Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Η Θιοντόρα Σάξμπι σίγουρα δεν είναι μια όμορφη γυναίκα, αλλά έχει αμύθητη περιουσία. Ο Τζέιμς Ράιμπερν, κληρονόμος του δουκάτου του Άσμπρουκ, είναι ένας πολύ γοητευτικός άντρας που έχει ανάγκη από χρήματα. Πάντα τους ένωνε μια αγάπη βαθιά, σχεδόν αδελφική.
Μέχρι που ο Τζέιμς αναγκάζεται να ζητήσει τη Θίο σε γάμο. Ένας γάμος που διαλύεται όταν η Θίο ανακαλύπτει πως την ήθελε μόνο για την περιουσία της.
Πληγώνεται ανεπανόρθωτα. Νιώθει ταπεινωμένη, προδομένη, ανασφαλής. Δεν έχει χάσει μόνο τον σύζυγό της, αλλά και τον καλύτερό της φίλο.
Προκειμένου να την ξεπεράσει, ο Τζέιμς ξεκινάει ένα μεγάλο ταξίδι σε ανοιχτές θάλασσες, για να επιστρέψει εφτά χρόνια μετά…
Ένας γάμος που τελείωσε νωρίς, μια καρδιά που πληγώθηκε πολύ και μια επιστροφή που μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Το βέβαιο είναι πως δεν πρέπει να υπάρχουν μυστικά σε μια σχέση, ακόμα κι αν η πρόθεση είναι καλή.
Ένα συγκλονιστικό τέλος μιας ιστορίας που δύσκολα θα ξεχάσεις…

Προσωπική άποψη:
Τα ιστορικά ρομαντικά μυθιστορήματα ακολουθούν κάποια πολύ συγκεκριμένα μοτίβα, πράγμα που μπορεί να μας στερεί πολλές φορές το στοιχείο της έκπληξης και του αιφνιδιασμού, αλλά που σε κάθε περίπτωση απολαμβάνουμε γιατί όλοι μας κρύβουμε μια ρομαντική ψυχή μέσα μας, ακόμα κι αν δεν το παραδεχόμαστε, και βιβλία σαν κι αυτά μας επιτρέπουν να ζούμε το "παραμύθι". Βέβαια, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις εκείνες που κάνουν την καρδιά μας πραγματικά να χτυπάει ξέφρενα στο στήθος μας και που μας κάνουν ακόμα και να αναθεωρούμε πράγματα και καταστάσεις που αφορούν την ίδια μας τη ζωή. Υπάρχουν και κάποιες άλλες, όμως, που κάνουν τη διαφορά, γιατί ναι μεν ακολουθούν κάποια κλασσικά μοτίβα, αλλά τα προσαρμόζουν με τέτοιον τρόπο στην κανονικότητα, που τα κάνουν ν' αποκτούν μια πιο αληθινή διάσταση, ακόμα κι αν αυτά που θίγουν δεν είναι πάντοτε ευχάριστα.

Το μοτίβο, λοιπόν, της φιλίας των παιδικών χρόνων που εξελίσσεται σε έρωτα, είναι κάτι που έχουμε δει να χρησιμοποιείται πολλάκις ως πυρήνας ρομαντικών ιστοριών -ναι, το έχω κάνει κι εγώ-, όπως συμβαίνει και στο τέταρτο βιβλίο της σειράς "Μια ιστορία ακόμα" της Elosia James, "Το πέπλο της ασχήμιας", με τη λέξη "ασχήμια" να υποθέτετε πως χρησιμοποιείται ως αλληγορία, όμως στην πραγματικότητα έχει διττή σημασία, αφού η πρωταγωνίστριά μας, η Θιοντόρα Σάξμπι, είναι μια απ' τις γυναίκες εκείνες που αν κάποιος δεν θα την χαρακτήριζε ως άσχημη, σίγουρα δεν θα την χαρακτήριζε ως όμορφη. Ωστόσο, έχει μια τεράστια περιουσία πίσω της και αυτό είναι μεγάλο θέλγητρο για κάποιον προκειμένου ν' αποφασίσει να την παντρευτεί, όπως συμβαίνει και με την περίπτωση του Τζέθμς Ράιμπερν, που είναι κληρονόμος του δουκάτου του Άσμπρουκ, αλλά που την ίδια στιγμή βρίσκεται σε τρομερή οικονομική δυστοκία κι έχει μεγάλη ανάγκη από χρήματα.

