Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο Έινταν Τόμας είναι ένας σκληρά εργαζόμενος οικογενειάρχης, ιδιαίτερα αγαπητός στη μικρή κωμόπολη όπου ζει. Είναι από τους ανθρώπους που δίνουν πάντα ένα χέρι βοήθειας, που έχουν πάντα έναν καλό λόγο για τον καθένα. Όμως έχει ένα σκοτεινό μυστικό: απάγει γυναίκες και τις σκοτώνει. Έχει ήδη διαπράξει οχτώ φόνους, και η Ρέιτσελ, φυλακισμένη σε μια αποθήκη, τρέμει πως θα είναι το επόμενο θύμα του.
Όταν η γυναίκα του Έινταν πεθαίνει από καρκίνο, αυτός και η δεκατριάχρονη κόρη του η Σεσίλια αναγκάζονται να μετακομίσουν. Σίγουρος ότι ύστερα από πέντε χρόνια αιχμαλωσίας η Ρέιτσελ έχει υποστεί αρκετή πλύση εγκεφάλου ώστε να μην αποπειραθεί να το σκάσει, ο Έινταν επιλέγει να την πάρει μαζί του και τη συστήνει στην κόρη του ως «φίλη φίλων» που έχει ανάγκη από στέγη. Όμως η Ρέιτσελ, που ξέρει να μάχεται και να επιζεί, βλέπει στο πρόσωπο της Σεσίλια μια σανίδα σωτηρίας και αρχίζει διστακτικά να χτίζει μια σχέση μαζί της. Τότε εμφανίζεται στη σκηνή η Έμιλι, που είναι τρελά ερωτευμένη με τον όμορφο χήρο. Θα μπει στην τροχιά της Ρέιτσελ και της Σεσίλια και θα πλησιάσει κι αυτή επικίνδυνα το φρικτό μυστικό του Έινταν.
Ένα δραματικό μυθιστόρημα σασπένς, ειπωμένο από την οπτική γωνία τριών γυναικών. Ένα αγωνιώδες θρίλερ και συνάμα μια οξυδερκής σπουδή στο ψυχολογικό τραύμα, στη θέληση για επιβίωση και στη δυναμική της ισχύος.

Προσωπική άποψη:
Ένα από τα "προβλήματα", εντός κι εκτός εισαγωγικών, που εντοπίζω το τελευταίο διάστημα σε μεγάλη μερίδα των ψυχολογικών θρίλερ που έχουν έρθει στα χέρια μου, είναι η έλλειψη, όχι τόσο φαντασίας, όσο πολυπλοκότητας. Κι όταν αναφέρομαι σε πολυπλοκότητα δεν εννοώ απαραίτητα πως θα έπρεπε να έχουμε να κάνουμε με δαιδαλώδεις αφηγηματικές πλοκές, αλλά με πλοκές η διάσταση των οποίων προεκτείνεται έξω από τα όρια του προφανούς και του δεδομένου. Ένα τέτοιο μυθιστόρημα είναι το "Η ήσυχη ένοικος", που μπορεί να μην είναι αψεγάδιαστο, καταφέρνει, ωστόσο, να καλύψει αυτό το κενό, αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι, προσφέροντάς μας ένα θρίλερ που αν μη τι άλλο προκαλεί εφιάλτες.

Ο Έινταν Τόμας είναι ένας άντρας που αποτελεί το πρότυπο του καλού οικογενειάρχη και που όλος ο περίγυρός του τον αγαπάει και τον εκτιμάει, χωρίς να μπορεί, σε καμία των περιπτώσεων, να φανταστεί το σκοτάδι που κρύβεται στην ψυχή του. Γιατί κάτω απ' αυτό το προσωπείο, βρίσκεται το πραγματικό πρόσωπο ενός κατά συρροήν δολοφόνου που μετράει ήδη οχτώ θύματα, ενώ στην αποθήκη του βρίσκεται φυλακισμένο το επόμενο. Ο λόγος για την Ρέιτσελ, η οποία, με αφορμή τον θάνατο της γυναίκας του Έινταν και της μετακόμισης του ίδιου και της δεκατριάχρονης κόρης του Σεσίλια, θα βρεθεί μπροστά σε μια χρυσή ευκαιρία: να δραπετεύσει από την εδώ και πέντε έτη φυλακή της και να σώσει τη ζωή της, όταν ο Έινταν θα αποφασίσει να την πάρει να ζήσει μαζί τους. Και στον αγώνα της αυτό θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει όχι μόνο τη Σεσίλια, αλλά και την Έμιλι, μια γυναίκα που ερωτεύεται τρελά τον Έινταν, αλλά που σύντομα θα βρεθεί πολύ κοντά στη σκοτεινή του αλήθεια.

