Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου είναι όμορφη, πλούσια και σύντομα θα γίνει πολύ διάσημη κατακτώντας τον τίτλο της βασίλισσας της ελληνικής τηλεόρασης. Παντρεύτηκε τον μεγάλο της έρωτα, τον Λεωνίδα, ο οποίος την λατρεύει, κι απέκτησε μαζί του έναν γιο, τον Όμηρο. Έχει πάντα κοντά της την παιδική της φίλη Ελίνα, που τρέχει σε κάθε της ανάγκη, και τους γονείς της, που δεν της χαλούν κανένα χατίρι. Θα μπορούσε να πει κάποιος πως είναι μια πολύ τυχερή κι απόλυτα ευτυχισμένη γυναίκα. Όμως δεν είναι.
Στην ιστορία του βιβλίου η ηρωίδα δεν είναι η Αλεξάνδρα, η πρωταγωνίστρια του. Πραγματική ηρωίδα είναι η Ελίνα, και τραγικοί ήρωες ο Λεωνίδας και ο μικρός Όμηρος. Σύντομα θα καταλάβετε το γιατί…

Προσωπική άποψη:
Η Μαρία Τζιρίτα, πιστή στο συγγραφικό της ύφος, που την θέλει να καταπιάνεται με διαφορετικές ιστορίες που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αποτελούν κοινωνικά και ανθρώπινα ζητήματα, επιστρέφει φέτος με ένα βιβλίο που επιχειρεί να τραβήξει μια διαχωριστή γραμμή ανάμεσα στον ναρκισσισμό και στη Ναρκισσιστική Διαταραχή Προσωπικότητας -ναι, έχουν διαφορά και μάλιστα τεράστια, καθώς το πρώτο είναι μια υγιής κι επιθυμητή κατάσταση, θα λέγαμε, ενώ το δεύτερο αποτελεί μια εξαιρετικά σημαντική και πολύ δύσκολα διαχειρίσιμη διαταραχή, τόσο για τον πάσχοντα όσο και για τους γύρω του-, πράγμα που θα έλεγα πως καταφέρνει σε έναν αρκετά μεγάλο βαθμό, παρουσιάζοντάς μας την ιστορία μιας γυναίκας που ενώ είχε ό,τι θα μπορούσε να φανταστεί, κατάφερε να κάνει όλους τους γύρω της να δυστυχήσουν.

Ο λόγος για την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, που κυριολεκτικά είναι μια γυναίκα που έχει τα πάντα. Είναι όμορφη, πλούσια, αναγνωρίσιμη, παντρεμένη με τον μεγάλο της έρωτα που την κοιτά στα μάτια και λιώνει, με έναν υπέροχο γιο, τους γονείς της που δεν της λένε ποτέ "όχι", μα και μια φίλη που γίνεται κυριολεκτικά χαλί να την πατήσει και που τρέχει να προλάβει κάθε της ανάγκη και απαίτηση. Και θαρρεί κανείς πως ύστερα απ' όλα αυτά, η Αλεξάνδρα θα ήταν ευτυχισμένη. Σωστά; Κι όμως, δεν είναι, και μαζί της δεν καταφέρνει να είναι πραγματικά ευτυχισμένος κανένας άλλος, που όχι απλά στέκονται κοντά της, αλλά μοιάζουν περισσότερο με μάρτυρες, σηκώνοντας έναν σταυρό που δεν είναι δικός τους, αλλά που για κάποιον λόγο νιώθουν πως δεν μπορούν ν' αποτινάξουν από πάνω τους. Κι αυτή είναι η αρχή της ιστορίας μας, που έχει στην πραγματικότητα περισσότερες διαστάσεις απ' όσες ίσως να δείχνει πως έχει.

