Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Για τη χαριτωμένη δεσποινίδα Μάντλιν Γκρέιστσερτς πλησιάζει με γοργά βήματα η πρώτη σεζόν στην καλή κοινωνία του Λονδίνου. Εκείνη, όμως, είναι πολύ θαρραλέα με τα πινέλα της ζωγραφικής και πολύ ντροπαλή με τους άντρες. Αν κάποιος στοιχημάτιζε πάνω της ότι θα βρει ταίρι, τότε αυτός θα πρέπει να ήταν τρελός ή υπερβολικά παράτολμος. Έτσι, η Μάντλιν αποφάσισε να κάνει αυτό που έχουν κάνει γενιές και γενιές ντροπαλών και αμήχανων δεσποινίδων: εφηύρε ένα αίσθημα. Ένα σκοτσέζικο αίσθημα, για την ακρίβεια.
Ο υποτιθέμενος μνηστήρας, ο λοχαγός ΜακΚένζι, είναι απαράμιλλα όμορφος και αδιαπραγμάτευτα έντιμος και αφοσιωμένος σ’ εκείνη, αλλά –πολύ βολικά– δεν βρίσκεται ποτέ στο Λονδίνο. Όλο λείπει σε πολεμικές εκστρατείες. Για να αποφύγει την πίεση του κοινωνικού περίγυρου, η Μάντλιν αφιερώνει όλη την ενέργειά της στο να γράφει ερωτικά γράμματα στον Σκοτσέζο, τα οποία γεμίζει με τις ανομολόγητες ερωτικές επιθυμίες της. Και πιστή στον ρόλο της, υποκρίνεται τη συντετριμμένη όταν μαθαίνει πως ο καλός της λοχαγός ΜακΚένζι υποτίθεται ότι σκοτώνεται σε μια φοβερή μάχη.
Όλα ωραία και καλά, αλλά, ύστερα από καιρό, ξαφνικά ο φανταστικός Σκοτσέζος εμφανίζεται μπροστά της με σάρκα, οστά και κιλτ. Όντως απαράμιλλα όμορφος, αλλά όχι ακριβώς αδιαπραγμάτευτα έντιμος. Ο γνωστός-άγνωστος είναι τραυματισμένος, εξαντλημένος από τον πόλεμο και κρατάει στα χέρια του τα γράμματα της Μάντλιν. Απαιτεί τη φροντίδα της, αλλά πάνω απ’ όλα είναι αποφασισμένος να την κάνει να τηρήσει όλες τις ανομολόγητες ερωτικές επιθυμίες της. 

Προσωπική άποψη:
Το βιβλίο αυτό ξεκινάει με όλες εκείνες τις προδιαγραφές που μπορούν να μ' εκνευρίζουν σ' ένα μυθιστόρημα του είδους στο οποίο ανήκει. Ο πρωταγωνιστής είναι ένα εγωκεντρικό γαϊδούρι, και μάλιστα ξεκαπίστρωτο, ουσιαστικά εκβιάζει την πρωταγωνίστρια, απλά και μόνο επειδή πιστεύει πως η θέση του τού το επιτρέπει και πως έχει και κάθε νόμιμο δικαίωμα να το κάνει, ενώ από την άλλη μεριά έχουμε ένα θηλυκό εντελώς άβουλο, που επιτρέπει στον εαυτό της να παρασυρθεί από τους δήθεν κανόνες και τα πρέπει της κοινωνίας στην οποία και ανήκει, προσπαθώντας να τους υπηρετήσει πιστά προκειμένου να μην την κρίνουν, και το ίδιο επιτρέπει να κάνει και ο άντρας εκείνος που κανονικά θα έπρεπε να στείλει στον αγύριστο. Και έχοντας διαβάσει όλα αυτά, θα έχετε ίσως υποθέσει πως το βιβλίο δεν μου άρεσε. Λάθος! Και μου άρεσε και, παραδόξως, με έκανε να γελάσω... πολύ... αν και ίσως δεν θα έπρεπε.

