Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Όταν η επιβίωση φέρνει κοντά δύο αγνώστους…
Η Λούσι Κράντοκ-Χέιζ μεγάλωσε μακριά από τις πολύβουες πόλεις και τις μηχανορραφίες όσων ζουν εγκλωβισμένοι στα δεσμά της καλής κοινωνίας. Είναι ικανοποιημένη με την ήσυχη, απλή ζωή της, μέχρι τη μέρα που βρίσκει στον δρόμο της έναν άγνωστο, χτυπημένο άντρα.
Μπορεί να γεννηθεί ένα πανέμορφο αστέρι…
Ο υποκόμης Σάιμον Άιντελσι παραλίγο να βρει τον θάνατο στα χέρια των εχθρών του, αλλά κατάφερε να ξεφύγει την τελευταία στιγμή και ευτυχώς η μοίρα του έστειλε τη Λούσι. Η φλόγα της εκδίκησης καίει μέσα του, όμως πρώτα πρέπει να ανακτήσει τις δυνάμεις του. Καθώς εκείνη τον βοηθάει να αναρρώσει, έρχονται στην επιφάνεια οι καλά θαμμένες ευαισθησίες του και τα λόγια της πυροδοτούν ανεξέλεγκτα συναισθήματα. Συναισθήματα που απειλούν να τυλίξουν και τους δύο με καταστροφικές συνέπειες.
Ή να έρθει η απόλυτη καταστροφή…
Η Λούσι, γοητευμένη από τον τρόπο σκέψης του Σάιμον, δεν αργεί να τον ερωτευτεί και να κάνει όνειρα για το μέλλον. Μα οι Μοίρες έχουν άλλα σχέδια: οι εχθροί του Σάιμον δεν αργούν να τους ανακαλύψουν και αυτή τη φορά ο πόλεμος θα είναι μέχρις εσχάτων.

Προσωπική άποψη:
Η στιγμή της ολοκλήρωσης της τριλογίας των "Πριγκίπων" της Elizabeth Hoyt έφτασε, με τις εκδόσεις Elxis να έχουν "τρέξει" και αυτή τη σειρά τους με τόσο γρήγορους ρυθμούς, στην εκδοτική αγορά, που πραγματικά δεν προλαβαίναμε να πάρουμε ανάσα ανάμεσα στην κυκλοφορία κάθε νέου κεφαλαίου της. Αλλά χαλάλι το καρδιοχτύπι μας, γιατί στο τέλος της διαδρομής, αποδείχθηκε περίτρανα πως άξιζε. Και μπορεί το φινάλε αυτό να είναι αρκετά διαφορετικό απ' αυτό που ίσως να περίμενε κανείς, πιο αιματηρό και άγριο, μα και συνάμα πιο σέξι και έντονο σε όλα τα επίπεδα, είναι, ωστόσο, το καλύτερο δυνατό που θα μπορούσε να έχει. 

Ο υποκόμης Σάιμον Άιντελσι έχει δώσει έναν βαρύ όρκο. Να εκδικηθεί τον θάνατο του αδερφού του, και είναι πρόθυμος να κατέβει ακόμα και στην Κόλαση αν χρειαστεί, προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του. Γι' αυτόν δεν έχει καμία σημασία το που μπορεί να χρειαστεί να φτάσει, ούτε πόσο ακραία βίαιος μπορεί να γίνει με τους εχθρούς του, αφού νιώθει πως αποδίδει δικαιοσύνη και πως καμία τιμωρία, στην πραγματικότητα, δεν είναι αρκετή γι' αυτούς. Το σχέδιό του φαίνεται να λειτουργεί όπως ορίζει η σκοτεινιασμένη του συνείδηση, με τα θηράματά του να βγαίνουν το ένα μετά το άλλο από τη μέση, όμως αυτό δεν θα κρατήσει για πάντα, αφού οι εχθροί του αποφασίζουν να μην μείνουν άλλο με τα χέρια σταυρωμένα, αλλά να τον κυνηγήσουν και, τελικά, να τον βγάλουν από τη μέση πριν να προλάβει να το κάνει εκείνος. Και κάπως έτσι, ο θηρευτής γίνεται θήραμα, και βαριά τραυματισμένος θα βρεθεί υπό την φροντίδα μιας άγνωστης, νεαρής γυναίκας.

