Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μετά τις "Πέντε μικρές αδικίες" ο αστυνόμος Καζαμπόνα επιστρέφει και ερευνά σε βάθος μια παλιά άγρια ιστορία που δεν ξεχνιέται εύκολα. Είναι Δεκαπενταύγουστος με φριχτό καύσωνα και στους λόφους της Τοσκάνης ανακαλύπτεται το πτώμα ενός δολοφονημένου άντρα. Πρόκειται για ξεκάθαρη εκτέλεση, όπως γίνεται αμέσως σαφές στα έμπειρα μάτια του Καζαμπόνα, ο οποίος αναγκάζεται να σπεύσει ολοταχώς. Δεν προλαβαίνει όμως να ξεκινήσει τις έρευνες και την υπόθεση αναλαμβάνει η Διεύθυνση Ερευνών κατά της Μαφίας. Παράξενο, όπως παράξενη είναι και η ατμόσφαιρα σε εκείνα τα μέρη.
Ύστερα από την εκκένωση του φράγματος που κατασκευάστηκε μετά τον πόλεμο, μέσα από τα νερά της λίμνης αναδύθηκε το παλιό χωριό-φάντασμα Τόρε Γκιμπελίνα. Εκεί ο Καζαμπόνα πέφτει πάνω στη Μονίκ, μια γοητευτική και αδάμαστη Γαλλίδα δημοσιογράφο. Η γυναίκα ερευνά έναν φάκελο με μυστηριώδη έγγραφα για μια σφαγή από τους ναζί που έγινε στο βυθισμένο πια χωριό. Έναν «καυτό» φάκελο, που περνούσε από χέρι σε χέρι σαν θανατική καταδίκη, φέρνοντας μαζί του μια σειρά από ανεξήγητους φόνους. Ο Καζαμπόνα θα κληθεί να ανακαλύψει τι κρύβουν τόσα χρόνια τα ταραγμένα νερά της λίμνης. Ποιο είναι το αντίτιμο της αλήθειας; Άραγε, η απόδοση δικαιοσύνης θα βοηθήσει να ξεχαστούν τα πάντα;
Η επιστροφή ενός σπουδαίου αστυνομικού. Ένας χαρακτήρας που με την οξυδέρκεια και την ανθρωπιά του έχει κερδίσει χιλιάδες αναγνώστες.

Προσωπική άποψη:
Ο αστυνόμος Καζαμπόνα, έτοιμος για νέες περιπέτειες και για να λύσει νέα μυστήρια, κάνει τη δυναμική του επιστροφή στο δεύτερο βιβλίο της σειράς που για τίτλο της έχει δανειστεί το όνομά του, και την οποία υπογράφει ο αγαπημένος πολλών Antonio Fusco. Υπενθυμίζοντάς μας, λοιπόν, με συνοπτικές διαδικασίες τι είχε συμβεί στο πρόσφατο για εκείνον παρελθόν, και κατ' επέκτασιν σε σχέση με την τελευταία του υπόθεση, ο συγγραφέας μάς συστήνει μια νέα αποστολή, τα δεδομένα της οποίας κάθε άλλο παρά ξεκάθαρα είναι και που όσο ο Καζαμπόνα βυθίζεται όλο και περισσότερο στα άδυτα αυτής, τόσο πιο επικίνδυνη αυτή φαντάζει -και πράγματι είναι.

Κάτω από τις "καστανιές του κρεμασμένου", στους γραφικούς λόφους της Τοσκάνης, έναν Δεκαπενταύγουστο με φρικτό καύσωνα, ανακαλύπτεται το πτώμα ενός άντρα. Αμέσως ειδοποιούνται οι Αρχές και ο Καζαμπόνα σπεύδει στον τόπο του εγκλήματος, αφού ο πυροβολισμός στο κεφάλι του άντρα μαρτυρά πως πρόκειται ξεκάθαρα για δολοφονία. Μια δολοφονία που μοιάζει περισσότερο με εκτέλεση και που παραπέμπει σε έργο της Μαφίας, με την υπόθεση να καταλήγει στα χέρια του ανάλογου τμήματος. Την ίδια στιγμή, ο Καζαμπόνα θα γνωρίσει τη Μονίκ, μια γοητευτική Γαλλίδα δημοσιογράφο που έχει βρεθεί στην Ιταλία με αφορμή την ανάδυση ενός χωριού φάντασμα που είχε πνιγεί από τα νερά μιας λίμνης και στο οποίο, σύμφωνα με κάποια έγγραφα, έγινε κάποτε μια μεγάλη σφαγή από τα χέρια των ναζί. Ποιες αλήθειες, άραγε, έκρυβαν τόσα χρόνια τα νερά της λίμνης και ποια η σχέση της υπόθεσης του νεκρού άντρα με μια σειρά δολοφονιών που πραγματοποιούνται σε ολόκληρη την Ευρώπη;

