Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Μια φορά –πολλά χρόνια πριν– περπατούσα στη σκοτεινή οδό Πυγολαµπίδων ολοµόναχη. Ήταν η χειρότερη νύχτα της ζωής µου και βρήκα µια αδελφή ψυχή. Αυτή ήταν η αρχή της φιλίας µας. Έχουν περάσει πάνω από τριάντα χρόνια. Τάλι και Κέιτ. Εσύ κι εγώ απέναντι στον κόσµο όλο. Κολλητές για πάντα. Αλλά οι ιστορίες τελειώνουν, έτσι δεν είναι; Χάνεις τους ανθρώπους που αγαπάς και πρέπει να βρεις έναν τρόπο για να συνεχίσεις τη ζωή σου…
Η Τάλι Χαρτ είναι µια γυναίκα µε πληθωρική προσωπικότητα, που ζει τη ζωή της κάνοντας µεγάλα όνειρα και βασανίζεται από τις αναµνήσεις ενός οδυνηρού παρελθόντος. Νοµίζει ότι µπορεί να ξεπεράσει τα πάντα, µέχρι τη στιγµή που πεθαίνει η καλύτερή της φίλη, η Κέιτ Ράιαν. Η Τάλι προσπαθεί να τηρήσει την υπόσχεση που έδωσε στην Κέιτ να σταθεί στο πλευρό των παιδιών της, αλλά η Τάλι έχει πλήρη άγνοια για το τι θα πει οικογένεια, µητρότητα και φροντίδα των άλλων.
Η Ντόροθι Χαρτ βρίσκεται στον πυρήνα του τραγικού παρελθόντος της Τάλι. Είχε εγκαταλείψει πολλές φορές την κόρη της την Τάλι όταν ήταν µικρή, αλλά τώρα επιστρέφει, θέλοντας να βρεθεί στο πλευρό της σε µια εποχή που η Τάλι είναι ολοµόναχη. Μία µόνο, τραγική επιλογή και ένα µεταµεσονύχτιο τηλεφώνηµα θα φέρουν κοντά αυτές τις γυναίκες για να ξεκινήσουν ένα οδυνηρό, δυνατό ταξίδι εξιλέωσης.
Ένα συναισθηµατικά πολύπλοκο, σπαρακτικό µυθιστόρηµα για την αγάπη, τη µητρότητα, την απώλεια και τα νέα ξεκινήµατα που µας θυµίζει πως όπου υπάρχει ζωή, ελπίδα και αγάπη, υπάρχει και συγχώρεση. Ειπωµένο µε τη χαρακτηριστικά δυνατή αφήγηση και την καθηλωτική πένα της Κρίστιν Χάνα, το βιβλίο αποδεικνύει γιατί η συγγραφέας είναι µια από τις πιο αγαπηµένες της εποχής µας.

Προσωπική άποψη:
Έχουν περάσει δύο ολόκληρα χρόνια απ' όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο "Πυγολαμπίδες" της Kristin Hannah, το οποίο θα τολμούσα να πω πως προβλημάτισε αρκετά ακόμα και τους πιο φανατικούς της αναγνώστες, ενώ δίχασε μεγάλη μερίδα αυτών, αφού δεν ήταν σίγουροι πως έπρεπε να το αντιμετωπίσουν. Η αλήθεια είναι πως όταν ένας συγγραφέας έχει στήσει τη λογοτεχνική του καριέρα πάνω σε ιστορικά μυθιστορήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι συγκλονιστικά κι αλησμόνητα, είναι λιγάκι δύσκολο να τον αποδεχθούν οι αναγνώστες σε μια καθόλα σύγχρονη ιστορία, τόσο ως προς τον χρόνο όπου τοποθετείται η δράση της όσο και ως προς τον τρόπο που επιλέγει να την αφηγηθεί γιατί πολύ απλά δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Και τώρα έρχεται το δεύτερο μέρος αυτής της διλογίας, με κύριο σκοπό του να ολοκληρώσει την ιστορία που είχε ήδη ξεκινήσει ν' αφηγείται, αλλά και για να κάνει τους πάντες να ξεκαθαρίσουν τα συναισθήματά τους απέναντί της.

Η Τάλι Χαρτ υπήρξε μια γυναίκα που τίποτα δεν ήταν ικανό να την σταματήσει απ' το να πετύχει τους στόχους της και να πάρει αυτό που ήθελε στη ζωή της. Τώρα, όμως, τα πάντα στη ζωή αυτή έχουν έρθει πάνω κάτω και ο θάνατος της καλύτερής της φίλης, Κέιτ, την φέρνει αντιμέτωπη με την υπόσχεση που της είχε δώσει να σταθεί στο πλευρό των παιδιών της. Συντετριμμένη όπως είναι, και μην έχοντας ιδέα για το τι εστί μητρότητα ή πως πρέπει να φερθεί, θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να φροντίσει τις ανάγκες άλλων ανθρώπων εκτός απ' τις δικές της. Καθώς η κόρη της Κέιτ απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την οικογένειά της, η Τάλι θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια πράξη της νεαρής κοπέλα που θα της ραγίσει την καρδιά και που θα οδηγήσει την Τάλι σε ένα ταξίδι που δεν μοιάζει με κανένα άλλο, που θα την φέρει αντιμέτωπη με τις δυστυχίες της ζωής της, αλλά και με τη σχεδόν ανύπαρκτη σχέση με τη μητέρα της.

