Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Κάτω από το σκοτεινό και συνάμα σαγηνευτικό βλέμμα του Κλάιτον Ουέστμορλαντ, δούκα του Κλέιμορ, η Γουίτνεϊ Στόουν θα εξελιχθεί από χαριτωμένο αγοροκόριτσο σε μια σαγηνευτική γυναίκα.
Με πρόσφατο τον θρίαμβό της στους αριστοκρατικούς κύκλους του Παρισιού, επιστρέφει στην Αγγλία για να κερδίσει την καρδιά του Πολ, του παιδικού έρωτά της... για να ανακαλύψει τελικά ότι έχει «πουληθεί» από τον χρεοκοπημένο πατέρα της στον όμορφο μα αλαζονικό δούκα.
Εξοργισμένη, και με τα όνειρά της ματαιωμένα, υιοθετεί μια προκλητικά αγέρωχη στάση απέναντι στον νέο κύριό της. Αλλά ακόμη και όταν το δικό του πάθος που σιγοκαίει την αγγίζει και την παρασύρει σε μια σφοδρή θύελλα πόθου, η Γουίτνεϊ δεν μπορεί –και δεν πρόκειται– να εγκαταλείψει το όνειρό της για την τέλεια αγάπη.

Προσωπική άποψη:
Εντάξει... Πρέπει να το πω, γιατί αν δεν το πω θα σκάσω. Πρέπει, κάποια στιγμή, οι ήρωες των ρομαντικών μυθιστορημάτων να αρχίσουν να επικοινωνούν. Πραγματικά, δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να διαχειριστώ πολλές ακόμα ιστορίες όπου γίνεται ο κακός χαμός λόγω παρεξηγήσεων που θα είχαν επιλυθεί άμεσα και αναίμακτα, αν κι εφόσον οι εμπλεκόμενοι έκαναν ένα απλό, πολύ βασικό βήμα. Να μιλήσουν! Μεγαλώνω, δεν έχω υπομονή, τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο κάθε φορά και νιώθω να ταράζομαι, ίσως γιατί ένα κομμάτι μου θέλει να υποκρίνεται πως δεν έχει κάνει τις ίδιες ανοησίες σε κάποια στιγμή της ζωής του -αν κι αυτό δεν είναι το θέμα μας στην προκειμένη περίπτωση, απλά είπα να πω τον πόνο μου. Πιθανότατα, βέβαια, να μην θεωρείτε καθόλου λογικό το παραλήρημα μου, και ίσως να μην είναι, αποτελεί, όμως, την απόδειξη πως η McNaught, μας αρέσουν ή όχι αυτά που γράφει, δεν προκαλεί χλιαρά συναισθήματα.

Η Γουίτνεϊ Στόουν, έπειτα από ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο στους αριστοκρατικούς κύκλους του Παρισιού, επιστρέφει στην πατρίδα της, την Αγγλία, έχοντας έναν και μοναδικό στόχο. Να κατακτήσει τον Πολ, τον άντρα που αγαπά απ' όταν ήταν παιδί ακόμα, και που επιτέλους μπορεί να κάνει δικό της. Όμως ο πατέρας της έχει άλλα σχέδια για εκείνη, αφού την έχει ήδη τάξει, για να γίενι γυναίκα του, στον δούκα του Κλέιτον, Κλάιτον Ουέστμορλαντ, με αντάλλαγμα εκείνος να ξεπληρώσει τα χρέη που έχει δημιουργήσει εξαιτίας του εθισμού του στα τυχερά παιχνίδια. Η Γουίτνεϊ δεν μπορεί παρά να νιώσει απέραντο θυμό για όλη αυτή την κατάσταση, στην οποία ποτέ δεν ζήτησε να εμπλακεί, και κάνει ό,τι μπορεί για να αντιταχθεί στον κύριο και αφέντη της, παρά που σταδιακά αρχίζει να νιώθει μια πρωτόγνωρη έλξη γι' αυτόν, αποφασισμένη να μείνει πιστή στο όνειρό της για μια τέλεια, ιδανική αγάπη, την οποία δεν πιστεύει πως μπορεί να βρει στο πρόσωπο του Κλάιτον, όσο γοητευτικός κι αν είναι.

Όπως ίσως να έχετε ήδη καταλάβει, ο Κλάιτον και η Γουίτνεϊ -ειδικά αυτή- με εκνεύρισαν αφάνταστα. Αν το βιβλίο ήταν 100 σελίδες πιο μικρό, ίσως να είχε γίνει λίγο καλύτερη συνολική διαχείριση υλικού, με τις λύσεις στα όποια προβλήματα να έρχονται σε καλύτερο χρονικό πλαίσιο, όμως δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω πως και οι δυο τους, όπως και κάθε χαρακτήρας βιβλίων της McNaught, είναι καλοδουλεμένοι, πολύ σταθερό υπόβαθρο που μπορεί να αξιοποιηθεί σε πολλαπλά επίπεδα, με την προσωπικότητά τους να είναι χτισμένη με τέτοιον τρόπο που αυτή ξεδιπλώνεται σταδιακά, όσο η ιστορία προχωρά κι εξελίσσεται. Δεν είναι άνθρωποι που έχουν περάσει εύκολα στη ζωή τους, ωστόσο, δεν είναι ούτε από εκείνους παρατάνε εύκολα τα όπλα. Αντίθετα, όσο χτυπήματα κι αν δέχονται, εκείνοι εξακολουθούν να παλεύουν για τα ιδανικά, τα θέλω, την περηφάνια τους, που μπορεί ν' αποτυπώνεται μέσα από διαφορετικά πρόσωπα που, όμως, έχουν τον ίδιο παρανομαστή.

Βέβαια, πρέπει να παραδεχτώ πως όσο γοητευτικοί και δυναμικοί κι αν είναι σαν χαρακτήρες, κι όσο κι αν μπορώ να κατανοήσω την πηγή προέλευσης ορισμένων ελαττωμάτων τους, υπάρχουν κάποιες πράξεις τους που δεν μπορώ να τις αποδεχθώ τόσο εύκολα. Δεν θα αναφερθώ πιο συγκεκριμένα, αλλά διαβάζοντας το βιβλίο είμαι βέβαιη πως θα καταλάβετε σε τι αναφέρομαι. Από την άλλη, όμως, μπορώ να δώσω ένα ελαφρυντικό κι αυτό καθαρά λόγω της εποχής που γράφτηκε το βιβλίο, όπου πράγματα που σήμερα θεωρούμε αυτονόητα πως δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν, δεν ήταν και τόσο αυτονόητα τότε. Συνολικά, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο, με εξαιρετική ανάπτυξη και ψυχογράφηση των χαρακτήρων του, με ωραία, αν και λίγο φλύαρη στα σημεία, δομή στην πλοκή του, που όσο αγαπάνε την McNaught σίγουρα θα απολαύσουν.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Judith McNaught
Μεταφραστής: Τουτουντζή Ουρανία
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 760
ISBN: 978-618-5229-74-0