"Η προφητεία της ασπίδας" του Velius Veritas

1218 π.Χ. στην καρδιά του Ολύμπου.
Μία ασπίδα, φιλοτεχνημένη από θεό, κατασκευασμένη από όλα τα στοιχεία της Γης, σφυρηλατημένη στη φωτιά της πανσελήνου, μεταφέρει μία μυστική προφητεία και μία αποστολή…
Και τώρα…
3.200 χρόνια μετά τον ύπουλο θάνατο του κυρίου της, η ασπίδα ζωντανεύει για άλλη μία φορά στα χέρια ενός σατανικού άνδρα, με σκοπό να ενεργοποιήσει τη μυστική Πύλη του Άδη και να εξαπολύσει κατά της ανθρωπότητας κάθε σκοτεινή ψυχή που χάθηκε στον πιο αιματηρό πόλεμο του αρχαίου κόσμου· τον πόλεμο της Τροίας.
Μία μη αναστρέψιμη διαδικασία που μπορεί να την ακυρώσει μόνο ένας άνθρωπος… ο τελευταίος εν ζωή απόγονος του Αχιλλέα, και διάδοχος της κληρονομιάς του.
Τίποτα δεν τελείωσε… τώρα αρχίζουν όλα.

"Έγκλημα μετά θάνατον" του Δημήτρη Στάμου

Σχεδόν δέκα χρόνια μετά, οι δρόμοι των άλλοτε αχώριστων φίλων Τζέημς και Ρίτσαρντ, που συνυπηρετούσαν στη Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών, συναντιούνται ξανά, με τον καθένα να ηγείται της δικής του ομάδας. Ο ένας υψηλόβαθμος, πλέον, ομοσπονδιακός πράκτορας και ο άλλος στα βάθη του υπόκοσμου.
Την ίδια στιγμή, ένα επιστημονικό πρόγραμμα νανορομποτικής, που πρόκειται να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον θάνατο, καταλήγει στα χέρια του οργανωμένου εγκλήματος. Από τη μία πλευρά δημιουργείται μια νέα γενιά προηγμένων κακοποιών. Ασταμάτητοι, θανατηφόροι, καθοδηγούμενοι με σιδηρά πειθαρχία. Από την άλλη, μια νέα γενιά προηγμένων ηρώων, οι οποίοι καλούνται να σταματήσουν μια απειλή, που πρόκειται να αλλάξει την ιστορία της ανθρωπότητας για πάντα.
Η Palmauria, πρωτεύουσα των neon επιγραφών και των φοινικόδεντρων, πρόκειται να μετατραπεί σε ένα πεδίο όπου θα δοθεί η πιο επική μάχη μεταξύ καλού και κακού.

"Ο Τέταρτος Καβαλάρης: Ο όλεθρος" του Μανώλη Παλαβούζη

Θεσσαλονίκη 1347 μ.Χ.: Ο Πάμφιλος έχει έρθει αντιμέτωπος με την πανούκλα και έχει επιβιώσει. Κατατρεγμένος από τη θανατηφόρα ασθένεια, γνωρίζει τον Μέλουας και την Άλουελ, δύο ανθρώπους που θα αλλάξουν ριζικά τη ζωή του. Και όλα αυτά καθώς ο θάνατος βασιλεύει στη βυζαντινή πόλη, στο αποκορύφωμα του Μεσαίωνα και του σκοταδισμού.
Θεσσαλονίκη 2017 μ.Χ.: Οι προσπάθειες του Άλεξ και της Σκάρλετ να περιορίσουν την εξάπλωση της ασθένειας δεν καρποφορούν. Ολοένα και περισσότερες χώρες μολύνονται, ενώ το παγκόσμιο σύστημα υγείας καταρρέει. Νέα εμπόδια, που θα πρέπει να υπερπηδήσουν, έρχονται στο φως, μέσα στη νοσηρή καθημερινότητά τους.
Οι νεκροί αυξάνονται. Η επιβίωση ξεθωριάζει. Κανείς δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο.
Ο «Τέταρτος Καβαλάρης» φτάνει σε ένα αναπάντεχο τέλος, σε δύο κόσμους που βαδίζουν στο χάος· η επιστήμη αδυνατεί να βρει τη λύση, ενώ η θρησκεία και η λεγόμενη «εθνική ασφάλεια» γίνονται εργαλεία που υποσκάπτουν τα θεμέλια της σύγχρονης κοινωνίας, ωθώντας τούς ήρωες να αναρωτηθούν τι είναι αυτό που αξίζει τελικά.

