Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Πώς σταματάς έναν φόνο που έχει ήδη γίνει;
Τέλη Οκτώβρη. Περασμένα μεσάνυχτα. Ξαγρυπνάς περιμένοντας τον δεκαοκτάχρονο γιο σου. Έχει αργήσει. Εκεί που κοιτάζεις από το παράθυρο, να τος, και συνειδητοποιείς ότι δεν είναι μόνος: πλησιάζει έναν άντρα, κι είναι οπλισμένος.
Δεν το πιστεύεις όταν τον βλέπεις να το κάνει: ο αστείος, χαρούμενος έφηβος γιος σου σκοτώνει έναν άγνωστο, μπροστά στα μάτια σου, στον δρόμο έξω από το σπίτι σου. Δεν ξέρεις ποιον. Δεν ξέρεις γιατί. Ξέρεις μονάχα ότι ο γιος σου τώρα κρατείται, το μέλλον του συντρίμμια.
Εκείνη τη νύχτα αποκοιμιέσαι απελπισμένη.
Ώσπου ξυπνάς…
…και είναι χθες.
Κι έπειτα ξαναξυπνάς…
…και είναι προχθές.
Κάθε πρωί ξυπνάς μια μέρα πριν, άλλη μια μέρα πριν τον φόνο. Με άλλη μια ευκαιρία να τον σταματήσεις. Κάπου στο παρελθόν βρίσκεται μια απάντηση. Το έναυσμα αυτού του εγκλήματος – κι η μόνη σου επιλογή είναι να το βρεις…

Προσωπική άποψη:
Το time loop, ως κεντρικός άξονας της αφήγησης μίας ιστορίας, είναι κάτι που δεν χρησιμοποιείται τόσο σπάνια όσο ίσως να πιστεύει κανείς, είναι όμως μια τεχνική η οποία ενέχει αρκετά μεγάλο ρίσκο, κυρίως εξαιτίας του ότι δεν έχει τις ρίζες του σε αυτό που αποκαλούμε "πραγματικό", τουλάχιστον με την καθολική έννοια του όρου, αφού στην πραγματική ζωή ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, όσο κι αν θα το θέλαμε ορισμένες φορές, παρά μονάχα κινείται μπροστά, με ό,τι συνέπειες μπορεί αυτό να συνεπάγεται, με την κάθε μας πράξη να επιφέρει συγκεκριμένα αποτελέσματα και να έχει τις δικές τις επιπτώσεις. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες φορές που αξιοποιείται με τέτοιον μοναδικό τρόπο, που δεν μπορείς παρά να μείνεις με το στόμα ανοιχτό -και η συγκεκριμένη φορά είναι μία από αυτές.

Η Τζεν ξαγρυπνά περιμένοντας τον δεκαοχτάχρονο γιο της να επιστρέψει στο σπίτι, όπως κάνει κάθε μανούλα εκεί έξω, όχι γιατί πραγματικά πιστεύει πως ίσως να έχει συμβεί κάτι κακό, αλλά γιατί η αγωνία της μάνας δεν σταματά ποτέ. Είναι περασμένα μεσάνυχτα, έχει αργήσει, κι εκεί που τον βλέπει απ' το παράθυρο και η καρδιά της πηγαίνει στη θέση της, εκείνος κατευθύνεται προς το μέρος ενός άγνωστου άντρα που βρίσκεται στον δρόμο του και τον πυροβολεί, με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει. Σοκαρισμένη, δεν μπορεί να διανοηθεί πως ο γιος της προέβηκε σε μια τόσο άγρια πράξη, που θα τον οδηγήσει πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, με το μέλλον του να έχει καταστραφεί για πάντα, όπως και η καρδιά της, που δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος όσων έγιναν. Κι όμως, συμβαίνει αυτό που δεν θα περίμενε ποτέ, κάνοντάς την να πιστέψει πως ίσως έχει μια ευκαιρία να αλλάξει τα πράγματα και να σώσει το παιδί της.

