Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η ζωή της Γκουέν έχει φτάσει σε αδιέξοδο. Έχει πατήσει εδώ και καιρό τα τριάντα, είναι μόνη της, οι φίλες της το μόνο που κάνουν είναι να φροντίζουν τα μωρά τους στα προάστια και οι γονείς της μιλάνε ασταμάτητα για πράγματα τόσο σημαντικά όσο οι κάδοι του δήμου. Νιώθει μοναξιά. Όπως όλοι μας… σωστά;
Όταν την απολύουν από μια δουλειά που έτσι κι αλλιώς τη σιχαινόταν, η Γκουέν, που τρώει μόνη της σε μια παμπ, δοκιμάζει την πιο νόστιμη πουτίγκα της ζωής της, και συνειδητοποιεί πως δεν έχει κανέναν για να του το πει. Αποφασίζει λοιπόν να αρχίσει να ζει ξανά τη ζωή της, να ξαναβρεί τις φίλες της, να επανασυνδεθεί με την οικογένειά της, και να κλείσει επιτέλους αυτό το ραντεβού στον οδοντίατρο.
Πρώτη της στάση το μέρος όπου όλα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία: το μαγαζί μεταχειρισμένων της γειτονιάς της. Με τη βοήθεια απρόσμενων φίλων και παλιών αντικειμένων, που κουβαλούν τις δικές τους κρυφές ιστορίες, η Γκουέν θα βρει έναν τρόπο να ξεκουνηθεί και να προχωρήσει με γενναιότητα, πείσμα και χιούμορ.
Μεθυστικά έξυπνο, το Αγαπημένα πράγματα είναι ένα βιβλίο για τη φιλία, την απώλεια, και το πώς να ξαναβρίσκεις τον δρόμο σου.

Προσωπική άποψη:
Το πρώτο non-fiction βιβλίο της Lauren Bravo έφεραν οι εκδόσεις Μεταίχμιο στη χώρα μας, πριν από λίγο καιρό, με τη συγγραφέα να διατηρεί τη φεμινιστική της διάθεση με την οποία και συστήθηκε στο αγγλόφωνο κοινό το 2018, τοποθετώντας την όμως σε μια διαφορετική βάση που παραμένει ρεαλιστική μεν, κυρίως λόγω της πρωταγωνίστριάς του και του πως αυτή παρουσιάζεται μέσα από την αφήγηση της ιστορίας της, δεν παύει ν' αποτελεί αποκύημα της μυθοπλασίας δε.

Η Γκουέν είναι μια γυναίκα που οδεύει προς τα δεύτερα -άντα και συνδειδητοποιεί πως στη ζωή της δεν έχει κανέναν και είναι μόνη της, με τις φίλες της να έχουν φτιάξει τις οικογένειές τους, με τους γονείς της να ζουν στον δικό τους μικρόκοσμο, και χωρίς έναν σύντροφο που θα την κάνει να νιώθει πως έχει ένα στήριγμα. Το ότι χάνει τη δουλειά της, την οποία σιχαινόταν, είναι η αρχή της συνειδητοποίησης αυτής και του λόγου που αποφασίζει να κάνει κάτι για ν' αποκτήσει και πάλι τον έλεγχο της ζωής της και όχι έχει χάσει στην πορεία. Και κάπως έτσι, προσφέρεται να εργαστεί εθελοντικά σε ένα μαγαζί με μεταχειρισμένα στη γειτονιά της, όσο έχει ακόμα χρήματα στην άκρη κι ελεύθερο χρόνο, χωρίς να γνωρίζει πως η παρουσία της εκεί, αλλά και οι άνθρωποι που θα συναντήσει, θα την βοηθήσουν με τρόπους που ούτε καν φανταζόταν.

Κατά μία έννοια, το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις διαφορετικές θεματικές. Η πρώτη έχει να κάνει με την συνειδητοποίηση της Γκουέν πως δεν ευχαριστιέται τη ζωή της και πως θα πρέπει να κάνει κάτι για να το αλλάξει όλο αυτό. Το δεύτερο την βρίσκει σε μια διαδικασία επεξεργασίας όλων όσων χρειάζεται να αλλάξει, ή να παραδεχθεί στον εαυτό της, βρίσκοντας μέσα της κυρίως τη δύναμη να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της και με όσα τη σημάδεψαν. Το τρίτο, που είναι ίσως και το πιο ουσιαστικό απ' όλα, και σίγουρα το πιο συγκινητικό από αυτά, εστιάζει στους διαφορετικούς τρόπους διαχείρισης της θλίψης, ανάλογα με το πως την βιώνει ο κάθε ένας από εμάς, και το πως αυτή μπορεί να γίνει δύναμη που μας ωθεί μπροστά κι όχι βαρίδι στα πόδια μας που μας κρατά δεμένους στο παρελθόν.

Η αφήγηση αποτελείται από πολλά μικρά κεφάλαια, που παρά τη σύντομη έκτασή τους εστιάζουν σε αυτό που θέλουν να επικεντρωθεί η προσοχή μας κάθε φορά. Μέσα από αυτά γινόμαστε μάρτυρες των διαφορετικών ιστοριών διαφορετικών ανθρώπων, που περνάνε από το κατάστημα των μεταχειρισμένων που έχει βρει καταφύγιο η Γκουέν, έστω και προσωρινά, με τον καθέναν απ' αυτούς ν' αφήνει το δικό του λιθαράκι, με τις παρατηρήσεις τους να συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός νέου τρόπου σκέψης για την πρωταγωνίστριά μας, η οποία αρχίζει να βλέπει τα πράγματα μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα που δεν είχε αναλογιστεί καν την ύπαρξή του μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ουσιαστικά, οι διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες των ανθρώπων που γνωρίζει, την βοηθούν να κοιτάζει πλέον σφαιρικά και όχι επιφανειακά, κι αυτό είναι που ίσως τελικά να χρειαζόταν.

Βέβαια, πρέπει να ομολογήσω πως το βιβλίο, παρά την αφηγηματική του προσέγγιση, καταφέρνει σε αρκετές στιγμές του να γίνει κάπως φλύαρο, χωρίς όλη αυτή η φλυαρία να καταλήγει κάπου ουσιαστικά. Έχει τις συγκινητικές του στιγμές, έχει αρκετά μεγάλες δόσεις χιούμορ, δείχνοντάς μας με τον τρόπο αυτό τις δύο όψεις της ζωής και των ανθρώπων, ωστόσο, δεν καταφέρνει πάντοτε να διατηρήσει τις ισορροπίες, κάτι στο οποίο συμβάλλει και το ότι ορισμένα απ' τα προβλήματα της Γκουέν δεν είναι στην πραγματικότητα προβλήματα, απλά η ίδια τα έχει μετατρέψει ως τέτοια μέσα στο κεφάλι της με τις εμμονές της. Επειδή, όμως, όλοι μας έχουμε τις δικές μας εμμονές, μπορούμε να της δώσουμε κάποια ελαφρυντικά, απολαμβάνοντας το "ταξίδι" της αυτογνωσίας της, στον δρόμο προς τη δεύτερη ωρίμανσή της, ένα "ταξίδι" που όλοι έχουμε κάνει και που πιθανότατα θα χρειαστεί να ξανακάνουμε.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Lauren Bravo
Μεταφραστής: Κόκκα Ζωή
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2024
Αρ. σελίδων: 652
ISBN: 978-618-03-3984-0