Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
«Ο δολοφόνος βρίσκεται εδώ, μαζί μας… Είναι στο τρένο αυτή τη στιγμή…»
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, το φημισμένο Οριάν Εξπρές ακινητοποιείται από μια χιονοθύελλα στη μέση του πουθενά. Το πρωί, ο εκατομμυριούχος Σάμιουελ Έντουαρντ Ράτσετ βρίσκεται μαχαιρωμένος στο κρεβάτι του. Η πόρτα του κουπέ του είναι κλειδωμένη από μέσα.
Ο δολοφόνος του είναι ένας από τους συνταξιδιώτες του… Ο Ηρακλής Πουαρό, παγιδευμένος κι αυτός στο τραίνο, επιχειρεί να λύσει το μυστήριο. Ανάμεσα στους επιβάτες υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είχαν λόγους να μισούν τον Ράτσετ. Ποιος απ’ όλους είναι ο δολοφόνος; Άραγε σχεδιάζει να χτυπήσει ξανά;
Ένα ταξίδι με το πιο πολυτελές τρένο του κόσμου εξελίσσεται σ’ ένα αγωνιώδες μυστήριο –και σ’ ένα από τα πιο δημοφιλή έργα της Άγκαθα Κρίστι, που διαβάστηκε από εκατομμύρια αναγνώστες και μεταφέρθηκε επανειλημμένα στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. 

Προσωπική άποψη:
Αν πείτε σε κάποιον να σας πει ποιο είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς του Ηρακλή Πουαρό, το πιθανότερο είναι πως θα σας πει το "Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές". Εμένα, τουλάχιστον, αυτός θα ήταν ο πρώτος τίτλος που θα μου ερχόταν στο μυαλό, όχι μόνο γιατί είναι μία από τις αγαπημένες μου περιπέτειες του Βέλγου συνταξιούχου αστυνομικού, αλλά γιατί πρόκειται και για το έργο εκείνο της Christie που έχει αξιοποιηθεί όσο λίγα, με την ιστορία του να έχει μεταφερθεί ουκ ολίγες φορές, τόσο στο θέατρο και στον κινηματογράφο, όσο και στην τηλεόραση ή ακόμα και σε άλλες λογοτεχνικές μορφές, όπως εικονογραφημένα βιβλία, παιδικές σειρές κλπ. Και μεταξύ μας, η αναγνώριση και η επιτυχία αυτού διόλου τυχαία δεν είναι.

Δεκατέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του "Και δεν έμεινε κανένας", η Agatha Christie χρησιμοποίησε εκ νέου, και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την αφηγηματική δομή, κι αισθητική, που την χαρακτήρισε και την καθιέρωσε με το πρώτο της μυθιστόρημα. Τοποθέτησε τον κλασσικό της, πλέον, ήρωα, σε ένα κλειστοφοβικό, ασφυκτικό περιβάλλον, στα όρια του οποίου πραγματοποιήθηκε ένα φρικτό έγκλημα, όπου πολλοί θα μπορούσαν να είναι οι δράστες, με τον καθέναν να έχει τους δικούς του λόγους και τα δικά του προσωπικά κίνητρα, αλλά που την ίδια στιγμή, κάθε πιθανότητα φαντάζει αδύνατη, αφού η πραγματοποίησή της ξεπερνά τα όρια της λογικής. Βέβαια, αυτό ισχύει για εμάς, τους κοινούς θνητούς, όχι για τον Ηρακλή Πουαρό, που ακόμα και μπροστά στα πιο δυσεπίλυτα εγκλήματα, έχει την ψυχραιμία και τη λογική που απαιτείται προκειμένου να βρει την απάντηση.

Πλέον, έχοντας διαβάσει ξανά και ξανά το συγκεκριμένο βιβλίο, και ξέροντας την απάντηση στον γρίφο του μυστηρίου, όπως συμβαίνει στην πλειοψηφία των έργων της Agatha Christie, δεν μπορώ παρά να μην αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μην πήγε το μυαλό μου στο σενάριο που, τελικά, αποκαλύπτεται στο τέλος, με δόξα και μεγαλοπρέπεια. Και εκεί βρίσκεται η γοητεία του βιβλίου, αν το καλοσκεφτούμε. Ότι μας πλασάρει κάτι που στον πυρήνα του είναι αρκετά απλό, στην πραγματικότητα, αλλά με τέτοιον τρόπο που το κάνει να φαντάζει εξαιρετικά περίπλοκο, δαιδαλώδες και δυσεπίλυτο, χωρίς πραγματικά να ισχύει κάτι απ' όλα αυτά. Γιατί η αλήθεια βρίσκεται εκεί, μπροστά στα μάτια μας, μόνο που οι μηχανισμοί σκέψης μας είναι εξαιρετικά πολύπλοκοι για να επεξεργαστούν τις πιο απλέ πιθανότητας, ψάχνοντας τις απαντήσεις σε πιο δύσβατα μονοπάτια απ' ότι θα έπρεπε.

Φυσικά, όπως κάθε φορά, οι χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει η Christie είναι ανεπανάληπτοι. Τόσο διαφορετικοί μεταξύ του, τόσο αθώοι και τόσο ένοχοι συνάμα, όλοι τους, τόσο αντικρουόμενα τα συναισθήματά μας απέναντί τους, μα και τόσο διχασμένο το ένστικτό μας απέναντι στις πιθανότητες ενοχής ή αθωότητάς τους, που νιώθεις το μυαλό και τη συνείδησή σου έτοιμα να ανατιναχτούν. Γιατί εκεί που θεωρείς πως η ενοχή φωνάζει από μακριά, τόσο μια φωνούλα μέσα σου σού ψιθυρίζει πως καμιά φορά ένοχος είναι αυτός που φαντάζει πιο αθώος. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση, τίποτα απ' όλα αυτά δεν ισχύει και κάθε μύθος καταρρέει. Και πέραν της εγκληματικής κι ερευνητικής δράσης, αυτό που κάνει το βιβλίο αυτό να ξεχωρίζει είναι το υπόγειο, καυστικό κι ευφυέστατο χιούμορ του, μα και το ανθρώπινο, συναισθηματικό στοιχείο που μπορεί να μην συναντάμε σε όλα τα βιβλία της Christie, μα που όταν υπάρχει σε κάνει να αναιρείς ακόμα και τους δικούς σου κανόνες ηθικής.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Agatha Christie
Μεταφραστής: Καψάλης Χρήστος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 304
ISBN: 978-618-01-2805-5