"Σύρα Σάκρα" της Μεταξίας Κράλλη

Στο λυκόφως του 19ου αιώνα η Ερμούπολη είναι μια από τις πλουσιότερες πόλεις της Ελλάδας. Το χρωστά στους πρόσφυγες από τα καμένα νησιά της Επανάστασης, κυρίως Χιώτες αλλά και Κασιώτες και Ψαριανούς, που βρήκαν στη Σύρο καταφύγιο. Οι ίδιοι οι Συριανοί, κατά βάση άνθρωποι φτωχοί, καθολικοί στο θρήσκευμα, βρίσκονται μαζεμένοι στην καστροπολιτεία τους, στην Απάνω Χώρα, και στα γύρω χωριά.
Χιώτικης καταγωγής είναι ο πλοιοκτήτης Γιάννης Περσελής και ο καπετάνιος του, Στρατής Σορώπος· Απανωχωρίτισσα είναι η Καρμελίνα Ρούσσου που κατεβαίνει στο λιμάνι για να μείνει στους θείους της. Εκεί θα γνωρίσει τον αδελφό του Στρατή, τον Νικόλα, που αγαπά τα βιβλία και τους στίχους, δε στεριώνει εύκολα σε δουλειές και του αρέσουν οι γυναίκες και τα γλέντια. Στην άλλη άκρη ο Στρατής, πειθαρχημένος, πρόωρα φορτωμένος με ευθύνες και αρραβωνιασμένος με τη Μέλπω, θα γνωρίσει την Ιουλία Περσελή τη μέρα που θα το σκάσει από την Ερμούπολη και τον γάμο που της έχουν κανονίσει, αναζητώντας καταφύγιο στο πλοίο του πατέρα της.
Παραμονές ενός καταστροφικού πολέμου, ο Στρατής, η Ιουλία, ο Νικόλας κι η Καρμελίνα αγωνίζονται να χαράξουν την πορεία τους με όσα τους υπαγορεύει η καρδιά τους. Πράγμα δύσκολο σε μια κοινωνία που δεν επιτρέπει ούτε συγχωρεί εύκολα κάθε είδους παρεκκλίσεις…

"Τη μέρα που πήρα τα βουνά" της Κατερίνας Μανανεδάκη

Θέλεις να πάρεις τα βουνά και να γλιτώσεις από όλους και από όλα;
Θέλεις να ζήσεις έναν μεγάλο, παράνομο και γεμάτο πάθος έρωτα;
Θέλεις να αναλύσεις τα ψυχολογικά σου και τα σύνδρομά σου, να μάθεις ποια είσαι και πού πηγαίνεις επιτέλους σε αυτή τη ζωή;
Θέλεις μήπως να αποκτήσεις καινούργιους και γεμάτους μυστήριο φίλους;
Αν ναι, τότε αυτό το βιβλίο γράφτηκε για εσένα!
Η Νίκη, η Νέλλη και η Νένα σε οδηγούν, θέλεις δε θέλεις, στο πιο τρελό, ανατρεπτικό, αστείο, σοβαρό, ερωτικό, συγκινητικό και γεμάτο εκπλήξεις βιβλίο.
Μια αληθινή ιστορία που συνέβη στα ψέματα.
Η Κατερίνα Μανανεδάκη, με το δικό της ξεχωριστό στιλ, για ακόμη μια φορά αποτυπώνει με λέξεις την απόλυτη παράνοια της εποχής μας αλλά και της ίδιας μας της ζωής!
 