Εκείνο το βράδυ, η Τζεν αποκοιμιέται, κι όταν ξυπνάει το πρωί, δεν έχει ξημερώσει η επόμενη μέρα, αλλά η προηγούμενη, με την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Όπως επαναλαμβάνεται και το παράδοξο φαινόμενο το να κοιμάται και να ξυπνάει πάντοτε την ίδια μέρα, πριν από τον φόνο, έχοντας ακόμα μία ευκαιρία να σταματήσει τον γιο της απ' το να γίνει δολοφόνος. Κι εδώ είναι που γεννάται το πραγματικό ερώτημα αυτής της ιστορίας: Γιατί ένα νεαρό αγόρι, με μια ευτυχισμένη ζωή κι ένα μεγάλο μέλλον μπροστά του, να πάρει το όπλο και να τερματίσει τη ζωή ενός ανθρώπου; Πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος, κάποιο κίνητρο, κάτι που η Τζεν αγνοεί, και που πρέπει να το ανακαλύψει με κάθε κόστος, αρκεί να μπορέσει να σώσει τον γιο της -και ίσως και την δική της ψυχή... ή και όχι. Το μόνο σίγουρο είναι πως μέσα σε αυτές τις χρονικές ροές, που επιτρέπουν στην ηρωίδα μας να επιστρέφει συνεχώς στο παρελθόν, εκείνη βυθίζεται όλο και περισσότερο στο σκοτάδι αυτής της υπόθεσης, όχι απαραίτητα για να την διαλευκάνει, αλλά για να της ρίξει όσο φως χρειάζεται ώστε να μπορέσει να κερδίσει πίσω την ελπίδα της.

Η McAllister έχει χειριστεί σχεδόν με εξαιρετικό τρόπο το time loop της αφήγησής της, χωρίς να προσπαθεί να το εκλογικεύσει, αλλά εστιάζοντας στις προοπτικές που της προσφέρει αυτή η επιλογή, και κατ' επέκτασιν και στους ήρωές της. Έχουμε την εξέλιξη μιας έρευνας, όχι όμως με την σειρά που αυτή θα γινόταν σε πραγματικό χρόνο, αλλά με την αποσπασματική συλλογή στοιχείων κάθε φορά στον ίδιο χρόνο αλλά κάτω από διαφορετικές συνθήκες, κυρίως λόγω της υπάρχουσας γνώσης που έχει έχει αποκτηθεί, όμως, μέσα από προηγούμενα "ταξίδια" στη γραμμή του χωροχρόνου. Όμως, όσα στοιχεία κι αν συλλέξει η Τζεν και όσο κοντά στην αλήθεια κι αν πλησιάσει, μπορεί να "σπάσει" ποτέ την κατά πως φαίνεται προδιαγεγραμμένη πορεία των πραγμάτων; Ακόμα κι όταν σου δίνεται η δυνατότητα να γυρίσεις πίσω στον χρόνο, διατηρώντας όσες περισσότερες γνώσεις μπορείς, δύνασαι ν' αλλάξεις τα γεγονότα ή αυτά καθορίζονται από άλλες δυνάμεις, πιο ισχυρές, όπως είναι ίσως η μοίρα;

Τα ταξίδια στον χρόνο, όπως και να χρησιμοποιηθούν μέσα σε οποιαδήποτε μορφή αφήγησης, δεν είναι εύκολο να εξηγηθούν, καθότι δεν έχουν επιστημονική εξήγηση, παρά μονάχα θεωρίες που δεν μπορούν να καθιερωθούν στα πλαίσια της λογικής, και το συγκεκριμένο βιβλίο δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα, με τον χρονικό βρόγχο αυτής της ιστορίας να χρησιμοποιείται ως ακρογωνιαίος λίθος, μέσω του οποίου μπορεί μια ιστορία μυστηρίου να ειπωθεί μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα, με την συγγραφέα να εξηγεί την πραγματικότητα που βρίσκεται στις ρίζες αυτού, με έναν πολύ έξυπνο τρόπο, που δεν μας οδηγεί πιο κοντά στην επιστημονική φαντασία, αλλά μας διατηρεί στα ύδατα που ήθελε εξ' αρχής να κινηθούμε, εκείνα του εναλλακτικού θρίλερ, που θα μας προσφέρει εντάσεις, εκπλήξεις, ανατροπές, μα και αντικρουόμενα συναισθήματα, μέσα από περίπλοκη μεν, πολυεπίπεδη δε αφήγηση, που όχι απλά σε καθηλώνει, αλλά και που δεν μπορείς ποτέ να είσαι βέβαιος το που τελικά θα σε οδηγήσει.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Gillian McAllister
Μεταφραστής: Ταμία Μαρία-Νεφέλη
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2023
Αρ. σελίδων: 416
ISBN: 978-618-03-3636-8