"Το ξεχασμένο φυλαχτό" της Λένιας Τσιάνου

Σκέφτομαι διαρκώς μια γυναίκα που γνωρίζω καλά. Είναι η σαρανταοχτάχρονη Ντόνα, στην οποία θα ταίριαζε γάντι η κλασική ερώτηση: Γιατί ένα κορίτσι τόσο όμορφο όσο εσύ δεν είναι παντρεμένο; Και η ίδια η Ντόνα αναρωτιέται, παρόλο που, μετά από πολλές ερωτικές απογοητεύσεις που δοκίμασε, θα πίστευε πως δεν υπάρχουν πια τίμιοι άντρες, γενικά. Η καρδιά της δεν είχε τις αντιρρήσεις της για όλους αυτούς γενικά, θα ένιωθε τύψεις αν στο ίδιο τσουβάλι έβαζε και τη χαλύβδινη αγάπη του Φλάβιου, που δεν υπάκουε σε ανθρώπινες απαγορεύσεις.
Ο έρωτάς τους δεν ήταν απροσδόκητος και ούτε απροσδόκητος ήταν ο χωρισμός τους. Απροσδόκητη και ανεξήγητη θα είναι η αναζωπύρωση του έρωτά τους, το ξαναστήσιμο της φωλιάς τους, όταν η Ντόνα ανακαλύψει το ξεχασμένο φυλαχτό μετά από είκοσι χρόνια!
Ένα συγκλονιστικό έργο, όπου η προσβεβλημένη ηθικά εικοσάχρονη Ντόνα, με δυο διαλυμένους αρραβώνες, θα αναζητήσει την ψυχική της λύτρωση στη συνέχεια των σπουδών της. Συνάμα, δε, θα συνάψει ερωτική μυστική σχέση με τον Φλάβιο και καρπός της ο Άκης. Μια ανύπαντρη μητέρα όπου η ελεύθερη συμβίωση αφήνει το παιδί εκτός του δικτύου ασφάλειας και τη μητέρα χωρίς δικαιώματα.
Πιεσμένη από το βάρος των ευθυνών θα δώσει το μωρό της για υιοθεσία, για να συνεχίσει την καριέρα της. Ωστόσο, θα παραμείνει ψύχραιμη, δε θα ξεσπάσει σε κλάματα ή δικαστικές απειλές για το στραπατσάρισμα της προσωπικότητάς της. Δεν έδειχνε καθόλου εκδικητικός τύπος.
Κι όμως ήταν…!