Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μπορείς να ξεχάσεις; Μπορείς να συγχωρήσεις; Ύστερα από δεκαέξι χρόνια που ζουν ολότελα αποξενωμένες, δυο αδελφές, η Τζέσικα και η Έμιλι, συναντιούνται ξανά. Αφήνοντας πίσω τους το παρελθόν, προσπαθούν να έρθουν κοντά η μια στην άλλη. Η ζεστασιά που τις ένωνε κάποτε επιστρέφει και η Τζες μετακομίζει στο σπίτι της Έμιλι. Η ζωή τους δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Μέχρι τη μέρα που η Ντέιζι, το μωρό της Έμιλι, εξαφανίζεται την ώρα που το πρόσεχε η Τζες. Και τότε η τέλεια ζωή που είχε χτίσει προσεχτικά η Έμιλι αρχίζει να καταρρέει… Έπρεπε άραγε να εμπιστευτεί την αδελφή της ύστερα από όλα όσα είχαν συμβεί;
Ένα ανατρεπτικό ψυχολογικό θρίλερ στα άδυτα μιας οικογένειας που δεν την ενώνει η αγάπη αλλά τα ένοχα μυστικά… 

Προσωπική άποψη:
Δεν μπορώ να εξηγήσω για ποιον λόγο, αλλά με το που είδα το εξώφυλλο του νέου βιβλίου της Isabel Ashdown, "Η μικρή αδερφή", που κυκλοφόρησε μόλις πριν από λίγες ημέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός, "ερωτεύτηκα". Βέβαια, επειδή έχω δεχτεί αρκετά μεγάλα πλήγματα, σε περιπτώσεις όπου είχα θέσει πολύ ψηλά τις προσδοκίες μου, προσπαθώ να είμαι πιο συγκρατημένη, υπάρχουν, ωστόσο, και οι φορές εκείνες που το ένστικτό μου δουλεύει πιο έντονα από τη λογική και τη σύνεσή μου, πράγμα που συνέβη και στην προκειμένη περίπτωση, με το ένστικτό μου να βγαίνει νικητής. Γιατί το βιβλίο αυτό δεν αποδείχθηκε εξαιρετικά καλό κι ενδιαφέρον, μα κατάφερε να με καθηλώσει, να με δυσκολέψει -ως προς το να κάνω σωστές μαντεψιές και εικασίες σε σχέση με το τι πραγματικά συμβαίνει-, μα και να παίξει με ορισμένους από τους μεγαλύτερούς μου φόβους.

Η Τζέσικα και η Έμιλι είναι αδερφές, αλλά έχουν να συναντηθούν, ή έστω να μιλήσουν, εδώ και δεκαέξι χρόνια. Αφορμή για να ξανανταμώσουν, ο θάνατος της μητέρας τους και η κηδεία αυτής. Οι δύο γυναίκες φαίνεται να έρχονται και πάλι κοντά, με καλά θαμμένα μέσα τους συναισθήματα να έρχονται και πάλι στην επιφάνεια, κάτι που έχει αποτέλεσμα να πάρουν την απόφαση να αφήσουν πίσω το παρελθόν τους και να κάνουν μία νέα αρχή. Έτσι, η Τζες μετακομίζει στο σπίτι της Έμιλι, στο οποίο ζει μαζί με τον σύζυγό της Τζέιμς και τις δύο κόρες της, την δεκαπεντάχρονη Κλόε από τον πρώτο της γάμο, και την Ντέιζι που είναι ακόμα μωρό. Η νέα αυτή συγκατοίκηση φαίνεται να λειτουργεί αρκετά ομαλά, μέχρι τη στιγμή που γίνεται το αναπάντεχο. Η Ντέιζι εξαφανίζεται, ενώ υποτίθεται πως την φυλούσε η Τζες, όσο οι γονείς της έλειπαν σε ένα ρεβεγιόν, ενώ εκείνη βρίσκεται λιπόθυμη, γαμάτη αίματα, χωρίς να μπορεί να θυμηθεί τι συνέβη.

