"VOLCANO" του Χρήστου Γ. Φλουρή

Τον είχε αγαπήσει τον Ηρακλή. Τον είχε αγαπήσει βαθιά και ήθελε μονάχα εκείνο το συναίσθημα να κρατήσει μέσα της. Να πάρει ένα σφουγγάρι και αν ήταν δυνατόν να σβήσει όλα τα υπόλοιπα. Πώς γίνεται, σκεφτόταν, δυο άνθρωποι που αγαπήθηκαν τόσο πολύ να φτάσουν στο σημείο να επιθυμεί ο ένας την ανυπαρξία του άλλου και μάλιστα με όποιον τρόπο και με όποιο τίμημα; Μήπως δεν έπρεπε να παντρευτούν ποτέ; Μήπως έπρεπε να συνεχίσουν να συναντιούνται κλεφτά και παράνομα κάτω στο λιμανάκι του Κόρφου, όπως τον πρώτο καιρό της γνωριμίας τους; Πόσο αθώα, πόσο ιδανικά φάνταζαν όλα τότε! Τότε έβλεπε μονάχα τα λουλούδια από τις φραγκοσυκιές που ήταν ακροβολισμένες στα βράχια. Ύστερα άρχισε να βλέπει και τα αγκάθια, και ακόμη πιο μετά μονάχα τ’ αγκάθια.

"Η πριγκίπισσα Μάντυ" της Ρέας Κατσάπη

«Βαρέθηκα να είμαι πριγκίπισσα! Φτάνει πια με τα φουστάνια, τα χτενίσματα, τα χαμόγελα. Ωωω! Και όλα ροζ! Γιατί πρέπει όλα να είναι ροζ;»
Σ’ έναν κόσμο γεμάτο «πρέπει», η πριγκίπισσα Μάντυ προσπαθεί απλά να είναι ο εαυτός της και να κάνει αυτό που της αρέσει πραγματικά.
Μια ιστορία για την αποδοχή της διαφορετικότητας και τη σημασία της ουσιαστικής επικοινωνίας ανάμεσα σε γονείς και παιδιά.