Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ, 1974. Λίγο πριν απ’ το πραξικόπημα. Μια γυναίκα και ένας άντρας, σε ένα γύρισμα της τύχης.
ΑΘΗΝΑ, 2018. Λίγο πριν απ’ την πανδημία. Ένας άντρας και μια γυναίκα, σε μια εξομολόγηση εκ βαθέων.
Υπάρχει κεραυνοβόλος έρωτας; Κι αν ναι, από τι εξαρτάται; Από την τρέλα μιας μέρας, ή από το πεπρωμένο της καρδιάς, όπως τραγουδούν οι ποιητές του τάνγκο;
Δύο ερωτικές ιστορίες που στροβιλίζονται στον δικό τους ρυθμό, όσο οι άντρες και οι γυναίκες, με τα λάθη και τα πάθη που τους ενώνουν, τυλίγονται σε κόμπους πιο σφιχτούς από την αγάπη, πιο ισχυρούς από τον πόθο, πιο αέναους από τον θάνατο, καταραμένους σαν το διαγενεακό τραύμα, να επαναλαμβάνονται στο διηνεκές – μέχρι να καούν για να ξαναγεννηθούν.
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΧΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΔΥΟ.

Προσωπική άποψη:
Η Αντιγόνη Ζόγκα, γεννημένη στη Λατινική Αμερική και μεγαλωμένη στην Ευρώπη, έχοντας ήδη δύο μυθιστορήματα στο ενεργητικό της, επιστρέφει πέντε χρόνια μετά την τελευταία της συγγραφική δουλειά, με ένα μυθιστόρημα που "παντρεύει" το Μπουένος Άιρες και την Ελλάδα, συστήνοντάς μας τον κεραυνοβόλο έρωτα μέσα από μια κάπως διαφορετική οπτική, αφηγούμενη δύο ιστορίες που εξελίσσονται σε διαφορετικό τόπο και χρόνο, αλλά που μια αόρατη κλωστή τις δένει μεταξύ τους, έτσι όπως μόνο η ζωή ξέρει να το κάνει.

Αργεντινή του 1974, και μια γυναίκα, εν καιρώ ενός πραξικοπήματος που έμελλε να φέρει τα πάνω κάτω στην χώρα, γράφει ένα γράμμα με παραλήπτη τον σύζυγό της, που δεν βρίσκεται κοντά της, για την κατάσταση της υγείας της κόρης τους. Στην Αθήνα του 2018, από την άλλη, με τον κορωνοϊό να έχει εισβάλει για τα καλά στη ζωή μας, αναστατώνοντας την καθημερινότητά μας και όλα όσα ως τότε είχαμε για δεδομένα, τα μονοπάτια δύο ανθρώπων θα διασταυρωθούν, θα έρθουν κοντά, θα ανοίξουν τις καρδιές τους, και αυτό θα είναι η αρχή της αναγέννησής τους, όπως ο φοίνικας αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του.

Η γλώσσα της κυρίας Ζόγκα είναι απλή, άμεση, ειλικρινής, απογυμνωμένη θα λέγαμε από καθωσπρεπισμούς, μα και απαλλαγμένη από τους αυστηρούς κανόνες που θέτουν τα όρια του συντηρητισμού. Αφηγείται την ιστορία της με αυθορμητισμό και τόλμη, χωρίς να διστάζει να γίνει ωμή και περιγραφική ανά περιπτώσεις -κάτι που από κάποιους σίγουρα θα σχολιαστεί αρνητικά, απλά και μόνο επειδή είναι γυναίκα, αλλά αν θέλετε τη γνώμη μου, αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να το επικροτούμε, γιατί είτε μας εκφράζει κάτι είτε όχι, σε προσωπικό επίπεδο, όταν εκφράζει μια εποχή ή τους ήρωες αυτής, τότε έχει δικαίωμα χρήσης από τον καθέναν μας.

Οι ιστορίες δύο ερωτευμένων γυναικών, που αν και φαντάζουν διαφορετικές με μια πρώτη ματιά, στην πραγματικότητα είναι εξαιρετικά ίδιες. Γιατί ο έρωτας μπορεί να μας τυφλώνει, αλλά αυτό δεν αναιρεί πως μέσα του μπορεί να κρύβει ακρότητες, βιαιότητα, συνθήκες που καλλιεργούνται, γίνονται βιώματα και ίσως, ακόμα, να τις αναπαράγουμε κι εμείς οι ίδιοι, αφήνοντάς τες να μας καθορίζουν. Μέχρι πότε, όμως; Και τελικά, ο έρωτας είναι κάτι που χάνει τη φλόγα του και σβήνει, ή έστω και χαμηλή, αυτή παραμένει πάντα να σιγοκαίει, για να μας θυμίζει την παρουσία του, όσα νιώσαμε, όσα ποθήσαμε, όσα τους παραδοθήκαμε, μα πάνω απ' όλα, όσα τελικά γίναμε εξαιτίας του; Την απάντηση αυτή προσπαθεί να δώσει η συγγραφέας, κι αν δεν λειτουργεί για όλους, δεν γίνεται να μην της αναγνωρίσεις την προσωπική της αλήθεια.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Ζόγκα Αντιγόνη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2024
Αρ. σελίδων: 256
ISBN: 978-618-01-5373-6