"Το τελευταίο γράμμα από τον εραστή σου" της Jojo Moyes

Όταν η Έλι αναζητά στα αρχεία της εφημερίδας για την οποία εργάζεται κάποια ενδιαφέρουσα ιστορία, είναι σίγουρη πως δε θα ανακαλύψει τίποτα συνταρακτικό. Κι όμως, βρίσκει ένα γράμμα από το 1960, στο οποίο ένας άντρας ζητά από την ερωμένη του να εγκαταλείψει τον σύζυγό της. Αυτό θα είναι και η αφορμή για να σκαλίσει αυτή την παλιά ιστορία αγάπης, ίσως γιατί της θυμίζει την προσωπική της ζωή…
Το 1960, η Τζένιφερ ανακτά τις αισθήσεις της στο νοσοκομείο έπειτα από ένα αυτοκινητικό δυστύχημα. Δε θυμάται τίποτα – ούτε τον σύζυγό της, ούτε τους φίλους της, ούτε και τον ίδιο της τον εαυτό. Όταν επιστρέφει σπίτι, ανακαλύπτει μια κρυμμένη επιστολή και προσπαθεί να θυμηθεί και να βρει τον εραστή για τον οποίο ήταν διατεθειμένη να διακινδυνεύσει τα πάντα.
Οι ιστορίες πάθους, παράνομης αγάπης και απώλειας των δύο αυτών γυναικών, της Έλι και της Τζένιφερ, συνυφαίνονται σ’ ένα βαθιά συναισθηματικό και συγκινητικό μυθιστόρημα.

"Περί μουσικής και μόνο" των Haruki Murakami & Seiji Ozawa

Το πάθος του Χαρούκι Μουρακάμι για τη μουσική έχει πολύ βαθιές ρίζες. Πριν στραφεί στη συγγραφή, διηύθυνε ένα τζαζ κλαμπ στο Τόκιο, ενώ η αισθητική και συναισθηματική δύναμη της μουσικής αναδύεται από όλα τα πολυαγαπημένα του λογοτεχνικά έργα. Στο ανά χείρας βιβλίο, ο Μουρακάμι πραγματοποιεί ένα προσωπικό του όνειρο: να κάνει μια συζήτηση εκ βαθέων με τον φίλο του και παγκοσμίου φήμης διευθυντή ορχήστρας Σέιτζι Οζάουα για την κοινή τους αγάπη.
Οι δύο σπουδαίοι καλλιτέχνες μιλούν αποκλειστικά περί μουσικής: από τον Μπραμς ως τον Μπετόβεν, από τον Λέοναρντ Μπέρνσταϊν ως τον Γκλεν Γκουλντ, από τη συλλογή δίσκων ως την όπερα, και για πολλά άλλα, προσφέροντάς μας τη μοναδική ευκαιρία να αντιληφθούμε τον τρόπο που σκέφτονται δύο μετρ.

"Αυτό δεν είναι έρωτας" της Paola Zannoner

Εντελώς απροσδόκητα, και παρά τη μικρή μου εμπειρία, γνώρισα έναν πραγματικό άγγελο. Πανέμορφο, σας διαβεβαιώνω πως δεν υπερβάλλω. Δεν έκανα σχεδόν τίποτα, το ορκίζομαι: ένα βλέμμα, μερικά τηλεφωνήματα. Θαρρείς κι ήταν όλα προκαθορισμένα, σαν σενάριο γραμμένο από αόρατο χέρι. Δε μου είχε ξανασυμβεί, και το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται να μου ξανασυμβεί.
Η ιστορία μου δεν είναι ένα ανόητο μελοδραματικό ρομάντζο όπου η πρωταγωνίστρια ξεκινά ως Ασχημόπαπο και καταλήγει να τα φτιάχνει με τον αρχηγό επιτυχημένου συγκροτήματος. Όχι, όχι, δεν καταλάβατε καλά. Δεν υπήρξε κανένα είδος επιτυχίας στην περίπτωσή μου. Δε θα το πιστέψετε· κινδύνευσε η ίδια μου η ζωή.
Μια ιστορία που απευθύνεται σε κορίτσια και μιλά για κορίτσια, γραμμένη από την αριστοτεχνική πένα μιας πολυβραβευμένης συγγραφέως.