Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Όταν μιλάμε για λουλούδια, και ειδικά για ανθοδέσμες και γαμήλιους στολισμούς, η Έμα Γκραντ βρίσκεται στο στοιχείο της. Όσο το σκέφτεται κοιτώντας τον εαυτό της στον καθρέφτη, συμπεραίνει ότι διανύει την καλύτερη περίοδο της ζωής της: έκανε το ταλέντο της επάγγελμα, δουλεύει μαζί με τις τρεις καλύτερες φίλες της και η ερωτική της ζωή φαίνεται να ανθεί. Μπορεί ακόμα να μην έχει βρει τον κατάλληλο άνθρωπο για να δώσει όρκους αιώνιας αγάπης, αλλά περιτριγυρίζεται από πολλούς μνηστήρες που θα ήθελαν να την κάνουν δική τους. Το μόνο που απομένει είναι να κάνει την επιλογή της.
Όμως ο έρωτας παίζει παράξενα παιχνίδια και ίσως αυτός ο «κατάλληλος άνθρωπος» να βρίσκεται μπροστά της και να είναι μέρος της καθημερινότητάς της. Ο αρχιτέκτονας Τζακ Κουκ βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό τόσο κοντά στις τέσσερις φίλες, που ουσιαστικά θεωρείται μέλος της παρέας. Ειδικά με την Έμα έχει αναπτύξει μια πολύτιμη, βαθιά φιλία, την οποία δεν θα ήθελε να διακινδυνεύσει για τίποτα στον κόσμο. Στις καλές και τις άσχημες στιγμές, στις λιακάδες και τις καταιγίδες, οι δυο τους μπορούν να εκμυστηρευτούν τα πάντα και να στηρίζουν ο ένας τον άλλο. Ώσπου έρχεται μια μέρα που όλα ανατρέπονται και οι ήρωες θα δώσουν τη μεγαλύτερη μάχη: τη μάχη με την καρδιά τους. 

Προσωπική άποψη:
Η αγαπημένη μας παρέα των τεσσάρων φιλενάδων που ψάχνουν να βρουν τον έρωτα της ζωής τους και που θα τους οδηγήσει στα σκαλιά της εκκλησίας, έτσι ώστε να μην οργανώνουν μόνο τις μοναδικές αυτές στιγμές για λογαριασμό τρίτων αλλά και για τις ίδιες, επιστρέφει, αυτή τη φορά με την Έμα να βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων -και αφού στο πρώτο βιβλίο της τετραλογίας μας αποκαταστήσαμε τη Μακ, έστω κι αν μας έβγαλε την ψυχή. Και καθώς φαίνεται, η Έμα έχει ακριβώς τις ίδιες προθέσεις με την φίλη της -αν δεν ταιριάζανε, δεν θα συμπεθεριάζανε-, αφού ναι μεν ψάχνει τον όσο δυνατόν πιο ιδανικό σύντροφο για εκείνη, αλλά χωρίς να είναι απολύτως πρόθυμη να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια που βρίσκεται μπροστά της και να παραδεχθεί την ύπαρξή της.

Η Έμα, λοιπόν, που είναι υπεύθυνη για το κομμάτι του στολισμού των μυστηρίων που αναλαμβάνουν με τις κολλητές της, διανύει την καλύτερη φάση της ζωής της. Τα επαγγελματικά της είναι ανθηρά, η σχέση της με τις φίλες της ιδανική, η διάθεση και η ενέργειά της στα ύψη, ενώ δεν αγχώνεται ιδιαίτερα για το αν θα βρει σύντροφο, αφού πολλά είναι τα παλικάρια που σφάζονται στην ποδιά της περιμένοντας εκείνη ν' αποφασίσει για το ποιος είναι ο ιδανικός σύντροφος στα μάτια της. Ίσως, όμως, ο ιδανικός σύντροφος που αναζητά η Έμα να μην βρίσκεται ανάμεσα στους εμφανείς μνηστήρες, αλλά στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που είναι συνεργάτης και φίλος, δικός της και των υπόλοιπων κοριτσιών, και με τον οποίο έχουν αναπτύξει μια σχέση με αμοιβαία συμπάθεια και κατανόηση, μα και με μια εξομολογητική διάθεση που τους έχει φέρει απίστευτα κοντά. Και όσο πιο κοντά έρχονται η Έμα στον Τζακ, τόσο περισσότερο φοβάται να ρισκάρει και να αποδεχθεί αυτά που νιώθει, μην θέλοντας να καταστρέψει τη φιλία τους. Είναι, όμως, εύκολο κάτι τέτοιο, ειδικά όταν ο έρωτας είναι αμφίδρομος;