Η Clémence Michallon σε αυτό της το μυθιστόρημα, που είναι το δεύτερό της, αν δεν κάνω λάθος, και το πρώτο της αγγλόφωνο, μας προσφέρει ένα σκοτεινό και μυστηριώδες θρίλερ που βασίζεται κυρίως στους χαρακτήρες του, στην ψυχοσύνθεση καθενός από αυτούς, αλλά και στον τρόπο που επιλέγουν να χειριστούν την εκάστοτε κατάσταση, τόσο αναλογιζόμενοι το πόσο επηρεάζονται σε ατομικό επίπεδο, αλλά έστω και ασυνείδητα, και σε συλλογικό, όσο η πλοκή προχωρά κι εξελίσσεται και μαζί με αυτήν εξελίσσεται και η μεταξύ τους σχέση, διάδραση και αλληλεπίδραση. Η αφήγηση γίνεται μέσα από τρεις διαφορετικές φωνές, εκείνες των Ρέιτσελ, Σεσίλια και Έμιλι, κάτι που προσδίδει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε αυτήν, αφού μέσω κάθε μίας απ' αυτές τις γυναικείες υπάρξεις, εξερευνούμε και διαφορετικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, της έμφυτης ανάγκης που έχει κάθε ζωντανό πλάσμα για να επιβιώσει, αλλά και του που είναι ικανό να φτάσει για να το πετύχει.

Οφείλω να ομολογήσω πως, κατά το πρώτο τουλάχιστον μέρος της αφήγησης, αυτή κινείται με αρκετά αργό ρυθμό, κάτι που σίγουρα δεν λειτουργεί θετικά ως πρώτη εντύπωση, όμως, αν δώσεις τόσο στον εαυτό σου όσο και στην ιστορία τον απαραίτητο χρόνο, βλέπεις να ξεδιπλώνεται μπροστά σου μια ιστορία πολύ διαφορετική απ' αυτό που φανταζόσουν, αντισυμβατική στη δομή της, γλαφυρή στις περιγραφές της, παρασταστική εκεί που δεν το περιμένεις, όχι για να σε σοκάρει, αλλά για να σου επιβεβαιώσει το πιο σκοτεινό και αποτρόπαιο πρόσωπο της πιο διεστραμμένης πτυχής του εαυτού μας. Τίποτα δεν είναι απαραίτητα όπως φαίνεται και η έννοια της εμπιστοσύνης είναι κάτι στο οποίο δεν μπορείς να βασιστείς, όχι όταν το μυαλό σου έρχεται σε κόντρα με το ένστικτό σου και όλα αυτά μαζί βρίσκονται απέναντι από την επιθυμία σου να επιβιώσεις, μια επιθυμία που ίσως να υπερβαίνει όλα τα άλλα.

Θα τολμούσα να πω πως η ανάγνωση του "Η ήσυχη ένοικος" αποδείχτηκε μια πολύ απόκοσμη εμπειρία, που κατάφερε να παίξει με το μυαλό μου και να τριγκάρει, ας μου επιτραπεί η έκφραση, μερικούς απ' τους πιο εσωτερικούς μου φόβους, κάτι που παρατηρούμε να συμβαίνει και μέσα στην εξέλιξη της ίδιας της ιστορίας, με τα ψυχολογικά τραύματα να μπαίνουν στο μικροσκόπιο, να αναλύονται και να μας δείχνουν τις διαφορετικές κατευθύνεις όπου αυτά μπορούν να μας οδηγήσουν. Η ιδέα της χειραγώγησης παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο και γινόμαστε μάρτυρες του πως αυτή μπορεί να γίνει όπλο στα χέρια του καθενός, αρκεί να είναι σε θέση να την αξιοποιήσει προς το συμφέρον του. Πολυεπίπεδο, πολυδιάστατο, πολυσχιδές, πρόκειται αναμφίβολα για ένα βιβλίο που σε συνεπαίρνει και σε καθηλώνει, μα κι ένα βιβλίο που μοιάζει να δίνει ζωή στους χειρότερους εφιάλτες σου.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Clémence Michallon
Μεταφραστής: Αρβανίτη Γεωργία
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2023
Αρ. σελίδων: 432
ISBN: 978-618-01-5265-4