"Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας!" του Θοδωρή Πολίτη

«Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας», προσπαθούσα να της πω, αλλά με κυνηγούσε το εξαγριωμένο πλήθος. Κεντέρης εσείς; Bolt εγώ.
«Είμαι αθώος», ήθελα να την πείσω, όμως τα γεγονότα υπαγόρευαν το αντίθετο. Σέρλοκ Χολμς εσείς; Κλουζό εγώ.
Και μια που οι διαδικασίες της αστυνομίας έδειχναν να κωλυσιεργούν, ενώ η ζωή μου ήταν μπρος χειροπέδες και πίσω Κουλάρα, έπρεπε να πάρω τον νόμο στα χέρια μου με κάθε κόστος. Έπρεπε να βρω το τριών μηνών παιδί μου πριν βγει από τη χώρα, παράλληλα με τις ερινύες που πάλευαν να με πείσουν ότι τελικά εγώ ήμουν ο δράστης. Έτσι, με πενιχρά μέσα, όντας σακάτης και μουγγός, το έργο μου φάνταζε αδύνατο…
Υ.Γ. Η μητέρα μου είχε ραντεβού για σπα, δεν μπορούσε να βοηθήσει!
 
"Στάκα καρδιά μου" της Νέλλης Σπαθάρη

Κάποιο Τριώδιο της δεκαετίας του ’70. Μια φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής αποβιβάζεται στην Ύδρα εξοπλισμένη με ένα κασετόφωνο, μια φωτογραφική μηχανή κι ένα ερωτηματολόγιο. Αποστολή της να κάνει μια επιτόπια έρευνα για το μάθημα της Λαογραφίας.
Νιώθει σαν τον Δον Κιχώτη που βγαίνει σε περιπέτεια. Μόνο που ο Δον Κιχώτης βγαίνει σε έναν κόσμο που δεν αναγνωρίζει πια, όπου οι αλήθειες είναι διασκορπισμένες και αμφίσημες, ενώ η ίδια νιώθει πως κατέχει τις αλήθειες της μικρής νησιωτικής κοινωνίας, αφού έχει καταγωγή από το νησί και έχει περάσει εκεί όλα τα καλοκαίρια της ζωής της. Ωστόσο θα διαψευσθεί. Η ζωή είναι πιο πολυσήμαντη απ’ ό,τι φαίνεται.
Θα τεθούν θέματα όπως η ευτυχία, η επιθυμία, η φτώχεια, η θέση της γυναίκας, η κοινωνική καταξίωση, η μοναξιά και η περιθωριοποίηση, η συναίρεση της ατομικής με τη συλλογική μνήμη, η σχέση της παραδοσιακής με τη σύγχρονη κοινωνία.