Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Έχει ήδη αρχίσει να βραδιάζει όταν ο ντετέκτιβ Τζακ Κάφερι φτάνει στο σημείο όπου βρίσκεται το θύμα κλοπής αυτοκινήτου. Έχει αντιμετωπίσει αντίστοιχα περιστατικά στο παρελθόν, όμως αυτό είναι διαφορετικό…
Στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου που κλάπηκε βρισκόταν ένα εντεκάχρονο κοριτσάκι, το οποίο ακόμα αγνοείται.
Ύστερα από ένα ανώνυμο γράμμα, ο Κάφερι είναι σίγουρος ότι ο απαγωγέας δεν θα αργήσει να ξαναχτυπήσει και το ένστικτό του σπάνια τον έχει προδώσει…
Όμως κάτι είναι πολύ λάθος. Ο απαγωγέας φαίνεται να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από την αστυνομία.
Ο Τζακ πρέπει να βιαστεί…
Μην την αφήσεις στιγμή από τα μάτια σου… 

Προσωπική άποψη:
Έπειτα από δύο βιβλία που καθήλωσαν και σόκαραν το αναγνωστικό κοινό, κι άλλα δύο που ακολούθησαν προκαλώντας του πιο μέτρια κι ανάμεικτα συναισθήματα, η αγαπημένη, κατά τ' άλλα, συγγραφέας Mo Hayder επιστρέφει με το πέμπτο κατά σειρά βιβλίο της σειρά των περιπετειών του  Τζακ Κάφερι. Κι όχι απλά επιστρέφει, αλλά το κάνει με τον καλύτερο και δυνατότερο τρόπο που θα μπορούσε, θυμίζοντάς μας, μάλιστα, πολύ τον εαυτό της έτσι όπως μας πρωτοσυστήθηκε. Σκληρή, ακραία, τολμηρή, πρόθυμη να παίξει με τις μεγαλύτερες φοβίες μας, ώστε να τις εκμεταλλευτεί στο έπακρο προκαλώντας μας ρίγη ανατριχίλας και μια εσωτερική αγωνία -που ειδικά για όσους είναι γονείς, αποδεικνύεται ακόμα μεγαλύτερη.

Ένας άγνωστος άντρας κλέβει το αυτοκίνητο μιας γυναίκας. Το πρόβλημα δεν είναι η ίδια η κλοπή, αλλά το γεγονός πως στο πίσω κάθισμα αυτού βρισκόταν η εντεκάχρονη κόρη της. Οι έρευνες τής αστυνομίας οδηγούν στην ανακάλυψη δύο ακόμα παρόμοιων περιστατικών, κι αν και αρχικά δημιουργείται η σκέψη πως πρόκειται για οργανωμένες κλοπές, σύντομα αυτή αναθεωρείται και όλα δείχνουν πως πρόκειται για υποθέσεις απαγωγής ανηλίκων. Την υπόθεση, φυσικά, αναλαμβάνει ο Τζακ Κάφερι, με την υπόθεση αυτή να του ξυπνά επίπονες μνήμες του παρελθόντος, τότε που ο μικρότερός του αδερφός βρέθηκε να κακοιποιείται στα χέρια ενός διεστραμμένου δολοφόνου που ποτέ δεν τιμωρήθηκε όπως του άξιζε. Για την αστυνομία, λοιπόν, ξεκινάει ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό, με τον δράστη, όμως, να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά της. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για τον Κάφερι και την ομάδα του και το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να βιαστούν να δώσουν λύση στο γρίφο.

Όπως προανέφερα, η Hayder, έπειτα από δύο βιβλία όπου διαφοροποίησε λίγο το ύφος της σειράς της, μα και την ταυτότητά της συνάμα -χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό-, επιστρέφει στον παλιό καλό της εαυτό, εκείνον που δεν διστάζει να προκαλέσει τα πιο αρχέγονα ένστικτά μας, μα και να παίξει με το υποσυνείδητό μας, ακόμα και με την ηθική μας, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με κρίσιμα, προσωπικά διλήμματα, που υπάγονται τόσο στο φάσμα της υποκειμενικής, όσο και της αντικειμενικής προσέγγισής τους. Γιατί, όταν το θύμα μιας ιστορίας δεν είναι ένας ενήλικας μα ένα παιδί, ένα θύμα, δηλαδή, που δεν μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του και γίνεται άθελά του έρμαιο της κάθε διαστροφής ενός αρρωστημένου μυαλού, τα θεμέλια της ηθικής μας συνείδησης τρίζουν, με την αντικειμενικότητα να χάνεται και την έννοια του σεβασμού απέναντι στη ζωή ν' αλλάζει διάσταση και πλαίσιο. Και μπορεί η Hayder, περιγραφικά τουλάχιστον, να μην σοκάρει τόσο όσο στο παρελθόν, αλλά καμιά φορά αυτό είναι περιττό για να ταραχτείς. 

