"Οι μέρες που δακρύζουν" της Αλεξάνδρας Μητσιάλη

Η Μυρσίνη, φοιτήτρια της Αρχιτεκτονικής, και ο αδερφός της ο Αχιλλέας, που προετοιμάζεται για να δώσει τις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, ζουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του 1973, στην Αθήνα. Τέσσερις μέρες, στις οποίες ο καθένας αναμετριέται με τον εαυτό του, τον φασισμό, τον έρωτα, τον θάνατο. Τέσσερις μέρες γεμάτες μεγάλες αποφάσεις, κρίσιμες πράξεις, συγκλονιστικά συναισθήματα. Τέσσερις μέρες, μέσα και έξω από το κατειλημμένο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όπου τα γκλομπ, τα δακρυγόνα, οι σφαίρες της δικτατορίας των συνταγματαρχών σφίγγουν τον κλοιό γύρω από τις φοιτήτριες και τους φοιτητές και δρομολογούν εξελίξεις.
«Δεν ξέρω αν θα ρίξουμε τη χούντα. Θα ρίξουμε πάντως τη σιωπή».

"Εσύ να με φωνάζεις Εμπενίζερ" του Βαγγέλη Ηλιόπουλου

Δεν ήξερα το όνομά του, γι’ αυτό τον είπα Χ. Ταξίδευε ασταμάτητα και σκόρπιζε χαρά. Με επισκέφτηκε ένα βράδυ που ήμουν θλιμμένος και είχα δηλώσει στη μαμά μου ότι φέτος δεν ήθελα να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα. Μου ζήτησε επίμονα να παίξουμε. Με παρακίνησε και επιδιορθώσαμε σπασμένα ξύλινα στολίδια. Τελικά ο Χ τα κατάφερε! Με έπεισε πως τα Χριστούγεννα είναι χαρά. Αυτή είναι η ιστορία της γνωριμίας μου με τον Εμπενίζερ.

"Ζωή, η μικρή Βυζαντινή (Μυστράς 1379 μ.Χ.)" της Κατερίνας Σέρβη

Η Ζωή περιμένει επισκέψεις. Έρχεται η ξαδέλφη Ευδοκία απ’ τη μακρινή Κωνσταντινούπολη! Πώς θα είναι άραγε αυτή η ξαδέλφη; Ξινή και ψηλομύτα ή καλόκαρδη και καταδεχτική; Και πώς θα της φανεί η καστροπολιτεία τους, ο Μυστράς; Θα της αρέσουν οι εκκλησίες, τα παλάτια του, οι εικόνες των αγίων, τα πανηγύρια, τα δυνατά τείχη,η θέα στην κοιλάδα, τα πλακόστρωτα δρομάκια του;
Η Ευδοκία καταφθάνει και η Ζωή τρέχει να την υποδεχθεί…
Η σειρά «Οι φίλοι μου από άλλες εποχές», συνέχεια της σειράς «Οι αρχαίοι μου φίλοι», μας ταξιδεύει στο παρελθόν, για να γνωρίσουμε παλιούς, σπουδαίους πολιτισμούς, μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους, τότε, την εποχή που ήταν γεμάτοι ζωή. 
 
"Ένας μαύρος μαρκαδόρος" της Εύης Ανδριανού

Ένας μαύρος μαρκαδόρος βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Ή μήπως όχι;
Ένα παραμύθι για όσους τα βάφουν μαύρα.

"Κοσμοναύτης" του Σπύρου Γιαννακόπουλου

Ο Κοσμοναύτης ΔΕΝ είναι ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Είναι ένα βιβλίο ΓΙΑ την επιστημονική φαντασία. Είναι μία ωδή σε αυτό το υπέροχο είδος, ένα ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης με φόντο τα βιβλία της Λε Γκεν, του Ασίμοφ, του Φίλιπ Κ. Ντικ, αλλά και τα κόμικς του Moebius και του Bilal, το έπος του Τζορτζ Λούκας, τα έργα των μεγάλων δημιουργών sci-fi. Παράλληλα, είναι ένα βιβλίο για την απόλαυση της ανάγνωσης, την αγωνία της συγγραφής και το άγχος της έκθεσης. Και τελικά ένα βιβλίο για τη χαρά του να βρίσκεσαι εκεί όπου ανήκεις και να κάνεις αυτό που αγαπάς. Ένας νέος αναζητά τη θέση του στην Αθήνα. Βαλτωμένος στην πρωινή δουλειά γραφείου, η μόνη του συγκίνηση είναι η μανιώδης ανάγνωση sci-fi βιβλίων. Όταν ξεκινάει το Κοσμοδρόμιο, περιοδικό επιστημονικής φαντασίας και όχι μόνο, τον οδηγεί στη μεγάλη περιπέτεια της ζωής του. Ο Κοσμοναύτης έχει μυστήριο, χιούμορ, περιπλάνηση, νέες φιλίες, έρωτες… και μπορεί να έχει και εξωγήινους.