Οι έμπειροι αναγνώστες της αστυνομικής λογοτεχνίας ίσως να έχετε ήδη σκεφτεί πως η υπόθεση του βιβλίου θυμίζει αρκετά Agatha Christie και η αλήθεια είναι πως δεν έχετε άδικο, μα και πως αυτή ήταν και η πρώτη δική μου σκέψη διαβάζοντας την περίληψη. Και πράγματι, διαβάζοντας το βιβλίο θα έλεγα πως εντόπισα αρκετά κοινά στοιχεία με την λατρεμένη συγγραφέα των περισσοτέρων από εμάς, με μία πολύ σημαντική διαφορά. Ο Fusco δεν έχει περιορίσει τον χώρο δράσης της ιστορίας του, αλλά έχει επιτρέψει σε αυτής να εξελίσσεται μέσα σε ένα πιο ευρύ πλαίσιο, απ' όλες τις απόψεις. Είναι επηρεασμένος σε μεγάλο βαθμό από την Christie, όμως υιοθετεί αφηγηματικά στοιχεία αυτής χωρίς να τα αντιγράφει, μα κάνοντάς τα ολότελα δικά του προσθέτοντάς τους στοιχεία από τον χαρακτήρα του.

"Η αλήθεια είναι απλά μια απάτη της εξουσίας". Αυτή η φράση ακούγεται κάποια στιγμή, όσο η ιστορία προχωρά και εξελίσσεται, και μέσα της βρίσκεται όλη η ουσία, μα και η αλήθεια, του συγκεκριμένου βιβλίου πηγάζει μέσα από την ίδια τη ζωή και όσο αυτή μας αποδεικνύει μέρα με τη μέρα. Μπορεί να θέλουμε να φανταζόμαστε πως η αλήθεια είναι ιδανική, όμως, πολλές φορές, αυτή επισκιάζεται από δολοπλοκίες και συμφεροντολογικές απόπειρες που δεν εργάζονται με στόχο το σωστό και το ηθικό, παρά μονάχα με την προσωπική μας ικανοποίηση. Την ικανοποίηση του "εγώ" που δεν είναι λίγες οι φορές που υπερβαίνει όλων των άλλων. Και στην αντίπερα όχθη, χαρακτήρες που παλεύουν καθημερινά με το εγώ τους και που βρίσκονται σε μια διαρκή σύγκρουση του θέλοντος και του καθήκοντος, του πρέπει και του ίσως. Άνθρωποι αληθινοί, ευάλωτοι, γεμάτοι ευθραυστότητα, που αναζητούν τις ισορροπίες τους μα και το δίκαιο.

Ο Fusco μάς προσφέρει ένα μυθιστόρημα που δεν καταφέρνει να είναι τόσο ανατρεπτικό όσο ίσως εκείνος να ήθελε -πράγμα που, όπως ανέφερα και στην αρχή, έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την αναγνωστική εμπειρία του καθενός-, που όμως, με τη στακάτη και γεμάτη νεύρο και συναίσθημα αφήγησή του, μας παρασύρει στη μαγευτική Τοσκάνη αποκαλύπτοντάς μας μεριές της που δεν είχαμε φανταστεί, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Μια ιστορία ανθρώπινη και βαθιά συγκινητική στα σημεία, που εστιάζει στον όρο "δικαιοσύνη", στο τι αυτή σημαίνει, πως πραγματώνεται μέσα στην καθημερινή μας ζωή, ποια είναι τα όρια και η δύναμή τους, μα και ποια η άρρηκτη σχέση της με την εξουσία κι αν μπορεί να υπερτερήσει αυτής. Απαντήσεις διόλου εύκολες και μικρές ιστορίες που συνθέτουν μια μεγαλύτερη που κρύβει μεγάλη φρίκη μέσα της, μα που ο συγγραφέας διαχειρίζεται με ανθρωπιά, ρεαλισμό και πραγματιστικές ισορροπίες, την ίδια ακριβώς στιγμή.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Antonio Fusco
Μεταφραστής: Σκαρβέλη Γιάννα
Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 272
ISBN: 978-960-19-0714-7