"Ιβάρ: Ο νεκρός πολεμιστής" του Αριστείδη Νάστο

Ο Ίβαρ είναι ένας νεαρός κάτοικος ενός ειρηνικού χωριού στον ζοφερό Βορρά της Ευρώπης κατά την αυγή του 1ου αιώνα μ.Χ. Εν αντιθέσει με τους υπόλοιπους φιλήσυχους συγχωριανούς του, ο Ίβαρ διαθέτει καρδιά και ψυχή πολεμιστή και το ειρηνικό του χωριό δεν μπορεί να του προσφέρει ό,τι επιζητά.
Κατά συνέπεια, λοιπόν, προκειμένου να αποκτήσει δόξα και φήμη μέσω του σπαθιού, αποφασίζει ενάντια στις συμβουλές των οικείων του να εγκαταλείψει το χωριό και τη ζωή του όπως την ήξερε. Σύντομα, μόλις στην αρχή της περιπέτειάς του, θα συμμετάσχει σε μια μάχη όπου χαρούμενος θα προσπαθήσει να εντυπωσιάσει τον πολεμοχαρή θεό του. Η έκβαση της μάχης αυτής, όμως, θα έχει τελείως απρόοπτα αποτελέσματα για τον ίδιο και τη μετέπειτα πορεία του. Μια πορεία γεμάτη θάνατο, εκπλήξεις και ηθικά σταυροδρόμια, υπό το πέπλο του υπερφυσικού, που ξαφνικά καλύπτει τη νέα πραγματικότητα του πολεμιστή.
Μπορεί ο Ίβαρ να βρει το πεπρωμένο του μετά από εμπειρίες που θα λύγιζαν και τον πιο δυνατό πολέμαρχο, θεούς και δαίμονες;

"Του χειμώνα ψίθυροι" - Συλλογικό έργο

Ιστορίες του χειμώνα: παγερές, κρυστάλλινες, σε κόσμους γνώριμους και ξένους, με άρωμα Χριστουγέννων ή μη, με τέλος ευτυχισμένο ή και όχι. Ιστορίες του χωριού και της πόλης, ιστορίες από το τώρα κι από μια φορά κι έναν καιρό. Τις ιστορίες αυτές τις ενώνει το χιόνι και η φωτιά που τριζοβολάει ενάντια στο κρύο.
Ποιος λέει και ποιος ακούει; Οι φωνές είναι πολλές, κι η φωνή που τις αγκαλιάζει φιλόξενα ακατάδεκτη:
Οι ιστορίες στους κόσμους όλους είναι τόσες κι άλλες τόσες όσα τα στόματα που μιλούν και βουβαίνονται, που υπόσχονται και προδίδουν, που αγαπούν και φτύνουνε φαρμάκι. Όλες τις ξέρω, μα από μένα δεν θα τις ακούσεις, διότι εγώ ιστορίες δεν λέω – εξόν από τη δική μου.
Είμαι η σκιά κάτω από τα νερά, είμαι ο βράχος που ‘χει σχήμα ανθρώπινο, είμαι το βροντερό γέλιο του αέρα – κι είναι το φως της λάμπας μου π’ ακολουθείς και χάνεσαι στο δάσος, μ’ αντί να βρεθείς σε κίνδυνο σε οδηγεί σ’ απάγκιο, ως να χαράξει το έλεος της μέρας.
Σαν βρεθείς εδώ, άπλωσε τα χέρια σου στα ράφια μου, χάιδεψε με τα δάχτυλά σου τις σελίδες, με τα μάτια σου τις λέξεις. Είτε κλάψεις, είτε γελάσεις, όποιος, όποια και ό,τι κι αν είσαι, θα φύγεις με πλούτο μεγαλύτερο απ’ όταν ήρθες, ακόμη κι αν είναι οι τσέπες σου αδειανές.
Γράφουν οι: Γιώργος Αγγελίδης, Ανδρέας Αντωνίου, Μαίρη Βούλγαρη, Ειρήνη Μανωλάκου, Μαριλένα Μέξη, Ανδρέας Μιχαηλίδης, Ραλλού Σκουλούδη, Γιώργος Χατζηκυριάκος, Γιώργος Χατζής.

"Η Αυτοκρατορία του Φεγγαριού ΙΙΙ: Ο Πυρσός της Ελπίδας" του Γιώργου Αγγελίδη

H Σφραγίδα του Χαμού έχει αφυπνισθεί, ανοίγοντας τον δρόμο για τον πατέρα των Δαιμόνων, τον Σβάλγκορ, να εισβάλλει στη Γη. Ο κόσμος καταρρέει στη σκιά του σκότους. Κι όμως, τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη. Ακόμη κι όταν φαίνεται πως όλα έχουν χαθεί, ο Άλφρεντ κι ο Μάικ, ενωμένοι επιτέλους, αποφασίζουν πως δεν πρόκειται να τα παρατήσουν. Τίποτα δεν τους φοβίζει πια. Ούτε καν ο ίδιος ο θάνατος. Έχουν έρθει άλλωστε κι οι δυο αντιμέτωποι μαζί του στο παρελθόν.
Με παλιούς και νέους συμμάχους ξεκινάνε για ένα τελευταίο ταξίδι, δυσκολότερο και πιο επικίνδυνο απ’ όλα τα προηγούμενα. Ένας μασκοφόρος θα τους αποκαλύψει το μονοπάτι. Μια Πυθία με γνώριμη φωνή θα τους καθοδηγήσει μέσα από φωτιά και πάγο. Κι εκείνοι, δίχως άλλη επιλογή, θα την ακολουθήσουν ξεκινώντας μια μάχη με τον χρόνο. Διότι ο Σβάλγκορ ήδη γνωρίζει τι επιχειρούν να βρουν και είναι πρόθυμος να εξαπολύσει όλες του τις δυνάμεις.