Η Μάντλιν έχει φτάσει σε ηλικία να κάνει το ντεπούτο της στην καλή κοινωνία του Λονδίνου, όμως είναι αρκετά άτολμη σε ό,τι αφορά θέματα αντρών, και σχέσεων κατ' επέκτασιν, εξωτερικεύοντας όλη της την τόλμη στην Τέχνη της, την ζωγραφική, που τόσο αγαπά και την εκφράζει. Μην έχοντας άλλη επιλογή, και αδυνατώντας ν' αφήσει τον εαυτό της να ερωτευτεί, πλάθει έναν εικονικό μνηστήρα, τον λοχαγό ΜακΚένζι που συνεχώς βρίσκεται στο πεδίο της μάχης, πράγμα το οποίο την βολεύει απίστευτα. Αρχίζει, μάλιστα, να του γράφει επιστολές, τις οποίες αποστέλλει... ένας θεός ξέρει που. Όμως ο καιρός περνάει, και όταν η Μάντλιν δεν έχει πια άλλον τρόπο να συντηρήσει το ψέμα της, αποφασίζει να σκοτώσει τον Λόγκαν και παριστάνει τη τεθλιμμένη βαρυπενθούσα, αν και στην πραγματικότητα νιώθει ανακούφιση, συναίσθημα, όμως, που δεν θα κρατήσει για πολύ. Μια μέρα, από το πουθενά, ο πραγματικός Λόγκαν θα εμφανιστεί στην πόρτα της απαιτώντας από εκείνη να αναλάβει την φροντίδα του, μα και να πραγματοποιήσει τις ερωτικές υποσχέσεις που του έδινε στα γράμματά της.

Γενικά, μου αρέσουν τα κακά παιδιά. Εκπέμπουν τον αέρα του επικίνδυνου, του απαγορευμένου, αυτού που δεν θα έπρεπε να θέλεις, αλλά θες σαν κολασμένη, ακόμα κι αν γνωρίζεις πως πρόκειται να καείς στις φλόγες τους. Ο Λόγκαν, φαινομενικά, δεν ανήκει στην κατηγορία αυτή, αλλά παρά που ξεκινάς να διαβάζεις την ιστορία του αρνητικά προκατειλημμένη απέναντί του, όσο αυτή προχωρά κι εξελίσσεται, τόσο πιο ελαστική νιώθεις να γίνεσαι ως προς το πρόσωπό του, αφού καταλαβαίνεις πως πίσω από τον εκβιασμό του κρύβονται πιο αγνά, ηθικά κίνητρα, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό. Παίζει τα χαρτιά του όπως θα έπαιζε μια παρτίδα πόκερ και θα μπλόφαρε έναντι των αντιπάλων του. Και το παιχνίδι αυτό καταλήγει να έχει μια κάποια γοητεία, μα πάνω απ' όλα να είναι διασκεδαστικό. Ναι, οι στιγμές που θα σας κάνει να γελάσετε, ακόμα και να χασκογελάσετε, με τις συμπεριφορές και τα καμώματά του, είναι περισσότερες απ' αυτές που θα σας φέρει σε δύσκολη θέση, οπότε αισθανόμαστε πως μπορούμε να του συγχωρήσουμε πολλά περισσότερα απ' όσα αρχικά φανταζόμασταν.

Η Tessa Dare γράφει ένα βιβλίο αρκετά διαφορετικό απ' ό,τι μας έχει συνηθίσει, λιγότερο σκοτεινό, πιο ανάλαφρο, κωμικό και ψυχαγωγικό, αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι, παρά το πικρό ιστορικό του Λόγκαν, και παρά τη μοναχικότητα που έχει βιώσει η Μάντλιν, έστω κι αν ήταν επιλογή της, ή αδυναμία της. Οι δυο τους ωριμάζουν, διαμορφώνουν χαρακτήρες και αναπλάθουν τις προσωπικότητές τους μέσα από τη σχέση τους, με τον έναν να επηρεάζει τον άλλον πολύ βαθύτερα και πολύ πιο ουσιαστικά απ' όσο θα περίμεναν, ανακαλύπτοντας κάθε μέρα κάτι νέο για τον άνθρωπο που ένα παιχνίδι της μοίρας θέλησε να γίνει σύντροφός του, φίλος του και γιατί όχι, εραστής του. Κι εκεί ακριβώς είναι που σε κερδίζει το "Από τη Σκωτία με αγάπη". Ότι συνδυάζει τον ρομαντισμό με το χιούμορ, την παιδικότητα με τον ερωτισμό, την ανάγκη να είμαστε ο εαυτός μας, μα και την ανάγκη να γίνουμε καλύτεροι μέσα από κάποιον άλλον.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Tessa Dare
Μεταφραστής: Γκαρτζονίκα Όλγα
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 344
ISBN: 978-618-5394-08-0