Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Ονόρια Σμάιθι-Σμιθ είναι:
A) μια πολύ κακή βιολονίστρια
Β) επηρεασμένη ακόμη από τα παρατσούκλια που της έδιναν όταν ήταν μικρή
Γ) καθόλου ερωτευμένη με τον καλύτερο φίλο του μεγάλου αδελφού της
Δ) όλα τα παραπάνω
Ο Μάρκους Χόλροϊντ είναι:
A) ο κόμης του Τσάτερις
B) επιρρεπής στο να στραμπουλάει τους αστραγάλους του
Γ) καθόλου ερωτευμένος με τη μικρή αδελφή του καλύτερού του φίλου
Δ) όλα τα παραπάνω
Αυτοί οι δύο μαζί:
Α) θα φάνε αρκετό κέικ σοκολάτας
Β) θα επιβιώσουν από έναν θανατηφόρο πυρετό και από τη χειρότερη συναυλία του κόσμου
Γ) θα έρθουν κοντά, όμως η αγάπη τους είναι εξαρχής καταδικασμένη
Αυτό είναι ένα μαγευτικό, ρομαντικό μυθιστόρημα της Julia Quinn, οπότε ξέρετε ήδη ότι η απάντηση είναι:
Δ) όλα τα παραπάνω!

Προσωπική άποψη:
Τις τελευταίες ημέρες νιώθω συνεχώς κουρασμένη, η διάθεσή μου βρίσκεται στα πατώματα, ενώ μετράω αντίστροφα τις ημέρες, σαν τους κρατούμενους, μέχρι να φτάσει η στιγμή που θα φύγω κι εγώ έστω και για σύντομες διακοπές. Μετά, άλλωστε, απ' όσα έχουμε περάσει τους τελευταίους μήνες, είναι κάτι που το χρειαζόμαστε, αλλά μέχρι τότε ψάχνουμε άλλους, εναλλακτικούς τρόπους να ανεβάσουμε τη διάθεσή μας και να περάσουμε όσο πιο όμορφες στιγμές μπορούμε. Μια τέτοια διέξοδο αποτελούσε ανέκαθεν το διάβασμα, με το καλοκαίρι να είναι μια εποχή που απαιτεί αναγνώσματα με μια κάπως πιο χαλαρή διάθεση και πιο ευχάριστη ατμόσφαιρα. Κάπως έτσι αποφάσισα να διαβάσω το "Η φιοριτούρα της καρδιάς" της Julia Quinn, το οποίο αποδείχθηκε αρκετά διαφορετικό απ' αυτό που περίμενα, μα την ίδια στιγμή πολύ πιο ωραίο.

Αν και δεν του φαίνεται, το βιβλίο αυτό είναι ένα ακόμα ρομαντικό ιστορικό μυθιστόρημα, το οποίο ανοίγει την αυλαία μιας νέας τετραλογίας, της "Μουσικής βραδιάς", με την υπογραφής μιας συγγραφέως που δικαίως αγαπήσαμε μέσα από τα βιβλία της σειράς "Οικογένεια Μπρίτζερτον", που μας συστήνει την αρκετά συνηθισμένη ιστορία δύο εξίσου αρκετά συνηθισμένων ανθρώπων, στη θέση των οποίων θα μπορούσε να βρίσκεται κυριολεκτικά ο καθένας από εμάς, είτε αυτή τοποθετηθεί στο παρελθόν, είτε παρόν, είτε ακόμα και στο μέλλον. Γιατί όσο οι γη γυρίζει και οι άνθρωποι γνωρίζουν και ερωτεύονται, ακόμα και όταν φαντάζουν εντελώς διαφορετικοί και αταίριαστοι μεταξύ τους, τόσο ιστορίες όπως της Ονόριας και του Μάρκους θα λαμβάνουν χώρα και θα κάνουν τον δικό τους κύκλο, μέσα στη ροή του οποίου εμείς θα βρίσκουμε στοιχεία να ταυτιστούμε, να δεθούμε, ν' αγαπήσουμε.

