"Ο λόφος με το σιντριβάνι" του Άρη Αλεξάνδρου

Μια γυναίκα 34 χρονών κυκλοφορεί στην επαρχιακή της πόλη µε το ροζ φουστάνι της, το ροζ καπέλο και τη µαύρηοµπρέλα της, αν και δε βρέχει. Είναι η Μάρθα, η «αλαφροΐσκιωτη», η «λωλή», που βρίσκεται αντιµέτωπη µε την κακογλωσσιά του κόσµου. Κόρη δασκάλου, στα 17 της χρόνια, το 1943, ζούσε µε ενθουσιασµό την απελευθέρωση, έγραφε στους τοίχους συνθήµατα, µοιραζόταν τα όνειρα, την αγωνία και τον φόβο της γενιάς της, και µιλούσε «σάµπως µιλώντας να ανακάλυπτε τον κόσµο».
Τώρα, µόνη, ζώντας µε την ηλικιωµένη παραµάνα της, κάθεται σιωπηλή στο παγκάκι της και νιώθει τουρίστρια: «Κάθε απόγευµα κάνω τον γύρο της πόλεως και βλέπω όλα τα αξιοθέατα». Θαυµάζειόµως τους ταξιδιώτες, γιατί «οι ταξιδιώτες έχουν πάντα το θάρρος του άγνωστου. Περνούν. Δε µένουν. Δεν κρίνουν, ούτε θα κριθούν στο πέρασµά τους». Με έναν τέτοιο ταξιδιώτη, τον Βλάση, θα συναντηθεί η Μάρθα και, µε αυτόν τον «έρωτα της στιγµής», θα θελήσει να ζήσει ό,τι έχει στερηθεί επί χρόνια. Εν τέλει όµως δε θα επιβεβαιωθεί η πεποίθησή της πως «είµαστε όλοι ταξιδιώτες»...
Το σενάριο του Άρη Αλεξάνδρου (πρώτη έκδοση το 1977) στηρίζεται στο οµώνυµο θεατρικό έργο του Γιάννη Ρίτσου, που γράφτηκε το 1959. Σε 130 πλάνα, κατακερµατίζοντας τον χρόνο, µε φλας µπακ, επαναλήψεις εικόνων και φωνές off, αναδηµιουργεί το θεατρικό έργο, βάζοντας τη σφραγίδα του δικού του βλέµµατος, παρότι, όπως σηµειώνει, «οι διάλογοι, εκτός από ελάχιστες αλλαγές ή προσθήκες και πολλές συντµήσεις, είναι του Γ. Ρίτσου».

"Τίποτα δε σε σβήνει" του Michel Bussi

Ιούνιος 2010: Ο Εστεμπάν, δέκα ετών, εξαφανίζεται στην παραλία του Σαιν-Ζαν-ντε-Λουζ κατά τη διάρκεια των οικογενειακών διακοπών, χωρίς κανείς να αντιληφθεί το παραμικρό. Δέκα χρόνια αργότερα, η μητέρα του αγοριού, η Μαντί, έχει ξαναφτιάξει τη ζωή της, μα ο πόνος και η αμφιβολία εξακολουθούν να φωλιάζουν μέσα της. Επιστρέφοντας στη Xώρα των Βάσκων, στην ίδια παραλία, αναγνωρίζει ξαφνικά τον χαμένο της γιο στο πρόσωπο του δεκάχρονου Τομ. Η Μαντί παρατάει τα πάντα και εγκαθίσταται στο χωριό του, το Μυρόλ της Οβέρνης. Μπορεί άραγε εκείνη, που είναι τόσο λογική, να πιστέψει στο αδύνατο; Θα μπορούσε ο Εστεμπάν να έχει γίνει Τομ; Άραγε κινδυνεύει ο Τομ και είναι η Μαντί η μόνη που μπορεί να τον προστατεύσει;
Μια συγκλονιστική ιστορία για τον αρραγή δεσμό μεταξύ μητέρας και παιδιού από τον Γάλλο μετρ του σασπένς Μισέλ Μπυσσί.

"Εκδοχές πολέμου, 2009-2022" του Ευάγγελου Βενιζέλου

Η δεκαετία 2009-2019, η λεγόμενη δεκαετία της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, δεν τελείωσε. Έχει την ιδιορρυθμία να εισχωρεί στην περίοδο που ακολουθεί, η οποία δεν σηματοδότησε ποτέ την επάνοδο στην κανονικότητα, καθώς η κρίση με τις πολλαπλές μορφές της έχει καταστεί πλέον συστατικό της κανονικότητας. Μιας κανονικότητας μετανεωτερικής και αρχαϊκής ταυτοχρόνως. Μιας νέας πραγματικότητας που κοιτάζει ως Ιανός προς το μέλλον αλλά και προς το παρελθόν.
Η μετάβαση αυτή από κρίση σε κρίση, η αλληλουχία και η διασύνδεση των κρίσεων, η διαρκής επικαιρότητα της οικονομικής κρίσης ή μάλλον των διαρθρωτικών ζητημάτων που συνδέονται με την οικονομική κρίση ήταν ο ουσιαστικός λόγος για τον οποίο αποδέχθηκα την επίμονη και καλά τεκμηριωμένη πρόταση του Γιώργου Κουβαρά να οργανώσουμε αυτή τη μακρά και συνολική συζήτηση. Αυτά που λέω απαντώντας στις ερωτήσεις του συγκροτούν τη μαρτυρία μου για την κρίσιμη περίοδο 2009-2019.
Το βιβλίο προσπαθεί να τοποθετήσει δύσκολες πολιτικές επιλογές που έγιναν υπό ασφυκτική πίεση και υπό συνθήκες υπαρξιακής εθνικής κρίσης στα ευρωπαϊκά και διεθνή συμφραζόμενά τους και στον ορίζοντα του μακρού ιστορικού χρόνου που ήδη τον χρωματίζει η πανδημία και ο πόλεμος, η Λερναία Ύδρα της Ιστορίας.