Προσωπικά λάτρεψα το "Πυγολαμπίδες", για τον ίδιο λόγο που έχω λατρέψει όλα τα βιβλία της Hannah μέχρι σήμερα -έχοντας, σαφέστατα, ιδιαίτερη αδυναμία σε κάποια συγκεκριμένα που ξεχωρίζω λίγο περισσότερο μέσα στην καρδιά μου- και ο βασικός λόγος γι' αυτό είναι το ότι καταφέρνει κάθε φορά ν' αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές μου και να μιλάει στην καρδιά μου. Ακόμα κι όταν η δομή και η ροή κάποιας ιστορίας της δεν είναι τέλεια κι αψεγάδιαστη, καταφέρνει να με κάνει ν' αποστρέφω την προσοχή μου από τα στοιχεία αυτά και να εστιάζω εκεί που πραγματικά θέλει η ίδια να εστιάσω, που δεν είναι άλλο από το συναίσθημα που σου προκαλεί η ιστορία της και το εκάστοτε δράμα των ηρώων της, το οποίο δεν είναι απόκοσμο, παράξενο ή αλλόκοτο, αλλά αυθεντικό, ειλικρινές, γήινο, ανθρώπινο. Είναι το δράμα εκείνο που μπορώ να βιώσω απόλυτα, επειδή είναι αυτό που υπό τις κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις θα μπορούσα να ζήσω κι εγώ, άρα μπορώ να ταυτιστώ και να το νιώσω σε κάθε του έκταση και διάσταση.

Το "Ένα αστέρι τη νύχτα" δεν αποτελεί εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα, αφού καταφέρνει να σε συγκινήσει βαθιά με τις ανθρώπινες ιστορίες που ξετυλίγονται καθ' όλη την πορεία της αφήγησης, αν και αυτή τη φορά θεωρώ πως υπάρχουν κάποια σημεία δραματουργικής υπερβολής τα οποία ξέφυγαν λίγο από τον έλεγχο της συγγραφέως, αγγίζοντας επικίνδυνα τα όρια του μελοδράματος, αλλά χωρίς ευτυχώς να τα ξεπεράσουν. Βέβαια, η συνέχεια της ιστορίας μας μάς φέρνει αντιμέτωπους με μια πιο σκοτεινή πλευρά αυτής, η οποία αποδόθηκε με αρκετά ωμό τρόπο, όπως της άρμοζε άλλωστε, διατηρώντας μια ρεαλιστική προσέγγιση σε όλα τα ζητήματα με τα οποία καταπιάστηκε, εμβαθύνοντας ουσιαστικά σε αυτά και όχι μένοντας στην επιφάνεια των πραγμάτων, όπως είναι η κατάθλιψη, η διαχείριση του πένθους, αλλά και τους άγχους που φέρνει μαζί της η ανατροπή μιας συνθήκης που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαμε δεδομένη, αλλά που η ζωή αποφάσισε, με τον πιο σκληρό τρόπο, να μας αποδείξει πως δεν είναι όλα τόσο απλά, εύκολα και πολύ περισσότερο προστατευμένα.

Αν βάλουμε το βιβλίο αυτό στη ζυγαριά της ευτυχίας, τότε ο ζυγός μάλλον θα γείρει προς τη μεριά της δυστυχίας. Αυτό σημαίνει πως η ανάγνωση δεν είναι ο ορισμός της ευχάριστης εμπειρίας και πως για να προχωρήσει κανείς σε αυτή πρέπει να είναι προετοιμασμένος για όλα όσα θα τον βρουν στη διαδρομή, που δεν είναι άλλα από συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές, έντονες δραματουργικές στιγμές, εμπόδια που φαντάζουν ανυπέρβλητα, γιατί το να τιθασεύσεις την καρδιά και το μυαλό σου και να τα φέρεις σε ισορροπία δεν είναι διόλου εύκολη υπόθεση κι απαιτεί να παραδεχθεί τα λάθη σου, να συγχωρέσεις τον εαυτό σου γι' αυτά και να θελήσεις να προχωρήσεις ως ένας καλύτερος άνθρωπος, αφήνοντας πίσω όσα σε σημάδεψαν, αλλά χωρίς να ξεχάσεις όλα όσα σου δίδαξαν. Φυσικά, δεν είναι όλα σκοτεινά και μαύρα, όπως άλλωστε δεν μπορεί έτσι να είναι η ίδια η ζωή, με τις στιγμές μικρές εκείνες στιγμές χαράς να κάνουν την καρδιά μας να σκιρτά, αλλά χωρίς να ξεχνάμε πως το σημαντικότερο όλων δεν είναι οι στιγμές αυτές καθ' αυτές, αλλά η πορεία μας μέχρι να φτάσουμε σε αυτές.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Kristin Hannah
Μεταφραστής: Σωτηροπούλου Χριστίνα
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2022
Αρ. σελίδων: 512
ISBN: 978-960-645-286-4