Δεδομένου ότι την τελευταία τριετία έχουμε διαβάσει αρκετά βιβλία, ο κεντρικός άξονας των οποίων σχετίζεται με εξαφανίσεις-απαγωγές μικρών παιδιών, θα μπορούσαμε να έχουμε να κάνουμε με μία ακόμα ιστορία από τις πολλές του είδους. Όμως η Ashdown επιτυγχάνει εκεί που πολλοί ομότεχνοί της απέτυχαν παταγωδώς, φέρνοντάς μας ένα μυθιστόρημα που ναι μεν έχει έναν αρκετά κοινό και συνηθισμένο άξονα, ο οποίος, όμως, έχει τόσο διαφορετικές προεκτάσεις, χαρακτηρίζεται από μια τόσο ιδιαίτερη και καλοδουλεμένη πολυπλοκότητα, που όχι μόνο κάνει τη διαφορά ανάμεσα στον σωρό, αλλά προσφέρει αυτό το κάτι παραπάνω που μπορεί να απογειώσει ένα ψυχολογικό θρίλερ, μοιράζοντας τόσο το ενδιαφέρον όσο και τη δυναμική αυτού ανάμεσα στον ανθρώπινο παράγοντα της ιστορίας της και στην πλοκή και αφηγηματική ροή αυτής.

Η Ashdown αφηγείται την ιστορία μέσα από τα μάτια της Έμιλι και της Τζες, μέσα από μικρά, εναλλασσόμενα, περιεκτικά και συνάμα ευέλικτα κεφάλαια, κάτι που επιτυγχάνει δύο σκοπούς. Ο πρώτος εξ αυτών είναι ότι μας επιτρέπει να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της ιστορίας, μα και μια αρκετά αντικειμενική ματιά σε αυτήν -έστω και αν η απόλυτη αντικειμενικότητα είναι τελικά μία έννοια πολύ υποκειμενική, αφού δεν είναι δεδομένο ποια γυναίκα απ' τις δύο θα σε πείσει περισσότερο και για ποιους λόγους. Ο δεύτερος έχει να κάνει με το ότι, δεδομένου πως οι δύο αυτές γυναίκες είναι ο ζωτικός πυρήνας της ιστορίας, μπορούμε να εμβαθύνουμε περισσότερο στον ψυχισμό και στον τρόπο σκέψης των δύο γυναικών, που συνδυαστικά με τα flashbacks που προκύπτουν ανά τακτά διαστήματα και που συνθέτουν κομμάτι κομμάτι το παζλ του παρελθόντος τους που τις χώρισε, μας βοηθούν στο να τις κατανοήσουμε καλύτερα, είτε τις αποδεχόμαστε είτε όχι, κάτι που ισχύει και για τις αποφάσεις και τις πράξεις τους.

Θέλω να πω πολλά περισσότερα για το βιβλίο αυτό, αλλά φοβάμαι πως θα αποκαλύψω πράγματα που δεν πρέπει και που είναι κρίμα, πραγματικά, να μην ανακαλύψετε μόνοι σας. Αυτό που μπορώ, ωστόσο, να σας πω, είναι πως "Η μικρή αδερφή" δεν είναι απλά μία ακόμα ιστορία για μία δυσλειτουργική οικογένεια, αλλά ένα πραγματικό θρίλερ χαρακτήρων με υψηλά δραματουργικά επίπεδα, με κινηματογραφική αφήγηση και με μια ροή τόσο έντονη σε συναισθήματα, σκέψεις, εμπειρίες, μα και με τόσες πολλές ανατροπές κι εκπλήξεις, που δεν σε αφήνει ούτε να πάρεις ανάσα, αλλά ούτε και να διατηρήσεις έστω στο ελάχιστο την όποια βεβαιότητα μπορεί στιγμιαία να σου δημιουργηθεί. Αν ψάχνετε, λοιπόν, ένα βιβλίο-πρόταση, το συγκεκριμένο μπορεί να σας προσφέρει όλα όσα, πιθανόν, αναζητάτε στην κατηγορία αυτή, με έννοιες όπως προδοσία, απάτη, δόλος, θαμμένα μυστικά, ν' αποκτούν άλλη διάσταση.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Isabel Ashdown
Μεταφραστής: Δεληγιάννη Αναστασία
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 384
ISBN: 978-618-01-2762-1