Μπορεί ο πυρήνας της ιστορίας αυτής -φίλοι που ερωτεύονται χωρίς καν να το καταλάβουν, αλλά που δεν θέλουν να ρισκάρουν να μπουν σε μια διαφορετικού είδους σχέση απ' αυτήν που ήδη έχουν, προκειμένου να μην καταστρέψουν όλα όσα τους κάνουν να νιώθουν όμορφα και ασφαλείς- να μην είναι ιδιαίτερα πρωτότυπος, ωστόσο, ως Γιώτα, είναι από εκείνες που με αγγίζουν και με συγκινούν βαθιά, κυρίως επειδή είμαι της θεωρίας πως οι μεγαλύτεροι έρωτες που μετουσιώνονται, στην πορεία τους, στις πιο βαθιές και ουσιαστικές αγάπες, είναι αυτοί που ξεκινούν από μια πηγαία και ειλικρινή φιλία. Είναι μια κατάσταση μέσα στην οποία σου επιτρέπεται να γνωρίσεις τον άλλον, μα κι εκείνος να γνωρίσει εσένα, χωρίς φραγμούς και αυστηρά όρια, χωρίς να προσπαθείς να αποκρύψεις κάτι ή να παραστήσεις κάτι άλλο από αυτό που είσαι, κυρίως γιατί δεν το έχεις ανάγκη. Πάνω σε αυτή την ιδέα, της μη εξιδανικευμένες προσέγγισης του έρωτα, έχει επιλέξει να χτίσει η Roberts την ιστορία της, δίνοντάς της πολύ πιο ενδιαφέρον χαρακτήρα απ' ότι είχε το πρώτο βιβλίο της σειράς.

Ανάμεσα στην Έμα και στον Τζαν υπάρχει μια πολύ ωραία χημεία, αλλά όχι με έναν τρόπο υπέρμετρα σεξουαλικό, μα περισσότερο τρυφερό κι ευαίσθητο χωρίς, ωστόσο, να γίνεται γλυκανάλατος. Με απλά λόγια, πρόκειται για μια σχέση που εξελίσσεται με φυσιολογικό τρόπο, σε φυσιολογικούς ρυθμούς, είναι πιο στατική, ή για να ακριβολογώ, πιο γήινη, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να μπορούμε να ταυτιστούμε περισσότερο με τα δύο εμπλεκόμενα μέλη αυτής, αφού πολύ εύκολα θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε στη θέση τους -και, ας είμαστε ειλικρινείς, σίγουρα όλοι μας έχουμε βρεθεί, αν όχι περισσότερες, τουλάχιστον μία φορά. Όλα αυτά ίσως και να είναι ο λόγος που, συγκριτικά πάντα με το προηγούμενο βιβλίο της σειράς, βρήκα το συγκεκριμένο πιο καλογραμμένο, ίσως γιατί διατηρούνται καλύτερες ισορροπίες ενώ οι εντάσεις δεν είναι οξυμένες χωρίς λόγο, παρά περνάνε ξυστά από τα λεπτά εκείνα όρια που μόνο μια ρεαλιστική προσέγγιση μπορεί να πετύχει.

Αν κάτι λατρεύει κανείς σε αυτή τη σειρά, κάτι που ισχύει και για το προηγούμενο βιβλίο και γι' αυτό, είναι η σχέση ανάμεσα στις τέσσερις φίλες και το πως αυτή δομείται και διαμορφώνεται ανάλογα τις περιστάσεις, έχοντας πάντα στο επίκεντρο όλων αυτήν που το έχει περισσότερο ανάγκη μια δεδομένη στιγμή. Οι διάλογοι είναι πολύ φρέσκοι και σύγχρονοι, η ροή των γεγονότων σχεδόν στοιχειοθετημένη με έναν τρόπο που την βοηθάει να μην αποκλίνει ούτε λεπτό από την ρεαλιστική διάθεση προσέγγισης της αφήγησης, ενώ η δραματουργία δομείται με τέτοιον τρόπο που ναι μεν να ενισχύει την αγωνία και το συναίσθημά μας, αλλά χωρίς να καταφεύγει σε υπέρμετρους μελοδραματισμούς που δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης, όχι μόνο σε μια ιστορία όπως αυτή που περιμένεις, το δίχως άλλο, ένα καλό τέλος, αλλά σε καμία ρομαντική ιστορία που το δράμα δεν είναι ο πυρήνας της. Με απλά λόγια, μια άκρως ρομαντική, μοντέρνα, σύγχρονη ιστορία των ανθρώπων της διπλανής πόρτας, με την οποία ταυτιζόμαστε στο έπακρο, που μας συγκινεί, μας διασκεδάζει, μας κάνει να χαμογελάμε και να βουρκώνουμε και, τελικά, να θυμόμαστε πόσο ωραίο είναι να ερωτευόμαστε και να το παραδεχόμαστε.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Nora Roberts
Μεταφραστής: Τουτουντζή Ουρανία
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 432
ISBN: 978-618-5394-34-9