Η γυναίκα αυτή δεν είναι άλλη από τη Λούσι Κράντοκ-Χέιζ, που μεγαλωμένη μακριά από τον θόρυβο και την κοσμικότητα των πόλεων, ζει μια ήσυχη και ήρεμη ζωή. Μέχρι τη μέρα, δηλαδή, που θα βρεθεί στον δρόμο της ο τραυματισμένος Σάιμον, τον οποίο αποφασίζει να περιθάλψει χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν συνειδητοποιεί πως δεν είναι νεκρός. Όταν εκείνος συνέρχεται μερικές μέρες αργότερα, συνειδητοποιώντας πόσο μακριά απ' το Λονδίνο έχει βρεθεί, έχοντας απόλυτη επίγνωση του τι του έχει συμβεί, το μόνο που σκέφτεται είναι πως πρέπει να φύγει από εκεί πριν οι εχθροί του τον εντοπίσουν. Φυσικά, η Λούσι δεν θα κάνει τα πράγματα τόσο εύκολα για εκείνον, αφού εκτός απ' τις πληγές του σώματός του, φαίνεται να γιατρεύει σταδιακά κι ένα μέρος των πληγών που έχει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Και όσο περισσότερο την αφήνει να πλησιάσει σε αυτές, τόσο περισσότερο εκείνη τον ερωτεύεται, με την καταστροφή να τους πλησιάζει πιο γρήγορα απ' όσο μπορούν να φανταστούν.

Σίγουρα, ο συγκεκριμένος πρίγκιπας, είναι ο πιο ενδιαφέρον απ' όλους όσοι μας έχει συστήσει η Hoyt. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στον δυναμικό χαρακτήρα του και στο πάθος που τον χαρακτηρίζει, σε όλα τα επίπεδα, αλλά στην ιδιαίτερη και κάπως εξεζητημένη εμφάνισή του, από την κορφή ως τα νύχια. Μια εμφάνιση που ίσως να μην συνάδει με την εικόνα ενός αιμοβόρου πολεμιστή, η εκκεντρικότητα της οποίας, ωστόσο, σταδιακά εξηγείται μέσω της αποδόμησης αυτής και όλων όσων κρύβονται πίσω της, μα κυρίως, του αγοριού που πάλεψε να ξεχωρίσει επειδή δεν άντεχε το να το αγνοούν, όχι από εγωισμό, αλλά γιατί δεν του άξιζε. Παράλληλα, είναι εξαιρετικά ευφυής, έχοντας έναν εκπληκτικό τρόπο να χειραγωγεί τα θύματά του ώστε να τα φέρνει εκεί που θέλει χωρίς, όμως, να παρανομεί με οποιονδήποτε τρόπο. Και ίσως κάποιοι να ισχυριστούν πως αυτό δεν είναι απόλυτα ηθικό ή τίμιο, αλλά σε προσωπικό επίπεδο διόλου δε με νοιάζει. Γιατί, ο καθένας, έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί την τιμή του και της οικογένειάς του με όλα τα μέσα.

Από την άλλη, έχουμε τη Λούσι, μια γυναίκα που είναι ο ορισμός της γλυκύτητας, της τρυφερότητας και της στοργικότητας, όχι επειδή είναι αφελής, κάθε άλλο, μα γιατί έχει μεγαλώσει με έναν τόσο ήρεμο τρόπο που βοήθησε στο να καλλιεργηθούν οι ευαισθησίες και η σοφία της με τρόπο που δεν την καθιστούν αδύναμη, αλλά απόλυτα ισορροπημένη και συνειδητοποιημένη σε σχέση με τα θέλω της που δεν υπακούν σε αυστηρά, ξένα πρέπει. Με απλά λόγια, ο Σάιμον και η Λούσι είναι ένα αρκετά αντισυμβατικό ζευγάρι, με απίστευτα μεγάλες διαφορές μεταξύ τους που, όμως, συμπληρώνουν με μοναδικό τρόπο ο ένας τον άλλον, βοηθώντας στην κάλυψη των κενών τους, όχι μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες τους, αλλά και με τα κενά εκείνα της ψυχής που μονάχα μια ισορροπημένη σχέση όπου δίνεις και παίρνεις μπορεί να καλύψει απόλυτα.

Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει και όσον αφορά τους δευτερεύοντες χαρακτήρες της ιστορίας μας, οι οποίοι μας προσφέρουν αλησμόνητες στιγμές γέλιου, απαραίτητες για να ελαφρύνει το βαρύ συναισθηματικό κλίμα, και όχι μόνο. Βέβαια, ο πατέρας της Λούσι ξεχωρίζει στην καρδιά μου λίγο περισσότερο από τους άλλους, αλλά ο καθένας τους ήταν μια φωτεινή ηλιαχτίδα μέσα σε μια ιστορία με πολύ σκοτάδι κι αίμα, το κακό κάρμα των οποίων δεν είναι εύκολη υπόθεση το να φτάσει στην κάθαρσή του. Συνοψίζοντας, λοιπόν, "Ο πρίγκιπας σαΐτα" είναι, για μένα, το καλύτερο βιβλίο της τριλογίας αυτής, αλλά κι ένα από τα καλύτερα και πιο ξεχωριστά βιβλία του είδους που διάβασα το τελευταίο διάστημα. Ναι, μπορεί να είμαι κάπως νοσηρή, αλλά αγαπώ ιστορίες που αποδέχονται και αγκαλιάζουν το σκοτάδι τους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως απορρίπτουν το φως.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Elizabeth Hoyt
Μεταφραστής: Παπαγεωργίου Ιωάννα
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 440
ISBN: 978-618-5394-28-8