Η ΝΔΠ, που αποτελεί και τον πυρήνα της θεματολογίας του βιβλίου, συνήθως εμφανίζεται από την πρώιμη ενήλικη ζωή και παρουσιάζεται σε διάφορα πλαίσια, όπως στην οικογενειακή ζωή και την εργασία. Τα βασικά του χαρακτηριστικά είναι η μεγαλειώδη αίσθηση προσωπικής αξίας και σπουδαιότητας που νιώθει το άτομα που πάσχει από την εν λόγω διαταραχή, ενώ παράλληλα υπάρχει μια υπερευαισθησία στην αξιολόγηση και την κριτική των άλλων. Έχει έντονη ενασχόληση με φαντασιώσεις απεριόριστης επιτυχίας, δύναμης, εξυπνάδας, ομορφιάς ή ιδανικής αγάπης. Επίσης, πιστεύει ότι είναι ξεχωριστό και μοναδικό και πρέπει να συναναστρέφεται μόνο με άλλα μοναδικά άτομα υψηλού κύρους, απαιτώντας παράλληλα υπερβολικό θαυμασμό. Και μπορεί όλα αυτά στη θεωρία να φαντάζουν ενδιαφέροντα, όταν όμως καλείσαι να τ' αντιμετωπίσεις, όλο αυτό αποδεικνύεται εξαντλητικό.

Έτσι είναι και η Αλεξάνδρα, βυθισμένη στον εγωισμό, στην ωραιοπάθεια και στον ναρκισισμό της, στερείται κάθε ίχνους ενσυναίσθησης, νιώθει πως όλοι την φθονούν κατά βάθος και πως όλοι έχουν την υποχρέωση να την θαυμάζουν γιατί αυτή είναι η μία και μοναδική. Είναι αλαζονική, χειριστική και υπεροπτική, το σημαντικότερο όλων, όμως, είναι το γεγονός πως εκμεταλλεύεται τις διαπροσωπικές της σχέσεις, σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου να πετύχει τους σκοπούς της, μικρούς ή μεγάλους δεν έχει σημασία, αρκεί ν' αποκτήσει εν τέλει αυτό που θέλει, χωρίς να υπολογίζει κανέναν και τίποτα. Αυτό το στοιχείο, ωστόσο, που ένιωσα ν' απουσιάζει από την Αλεξάνδρα, είναι η επίγνωση της ψυχολογικής της ευθραυστότητας, κάτι που τα άτομα που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση μ' εκείνη διαθέτουν και πολύ συχνά τα οδηγεί σε μια ψυχολογική και συναισθηματική κατάρρευση, νιώθοντας σαν να μην είναι τίποτα, κάτι που θεωρώ πως θα έπρεπε να παρουσιάζεται με μεγαλύτερο βάθος, γιατί αποτελεί ίσως και το μεγαλύτερο κομμάτι της διαταραχής αυτής.

Όπως αναφέρει και η συγγραφέας στην περίληψη του βιβλίου της, η αφήγηση εστιάζει περισσότερο στην Ελίνα και στους υπόλοιπους χαρακτήρες που περιστρέφονται γύρω από την Αλεξάνδρα, εμβαθύνοντας αρκετά σε αυτούς και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις -κάτι που οδηγεί σε αυτό που προανέφερα και δεν είναι άλλο απ' το ότι κάποιες πτυχές της διαταραχής της Αλεξάνδρας δεν προσεγγίζονται επαρκώς, πράγμα που ίσως επεξηγούσε καλύτερα ορισμένες αντιδράσεις και συμπεριφορές, απ' όλους τους χαρακτήρες, συνολικά. Κατά τ' άλλα, η αφήγηση διακρίνεται από την ευαισθησία και την τρυφερότητα που χαρακτηρίζει τη συγγραφέα, προσφέροντάς μας ορισμένες πολύ έντονα φορτισμένες στιγμές, αλλά και τροφή για σκέψη, ως κάποιον βαθμό τουλάχιστον, καλώντας μας να μπούμε στη θέση αμφότερων των χαρακτήρων, κοιτάζοντας εικόνες και είδωλα μέσα απ' τον καθρέφτη του καθενός.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Τζιρίτα Μαρία
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2022
Αρ. σελίδων: 424
ISBN: 978-618-01-4232-7