Αυτή την ανάγκη προσπαθεί να καλύψει ο Τζέιμς, και με την παρακίνηση του πατέρα της Θίο, την ζητάει σε γάμο, μια πρόταση που εκείνη δέχεται χωρίς δυσκολία, αφού οι δυο τους γνωρίζονται από παιδιά, έχουν μεγαλώσει σχεδόν σαν αδέρφια, θα έλεγε κανείς, με αποτέλεσμα να τους δένει μια πολύ βαθιά και δυνατή φιλία. Όμως η φιλία αυτή, όπως και ο γάμος των δυο τους, θα καταρρεύσει όταν η Θίο ανακαλύψει τον λόγο που ο Τζέιμς την παντρεύτηκε, νιώθοντας βαθιά πληγωμένη και διαλυμένη συναισθηματικά και ηθικά, χάνοντας μέσα σε μια στιγμή και τον σύζυγό της και τον καλύτερό της φίλο. Ο Τζέιμς, τότε, μην έχοντας άλλη διέξοδο, αποφασίζει να φύγει και να ταξιδέψει στον κόσμο, προσπαθώντας να τ' αφήσει όλα πίσω του. Ωστόσο, το παρελθόν δεν είναι κάτι που σβήνεται εύκολα και με την επιστροφή του στην πατρίδα του, εφτά ολόκληρα χρόνια μετά, αυτό θα αναδυθεί στην επιφάνεια, φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με όλα τους τα λάθη, αλλά κυρίως με όσα πραγματικά αισθάνονται.

Πρέπει να ομολογήσω πως υπάρχουν αρκετά πράγματα που θα μπορούσαν να με ενοχλήσουν σε αυτή την ιστορία και ειδικά σε ό,τι αφορά τον Τζέιμς και τον τρόπο που αυτός χειρίστηκε τις καταστάσεις αρχικά. Ωστόσο, τη στιγμή που πάω να ενοχληθώ, θυμάμαι πως ήταν μόλις είκοσι χρόνων, άβγαλτος και μην έχοντας ιδέα από τη ζωή και τους ανθρώπους, όταν όλη αυτή η περιπέτεια ξεκίνησε, οπότε δεν μπορώ να τον κατηγορήσω. Αντίθετα, η συγγραφέας έχει προσεγγίσει την αλήθεια του με πολύ ρεαλισμό μεν, αλλά και με μια συγκαλυμμένη κατανόηση δε, πράγμα που περνάει και σε σένα, ως αναγνώστη, και που δεν μπορείς να το παραλείψεις. Από την άλλη, η Θίο είναι το κορίτσι που σχεδόν όλες μας υπήρξαμε σε κάποια φάση της ζωής μας -ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω-, αυτό που δεν μπορούσε να ταιριάξει κάπου, απλά γιατί δεν είχε ανθίσει ακόμα. Και για να γίνει αυτό δεν φτάνει να το θέλουμε εμείς, αλλά και να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που θα μας βοηθήσουν να το πετύχουμε αυτό.

Το να παρακολουθείς την προσπάθεια της Θίο και του Τζέιμς να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον, να πιάσουν το νήμα της ζωής τους από την αρχή και να δουν τι πήγε λάθος, να το αναγνωρίσουν και να προσπαθήσουν, όχι να το αλλάξουν, αλλά να το αποδεχθούν και να συνεχίσουν, κάνοντας μια νέα αρχή και όχι απαραίτητα συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησαν, είναι ιδιαίτερα συγκινητικό, με μια βαθιά και ουσιαστικά ανθρώπινη προσέγγιση από τη μεριά της James, ενώ κρύβει και μια κάπως νοσταλγική διάθεση, θα την χαρακτήριζα, θυμίζοντάς μας κάτι από τα πρώτα εκείνα καρδιοχτύπια που μας έκαναν να αναρωτιόμαστε ποια είναι η θέση μας απέναντι στον έρωτα και στην αγάπη και τι πραγματικά αναζητάμε από αυτά. Αν μη τι άλλο, λοιπόν, μπορούμε να μπούμε στα παπούτσια τους, με την συνειδητοποίηση να έρχεται μέσα από την ωρίμανση και μέσα απ' αυτήν η αποδοχή του εαυτού μας και των θέλω μας.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Eloisa James
Μεταφραστής: Γιατράκου Νέλλα
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2021
Αρ. σελίδων: 352
ISBN: 978-618-5543-05-1