές μας ενδιαφέρουν όλους, εντούτοις το ανοίκειο γλωσσικό ιδίωμα της οικονομικής επιστήμης τρομάζει τους περισσότερους ανθρώπους.
Η Μικρή ιστορία της οικονομικής επιστήμης μάς βοηθάει, με τρόπο προσιτό και ελκυστικό, να κατανοήσουμε καλύτερα την πορεία της οικονομικής ιστορίας και των οικονομικών ιδεών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.