Το βιβλίο επικεντρώνεται αποκλειστικά πάνω στους Ονόρια και Μάρκους, γεγονός που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσε ν' αποτελεί αρνητικό στοιχείο, αλλά που στην προκειμένη περίπτωση λειτούργησε απόλυτα θετικά. Γενικά δεν είμαι από τους αναγνώστες που αγαπούν ιδιαίτερα τα βιβλία που στερούνται δεύτερων ρόλων με χαρακτήρα και προσωπικότητα, που προσθέτουν το δικό τους λιθαράκι στην όλη ροή των γεγονότων, όμως υπάρχουν κάποιες λίγες, όπως η συγκεκριμένη, που η απουσία τους δεν γίνεται τόσο αισθητή, ίσως γιατί η συγγραφέας έχει χειριστεί πολύ καλά τον πυρήνα της αφήγησής της, ώστε να μας οδηγήσει στο να εστιάσουμε εκεί ακριβώς που αυτή επιθυμεί, με εμάς να είμαστε τόσο προσηλωμένοι στο ρομάντζο τους, που από ένα σημείο και μετά δεν μας απασχολεί τίποτα άλλο.

Όπως αντιλαμβάνεστε, όλα τα παραπάνω οδηγούν σε μια αφήγηση χωρίς ιδιαίτερες ανατροπές, εκπλήξεις και εντάσεις, παρά σε μια γλυκιά και τρυφερή προσέγγιση ενός έρωτα που όσο αταίριαστος φαντάζει στην αρχή, τόσο ιδανικός φαίνεται όσο εμβαθύνουμε στις ρίζες της αλήθειας του. Και ξέρετε κάτι; Μου είχε λείψει το να διαβάζω μια ιστορία που να είναι τόσο βαθιά συναισθηματική, χωρίς να γίνεται γλυκανάλατη, μα και χωρίς να είναι αμιγώς δραματική. Μια ιστορία που θα μπορούσε να συμβεί ακόμα και σε μένα την ίδια, ή που μπορεί να μου έχει συμβεί στο παρελθόν και να μου φέρνει στο νου όμορφες θυμίσεις και τρυφερά συναισθήματα στην καρδιά, με την ειλικρινή της αλήθεια και τον ρεαλισμό της μέσα από ένα πέπλο απλότητας και όχι εκείνο της πολυπλοκότητας, που μπορεί μεν να είναι αντικειμενικά πιο ενδιαφέρον, αλλά που δεν είναι, τελικά, πάντοτε τόσο απαραίτητο ώστε να κερδηθούν οι εντυπώσεις.

Σίγουρα ο χαρακτήρας που αγάπησα περισσότερο ανάμεσα στους δύο είναι ο Μάρκους, επειδή είναι τόσο διαφορετικός από τους ήρωες ανάλογων βιβλίων που έχουμε διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Ένας άντρας που καταφέρνει να γίνεται γοητευτικός χωρίς να είναι μυστηριώδης και που σε κερδίζει με το πόσο σοβαρός, ήσυχος, ντροπαλός και ειλικρινής απέναντι στα συναισθήματά του είναι -ο τύπος του άντρα, δηλαδή, που όλες ψάχνουμε να βρούμε όταν αποφασίσουμε πως θέλουμε να κάνουμε οικογένεια, επειδή συνειδητοποιούμε πως όσο καλές και αν είναι οι εντάσεις, αυτό που έχουμε όλοι ανάγκη στο τέλος, είναι η ισορροπία και η αρμονία, στοιχεία που διαθέτει το δίχως άλλο και το βιβλίο αυτό, που σίγουρα θα αποτελέσει μια πολύ όμορφη συντροφιά στις καλοκαιρινές σας εξορμήσεις.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Julia Quinn
Μεταφραστής: Γιατράκου Νέλλα
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 360
ISBN: 978-618-5394-64-6