Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Ερατώ ζει μια συγκαταβατική ζωή, μια ζωή που της έδειξε το σκληρό της πρόσωπο από πολύ νωρίς. «Ψυχρή σύζυγο και αδιάφορη μητέρα» θα τη χαρακτήριζαν οι περισσότεροι, όμως η αλήθεια απέχει πολύ. Για τον άντρα της τον Αλέξανδρο νιώθει απέραντη ευγνωμοσύνη, καθώς εκείνος ήταν που την έσωσε από τη βίαιη και καταπιεστική θεία της, με την οποία ζούσε από τότε που έχασε τους γονείς της. Όμως, δεν μπορεί να νιώσει αγάπη – ούτε για εκείνον, ούτε και για την κόρη τους, ούτε καν για τον ίδιο της τον εαυτό.
Μέσα της, όμως, σιγοκαίει μια φωτιά, που θα φουντώσει μόλις γνωρίσει τον Παύλο. Αυτός ο άντρας, ο οποίος σύντομα θα παντρευτεί την αδελφή του Αλέξανδρου, θα της ξυπνήσει πρωτόγνωρα συναισθήματα και την άσβεστη επιθυμία να πάρει για πρώτη φορά τη ζωή της στα χέρια της – με κίνδυνο να σκορπίσει αβάσταχτο πόνο γύρω της.
Τι θα επιλέξει τελικά η Ερατώ; Θα παραδοθεί στη μαγεία του έρωτα και της αγάπης ή θα συνεχίσει να ζει μια ζωή φοβισμένη και κενή από κάθε συναίσθημα και απόλαυση;

Προσωπική άποψη:
Πολλές φορές οι άνθρωποι, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από μια κατάσταση, εγκλωβίζονται μέσα σε μία άλλη. Και μπορεί αυτή να μην είναι κακή, βίαιη, άγρια, να μην τους πληγώνει κάθε μέρα, αλλά τους στερεί το οξυγόνο τους, την ανάσα τους, την ελευθερία του να είναι αυτοί που πραγματικά θέλουν, να επιθυμούν αυτά που πραγματικά λαχταρά η ψυχή τους, να βιώνουν τα συναισθήματα εκείνα που η ψυχή τους προσμένει να βιώσει ώστε να ταρακουνηθεί συθέμελα. Κι όταν έρθει εκείνη η στιγμή που η πόρτα της καρδιάς τους θα χτυπήσει, το να σπάσουν τα δεσμά τους μπορεί να μην είναι ακατόρθωτο, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να γίνει και χωρίς συνέπειες.

Έτσι και η Ερατώ, που εγκλωβίστηκε μέσα σε έναν συγκαταβατικό γάμο, απλά και μόνο για να ξεφύγει από την καταπίεση και την βίαια συμπεριφορά της θείας της, με την οποία και ζούσε έπειτα από τον θάνατο των γονιών της. Παραδόθηκε σε μια ζωή που δεν ήθελε να κάνει, για να γλιτώσει από μια άλλη που στα μάτια της φάνταζε πολύ χειρότερη χωρίς, όμως, να έχει αναλογιστεί τι θα σήμαινε αυτό μακροπρόθεσμα για την ίδια. Πως χωρίς να το έχει καταλάβει, είχε βάλει στον εαυτό της νέες χειροπέδες, από τις οποίες δεν μπορούσε ν' αποδεσμευτεί έτσι εύκολα, όχι γιατί την κρατούσαν με τη βία εκεί που ήταν, αλλά γιατί αν αποφάσιζε να τις σπάσει και να τρέξει μακριά τους, θα πλήγωνε κι άλλους ανθρώπους που δε τίποτα δεν της χρωστούσαν.

Πώς, όμως, να νιώσει αγάπη ένα πλάσμα για όσους βρίσκονται γύρω του, όταν δεν μπορεί καλά καλά ν' αγαπήσει τον ίδιο του τον εαυτό; Γιατί έτσι ήταν η Ερατώ, ανίκανη να νιώσει αγάπη, ακόμα και τις στιγμές εκείνες που επιτέλους την λάμβανε, όχι γιατί δεν έφτανε σ' εκείνη, αλλά γιατί δεν ήταν αυτή η αγάπη που εκείνη είχε ανάγκη. Μέχρι που θα της χτυπήσει για πρώτη φορά ο έρωτας την πόρτα, τον οποίο θα βρει στο πρόσωπο ενός άντρα που θα έπρεπε να είναι αυστηρά απαγορευμένος, αλλά που δεν μπορεί να κρατηθεί μακριά του. Ο έρωτας εκείνος που κάποια στιγμή έρχεται στη ζωή όλων των ανθρώπων για να σαρώσει τη ζωή τους και μαζί με αυτήν όλο τους το είναι.

Η Ερατώ θα βιώσει έναν έρωτα που θα την μεταμορφώσει, από ένα κλειστό κι αντικοινωνικό πλάσμα, ανίκανο ν' αγαπήσει, σε κάτι άλλο, διαφορετικό, που καλείται να πορευτεί σε μια διαδρομή που θα την βοηθήσει ν' αποτινάξει από πάνω της τα κοινωνικά πρέπει και ν' ακολουθήσει την καρδιά της, ίσως για πρώτη φορά στη ζωή της. Βέβαια, όσο ιδανικό και σωστό κι αν ακούγεται αυτό, το ότι οι ευθύνες της μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και δεν τους δίνεται η απαραίτητη βαρύτητα, σαν να ήταν κάτι που πολύ εύκολα μπορούσε τελικά να βγάλει από πάνω της, ήταν ένα στοιχείο που δεν μου άρεσε, γιατί θεωρώ πως στερεί από την ιστορία ένα μεγάλο κομμάτι του ρεαλισμού της, το οποίο θα έπρεπε να έχει χειριστεί με λίγο μεγαλύτερη... σοβαρότητα, ακριβώς επειδή πολλές γυναίκες βιώνουν την κατάσταση που βιώνει η Ερατώ.

Το "Όλα όσα ψιθυρίσαμε" είναι το πρώτο βιβλίο της Μαρίας Μαρσέλου και αν το κρίνω καθαρά ως μια πρωτόλεια δουλειά, είναι ένα αρκετά καλογραμμένο μυθιστόρημα, με γλώσσα απλή που κάνει το κείμενο να ρέει και να είναι ευκολοδιάβαστο, σύγχρονο και γεμάτο συναισθήματα, με τα οποία, στο μεγαλύτερο μέρος τους, θα μπορέσουν να ταυτιστούν αρκετές γυναίκες γιατί, δυστυχώς, ακόμα κι εν έτη 2021, δεν είναι λίγες εκείνες που επιλέγουν να ζήσουν μέσα στα δεσμά ενός συμβατικού γάμου, επειδή νιώθουν πως δεν έχουν τη δύναμη ν' απαλλαγούν απ' αυτά ή γιατί δεν γνωρίζουν το που θα πάνε μετά. Η Ερατώ, έστω κι αν έχω κάποιες ενστάσεις ως προς το πως χειρίστηκε ορισμένα πράγματα, ενηλικιώθηκε μέσα από τον έρωτά της για τον Παύλο, βρήκε τη χαμένη της φωνή και, ποιος ξέρει, ίσως και τη ζωή που τόσο λαχταρούσε.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Μαρσέλου Μαρία
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2021
Αρ. σελίδων: 416
ISBN: 978-618-01-4034-7