Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Στην ηλικία των δέκα ετών, η Μιράντα Τσίβερ δεν έδειχνε καθόλου σημάδια ότι θα γινόταν κάποια μέρα καλλονή.
Ακόμα και η ίδια είχε αποδεχτεί το γεγονός ότι, αν και ήταν κόρη βαρόνου, θα δυσκολευόταν να βρει σύζυγο – μέχρι το απόγευμα που ο όμορφος υποκόμης Τέρνερ φίλησε το χέρι της και της υποσχέθηκε ότι μια μέρα θα μεγάλωνε και θα γινόταν μια όμορφη και έξυπνη γυναίκα. Και ακόμα και στην ηλικία των δέκα ετών, η Μιράντα ήξερε ότι θα τον αγαπούσε για πάντα.
Σήμερα ερωτεύτηκα! έγραψε στο ημερολόγιό της.
Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν σκληρά για τον Τέρνερ και τον μετέτρεψαν σε έναν μοναχικό, πικρόχολο άντρα, συντετριμμένο από μια μεγάλη απώλεια. Αλλά η Μιράντα δεν ξέχασε ποτέ αυτό που είχε γράψει στο χαρτί τότε που ήταν ακόμα παιδί – και όταν οι δρόμοι τους ξανασυναντιούνται εννέα χρόνια αργότερα, εκείνη δεν σκοπεύει να επιτρέψει στην αγάπη που ήταν το πεπρωμένο της να ξεγλιστρήσει μέσα από τα χέρια της...

Προσωπική άποψη:
Εντάξει... Πλέον μπορώ να το επιβεβαιώσω και με τη βούλα που λένε... Η Julia Quinn δεν είναι και ποτέ δεν θα γίνει μία απ' τις αγαπημένες μου συγγραφείς στην κατηγορία του historical romance. Είναι αρκετά συντηρητική για τα γούστα μου, προτιμάει πιο κλισέ στοιχεία στο χτίσιμο της εκάστοτε πλοκής της, κάτι που στερεί από τα βιβλία της το στοιχείο της έκπληξης και της ανατροπής, ενώ διακρίνονται από περισσότερο δράμα απ' όσο, όχι μόνο θα θέλαμε από ένα κατά τ' άλλα ανάλαφρο βιβλίο, αλλά κι απ' όσο θα έπρεπε στην πραγματικότητα. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πως δεν έχει την αφηγηματική ικανότητα που απαιτείται, αλλά από μόνο του δεν είναι αρκετό για να με μαγέψει.

Η Quinn, απόλυτα πιστή στο ύφος, στα ήθη, στα έθιμα, μα και στην ευρύτερη αισθητική και κοινωνική συνθήκη της εποχής στην οποία τοποθετεί τη δράση της ιστορίας της, ζωντανεύει με λόγο παραστατικό, ίσως και κάπως λυρικό στα σημεία, όλα όσα συνθέτουν το όλον της ταυτότητάς της. Μιας ταυτότητας που ναι μεν είναι βουτηγμένη στον συντηρητισμό, αλλά παράλληλα διακρίνεται και από μια ρεαλιστική, για τα δεδομένα της τότε εποχής, αυστηρότητας και προσδοκίας, τόσο από τα αρσενικά μέλη μιας κοινότητας, όσο και από τα θηλυκά που βρίσκονταν σε δεύτερη μοίρα, πάντοτε αρκετά σκαλιά κάτω από τους άντρες, αναγκασμένα να υποταχθούν σε κανόνες δήθεν καθωσπρεπισμού και πρέπει. Κι αν αυτό φαντάζει κάπως ενοχλητικό στο σήμερα, ως θεωρία και ιδέα, στο εν λόγω μυθιστόρημα αποτυπώνεται με τη ζωντάνια και την αληθοφάνεια που αρμόζει.

Όπως προανέφερα, η ιστορία της Μιράντα έχει αρκετό δράμα που δεν χρειάζεται στην πραγματικότητα, όχι γιατί είναι ενοχλητικό και μας στεναχωρεί, αλλά γιατί, στην ουσία, δεν εξυπηρετεί κάτι στην εξέλιξη της πλοκής. Δίνει την αίσθηση πως υπάρχει απλά για να δημιουργήσει εντυπώσεις κι αυτό δεν το λες και καλό. Από την άλλη, βέβαια, και παρά τις όποιες αδυναμίες της πλοκής, πρέπει ν' αναγνωρίσω πως η Μιράντα είναι ένας χαρακτήρας που αγαπάς και δένεσαι μαζί του, όχι μόνο γιατί είναι αντισυμβατική για την εποχή της, αλλά γιατί αντιμετωπίζει τα όποια δεινά της με σθένος και γενναιότητας, ενώ παράλληλα δεν διστάζει να τολμήσει και να ρισκάρει κυνηγώντας την προσωπική της ευτυχία. Και όταν όλο αυτό γίνεται με καθαρά προσωπικά κίνητρα και όχι φέροντας τη σημαία ενός αδικαιολόγητου φεμινιστικού παραληρήματος, προσωπικά το εκτιμώ λίγο περισσότερο.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Julia Quinn
Μεταφραστής: Οράτου Νινέττα
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 400
ISBN: 978-618-5229-51-1