Το πιο δυνατό χαρτί, όμως, του συγκεκριμένου βιβλίου, δεν είναι άλλο από το πως η Hayder χειρίζεται το "παιχνίδι" του απαγωγέα, σε επίπεδο αλληλεπίδρασης με τις οικογένειες των θυμάτων. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, μια ιστορία με την συγκεκριμένη θεματολογία, στον πυρήνα της, εκτός από το αστυνομικό στοιχείο που είναι δεδομένο, δεν μπορεί ν' αφήνει εκτός των ανθρώπινο, ψυχογενή παράγοντα. Δεν είναι δυνατόν μια οικογένεια που περνάει μια τέτοια "κρίση" να βγαίνει αλώβητη μέσα απ' αυτήν και να μην λυγίζει κάτω από το βάρος των ευθυνών, της ενοχής, της αγωνίας που την βασανίζει. Γιατί, βιώνοντας έναν τέτοιον Γολγοθά, ο άνθρωπος, αν όχι αλλάζει, ρίχνει τις μάσκες του, ξεγυμνώνει την ψυχή του, επιτρέπει στον εαυτό του να εξωτερικεύσει όλα τα αρνητικά συναισθήματα και τις σκέψεις που μπορεί να καταπίεζε. Μπορεί να γίνει σκληρός, κακός, ακόμα και άδικος -ή και υπερβολικά δίκαιος-, και τελικά, μέσα απ' αυτήν την τρικυμία που θα δοκιμάσει τις σχέσεις όλων μεταξύ τους, θ' αποδειχθεί αν θα βουλιάξουν όλοι μαζί στον πάτο της απελπισίας ή αν θα καταφέρουν να βγουν πιο δυνατοί κι ενωμένοι. 

Ψυχογραφικά, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε μια ιστορία που είναι κάτι περισσότερο από άρτια. Είναι αριστοτεχνική, τόσο ως προς την σύλληψη της όλης ιδέας, όσο και ως προς την εκτέλεση και την ανάπτυξη αυτής. Το ίδιο ισχύει και για την ευρύτερη εμπλοκή του Κάφερι στην όλη υπόθεση, που εκτός από επαγγελματική είναι και προσωπική, σ' έναν βαθμό, χωρίς ωστόσο να χάνονται οι λεπτές ισορροπίες που όφειλαν να διατηρηθούν προκειμένου να μην επικεντρωθούμε στο προσωπικό δράμα του δεύτερου, μα σε αυτό των οικογενειών που αναζητούν με αγωνία και κρυφή ελπίδα τα παιδιά τους. Κι αν και προσωπικά υποψιάστηκα από νωρίς τον "ένοχο", αυτό καθόλου δεν με ενόχλησε, αφού περισσότερο από το να ενταθεί η αγωνία της αποκάλυψης, επιθυμούσα να ενταθεί η συναισθηματική μου αγωνία, πράγμα που η συγγραφέας πέτυχε τον απόλυτο βαθμό, με μένα να στέκομαι ανίκανη ν' αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου.

Το μοναδικό σημείο που έχω κάποιες μικρές ενστάσεις, σχετίζεται με την παρουσία και την συμμετοχή της Φλι Μάρλι σε όλο αυτό. Ενώ είναι μια ενδιαφέρουσα ηρωίδα με προοπτικές, θεωρώ πως δεν αξιοποιείται με την πλέον κατάλληλο τρόπο, με αποτέλεσμα να νιώθω τελικά πως κάτι μου λείπει απ' αυτήν. Στην προκειμένη περίπτωση δε, αναλώνει πολύ από τον χρόνο της με τις προσωπικές της ενοχές, εξαιτίας του ότι επέλεξε να καλύψει τον αδερφό της αντί να τον οδηγήσει ενώπιον της δικαιοσύνης, γεγονός που έχει προκαλέσει δυσπιστία απέναντι σε όλο της το Τμήμα -γεγονός άδικο μεν, ενδιαφέρον δε, ως προς την διαχείριση μιας κρίσης, εσωτερικής και διαπροσωπικής μεταξύ μιας μεγάλης μερίδας ανθρώπων που όλοι πλην ελάχιστων αγνοούν την αλήθεια, που όμως δεν αποδόθηκε όπως έπρεπε. Παρ' όλα ταύτα, το "Μάτι στο σκοτάδι" είναι ένα καθηλωτικό αστυνομικό θρίλερ που κόβει την ανάσα και που σας προτείνω ανεπιφύλακτα.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Mo Hayder
Μεταφραστής: Γιαννίσης Βαγγέλης
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 560
ISBN: 978-960-605-491-4